Ο Βασίλης Κικίλιας μετράει πλέον 11 χρόνια στο ελληνικό κοινοβούλιο και έχει διατελέσει υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Υγείας και Τουρισμού. Ωστόσο η στόφα του αθλητή που διαθέτει παραμένει αναλλοίωτη. Τη διακρίνεις όταν τον ακούς σε συνεντεύξεις να μιλάει για «ομαδικό παιχνίδι» που έφερε αποτελέσματα στον τουρισμό, για «συλλογική προσπάθεια» των ανθρώπων του ΕΣΥ στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Υποστηρίζει πως το γεγονός ότι γαλουχήθηκε με τις αρετές του αθλητισμού έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία του στην πολιτική, αφού έχει μάθει στη σκληρή δουλειά, στην επιμονή για τη νίκη, αλλά και να σηκώνεται όρθιος μετά την ήττα, έτοιμος να δώσει τον επόμενο αγώνα.
Η αιώνια σχέση με την πορτοκαλί θεά
Γεννήθηκε στα Εξάρχεια, αλλά από μικρή ηλικία η οικογένεια του μετακόμισε στη Νέα Σμύρνη κι εκεί είχε την πρώτη του επαφή με τον αθλητισμό και δη τα ομαδικά σπορ. Δοκίμασε ποδόσφαιρο, βόλεϊ, αλλά την καρδιά του την κέρδισε το μπάσκετ κι είχε την ευλογία να βρεθεί στα αναπτυξιακά τμήματα του Πανιωνίου.
Με την ανδρική ομάδα του «ιστορικού» να κοντράρει τα μεγαθήρια της εποχής, Άρη και ΠΑΟΚ, τα παιδικοεφηβικά τμήματα του συλλόγου είχαν χτίσει τη δική τους παράδοση κι ο Κικίλιας ήταν στη χρυσή φουρνιά μαζί με τους Καράγκουτη, Δρελιώζη, Μουμούρη, Μακρυδήμα με τους οποίους κατέκτησε διαδοχικά πανελλήνια πρωταθλήματα σε Παίδες και Εφήβους.
Στα 15 του έκανε ντεμπούτο στην ανδρική ομάδα καθώς ο τότε προπονητής των κυανέρυθρων Βλάντο Τζούροβιτς είχε ξεχωρίσει το ταλέντο του και είχε πει στους ανθρώπους της ομάδας: «Αυτόν τον αριστερόχειρα πιτσιρικά, θα τον πάρω και θα τον βάλω στην ομάδα με τον Φάνη Χριστοδούλου».
Δύο χρόνια αργότερα πανηγύρισε τον πρώτο του μεγάλο τίτλο ως άνδρας.
Το ημερολόγιο έδειχνε 10 Απριλίου 1991 όταν ο Πανιώνιος επικράτησε με 73-70 του ΠΑΟΚ (ο οποίος πριν από 10 ημέρες είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων) στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κατακτώντας το μοναδικό Κύπελλο της ιστορίας του.
Ο νυν Υπουργός Τουρισμού μπορεί να μην έγραψε το όνομα του στον πίνακα των σκόρερ, αλλά ο Βλάντο Τζούροβιτς παρά το μικρό της ηλικίας του τον χρησιμοποίησε αρκετά ποντάροντας στον ενθουσιασμό και το πάθος του...
Πέρα όμως από την αστείρευτη ενέργεια του, ένα ακόμη μεγάλο πλεονέκτημα που τον διακρίνει είναι η προσαρμογή του στα νέα δεδομένα και τις συνθήκες που προκύπτουν.
Έτσι από σκόρερ ολκής στα παιδικοεφηβικά, μετατράπηκε σε έναν παίκτη ειδικών αποστολών στην ανδρική ομάδα του Πανιωνίου τη φανέλα του οποίου φόρεσε μέχρι το 1999 πριν μετακομίσει στην ομάδα της καρδιάς του, την ΑΕΚ.
Εκεί έμεινε 4 χρόνια πανηγυρίζοντας τέσσερις τίτλους με τον ίδιο να βάζει τη σφραγίδα του στον τελικό του Κυπέλλου του 2001 κόντρα στον Παναθηναϊκό.
Στις 29 Απριλίου 2001 η Ένωση κοντραρίστηκε με τους πράσινους με την ΑΕΚ να προηγείται 64-66 λίγο πριν το φινάλε και τον Κικίλια να αναλαμβάνει το μαρκάρισμα του Ντέγιαν Μποντίρογκα. Ο Σέρβος σούπερ σταρ προσπάθησε να μπει στη ρακέτα, αλλά δεν υπολόγισε την άμυνα του Κικίλια, ο οποίος τον οδήγησε στο λάθος (βήματα) και έβαψε την κούπα στα κιτρινόμαυρα.
