Γιάννης Αντετοκούνμπο: Έλληνας Θεός για τη FIBA - Tα μυστικά της παρέας που έγινε ομάδα με συνταγή Ιτούδη

Τον Ιανουάριο του 1988 κυκλοφόρησε το άλμπουμ του Λέοναρντ Κόεν «I’ m your man» και το πρώτο τραγούδι ήταν το «First We Take Manhattan, then We Take Berlin». Ο Καναδός τραγουδοποιός το είχε γράψει δύο χρόνια νωρίτερα, αλλά στην αρχική ηχογράφηση το τραγούδησε η Τζένιφερ Γουόρνς, για να το απογειώσει ο ίδιος με τη δική του εκτέλεση. Τριάντα τέσσερα χρόνια αργότερα, η τεράστια επιτυχία του Κόεν φαίνεται να ταιριάζει γάντι στην πορεία και τα πεπραγμένα της νέας εθνικής ομάδας μπάσκετ στο Eurobasket 2022 που βρίσκεται σε εξέλιξη από τις αρχές Σεπτεμβρίου. Απλά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και τα άλλα παιδιά αντί να τραγουδούν «First We Take Manhattan, Then We Take Berlin», το έχουν παραλλάξει σε… «First We Take Milan, Then We Take Berlin».

Το πρώτο δείγμα δόθηκε το βράδυ της Κυριακής με την νίκη επί της Τσεχίας και την πρόκριση στους 16 του Eurobasket 2022 χάρη στην εντυπωσιακή εμφάνιση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο β΄ημίχρονο και την τεράστια βοήθεια από παίχτες όπως ο Καλάθης, ο Παπαπέτρου και ο Λαρεντζάκης.



Η FIBA για άλλη μια φορά αποθέωσε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο τον οποίο αποκάλεσε «'Ελληνα Θεό» σε ανάρτηση στο Twitter μετά τον αγώνα με την Τσεχία σχολιάζοντας δηκτικά σε άλλη ανάρτηση στο Facebook «Game, Set, Giannis».





Βλέπετε η εθνική ομάδα μπάσκετ ολοκλήρωσε την πορεία της στον Γ’ Ομιλο του Ευρωμπάσκετ, που φιλοξενήθηκε στο Μιλάνο, με πέντε νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και από το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Γερμανίας, εκεί όπου θα συνεχιστεί ως το τέλος η διοργάνωση.

Και όσο και αν το μυαλό όλων των Ελλήνων ταξιδεύει στον τελικό της επόμενης Κυριακής (18/9) για το προπονητικό τιμ και τους παίκτες δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέραν του επόμενου αγώνα, του προημιτελικού, δηλαδή, κόντρα στη Γερμανία την οποία η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει το  βράδυ της Τρίτης (13/09) στις 21:30 το βράδυ..

Γιατί αυτή η Εθνική, μετά από αρκετά χρόνια, έχει γίνει ξανά πραγματική ομάδα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου - κι αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της νυν διοίκησης της Ομοσπονδίας, των προπονητών, αλλά και των αθλητών.

Μικρά βήματα, μεγάλη επιστροφή

Εχοντας μείνει εκτός βάθρου στις μεγάλες διοργανώσεις από το 2009 και μετά και έχοντας γνωρίσει τεράστιες απογοητεύσεις στο διάστημα που μεσολάβησε, το πρώτο ζητούμενο για την Εθνική ήταν να ξαναβρεί στις σταθερές της.

Μία από τις πρώτες κινήσεις τη νέας διοίκησης ήταν το να ορίσει τον Δήμο Ντικούδη (μέλος του Δ.Σ.) υπεύθυνο των εθνικών ομάδων και τον Νίκο Ζήση (γενικό διευθυντή ή General Manager αν προτιμάτε) της Eθνικής ανδρών. Ανάλογα πρόσωπα υπήρχαν και τα προηγούμενα χρόνια σε παρόμοιες θέσεις, αλλά οι Ντικούδης και Ζήσης αποδείχθηκαν καθοριστικοί στο να αλλάξει η εικόνα και στο προσκλητήριο του νέου προπονητή (για τον Δημήτρη Ιτούδη θα μιλήσουμε παρακάτω) να μην υπάρχει κανένας απόντας.

