Ο χάρος όμως βγήκε παγανιά και μέσα σε λίγες ημέρες η Πολίχνη θρήνησε την απώλεια του Νίκου Αντωνιάδη (72 ετών ο κορυφαίος κατά πολλούς Έλληνας βολεϊμπολίστας) και αυτή του Αλέξανδρου Νικολαΐδη.
Η τραγική ειρωνεία
Σήμερα στην αθλητική κοινωνία της Πολίχνης, στα δυτικά της Θεσσαλονίκης, ετοιμάζονταν να βάλουν τα «καλά» τους. Ο τοπικός Πήγασος μετά από 11 χρόνια επέστρεψε στη βόλεϊ λιγκ και η σεζόν ως είθισται ξεκινά με το Λιγκ Κσπ «Νίκος Σαμαράς».
Το εσωτερικό τουρνουά της Λίγκας που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του παλαίμαχου άσου, ο οποίος στις 4 Ιανουαρίου 2013 «έφυγε» ξαφνικά από ανεύρυσμα σε ηλικία 43 ετών.
Ο Αλέξανδρος από την τρυφερή ηλικία των τριών ετών δεν ήταν σαν τα άλλα παιδάκια που ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ κι ας ήταν φανατικός οπαδός του Άρη...
Λόγω του πατέρα του που ήταν παλιός πρωταθλητής του ταε κβον ντο, στράφηκε σ' αυτό και σιγά, σιγά άρχιζε να χτίζει το όνομα του. «Όταν έφευγε ο πατέρας μου απο το σπίτι, φορούσα τη στολή με το εθνόσημο και πήγαινα στον καθρέφτη κι ονειρευόμουν τη στιγμή που θα ήμουν κι εγώ στην εθνική ομάδα».
Αυτή η στιγμή δεν άργησε καθώς βρέθηκε γρήγορα στα κλιμάκια για να έρθει η πρώτη μεγάλη πρόκληση που ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σίδνεϊ (έχοντας ήδη κατακτήσει χρυσά μετάλλια σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα εφήβων).
Πριν από 22 χρόνια ο Αλέξανδρος συστήνεται στο ευρύ κοινό και πρωταγωνιστεί σε ένα πραγματικό δράμα καθώς στον προημιτελικό κόντρα στον Κολμβιανό Μίλτον Κάστρο στην προσπάθεια του να πάρει ένα πόντο, το πόδι του λυγίζει κι η κραυγή του ακούγεται μέχρι την Ελλάδα.
«Έσπασε μαμά, έσπασε...» φώναξε σφαδάζοντας από τον πόνο. Το εκρηκτικό κοκτέιλ από το λαβωμένο πόδι, την απώλεια του μεταλλίου και την απογοήτευση (καθώς ήταν το δεύτερο κάταγμα μέσα σε ένα χρόνο) μπορεί να λύγιζαν τον οποιονδήποτε, όμως στο δικό του μυαλό δεν υπήρχε ποτέ η λέξη παραίτηση.
Έσκυψε το κεφάλι, δούλεψε, κουράστηκε, αλλά τέσσερα χρόνια αργότερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνα ήρθε η πρώτη μεγάλη δικαίωση. Αγωνιζόμενος στην κατηγορία των +80 κιλών έφθασε μέχρι τον τελικό (29/8) όπου ηττήθηκε από τον Νοτιοκορεάτη Μουν Ντάε-σανγκ με νοκ άουτ στον πρώτο γύρο, κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο. Το ελληνικό κοινό αποδοκίμαζε τον ασιάτη αθλητή που πανηγύριζε τον ιστορικό του θρίαμβο, αλλά ο Νικολαΐδης μόλις συνήλθε από το χτύπημα έτρεξε κι αγκάλιασε τον αντίπαλο του, σηκώνοντας το χέρι του ψηλά, δείχνοντας το μεγαλείο του...
Στο δεύτερο σκαλί του βάθρου βρέθηκε και στο Πεκίνο όταν σις 23/8/2008 έφτασε ξανά στον τελικό όπου ηττήθηκε στις λεπτομέρειες (5-4 στα σημεία) από τον Νοτιοκορεάτη Τσα Ντονγκ-Μιν. Εκείνη τη χρονιά ψηφίστηκε με 1.875 ψήφους ως ο κορυφαίος αθλητής για το 2008 από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου.
Το 2012 στο Λονδίνο δεν κατάφερε να τριτώσει το καλό, αλλά στην τελευταία του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ο 33χρονος Αλέξανδρος ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής κι ο πρώτος αθλητής που μπήκε στο Ολυμπιακό Στάδιο με την εικόνα του να κάνει το γύρο του κόσμου...
Η στροφή στην πολιτική κι η οικογένεια
Το 2013 εγκατέλειψε οριστικά την ενεργό δράση και την άνοιξη του 2019 έρχεται ως έκπληξη η είδηση ότι θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και δεν κατάφερε να εκλεγεί από εκείνο το σημείο έδειξε έντονη δράση στην πολιτική σκηνή, έχοντας τα τελευταία χρόνια τη θέση του αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου.
Ο Αλέξανδρος το 2011 είχε παντρευτεί την Ρούξι Ντουμιτρέσκου, πρώην αθλήτρια του βόλεϊ η οποία είχε αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα και μαζί απέκτησαν έναν γιο τον Φίλιππο, ωστόσο λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το ζευγάρι χώρισε (τα τελευταία χρόνια η Ντουμιτρέσκου μαζί με τον Φίλιππο ζουν στην Ρουμανία).
Το 2016 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τη δημοσιογράφο Δώρα Τσαμπάτζη με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, την Ελεάνα και τον Γιώργο.
Οι σημαντικότερες διακρίσεις στην καριέρα του
2010 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα – 3ος Χάλκινο μετάλλιο
2009 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα – 5ος
2008 – Ολυμπιακοί Αγώνες – 2ος Αργυρό μετάλλιο
2008 – Ευρωπαϊκό πρωταθλημα – 1ος Χρυσό μετάλλιο
2004 – Ολυμπιακοί Αγώνες – 2ος Αργυρό μετάλλιο
2004 – Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα – 1ος Χρυσό μετάλλιο
1998 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας- 3ος (Χάλκινο μετάλλιο)
1998 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα – 5ος
1997 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων – 1ος (Χρυσό μετάλλιο)
1997 – Μεσογειακοί Αγώνες – 2ος (Αργυρό μετάλλιο)
1996 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων – 1ος Χρυσό μετάλλιο
1996 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων – 1ος Χρυσό μετάλλιο