Όχι αμιγώς ποδοσφαιρικό, αλλά μια ιστορία ζωής που θα ονειρεύονταν ο κάθε πιτσιρικάς να ήταν και η δική του…
Γιατί ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος μπορεί ποτέ να μην έφτασε εκεί όπου πραγματικά μπορούσε, αλλά πέρα από τα ρεκόρ και την σπουδαία καριέρα που έκανε, είναι ίσως ο τελευταίος (χρονικά) ποδοσφαιρικός «αλήτης» που γεννήθηκε στις αλάνες και μεγαλούργησε στις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας, αγωνίστηκε με την Εθνική ομάδα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου και στο καμπιονάτο.
«Αν δουλεύεις, ακόμη κι αν τα αποτελέσματα στην αρχή είναι στραβά, κάποια στιγμή η μπάλα θα στα δώσει πίσω. Δεν υπάρχει περίπτωση αν δουλεύεις να μην δικαιωθείς».
Όταν είπε τα παραπάνω λόγια ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος ήταν 35 χρονών και οι περισσότεροι τον θεωρούσαν «ξοφλημένο» ειδικά μετά την κακή παρουσία του στον Άτρόμητο.
Δύο χρόνια αργότερα όχι απλά διέψευσε αυτούς που έβλεπαν την συνταξιοδότηση του, αλλά μετά από 1,5 εξαιρετική σεζόν στην Κύπρο με τη φανέλα της Ανόρθωσης, επέστρεψε ξανά στην ελληνική Super League μεγαλώνοντας το δικό του ρεκόρ.
Την ημέρα που ο ΛεΜπρόν Τζέιμς γινόταν ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του NBA (την κουλτούρα του οποίου θαυμάζει ως προς τον σεβασμό που βγάζει προς τους σπουδαίους αθλητές και στο θέαμα) ο Λάζαρος γινόταν ο μοναδικός που έχει φορέσει τη φανέλα όλων των ομάδων του BIG 5 του ελληνικού ποδοσφαίρου: ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Ολυμπιακός και τώρα ο Άρης.
Ο ποδοσφαιριστής, ο οποίος μαζί με τον Τάσο Μητρόπουλο είναι οι μόνοι που έχουν κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή και με τις τρεις ομάδες του πάλαι ποτέ ΠΟΚ (με τη διαφορά ότι ο Χριστοδουλόπουλος ήταν πρωταγωνιστής σε αυτές τις επιτυχίες, ενώ ο Μητρόπουλος στον ΠΑΟ είχε μόλις μία συμμετοχή) επέστρεψε στην πόλη του.
Κλείσιμο
Στην πόλη που γεννήθηκε, μεγάλως, ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, έφυγε ως… ανεπιθύμητος από τον ΠΑΟΚ (που σώθηκε οικονομικά με τα λεφτά από την πώληση του στον Παναθηναϊκό), αλλά επέστρεψε για να εκπληρώσει ένα από τα λίγα ποδοσφαιρικά του όνειρα που δεν είχαν πραγματοποιηθεί και να για να τιμήσει τον πατέρα του.
Ο Χρήστος Χριστοδουλόπουλος μπορεί να μην τον έκανε Αρειανό, όπως είναι εκείνος, αλλά στο Κλεάνθης Βικελίδης (τότε Χαριλάου) τον πήγε για πρώτη φορά να δει ποδοσφαιρικό αγώνα και τώρα θα τον δει και θα τον καμαρώσει να φορά τη στολή με τον Θεό του πολέμου.
«Έκτος σταθμός στην πόλη που γεννήθηκα και το πρώτο γήπεδο που ήρθα σαν θεατής όταν ήμουν μικρό παιδί. Νομίζω ότι θα είναι σημαδιακό. Από τη στιγμή που είναι το πρώτο γήπεδο στο οποίο πήγα ως θεατής, εύχομαι να είναι και το τελευταίο μου σαν ποδοσφαιριστής. Ο πατέρας μου είναι Αρειανός, ζούσε γι’ αυτή την ομάδα, του άρεσε πολύ, να τον τιμήσουμε κι αυτόν», είπε λίγο μετά την άφιξη του στην Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Άρη.