«Δεν έγινε κάτι σημαντικό από μένα και τη διοίκηση. Ο Νίκος Ζήσης και ο Δήμος Ντικούδης έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Δημιουργήθηκε ένα πολύ καλό κλίμα και όλοι ήθελαν να είναι εδώ», εξήγησε ο πρόεδρος της ΕΟΚ Βαγγέλης Λιόλιος, στη media day της Εθνικής στις αρχές Αυγούστου, όταν ξεκίνησε η προετοιμασία για το Eurobasket 2022, απονέμοντας τα εύσημα στους συνεργάτες του και όχι στον… ίδιο. Παρεμπιπτόντως από εκείνη την ημέρα δεν τον ακούσαμε ξανά τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, καθώς πλέον μιλούν οι πρωταγωνιστές και όλοι τους εκπέμπουν στην ίδια συχνότητα. Στην Eθνική και την Ομοσπονδία γενικότερα πνέει νέος άνεμος, η προσπάθεια εξωστρέφειας είναι κάτι παραπάνω από φανερή σε όλα τα επίπεδα.

Η καθοριστική επιλογή Ιτούδη

Τον Μάρτιο του 2017 η ΕΟΚ αναζητούσε νέο προπονητή και ο Δημήτρης Ιτούδης ήταν η πρώτη επιλογή, αλλά το φλερτ δεν εξελίχθηκε ποτέ σε γάμο, με τον ίδιο να δηλώνει πως «...είμαι σίγουρος πως θα έχουμε την ευκαιρία να δουλέψουμε μαζί στο μέλλον».

Η σιγουριά του επιβεβαιώθηκε πέντε χρόνια αργότερα με τον Eλληνα τεχνικό και έναν εκ των κορυφαίων στο ευρωπαϊκό μπάσκετ να αναλαμβάνει την επίσημη αγαπημένη. «Οπως είχα πει, όταν θέλεις κάτι με το βάθος της ψυχής σου, αυτό γίνεται πραγματικότητα, δημιουργείς τον κόσμο στον οποίο ζεις», είχε τονίσει λίγο μετά την επίσημη ανακοίνωση της συμφωνίας του με την ΕΟΚ και όλα σιγά-σιγά μπήκαν στον δρόμο τους.

Η πρόσληψη Ιτούδη, με όλο τον σεβασμό στους προκατόχους του, έδιωξε πολλά σύννεφα πάνω από τον ουρανό της Εθνικής και, κυρίως, έστειλε το μήνυμα ότι η κανονικότητα επιστρέφει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης με την ΤΣΣΚΑ, ισάριθμες φορές καλύτερος προπονητής, έχοντας δουλέψει είτε ως βοηθός του Zέλικο Ομπράντοβιτς στον ΠΑΟ είτε ως head coach στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, στο υψηλότερο επίπεδο, η παρουσία του Ιτούδη φρόντισε να αποδώσει το απαιτούμενο κύρος στη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή και να στείλει το πιο ηχηρό μήνυμα της αλλαγής σελίδας προς κάθε κατεύθυνση.

Γνωρίζοντας ίσως καλύτερα από κάθε άλλον τι σημαίνει πίεση, φρόντισε από την πρώτη στιγμή να ξεκαθαρίσει ότι βασικός στόχος είναι «να γίνουμε ομάδα». Ούτε μετάλλια, ούτε μεγαλεία. Να γίνουμε μια ομάδα η οποία σε κάθε αγώνα θα παλεύει για τη νίκη.

