Ρότζερ Φέντερερ: Ο πιτσιρικάς από τη Βασιλεία που έγινε βασιλιάς του τένις
16.09.202207:35
Η μυθική ζωή του Ρότζερ Φέντερερ ο οποίος ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση - Οι αριθμοί, οι στιγμές και η ιστορία μέσα από τα λόγια του
«Δεν φοβάμαι κανέναν, αλλά σέβομαι τους πάντες». Αυτή είναι η ατάκα που αποτυπώνει πιστά την πορεία τουΡότζερ Φέντερερ στον κόσμο του τένις και γενικά του αθλητισμού και έχει βγει από το στόμα του.
Ο 41χρονος Ελβετός τενίστας που έγινε μύθος του τένις αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και θα το κάνει στις 23-25/9 στο Laver Cup στο Λονδίνο έχοντας δίπλα του ως συμπαίκτες τον Ράφα Ναδάλ, τον Νόβακ Τζόκοβιτς, τον Άντι Μάρεϊ αλλά και τον Στέφανο Τσιτσιπά.
Ο Ράφα Ναδάλ σχολιάζοντας το "αντίο" του Ρότζερ έκανε λόγο για "θλιβερή ημέρα" τόσο για εκείνον όσο και για τον παγκόσμιο αθλητισμό ενώ ανακοίνωση για τον Ελβετό που ήταν ότι ο Μάικλ Τζόρνταν για το μπάσκετ έβγαλε και η ΔΟΕ.
Συμμετείχε 4 φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο διπλό για την Ελβετία το 2008 στο Πεκίνο (μαζί με τον Σταν Βαβρίνκα) και το σημαντικότερο είναι ότι το 2000 στο Σίδνεϊ γνώρισε την Τσεχοσλοβάκα Μίρκα, τενίστρια και αυτή, που έγινε η γυναίκα της ζωής του και η μητέρα των τεσσάρων παιδιών του.
Το τένις "σημαδεύτηκε" από τους Big-3 και ο Ρότζερ Φέντερερ ήταν ο πρώτος από τους τρεις μεγάλους που σάρωσαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μετά ακολούθησαν ο Ράφα Ναδάλ και ο Νόβακ Τζόκοβιτς οι οποίοι τον έχουν ξεπεράσει στα Grand Slam αλλά εκείνος θα είναι ο Μύθος!
Ο Ρότζερ Φέντερερ ξεκίνησε ως ball boy το 1993 από τη Βασιλεία (διάσημο τουρνουά τένις), κέρδισε τίτλους ως Juniors και μάλιστα ως Νο1 κόσμου και έφτασε στην κορυφή σε όλα σε ανδρικό επίπεδο.
Ο Ελβετός τενίστας είχε παίξει το 1998 και σε τουρνουά στην Καλαμάτα ενώ το 1996 ο Σέργιος Παπαδόπουλος, έγινε ο πρώτος Έλληνας που τον κέρδισε σε τουρνουά στην Ιταλία. Σε επίπεδο ATP ο Στέφανος Τσιτσιπάς τον νίκησε το 2019 στον 4ο γύρο του Australian Open και έτσι έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο.
Ο Φέντερερ ήταν και είναι είδωλο για χιλιάδες παιδιά και ιδιαίτερα στην Αφρική αφού μέσω του ιδρύματος του προσφέρει συνεχώς στα παιδιά της που ζουν υπό άθλιες συνθήκες.
Είναι ο πρώτος τενίστας που έφτασε τα 20 Grand Slam και ο πρώτος που ξεπέρασε τις 300 εβδομάδες στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης.
Τον τελευταίο χρόνο υποβλήθηκε σε δύο εγχειρήσεις στο γόνατο και ενώ ήθελε να συνεχίσει στο tour ακολούθησε τον δρόμο της Σερένα Γουίλιαμς που αποσύρθηκε πριν από λίγες ημέρες στο US Open.
O Φέντερερ κλείνει μια τεράστια καριέρα με 103 τίτλους, με 20 Grand Slam, με 6 ATP Finals και με 28 Masters. Παράλληλα κέρδισε και Davis Cup με την Ελβετία.
Με καταγωγή από τη Βασιλεία γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1981. Μικρός είχε ως είδωλο τον Πιτ Σάμπρας ο οποίος είχε 14 Grand Slam και το απόλυτο ρεκόρ. Τον κέρδισε το 2001 στο Wimbledon και μια σπουδαία καριέρα μόλις είχε αρχίσει.