Την προηγούμενη χρονιά (2000) είχε πανηγυρίσει και πάλι την κατάκτηση του Κυπέλλου, αλλά και το Κύπελλο Σαπόρτα, ενώ την επόμενη (2002) ολοκλήρωσε το μαπσκετικό παλμαρέ του με την κατάκτηση του πρωταθλήματος σε μία από τις ανατρεπτικές σειρές που έχουμε δει στο ελληνικό μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 2-0 νίκες, αλλά η ΑΕΚ απάντησε με τρεις σερί που της έδωσαν τον τίτλο (ο οποίος παραμένει ο τελευταίος που έχει κατακτήσει σε επίπεδο πρωταθλήματος).
Η μπασκετική κουλτούρα που ακολουθεί και στην πολιτική
Η τελευταία μπασκετική πινελιά στην καριέρα του Βασίλη Κικίλια μπήκε εκτός Αθηνών και πιο συγκεκριμένα στον Απόλλωνα Πατρών. Φόρεσε τη φανέλα των «μελανόλευκων» της Αχαΐας τη σεζόν 2003-2004 πριν αποσυρθεί οριστικά από τα παρκέ για να αφοσιωθεί αρχικά στην ιατρική πριν μπει στη ζωή του και η πολιτική.
Ποτέ όμως δεν ξέχασε τις μπασκετικές του ρίζες και όλα όσα έμαθε στις δύο δεκαετίες που ήταν αγκαλιά με την πορτοκαλί θεά.
«Η νοοτροπία του αθλητή με βοήθησε να μην τα παρατάω ποτέ και να δίνω πάντα το μέγιστο. Πάντα ήμουν μαχητής. Ίσως όχι ο καλύτερος παίκτης, αλλά ένας καλός αμυντικός και ένας εξαιρετικός συμπαίκτης. Το μπάσκετ με δίδαξε να μην εγκαταλείπω και να δουλεύω συλλογικά», ήταν η εξήγηση που έδωσε ο ίδιος μιλώντας στην Equipe. Η Ελλάδα ήταν μία από τις χώρες που είχαν καταφέρει να αναχαιτίσουν την επέλαση του κορωνοϊού και η γαλλική εφημερίδα είχε αφιερώσει ύμνους για τη χώρα και τον τότε Υπουργό Υγείας για τα γρήγορα και κυρίως αποτελεσματικά αντανακλαστικά που έδειξαν.
Σ' έναν αγώνα μια απόφαση που πρέπει να πάρεις σε κλάσματα του δευτερόλεπτου υπό ασφυκτική πίεση θα κρίνει αν θα είσαι από την πλευρά των νικητών ή των χαμένων. Στην πολιτική μία ανάλογη απόφαση επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και εκεί η Ελλάδα χρειάζεται ανθρώπους με εμπειρία και αποφασιστικότητα. Ανθρώπους μπαρουτοκαπνισμένους από δύσκολες καταστάσεις που έχουν αποδείξει ότι μπορούν τη δύσκολη στιγμή να κάνουν τη σωστή επιλογή.
Κι ίσως την καλύτερη περιγραφή για τον αθλητή-πολιτικό Βασίλη Κικίλια έχει δώσει ο σπουδαίος Τζιμ Μπιλμπά. Ο Γάλλος άσος με την σπουδαία καριέρα που υπήρξε συμπαίκτης μαζί του στην ΑΕΚ στις αρχές του μιλένιουμ.
«Δεν ήταν το μεγαλύτερο αστέρι της ομάδας, αλλά παίζοντας δύο αγώνες την εβδομάδα και έχοντας καθημερινά προπόνηση το ότι κατάφερε να τελειώσει την ιατρική σημαίνει ότι είσαι διανοητικά προικισμένος και θαρραλέος. Ο Βασίλης ήταν ηγέτης και μπορούσες να βασίζεσαι σε αυτόν».
Ο Βασίλης Κικίλιας ήταν υπουργός καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας και το έργο του θα κριθεί στην κάλπη από τον ελληνικό λαό. Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι πως έσπασε το στερεότυπο που θέλει τις δυνατότητες και τα ταλέντα των αθλητών να περιορίζονται στους αγωνιστικούς χώρους. Αντιθέτως, οι αθλητές έχουν μάθει να είναι μαχητές, να μην τα παρατάνε, να παλεύουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και πολλές φορές να καταφέρνουν να γυρνάνε ένα παιχνίδι που φαινόταν εξαρχής χαμένο. Ο Βασίλης Κικίλιας πέρασε από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ στον πολιτικό στίβο και απέδειξε ότι οι πρωταθλητές είναι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους στην πρώτη γραμμή της μάχης.