Σχέσεις εμπιστοσύνης

Ταυτόχρονα όμως γνωρίζοντας πολύ καλά ότι έχει να κάνει να κάνει με πραγματικούς επαγγελματίες τους συμπεριφέρθηκε έτσι ακριβώς. Η προετοιμασία της Εθνικής όχι απλώς έγινε στην Αθήνα, αλλά οι παίκτες έμεναν στα σπίτια τους, δείχνοντάς τους απόλυτη εμπιστοσύνη και αποφεύγοντας τον κίνδυνο να… βαρεθούν ο ένας τον άλλον με την καθημερινή τους συνύπαρξη σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.

Ο Ιτούδης, επειδή ακριβώς είναι προπονητής στο κορυφαίο επίπεδο, έχει μάθει να ακούει τις ανάγκες της ομάδας και των παικτών του (ακόμη και όταν ζητούν ρεπό γιατί ξέρει ότι το έχουν ανάγκη και όχι γιατί θέλουν να λουφάρουν) καταφέρνοντας να χτίσει από την πρώτη στιγμή σχέσεις εμπιστοσύνης μαζί τους, ενώ παράλληλα φροντίζει να αποδεικνύει εμπράκτως ότι τους υπολογίζει όλους. Τόσο μνημονεύοντας διαφορετικούς παίκτες στις δηλώσεις του όσο και δίνοντας και στους 12 χρόνο συμμετοχής για να νιώσουν όντως σημαντικοί και χρήσιμοι στην ομάδα.

Προφανώς δεν ήταν καθόλου τυχαία η δήλωση του Δημήτρη Αγραβάνη λίγες ώρες μετά τον θρίαμβο επί της Ουκρανίας που έδωσε οριστικά την πρώτη θέση στον όμιλο: «Νομίζω ότι είναι η μόνη Εθνική τα τελευταία... πάρα πολλά χρόνια που έχει πραγματικά 12 παίκτες. Ολες οι Εθνικές βλέπαμε είχαν ή, πιο σωστά, παρουσίαζαν 5, 6, 7 παίκτες, ενώ τώρα και οι 12 μπορούν να κάνουν ζημιά. Ολοι είμαστε έτοιμοι να μπούμε μέσα και να κάνουμε τον ρόλο μας, οι αντίπαλοι φοβούνται όλους μας».

Κι αυτό προφανέστατα είναι έργο Ιτούδη και των συνεργατών του. Μια και αναφέραμε τους συνεργάτες, να εκμεταλλευτούμε την ασίστ που δώσαμε στον εαυτό μας και να σημειώσουμε ότι ο νυν κόουτς δεν έκανε σχεδόν καμία αλλαγή στο σταφ που προϋπήρχε. Οι δύο που προέκυψαν ήταν αναγκαστικές, καθώς οι Ισίδωρος Κουτσός και Κώστας Παπαδόπουλος, λόγω συμφωνιών με ομάδες στο εξωτερικό, δεν μπορούσαν να συνεχίσουν. Στις θέσεις τους ήρθαν οι Τζος Οπενχάιμερ (που είναι μέλος του τεχνικού τιμ των Μπακς) και Στέφανος Τριαντάφυλλος, ενώ υπάρχει και μια τελευταία προσθήκη, αυτή του Μάριου Μπατή, ο οποίος έχει την ευθύνη να δείχνει με εικόνα (άμεσο βίντεο η μπασκετική ορολογία) στους αθλητές τα λάθη που έκαναν στην τακτική.

Γενικά η Εθνική έχει θωρακιστεί με απίστευτο τρόπο και εξωαγωνιστικά, καθώς στην προετοιμασία, πέραν όλων των προπονητών, υπήρχαν δύο φροντιστές και πέντε φυσιοθεραπευτές, τρεις εκ των οποίων έχουν ταξιδέψει με την αποστολή. Γιατί η κάθε λεπτομέρεια είναι κάτι παραπάνω από σημαντική σε αυτό το επίπεδο.