Ο Ελβετός τενίστας έχει τα περισσότερα (8) Wimbledon στην ιστορία του τουρνουά ενώ έχει 5 US Open, 6 Australian Open και 1 US Open. Μάλιστα κατέκτησε 5 συνεχόμενα Wimbledon από το 2003 έως το 2007 και έκανε ότι ο Μπιορν Μποργκ στη δεκαετία του '70. Το τελευταίο του Grand Slam ήταν το 2018 το Australian Open και έγινε ο γηραιότερος τενίστας που κερδίζει Major.
Είναι κορυφαίος σε κατακτήσεις US Open και μάλιστα στη Νέα Υόρκη ήταν 5 φορές στη σειρά νικητής.
Το 2010 έπαιξε με τον Ράφα Ναδάλ τον για πολλούς σπουδαιότερο αγώνα στην ιστορία του τένις. Ήταν ο τελικός του Wimbledon, κράτησε 4 ώρες καιο 48 λεπτά και νικητής ήταν ο Ισπανός τενίστας.
Ο Φέντερερ ήταν σπεσιαλίστας στο γρασίδι και στις σκληρές επιφάνειες. Κατέκτησε βέβαια το Roland Garros το 2009 και έτσι εισήλθε στη μικρή λίστα των αθλητών που έχουν κερδίσει όλα τα Grand Slam.
Συνολικά στην καριέρα του παρέμεινε στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης για 310 εβδομάδες και τον ξεπέρασε μόνο ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Οι 6 τίτλοι του σε ATP Finals είναι ακόμη ρεκόρ για το παγκόσμιο τένις.
Από τα prize money στην καριέρα του κέρδισε 130,594,339 δολάρια ενώ σύμφωνα με το Forbes στην καριέρα του έχει κερδίσει περισσότετα από 500 εκατ. δολάρια! Έχει την δική του εταιρεία ένδυσης ενώ τα περισσότερα έσοδα είναι από χορηγίες.
Το 2022 αν και δεν είχε παίξει καθόλου σύμφωνα με το Forbes ήταν και πάλι πρώτος σε έσοδα. Ο πατέρας του είναι από την Ελβετία και η μητέρα του από τη Νότιο Αφρική. Το 2020 (8/2) έδωσε αγώνα επίδειξης μαζί με τον Ναδάλ και τον Μπιλ Γκέιτς και έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης θεατών στο τένις.
Το παιχνίδι διεξήχθη στο Κέιπ Τάουν και στις εξέδρες βρέθηκαν 51.954 θεατές. Ο Φέντερερ είναι παντρεμένος με την Μίρκα (πρώην τενίστρια) την οποία γνώρισε στους πρώτους του Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2020 στο Σίδνεϊ. Μαζί έχουν τέσσερα παιδιά.
για το περιβάλλον!
Η συγκλονιστική συνέντευξη του Ρότζερ
Τον Νοέμβριο του 2020 ο Ρότζερ Φέντερερ παραχώρησε τη συνέντευξη της ζωής του στο BecomingX. Αναλυτικά η συνέντευξη:
«Στον δικό μου κόσμο και στη χώρα όπου μεγάλωσα, την Ελβετία, η εκπαίδευση έρχεται πάντα πρώτη. Ο αθλητισμός δεν ήταν τρόπος ζωής, αλλά με θυμάμαι να παίζω μπάντμιντον ή πινγκ πονγκ ή τένις στον κήπο του σπιτιού ενός φίλου μου και να ονειρεύομαι από τότε ότι κερδίζω το Wimbledon.
Έπαιζα με τον τοίχο, με τους γονείς μου, με τους φίλους μου και συνειδητοποίησα ότι το τένις ήταν πολλά παραπάνω από το να χτυπάς μια μπάλα. Έπαιζα και ποδόσφαιρο, πάντα το απολάμβανα, αλλά όταν χρειάστηκε να πάρω μια απόφαση ευτυχώς διάλεξα το τένις.
«Στον πρώτο μου αγώνα έχασα 6-0, 6-0»
Στον πρώτο μου αγώνα ever είχα χάσει 6-0, 6-0 και είχα ακούσει φήμες ότι στην ομοσπονδία λεγόταν ότι ίσως δεν ήμουν τόσο καλός όσο νόμιζαν. Συνέχισα να προπονούμαι σκληρά και ξεκίνησα να παίζω σε περισσότερα τουρνουά. Μετά άρχισα να έχω επιτυχίες στα junior, τουλάχιστον στη δική μου περιοχή, έγινα πρωταθλητής Ελβετίας για 1η φορά όταν ήμουν 12 ετών.