Πολλοί ξαφνιάστηκαν με αυτήν την κίνηση, οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι στα 36 του μπορεί να δώσει πνοή σε μια ομάδα που δείχνει να έχει μείνει εκτός στόχων σε μία χρονιά που είχε μεγάλες φιλοδοξίες, ωστόσο ο ίδιος έχει άλλη άποψη.
«Λίγο χρόνο θέλω και θα δουν όλοι για ποιον λόγο ήρθα στον Άρη», έχει εκμυστηρευθεί στον κύκλο του κι όπως έχει αποδείξει μέχρι τώρα, τις περισσότερες φορές (με εξαίρεση τη σεζόν στον Ατρόμητο) το ένστικτο του τον έχει δικαιώσει.
Το ένστικτο που τον καθοδηγεί από παιδί και τον έχει φέρει αρκετές φορές σε άβολη θέση με τα όσα έχει ή έχει κάνει.
Σ’ αυτά τα 15 χρόνια που φορέσει τον μανδύα του επαγγελματία ποδοσφαιριστή δεν είναι τόσες πολλές οι συνεντεύξεις που έχει δώσει, αλλά όποτε το έκανε σχεδόν πάντα προκαλούσε… θόρυβο. Όπως ακριβώς με τα γκολ που πετύχαινε, αλλά και τις μετακινήσεις του…
Από τα Διαβατά στο κέντρο του κόσμου
Μεγαλωμένος στα Διαβατά, στα δυτικά της Θεσσαλονίκης, ο Λάζαρος από μικρός ήταν γραφτό να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.
Ο μόνος που… ξέφυγε από την ποδοσφαιρική παράδοση των Χριστοδουλόπουλων ήταν ο τρίτος αδελφός, ο Βαγγέλης, ο οποίος είναι δικηγόρος, αλλά και λάτρης του ποδοσφαίρου με γνώσεις που θα ζήλευαν και οι επαγγελματίες του χώρου.
Ο πατέρας του ήταν τερματοφύλακας σε ομάδες που αγωνίζονταν στα τοπικά πρωταθλήματα, ενώ ο μεγάλος του αδελφός Νίκος ήταν ένα σπουδαίο ταλέντο όπως λένε αυτοί που τον είχαν δει να αγωνίζεται.
Ωστόσο οι ανάγκες της καθημερινότητας τον ανάγκασαν να αφήσει στην άκρη τα όνειρα του να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο. Κι αυτό ήταν κάτι που είχε μείνει βαθιά χαραγμένο στο μυαλό του.
«Εγώ θα παίξω μπάλα και θα βοηθήσω την οικογένεια μου...», έλεγε από μικρός και στα 18 του είδε να ανοίγει η πρώτη μεγάλη πόρτα της ζωής του. Ο Άγγελος Αναστασιάδης τον εντόπισε σε αγώνα της μεικτής ομάδας της Ένωσης Θεσσαλονίκης και τον έφερε στον ΠΑΟΚ.
Βέβαια ο ΠΑΟΚ στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα δεν έχει καμία σχέση με τον ΠΑΟΚ του σήμερα, με τον Λάζαρο να αρπάζει τις ευκαιρίες που του δόθηκαν και να αρχίζει να λάμπει.
Το καλοκαίρι του 2006 όμως ο τότε προπονητής Ίλιε Ντουμιτρέσκου τον ενημερώνει ότι θα δοθεί δανεικός καθώς δεν τον υπολογίζει κι εκεί που όλα μοιάζουν να γκρεμίζονται προκύπτει από το πουθενά η Λίβερπουλ.