Ενας σούπερ σταρ-μάλαμα

Μια άλλη λεπτομέρεια που έρχεται να προστεθεί σε όλα όσα έχουμε αναφέρει αφορά τον χαρακτήρα των αθλητών. Με τον περίγυρο της ομάδας να ξέρει πολύ καλά τι θα πει Εθνική, το προπονητικό τιμ να εμπνέει σεβασμό και εμπιστοσύνη, απ’ αυτό το γκρουπ των αθλητών λείπουν η γκρίνια κι η τοξικότητα.

Βέβαια στην Ελλάδα αν δεν υπάρχει κάποιος να γκρινιάζει πρέπει να βρούμε έναν λόγο να το κάνουμε κι έτσι ορισμένοι έχουν βαλθεί να αναδείξουν ως μείζον θέμα το γεγονός ότι οι ομιλίες του κόουτς στα αποδυτήρια ή στα τάιμ άουτ είναι στην αγγλική. Γιατί πολύ απλά θέλει να δώσει άμεσα να καταλάβουν οι Νικ Καλάθης, Τάιλερ Ντόρσεϊ (που δεν μιλούν ελληνικά) αυτό που ζητάει. Μάλιστα κατηγορούν και τον Καλάθη, που είναι τόσα χρόνια στην Ελλάδα και ακόμη δεν έχει μάθει τη γλώσσα, αλλά προσπερνούν με περίσσια ευκολία το γεγονός ότι ο Νικ από το 2009 μέχρι και σήμερα δεν έχει λείψει ποτέ από την Εθνική. Κι ας μη μιλάει καλά τα ελληνικά. Το συγκεκριμένο γκρουπ αθλητών είναι πολύ κοντά ηλικιακά, καθώς υπάρχουν μόλις τρεις άνω των τριάντα. Ο λόγος για τον 33χρονο Καλάθη και τους 32χρονους Κώστα Σλούκα και Κώστα Παπανικολάου οι οποίοι, ως παλιοσειρές, είναι ό,τι καλύτερο θα ζητούσε ένας προπονητής. Οπως ευλογία είναι για όλους το να διαθέτει αυτή η εθνική έναν σούπερ σταρ της εμβέλειας και του χαρακτήρα του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Στην επανεμφάνισή του με τη γαλανόλευκη μετά από τρία χρόνια (Μουντομπάσκετ 2019 στην Κίνα), στο πέμπτο μεγάλο του τουρνουά με την Εθνική, ο Γιάννης είναι πιο ώριμος από ποτέ, όντας δύο φορές MVP, αλλά και πρωταθλητής του NBA. Παράλληλα, παραμένει τόσο γήινος όσο πάντα. Με το μάτι του να γυαλίζει μέσα στο γήπεδο, αλλά πάντα με όρεξη για πλάκα και πειράγματα με τους παλιούς γνώριμους (από την Εθνική Νέων) Αγραβάνη και Γιαννούλη Λαρεντζάκη, είναι η ατραξιόν εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.

Οπουδήποτε κι αν εμφανιστεί (στο ξενοδοχείο ή στο γήπεδο) επικρατεί πραγματική έκσταση, με τον κόσμο να περιμένει με αγωνία για μια selfie ή ένα αυτόγραφο. Εικόνες που τις ζήσαμε και στο ΟΑΚΑ στα φιλικά προετοιμασίας (το ότι η ακριβοθώρητη Ισπανία, που σπάνια φεύγει εκτός συνόρων για φιλικά, ήρθε στην Ελλάδα είναι από μόνο του ένα τεράστιο γεγονός και προφανώς οφείλεται στον «Greek Freak», αλλά και στη νέα λογική που διέπει την Ομοσπονδία) και στον αγώνα με το Βέλγιο (Προκριματικά Μουντομπάσκετ) όπου τα εισιτήρια εξαφανίστηκαν σε χρόνο dt. Τα ίδια έγιναν στο Βελιγράδι, τα ίδια στο Μιλάνο, τα ίδια γίνονται και στο Βερολίνο.

