Από τα Σαββατοκύριακα στο «Καμπ Νόου» και στο μπαρ της γειτονιάς, για να παρακολουθήσει τους «μπλαουγκράνα», έφτασε δύο φορές στην κορυφή του κόσμου
Γιώργος Σιάφας
Είναι ημέρα αγώνα και το μπαρ «La Bolera» στο Μολέτ ντελ Βαλές συνήθως είναι γεμάτο από κόσμο -κυρίως άνδρες- οι οποίοι δεν είχαν την δυνατότητα να κάνουν το 30λεπτο ταξίδι μέχρι τη Βαρκελώνη για να δουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουν τον αγώνα.
Ανάμεσά τους, πάνω στο μπιλιάρδο για να μπορεί να βλέπει καλύτερα την οθόνη, βρισκόταν και ένα εξάχρονο κοριτσάκι, που όπως παραδέχθηκε αργότερα «δεν καταλάβαινε τι ακριβώς γινόταν, αλλά με κάποιον τρόπο ήξερε πως είχε τεράστια σημασία».
Μυημένη από νωρίς στην ποδοσφαιρική κουλτούρα, η Αλεξία Πουτέγιας ήταν μοιραίο να ασχοληθεί με το άθλημα και 22 χρόνια μετά από εκείνα τα οικογενειακά Σαββατοκύριακα να κατακτήσει τη δεύτερη Χρυσή Μπάλα της καριέρας της, επίτευγμα μοναδικό αφού καμία άλλη δεν είχε καταφέρει κάτι ανάλογο έως σήμερα. Ήταν και θέμα τύχης, αφού η πρώτη νικήτρια του βραβείου, Άντα Χέγκερμπεργκ, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει πλησιάσει τον... Λιονέλ Μέσι σε κατακτήσεις το βραβείο δεν είχε καθιερωθεί και για τις γυναίκες τόσο αργά στα τέλη της περασμένης δεκαετίας (2018), κάνοντας... παπάδες με τη φανέλα της Λυών από το 2014 και μετά. Όμως τίποτα δεν της χαρίστηκε και πλέον μπορεί να λέει πως μόνο αυτή και ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο (*γεννημένος στην Αργεντινή, πολιτογραφημένος Ισπανός από το 1956) είναι οι μοναδικοί Ισπανοί που έχουν πάρει την Ballon d'Or δύο φορές. Για την ιστορία, οι Ίβηρες δεν είχαν δει επιτυχία στον θεσμό από το 1960 και τη βράβευση του Λουίθ Σουάρεθ.
«Το να παίζει ποδόσφαιρο ήταν το καταφύγιό της, η θρησκεία της. Είτε έπαιζε μόνη της, είτε με τον πατέρα της, είτε με τα άλλα αγόρια στο σχολείο. Ήταν το μόνο πράγμα που ήθελε να παίξει», θυμάται η μητέρα της, τα λεγόμενα της οποίας δεν είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε αν αναλογιστούμε το... ψέμα που είπε η Πουτέγιας για να ξεκινήσει η ποδοσφαιρική της καριέρα.
«Πήγαμε στη Σαμπαντέλ όπου έπαιζε ήδη μια οικογενειακή φίλη, αλλά το ελάχιστο όριο ηλικίας ήταν τα οκτώ έτη κι εγώ ήμουν επτά. Οπότε χρειάστηκε να "κλέψουμε" για να μπω στην ομάδα. Έπαιζα με κορίτσια που ήταν στα 11-12 και γυρνούσα σπίτι παραπονεμένη γιατί δεν μπορούσα να κλωτσήσω το ίδιο δυνατά μ' εκείνα. Αλλά το λάτρευα όπως και να 'χει», είπε η ίδια στο «The Players Tribune» κάπου στα μισά της περασμένης σεζόν, ένα μισό το οποίο και αποτελεί τον κύριο λόγο για τον οποίο έφτασε μέχρι την κορυφή αφού από τον περασμένο Ιούλιο και μετά είναι τραυματισμένη (ρήξη αχίλλειου τένοντα), χωρίς να ξέρουμε ακόμα το ακριβές διάστημα στο οποίο θα επιστρέψει στα γήπεδα.
Το στυλ της, τα 11 γκολ σε δέκα εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ (σ.σ πρώτη σκόρερ και παίκτρια της διοργάνωσης, αν και η ομάδα της ηττήθηκε στο τελευταίο ματς από την υπερπρωταθλήτρια Ευρώπης, Λυών), το ότι αγωνίζεται στο κέντρο και όχι στην επίθεση, αλλά και η επαφή της με τα δίχτυα στον προημιτελικό, στον ημιτελικό αλλά και στον τελικό του WUCL ήταν από τους βασικούς λόγους που η Πουτέγιας άφησε στη δεύτερη θέση την Μπεθ Μιντ της Άρσεναλ, που από τη μεριά της σίγουρα θα αισθάνεται μια πικρία για το αποτέλεσμα αφού ήταν η καλύτερη παίκτρια του περασμένου καλοκαιριού στο Euro, το οποίο και κατέκτησε με τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας.
Οι νικήτριες της Χρυσής Μπάλας: 2018- Άντα Χέγκερμπεργκ, 2019- Μέγκαν Ραπίνο, 2020: Χωρίς νικήτρια εξαιτίας του κορωνοϊού, 2021- Αλεξία Πουτέγιας, 2022- Αλεξία Πουτέγιας
Όσον αφορά το «origin story» της, αν υπάρχουν δυο πράγματα που ξεχωρίζουν τα οποία την έφτασαν μέχρι την κορυφή του κόσμου, αυτά είναι το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε -με τους φίλους της και συναθλητές της να την αντιμετωπίζουν ως ίση και όχι ως... κοριτσάκι- αλλά και η απόρριψη της Μπαρτσελόνα σε ηλικία 17 ετών, με τους Καταλανούς να αποφασίζουν να την αφήσουν να φύγει έναν χρόνο μετά από τη στιγμή που την εντόπισαν οι σκάουτς. «Ήμουν αποφασισμένη να παίξω για τη Μπαρτσελόνα, όποιο και να ήταν το κόστος», είχε αναφέρει στη «Marca» για την... πρώτη φορά που έκλαψε στη ζωή της.
Γιατί όπως λέει και η ίδια: «Παλιά ο κόσμος αναρωτιόταν εάν θα υπάρχει ζήτηση για το γυναικείο ποδόσφαιρο. Στα 20 χρόνια που αγωνίζομαι, ο κόσμος έχει αλλάξει και θα συνεχίσει να αλλάζει. Κι αν λέτε ότι ο κόσμος ακολουθεί αρκετά το γυναικείο ποδόσφαιρο τώρα, σε μερικά χρόνια θα κοιτάτε πίσω και θα γελάτε. Θα είναι τρέλα».
Η bwin γι’ ακόμα μια χρονιά ανοίγει την αγκαλιά της σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη συνεχίζοντας έτσι να χαράζει τον δικό της δρόμο προς την κοινωνική συνεισφορά.
Μέσω της πρωτοβουλίας #EQUALESPORTS τα δύο μεγάλα brands προωθούν την ισότητα και τη συμπερίληψη στα esports, προσφέροντας στις γυναίκες τη δυνατότητα να γίνουν Pro Players.
Δέκα χρόνια πολυτέλειας, δέκα χρόνια αφοσίωσης στην ωρολογοποιία που έχει ποιότητα, καινοτομία και αψεγάδιαστη αισθητική, από μια δυναμική ελληνική εταιρεία που επενδύει στον χρόνο και αναπτύσσεται συνεχώς.