Ο μάνατζερ του είχε στείλει dvd με αγώνες του, ο Ράφα Μπενίτεθ έδωσε το οκ και στα τέλη Ιουλίου βρέθηκε στο Άνφιλντ. Πέρασε τα ιατρικά τεστ, υπέγραψε το προσύμφωνο με τους «κόκκινους», αλλά όλα αυτά έγιναν εν αγνοία του ΠΑΟΚ και όταν επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη το όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτη.
Ο ΠΑΟΚ απάντησε αρνητικά στις όποιες προτάσεις κατέθεσαν οι Άγγλοι και η πλευρά του παίκτη για να γεννηθεί εκείνη την εποχή ένας από τους κορυφαίους μύθους του ελληνικού ποδοσφαίρου.
«Προτιμώ να δουλέψω ως οικοδόμος, παρά να γυρίσω στον ΠΑΟΚ», φέρεται να έχει δηλώσει ο παίκτης στους παράγοντες του Δικεφάλου που τον τιμώρησε με εξάμηνη διακοπή συμβολαίου.
Ο ίδιος ακόμη και σήμερα αρνείται πεισματικά πως είπε αυτά τα λόγια, όμως ο κόσμος είχε στραφεί εναντίον του κι όταν μετά από πολλούς μήνες επέστρεψε, παρά τη συγνώμη που ζήτησε, στα κάγκελα της Θύρας 4 εμφανίστηκε το περίφημο πανό «Οικοδόμε τράβα πίσω στο Λίβερπουλ».
Αντί για τους «κόκκινους» στα πράσινα
Το ταξίδι για το λιμάνι της δυτικής Αγγλίας δεν το έκανε ξανά, αλλά το καλοκαίρι του 2008 ο (διεθνής πλέον με την Ελπίδων αλλά και με την Ανδρών) Λάζαρος αποτέλεσε το αντικείμενο του πόθου για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.
Η καρδιά του έλεγε Ολυμπιακό, καθώς ήταν οπαδός του, αλλά το ένστικτό του τον οδήγησε στον Παναθηναϊκό υπογράφοντας το συμβόλαιο του εν πλω στο κότερο του Νικόλα Πατέρα.
Η προσαρμογή δεν ήταν εύκολη. Μεγάλη πίεση, μεγάλος ανταγωνισμός, ωστόσο εκεί είχε τη βοήθεια του μέντορα του Γιώργου Καραγκούνη (με τον οποίο είναι και κουμπάροι καθώς του βάφτισε το παιδί) κι από ένα σημείο και μετά μπόρεσε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του (παρά την ατυχία του 2011 με τη ρήξη χιαστού στην καλοκαιρινή προετοιμασία).
Όταν ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός διαλύθηκε και άρχισαν τα προβλήματα ο ίδιος αποτέλεσε τον εύκολο στόχο για τον απογοητευμένο κόσμο.
Σ’ ένα εκτός έδρας ματς στην Ξάνθη πετυχαίνει δύο γκολ και στο δεύτερο κάμερα τον καταγράφει να ξεσπά λέγοντας προς τους οπαδούς της ομάδας « έτσι σας γα…σα με τα μαλλιά». Ήταν η απάντηση του στις κατηγορίες ότι περισσότερο ασχολείται με τα μαλλιά του παρά με την ομάδα.
Η φυγή στο καμπιονάτο και το Μουντιάλ
Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει και τον Ιανουάριο του 2013 αφήνει τους πράσινους για την ιταλική Μπολόνια. Οι σκάουτερ των Ιταλών τον είχαν εντοπίσει από τα χρόνια που έπαιζε στην εθνική ελπίδων κι όταν προέκυψε η ευκαιρία δεν την άφησαν να πάει χαμένη.
Εκεί μακριά από την πίεση, βγάζει και πάλι τον καλύτερο του εαυτό, όμως τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας τον οδηγούν στην Βερόνα.