Ολη η Ευρώπη θέλει να δει τον Γιάννη από κοντά κι ο ίδιος με τα όσα έχει κάνει μέχρι στιγμής φροντίζει να μεγαλώνει την… τρέλα που υπάρχει γύρω από το όνομά του και την ομάδα μας. Το βιώνει εδώ και χρόνια από την ώρα που εξελίχθηκε στον ηγέτη των Μπακς, το απολαμβάνει για πρώτη φορά τόσο έντονα φορώντας τη γαλανόλευκη, ζώντας την κάθε στιγμή, αλλά βάζοντας πάνω απ’ όλα την ομάδα.

«Νιώθω πολύ ενθουσιασμένος που βγαίνω στο γήπεδο αι παίζω με τους συμπαίκτες μου! Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ότι έχω να παίξω καιρό με την Εθνική, από το 2019… Ισως ο κόουτς Ιτούδης και ο τρόπος που μου δίνει κίνητρο ή ότι είμαστε όλοι μαζί. Αυτό μπορώ να πω...», δήλωσε λίγο μετά τη μυθική του εμφάνιση κόντρα στην Ουκρανία (ρεκόρ καριέρας στην Εθνική με 41 πόντους με 13/16 δίποντα, 15/18 βολές, 0/2 τρίποντα), μαζί με 9 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο, 1 ασίστ σε 24 λεπτά συμμετοχής).



«Ντάξει μωρέ καλός είναι κάτι έκανε...», ήταν η αντίδραση του αδερφού του Θανάση, η παρουσία του οποίου μαζί με τον Κώστα Αντετοκούνμπο είναι επίσης πολύ σημαντική. «Είναι ένα όνειρο που έχει γίνει πραγματικότητα. Το λέγαμε από τότε που ήμασταν μικροί. Να κάνουμε μαζί προπόνηση, να μαρκάρουμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχει γίνει όλο αυτό», είχε παραδεχθεί μετά την πρώτη προπόνηση στην Αθήνα.

Σε εκείνη την προπόνηση όλοι περίμεναν να ακούσουν μεγάλα λόγια, αλλά ο (ώριμος) Αντετοκούνμπο είχε φροντίσει να τραβήξει… χειρόφρενο στον ενθουσιασμό, μπαίνοντας με το καλημέρα στη λογική του κόουτς: «Από την προπόνηση που κάναμε δεν πιστεύω ότι είμαστε ομάδα για μετάλλιο, αλλά πιστεύω ότι έχουμε ευκαιρία να το κάνουμε. Αν παίξουμε σκληρά, σωστή άμυνα, τρέξουμε και ακούσουμε τον προπονητή, ο ένας για τον άλλον, παίξουμε για τη φανέλα τότε μπορούμε. Μένω ταπεινός, τα μυαλά μου δεν παίρνουν αέρα. Στόχος της ομάδας είναι να περάσει τον πρώτο γύρο, να φτάσει στους 8 και να δώσει το καλύτερο που μπορεί από εκεί και πέρα».

Και τώρα… Βερολίνο

Το τελευταίο παιχνίδι του Γιάννη με τη φανέλα της Εθνικής (πριν από το φετινό καλοκαίρι) ήταν στις 9 Σεπτεμβρίου 2019 στην Κίνα, όταν η Εθνική νίκησε μεν με 84-77 την Τσεχία, αλλά οι Τσέχοι πήραν την πρόκριση στην επόμενη φάση (χρειαζόμασταν νίκη με 12 πόντους). Η τελευταία μεγάλη αποτυχία της Εθνικής (χωρίς όμως τον Γιάννη, που εκείνη την εποχή έδινε τις μάχες με τους Φοίνιξ Σανς στους τελικούς του NBA) σημειώθηκε στις 5 Ιουλίου 2021, όταν χάσαμε στον τελικό του Προολυμπιακού τουρνουά με 97-72 από την Τσεχία. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη ε, τρίτη παραπάει να την πατήσουμε και πάλι από τους συμπαθείς κατά τα άλλα Τσέχους…

