Μία ανάποδη τούμπα εδώ, άλλη μία ανάποδη τούμπα και εκεί στο τέλος ένα δυνατό χτύπημα στο ύψος που βρίσκεται το σήμα του Ολυμπιακού. Κάπως έτσι συνόδευε όλα τα γκολ του με τα «ερυθρόλευκα» ο Τρεζόρ Λομάνα Λούα Λούα που έμεινε λίγο αλλά πρόλαβε να γίνει ένας από τους πιο αγαπητούς ξένους ποδοσφαιριστές των Πειραιωτών.
Το «Λούα Λούα οε οε οε» αντηχούσε κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα στα πόδια, με τις σκηνές μαγείας στο χορτάρι να μην απέχουν και πολύ της φαντασίας. Όμως η ζωή του παλαίμαχου επιθετικού δεν ήταν ποτέ στρωμένη με ροδοπέταλα.
Μετανάστης από νεαρή ηλικία, που έβλεπε το ποδόσφαιρο περισσότερο ως ένα εργαλείο για να γίνει… αρεστός παρά για να το ακολουθήσει επαγγελματικά. Η εκτόξευση στην Αγγλία, τα λάθη για τα οποία μετάνιωσε και η τραγική στιγμή που έχασε τον μόλις 18 μηνών γιο του από αρρώστια.
Και έπειτα έρχεται το κεφάλαιο του Ολυμπιακού που χωρίστηκε σε δύο θητείες. Αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον κόσμο της ομάδας με τον ίδιο να πανηγυρίζει το νταμπλ του 2007/08 προσφέροντας μαγικές στιγμές στο χορτάρι. Ο τρόπος που έφυγε τον στεναχωρεί μέχρι και σήμερα όμως επέστρεψε για το δεύτερο μισό της σεζόν 2009/10. Τίποτα δεν ήταν το ίδιο και εν τέλει ο κύκλος του έκλεισε άδοξα το ίδιο καλοκαίρι.
Ο παλαίμαχος επιθετικός ανοίγει την καρδιά του στο Gazzetta και μοιράζεται όσα βίωσε στην ποδοσφαιρική και προσωπική του ζωή, τις δυσκολίες που πέρασε, τις ωραίες με τις αστείες στιγμές αλλά και όσα θα μπορούσε να κάνει.
Διαβάστε την συνέντευξη
πατώντας εδώ