Είχα βάλει μια ταμπέλα έξω από το δωμάτιο μου που έγραφε ότι εδώ ζει ο παγκόσμιος πρωταθλητής junior και τα υπόλοιπα μέλη της εθνικής Ελβετίας στα junior το είδαν και γέλαγαν.
«Τον πρώτο καιρό νοσταλγούσα το σπίτι μου»
Μετά ήρθε ένα εθνικό τουρνουά όπου έδωσε την πρώτη μου μικρή συνέντευξη σε ένα ελβετικό περιοδικό για τένις. Με ρώτησαν αν θα πάω στο National Tennis Centre και σκέφτηκα ότι μπορεί να μου έκανε καλό να βρεθώ σε ένα γκρουπ με τους καλύτερους junior παίκτες.
Αν ήταν να γίνω επαγγελματίας, ήταν ίσως ο δρόμος που έπρεπε να πάρω. Οπότε πήγα εκεί όταν ήμουν 14 και ήμουν σε μια υπέροχη οικογένεια από τη Δευτέρα ως την Παρασκευή, γιατί μπορούσα να πηγαίνω στο σπίτι μου μόνο τα Σαββατοκύριακα.
Τους πρώτους 9 μήνες νοσταλγούσα το σπίτι μου, τα αποτελέσματά μου ήταν άσχημα, είχα χάσει την αυτοπεποίθησή μου, δεν ήξερα καλά τη γλώσσα, περνούσα άσχημα. Τελικά τα αποτελέσματα άρχισαν να φτιάχνουν και η αυτοπεποίθησή μου επέστρεψε, οπότε ήταν ένα δύσκολο ταξίδι.
Νομίζω πως αυτά ήταν τα 2 πιο σημαντικά χρόνια της ζωής μου, από τα 14 έως τα 16. Ήμουν μακριά από το σπίτι αλλά ήμουν επίμονος και είχα την υπευθυνότητα να καταλάβω ότι πρέπει να είμαι μόνος μου κάποιες φορές.
«Με σόκαρε ο θάνατος »
Θυμάμαι που πήγα στον οδοντίατρο μια φορά και με ρώτησε με τι ασχολούμαι. Του είπα ότι είμαι τενίστας και με ρώτησε τι άλλο κάνω. Του απάντησα μόνο αυτό. Συνειδητοποίησα ότι παίζω μόνο τένις και αναρωτήθηκα αν αυτό ήταν αρκετό, είχα αμφιβολίες αλλά σκεφτόμουν και ότι μπορεί να είμαι το επόμενο αστέρι της χώρας.
Όταν ήμουν 16 ήρθε στο National Tennis Centre o Peter Carter, με τον οποίο είχα δουλέψει και παλιότερα στο τοπικό club της Βασιλείας. Ήταν πολύ σημαντικός μέντορας και πιθανότατα στον Peter οφείλω το στυλ παιχνιδιού μου.
«Δεν ήθελα να γίνω ένα χαμένο ταλέντο»
Ήταν φριχτό που ο Peter πέθανε σε τροχαίο στο ταξίδι του μέλiτος στη Νότια Αφρική. Προφανώς τα νέα με είχαν σοκάρει, ταρακούνησαν όλο μου τον κόσμο. Κατά κάποιο τρόπο με αφύπνiσε, γιατί τότε ήταν που ανέβασα ταχύτητα και αποφάσισα να είμαι πολύ σοβαρός με το τένις και να μεγιστοποιήσω τις δυνατότητές μου. Δεν ήθελα να γίνω ένα χαμένο ταλέντο. Δε θα ξεχάσω ποτέ τι έγινε και πάντα θα μου λείπει.
Το να γίνω Νο.1 στον κόσμο και να κατακτώ το Wimbledon, οπότε το να είμαι κατά μια έννοια ηγέτης του παιχνιδιού, δεν είναι κάτι που έχω για δεδομένο. Το εκτιμώ πολύ, γιατί για μένα είναι πολύ σημαντικοί οι ήρωες, ο Στέφαν Έντμπεργκ, o Σάμπρας, o Μπέκερ, o Mάικλ Τζόρνταν. Είχα την ευκαιρία να δώσω πίσω, να εμπνεύσω.
«Δεν είμαι σίγουρος γιατί πέτυχα όσα πέτυχα»
Δεν ξέρω αν θα έκανα κάτι διαφορετικά, το μόνο που ξέρω είναι πως έχω χρόνο. Όλα μοιάζουν να κυλούν σε γρήγορη κίνηση, πρέπει να κερδίσεις τώρα, πρέπει να κερδίσεις αύριο, θες να μάθεις κάτι καινούργιο, που μπορεί να είναι κάτι στο οποίο δεν είσαι καλός.