Ζήτημα χαρακτήρα

Αρκεί να αποδείξουμε ότι έχουμε χτίσει και χαρακτήρα, καθώς στους αγώνες που ξεκινούν στην πρωτεύουσα της Γερμανίας δεν υπάρχει το περιθώριο λάθους (που υπήρχε στους ομίλους). Στο Μιλάνο και να χάναμε ένα ματς δεν χάθηκε ο κόσμος, στο Βερολίνο η ήττα σημαίνει αντίο στη διοργάνωση. Το θετικό για τον Ιτούδη και τους συνεργάτες του είναι ότι για πρώτη φορά από την έναρξη της προετοιμασίας, στο Βερολίνο θα είναι και οι 12 παίκτες διαθέσιμοι για τις μεγάλες μάχες των νοκ άουτ.

Ο Γιάννης Παπαγιάννης είχε χάσει όλη την προετοιμασία, ο Κώστας Σλούκας μεγάλο μέρος της, όπως κι ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ενώ ο Κώστας Αντετοκούνμπο τραυματίστηκε λίγο πριν από το Ευρωμπάσκετ και έπαιξε για πρώτη φορά το απόγευμα της Πέμπτης κόντρα στην Εσθονία.
Σημαντικά προβλήματα που μπόρεσαν να ξεπεραστούν ή να μακιγιαριστούν μέσα από την ομαδική λειτουργία και τη δουλειά που προηγήθηκε για να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο.

Κι η επιλογή των προπονητών να περιμένουν ως το τέλος τους τραυματίες φαίνεται να δικαιώνεται, καθώς τώρα στην τελική ευθεία μπορούν να τους υπολογίζουν όλους.Το 5x5 στο Μιλάνο ήταν μια καλή ψυχολογική ένεση, ωστόσο τώρα αρχίζει το πραγματικό τουρνουά. Εκεί όπου οι πολύ καλές ομάδες ξεχωρίζουν από τις απλά καλές και φτάνουν ψηλά. Στο να διεκδικήσουν τα μετάλλια, τον τίτλο…

Βέβαια λέξεις όπως «τελικός», «βάθρο», «μετάλλια» μοιάζουν να είναι… απαγορευμένες στο περιβάλλον της Εθνικής, όπου αντιθέτως επαναλαμβάνεται η φράση «πρώτα να γίνουμε ομάδα». Μοναδική εξαίρεση η ομιλία του κόουτς μετά τη νίκη επί της Μεγάλης Βρετανίας, την οποία έδωσε στη δημοσιότητα η ίδια η Ομοσπονδία (η εξωστρέφεια που λέγαμε παραπάνω): «Προκριθήκαμε και μαθηματικά στο Βερολίνο, αλλά έχουμε μια διαφορετική αποστολή εδώ σε αυτό το τουρνουά. Συγχαρητήρια για την πρόκριση, αλλά η αποστολή είναι διαφορετική. Καταλαβαίνετε τι εννοώ».

Προφανώς και το καταλαβαίνουν, κόουτς, και είμαστε σίγουροι ότι μεταξύ τους σιγοτραγουδούν μια στροφή από το «First We Take Manhatan», αλλάζοντας απλά το ρεφρέν:

Ah, you loved me as a loser,
but now you’re worried that I just might win,
you know the way to stop me,16
but you don’t have the discipline.
How many nights I prayed for this,
to let my work begin
First We Take Milan, Then We Take Berlin


Ειδήσεις σήμερα:

Μητσοτάκης: Το δίλημμα «εγώ ή ο Τσίπρας», επίθεση στον Ανδρουλάκη και άνοιγμα στο Κέντρο

Σχολεία: Επιστροφή στα θρανία χωρίς μάσκες και τεστ

Καιρός: Πτώση της θερμοκρασίας και βροχές στα βορειοανατολικά