Εκείνη η εποχή όμως συνδυάζεται και με την πιο έντονη του παρουσία στην εθνική ομάδα με τον Σάντος να τον επιλέγει για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βραζιλίας όπου ειδικά κόντρα στην Κόστα Ρίκα ήταν συγκλονιστικός (ευστοχώντας και στη διαδικασία των πέναλτι).
Στη Βερόνα έμεινε δύο σεζόν κι ενώ ο ίδιος τα έχει βρει σε όλα για να μεταγραφεί στην Αταλάντα (που τότε ξεκινούσε να φτιάξει την ομάδα θαύμα των τελευταίων ετών) η ομάδα του αντιδρά και καταλήγει στην Σαμπντόρια.
Στη Γένοβα τα πράγματα είναι διαφορετικά, νιώθει να εγκλωβίζεται και στα 30 του πια ψάχνει μια διέξοδο στην καριέρα του…
Η επιστροφή για την ΑΕΚ…
Η Ένωση μετά την περιπέτεια του υποβιβασμού έχει επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία, αλλά η μεταγραφή του δεν ενθουσιάζει, ούτε και η παρουσία του στην πρώτη του σεζόν.
Τη δεύτερη όμως ο Λάζαρος, αφού βρήκε κώδικας επικοινωνίας με τον Μανόλο Χιμένεθ (γενικά με τους προπονητές του είχε πάντα ένα θέμα) όχι απλά βγάζει μάτια, αλλά μαζί με τους Αραούχο, Λιβάγια συνθέτουν μια φονική τριπλέτα που κάνει όργια με τον ίδιο να αποδεικνύεται καθοριστικός στην κατάκτηση του τίτλου. Το γκολ ποίημα με απευθείας εκτέλεση φάουλ κόντρα στον Ολυμπιακό μπαίνει στη λίστα των υποψήφιων για γκολ της χρονιάς, ωστόσο λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία της σεζόν οι σχέσεις του με τον Δημήτρη Μελισσανίδη διαρρηγνύονται. Και η μεταγραφή στην ομάδα της καρδιάς του
Ο ίδιος θεωρεί ότι δεν τον σέβονται και δέκα χρόνια μετά το πρώτο φλερτ καταλήγει στον Ολυμπιακό (αφού πρώτα κέρδισε και τη δικαστική μάχη με την Ένωση).
Με την υπογραφή του έγραψε ιστορία καθώς έγινε ο πρώτος που αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ και στους τρεις μεγάλους του κέντρου.
Φορώντας τα ερυθρόλευκα απολαμβάνει την κάθε στιγμή. Ως νεοφερμένος έπρεπε στην προετοιμασία να πει ένα τραγούδι κι αυτός ανεβαίνει στην καρέκλα με το μικρόφωνο και λέει τον ύμνο του Ολυμπιακού. Η εκκίνηση του ήταν φανταστική πετυχαίνοντας το ένα γκολ μετά το άλλο, ωστόσο εκείνη η πρώτη σεζόν του Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο θα εξελιχθεί διαφορετικά. Οι ερυθρόλευκοι στο φινάλε του α’ γύρου είναι πίσω στη βαθμολογία και μέσα στον Φεβρουάριο χάνουν το ντέρμπι τίτλου στην Τούμπα, αποκλείονται από τη Λαμία στο Κύπελλο κι από την Ντινάμο Κιέβου στο Europa League με τον Χριστοδουλόπουλο στις 17 Φεβρουαρίου κόντρα στην ΑΕΚ να τραυματίζεται σοβαρά στο ίδιο γόνατο (ρήξη χιαστού).
Ο δρόμος της επιστροφής ήταν μακρύς, καθώς του πήρε 9 μήνες, όμως όταν τα κατάφερε ένιωθε πως τίποτα πια δεν ήταν το ίδιο. Ο Λάζαρος πήρε κάποιο χρόνο συμμετοχής, ο Ολυπιακός κατέκτησε τον τίτλο με τον ίδιο να παίρνει κάποιο χρόνο συμμετοχής και να υλοποιεί το παιδικό του όνειρο, ωστόσο ένας νέος τραυματισμός τον έθεσε νοκ άουτ από το φινάλε της χρονιάς και ουσιαστικά στην απόφαση να φύγει.