Ίσως θες να περάσεις λίγο παραπάνω χρόνο με τους φίλους σου ή με την οικογένειά σου, να κοιτάξεις πίσω και να σκεφτείς ότι έχασες πολλά ή ότι θυσίασες υπερβολικά πολλά. Πιστεύω στην ισορροπία.
Δεν είμαι σίγουρος γιατί πέτυχα όσα πέτυχα. Δεν βάζεις στόχο τα 20 Grand Slams, δε βάζεις στόχο το Νο.1, όχι στον δικό μου κόσμο, όχι με τον τρόπο που μεγάλωσα στην Ελβετία.
«Να είσαι παθιασμένος και να στοχεύεις στα αστέρια»
Δεν κάνουμε τόσο μεγάλα όνειρα. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει εύκολα, ή γρήγορα. Αν είσαι παθιασμένος με αυτό που κάνεις, συνέχισε να πιστεύεις, συνέχισε να προχωράς, να στοχεύεις τα αστέρια.
Αν είσαι θετικός και γύρω σου βρίσκονται οι σωστοί άνθρωποι, πρέπει να τo τολμήσεις! Ένα πράγμα στο οποίο πιστεύω, είναι στο να μη σπαταλάς το ταλέντο σου. Μπορείς πάντα να έχεις τον έλεγχο του μυαλού σου και της φυσικής σου κατάστασης, για να κάνεις την καλύτερή σου προσπάθεια. Αν το κάνεις, τουλάχιστον δε θα κοιτάζεις πίσω με μετάνοια και μπορείς να είσαι υπερήφανος γι' αυτό που κατάφερες».
Από όλα τα δώρα που μου προσέφερε το τένις όλα αυτά τα χρόνια, το μεγαλύτερο, δίχως αμφιβολία, είναι ο κόσμος που συνάντησα σε αυτήν την πορεία: οι φίλοι, οι αντίπαλοι και πάνω απ’ όλα οι φίλαθλοι που δίνουν ζωή στο άθλημα. Σήμερα, θέλω να μοιραστώ ορισμένα νέα με όλους σας.
Όπως γνωρίζετε πολλοί, τα προηγούμενα τρία χρόνια μου παρουσιάστηκαν προκλήσεις με τη μορφή τραυματισμών και χειρουργείων. Δούλεψα σκληρά για να επιστρέψω σε πλήρη ανταγωνιστική κατάσταση. Αλλά γνωρίζει επίσης τις δυνατότητες του σώματός μου και τα όριά του και το μήνυμά του τελευταία ήταν ξεκάθαρο. Είμαι 41 ετών. Έχω δώσει πάνω από 1.500 αγώνες σε 24 χρόνια. Το τένις μου συμπεριφέρθηκε περισσότερο γενναιόδωρα από όσο θα μπορούσα να ονειρευτώ και τώρα πρέπει να αναγνωρίσω πότε είναι η στιγμή να τελειώσω την επαγγελματική καριέρα μου.
Το Laver Cup της επόμενης εβδομάδα στο Λονδίνο θα είναι η τελευταία διοργάνωση ATP. Θα παίξω κι άλλο τένις στο μέλλον φυσικά, αλλά όχι σε Grand Slams ή στο ATP Tour.
Είναι η γλυκόπικρη απόφαση, επειδή θα μου λείψουν όλα όσα μου έδινε το τουρ. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν τόσα που μπορώ να γιορτάσω. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στη Γη. Μου δόθηκε ένα ξεχωριστό ταλέντο να παίζω τένις και το έκανα σε ένα επίπεδο που ποτέ δεν φανταζόμουν, για πολύ περισσότερο καιρό από όσο θα μπορούσα να σκεφτώ.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω ειδικά την καταπληκτική σύζυγό μου Μίρκα, η οποία έζησε κάθε λεπτό μαζί μου. Με προειδοποιούσε πριν από τους τελικούς, έβλεπε αμέτρητα παιχνίδια ακόμα κι όταν ήταν οκτώ μηνών έγκυος και υπέμεινε την ιδιαίτερη πλευρά μου στο δρόμο με την ομάδα μου για πάνω από είκοσι χρόνια. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τα τέσσερα υπέροχα παιδιά μου για την υποστήριξή τους, πάντα διψασμένα να εξερευνήσουν νέα μέρη και να δημιουργήσουν υπέροχες αναμνήσεις στην πορεία.