Εκεί προκύπτει ο Ατρόμητος που φάνταζε εξαιρετική επιλογή, αλλά όπως αποδείχθηκε όλα πήγαν λάθος με την ομάδα να κινδυνεύει με υποβιβασμό και τον ίδιο να μετρά 20 συμμετοχές με μόλις τρία γκολ…
Στα 35 του πολλοί τον είχαν ξεγράψει, αλλά αποφασίζει να φύγει από την Ελλάδα και στην Ανόρθωση ξανανιώνει. Παρόλο που δεν κατακτά κάποιο τίτλο θυμίζει τον παλιό καλό Λάζαρο και στις 25 Νεομβρίου κάνει όλη την Ευρώπη να παραμιλά σκοράροντας κατά της βελγικής Γάνδης για το Europa Leage με σουτ από το χώρο της μεσαίας γραμμής.
Ανανέωσε και για τη φετινή σεζόν, αλλά η αλλαγή προπονητή (Μουνίθ αντί Κετσπάγια) έφερε νέα δεδομένα με τον παίκτη να είναι εκτός πλάνων και με την αλλαγή του χρόνου να ανακοινώνεται η λύση του συμβολαίου του. Το Last Dance εκεί που ξεκίνησαν όλα
Όταν το καλοκαίρι του 2020 έπαιρνε το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, μέσα στους πανηγυρισμούς είχε πει στους δικούς του ανθρώπους «τώρα το μόνο που απομένει είναι να παίξω στον Άρη».
Στο παρελθόν άλλες δύο φορές είχε βρεθεί πολύ κοντά στο να φορέσει τη φανέλα των κίτρινων της Θεσσαλονίκης, αλλά η τρίτη αποδείχθηκε και η… φαρμακερή.
Ο Λάζαρος πλέον δεν παίζει για τα λεφτά. Το «τσακαλάκι» από τα Διαβατά αυτό που ονειρεύονταν πιτσιρικάς (να βοηθήσει την οικογένεια του) το είχε πετύχει προ πολλού.
Η επιλογή του να βρεθεί στον, προβληματικό όπως εξελίχθηκε η χρονιά, Άρη έχει να κάνει καθαρά με το συναίσθημα. Κι όλα όσα είπε κατά την άφιξη του στην Θεσσαλονίκη τα εννοούσε, γιατί πολύ απλά έτσι είναι ο Λάζαρος…
Χαμηλών τόνων έξω από το γήπεδο, δεν έχει απασχολήσει ποτέ με την εξωγηπεδική του ζωή, καθώς εκεί βρήκε από πολύ νωρίς το άλλο του μισό (με τη σύζυγο του Βάσω Τρέμκατζη είναι μαζί από τα εφηβικά τους χρόνια) θέλει να απολαύσει το δικό του Last Dance για τον επίλογο στο δικό του βιβλίο.
Αυτό που θα διαβάσει στη Στέλλα και τον Ραφαέλο για να τους διηγείται τα κατορθώματα του με την ασπρόμαυρη, την πράσινη, τις κιτρινόμαυρες, την ερυθρόλευκη και τις κυανόλευκες φανέλες που φόρεσε.
Eίναι το οικονομικό δίχτυ που μας προστατεύει από τις πλημμύρες και τις φωτιές αλλά και ένας σημαντικός σύμμαχος για την προσαρμογή μας στις νέες κλιματικές και περιβαλλοντικές συνθήκες.
Η Bright Academy σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου προσφέρουν μοριοδοτούμενα προγράμματα πάνω στην Τεχνητή Νοημοσύνη, την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση, και τη Σχολική Ψυχολογία