Το να δω την οικογένειά μου να με υποστηρίζει από τις κερκίδες είναι ένα συναίσθημα που θα κρατώ για πάντα. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω και να αναγνωρίσω την προσφορά των αγαπητών γονιών μου και της αγαπημένης αδερφής μου, χωρίς τους οποίους τίποτε δεν θα ήταν εφικτό. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους πρώην προπονητές μου που πάντα με καθοδηγούσαν στη σωστή κατεύθυνση. Ήσασταν υπέροχοι!
Και στην Ομοσπονδία Τένις της Ελβετίας, που με πίστεψε ως νεαρό και μου έδωσε ιδανική εκκίνηση στην καριέρα μου. Θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω και να αναγνωρίσω την εκπληκτική ομάδα μου, τον Ιβάν, τον Ντάνι, τον Ρόλαντ και ειδικά τους Σεβ και Πιερ, που μου έδωσαν την καλύτερη συμβουλή και ήταν πάντα εκεί για μένα. Επίσης τον Τόνι, που διαχειρίστηκε δημιουργικά την επιχείρησή μου για πάνω από 17 χρόνια. Είστε όλοι απίστευτοι και αγάπησα κάθε λεπτό μαζί σας.
Θέλω να ευχαριστήσω τους πιστούς σπόνσορές μου, που είναι πραγματικοί συνεργάτες μου και τις σκληρά εργαζόμενες ομάδες και τα τουρνουά στο ATP Tour, που συνεχώς μας καλωσόριζαν όλους με καλοσύνη και φιλοξενία.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τους ανταγωνιστές μου στα κορτ. Ήμουν αρκετά τυχερός να παίξω τόσα επικά ματς που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Μονομαχήσαμε δίκαια, με πάθος και ένταση, και έδινα πάντα τον καλύτερο εαυτό μου για να σεβαστώ την ιστορία του παιχνιδιού.
Αισθάνομαι εξαιρετικά ευγνώμων. Δώσαμε ώθηση ο ένας στον άλλον, και μαζί πήγαμε το τένις σε νέα επίπεδα. Πάνω από όλα θα πρέπει να προσφέρω ένα ξεχωριστό ευχαριστώ στους απίστευτους οπαδούς. Δεν θα μάθετε ποτέ πόση δύναμη και πίστη μού δώσατε.
Το εμπνευσμένο συναίσθημα το να περπατώ μέσα σε γεμάτα γήπεδα και αρένες ήταν ένας από τους τεράστιους ενθουσιασμούς στη ζωή μου. Χωρίς εσάς, αυτές οι επιτυχίες θα ήταν μοναχικές και δεν θα ήταν γεμάτες με χαρά και ενέργεια.
Τα τελευταία 24 χρόνια στο τουρ ήταν μία εκπληκτική περιπέτεια. Ενώ μερικές φορές έμοιαζε σαν να κράτησε 24 ώρες, ήταν τόσο βαθιά και μαγικά που μοιάζουν σαν να κράτησαν μία ζωή. Είχα την τεράστια τύχη να παίξω για εσάς σε πάνω από 40 διαφορετικές χώρες.
Γέλασα και έκλαψα, αισθάνθηκα χαρά και πόνο και πάνω από όλα αισθάνθηκα απίστευτα ζωντανός. Μέσα από τα ταξίδια μου, γνώρισα πολλούς υπέροχους ανθρώπους που θα παραμείνουν για πάντα φίλοι μου, οι οποίοι με συνέπεια αφαιρούσαν χρόνια από τα γεμάτα προγράμματά τους για να έρθουν να με δουν να παίζουν σε όλο τον κόσμο. Σας ευχαριστώ.
Όταν άρχισε η αγάπη μου για το τένις, ήμουν ένα παιδί που μάζευε τις μπάλες στην πατρίδα μου, την Βασιλεία. Συνήθιζα να παρακολουθώ τους παίκτες με ένα αίσθημα θαυμασμού. Ήταν σαν γίγαντες για μένα και άρχισα να ονειρεύομαι.
Τα όνειρά μου με οδήγησαν να δουλέψω σκληρότερα και άρχισα να πιστεύω στον εαυτό μου. Κάποιες επιτυχίες με γέμισαν αυτοπεποίθηση και ήμουν στο δρόμο για το πιο εκπληκτικό ταξίδι που οδήγησε σε αυτή την ημέρα. Οπότε, θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, όλους σε αυτό τον κόσμο που βοήθησαν ώστε τα όνειρα ενός μικρού παιδιού από την Ελβετία που μάζευε τις μπάλες να γίνουν πραγματικότητα.
Τέλος, στον κόσμο του τένις: σας αγαπώ και δεν θα σας αφήσω ποτέ.