Ντέρικ Χολ: Είχε 1% πιθανότητες για να ζήσει και τώρα επιλέχθηκε στο ντραφτ του NFL - Δείτε βίντεο

Είναι από τις ιστορίες που προφανέστατα κάποια στιγμή στο (όχι πολύ μακρινό) μέλλον θα δούμε να γινεται σενάριο για μία ακόμη επιτυχία του Χόλιγουντ.

Βλέπετε στον μαγικό κόσμο του αμερικανικού ποδοσφαίρου (NFL) ακόμη κι οι νεαροί αθλητές με τις καλύτερες προοπτικές έχουν ελάχιστες πιθανότητες για να επιλεγούν στη διαδικασία του ντραφτ και να γίνουν επαγγελματίες, όμως ο Ντέρικ Χολ όχι απλά δεν ήταν στην ίδια γραμή εκκίνησης, αλλά είχε πολλά περισσότερα χιλιόμετρα να... διανύσει για να τους φτάσει.

Κι όμως παρόλο που είχε 99% πιθανότητες να μην επιβιώσει μετά τη γέννηση του, ο νέος άσος των Σιάτλ Σίχκος τα κατάφερε πρωταγωνιστώντας σε ένα απίστευτο αθλητικό παραμύθι.



Από τη χαρά της γέννας στην αγωνία της επιβίωσης
Στις 19 Μαρτίου 2001 η Στέισι Γκούντεν Κραντ έφερε στον κόσμο τον γιο της Ντέρικ.

Η Στέισι όμως δεν μπορούσε να χαρεί τη γέννηση του παιδιού της, αλλά ούτε καν να το κρατήσει στην αγκαλιά της καθώς ο Ντέρικ γεννήθηκε πρόωρα (τέσσερις μήνες πριν την ημερομηνία που υπολόγιζε η μητέρα του).

Η εγκυμοσύνη παρουσίασε επιπλοκές και οι γιατροί έπρεπε να πάρουν άμεσα το παιδί, εξηγώντας στη μητέρα ότι μόνο μ' ένα θαύμα θα μπορούσε να επιζήσει.

«Το μωρό θα γεννηθεί χωρίς να χτυπά η καρδιά του και θα προσπαθήσουμε να την κάνουμε να λειτουργήσει. Οι πιθανότητες για να ζήσει είναι 1%», της εξήγησαν παρακινώντας την να υπογράψει τα σχετικά έγγραφα (Do Not Resuscitate forms) που θα επέτρεπαν στους γιατρούς να τον βγάλουν από τη μηχανική υποστήριξη.

Ο Ντέρικ όμως αποδείχθηκε μαχητής από τα πρώτα δευτερόλεπτα που ήρθε στον κόσμο, με την καρδιά του να χτυπά δυνατά ξαφνιάζοντας τους γιατρούς και δίνοντας κουράγιο και δύναμη στη μητέρα του.

Βέβαια έχοντας με βάρος κάτι παραπάνω από δύο κιλά και έχοντας γεννηθεί τόσο νωρίς, κυριολεκτικά χωρούσε στην παλάμη της μητέρας του, η οποία πριν προλάβει να χαρεί ενημερώθηκε πως οι επόμενοι πέντε μήνες που θα περνούσε στη θερμοκοιτίδα θα ήταν ακόμη πιο δύσκολη.

Κι όμως ο πιτσιρικάς μπόρεσε να επιζήσει με υποβοηθούμενη παροχή οξυγόνου και ειδικούς σωλήνες σίτισης για να βρεθεί τελικά μετά από 7 μήνες στο σπίτι του, όπου ξεκίνησε ένας νέος Γολγοθάς.



Θεωρητικά μπορούσε να ξεκινήσει μια... φυσιολογική ζωή, αλλά η πρόωρη γέννηση του προκάλεσε σοβαρές γνωστικές καθυστερήσεις που επηρέασσαν την ομιλία και τη σωματική του διαπλαση.

ο Ντέρικ ήταν ο πιο μικροκαμωμένος από τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά με επισκέψεις σε ειδικούς γιατρούς μπόρεσε σιγά, σιγά να ξεπεράσει τα προβλήματα με την ομιλία και να αρχίσει να εντάσσεται στο σχολείο και στον αθλητισμό.

Λάτρευε το αμερικανικό ποδόσφαιρο, αλλά η πρώτη του επαφή ήταν με μια πιο Light έκδοση, χωρίς πολλές επαφές. Αυτό διήρκησε έως την ηλικία των 10 ετών, όταν πλέον μπήκε στην ομάδα του σχολείου. Η μητέρα του καρδιοχτυπούσε σε κάθε επικίνδυνη επαφή, αλλά ο ίδιος έχοντας πλέον μια φυσιολογική ανάπτυξη που του επέτρεψε να είναι ισοϋψής με τους συνομίληκους του απολάμβανε την κάθε στιγμή και ο λόγος ήταν πολύ απλός.

«Τα περισσότερα παιδιά έλεγαν ότι ήταν κουρασμένοι και δεν ήθελαν να έρθουν στην προπόνηση. Εγώ αντιθέτως ήμουν ενθουσιασμένος που αντί να είμαι στο νοσοκομείο και να κάνω κάποια ένεση ή θεραπεία για το αναπνευστικό μου, μπορούσα να κάνω κάτι άλλο».

Κι έτσι ο μικρούλης Ντέρικ άρχισε σιγά, σιγά να χτίζει πέρα από το σώμα και το όνομα του στον κόσμο του αμερικανικού ποδοσφαίρου φτάνοντας να έχει πολλές προτάσεις για υποτροφία από ορισμένα από τα καλύτερα κολλέγια των ΗΠΑ.

Επέλεξε εν τέλει το Όμπερν, όπου για τέσσερα χρόνια ήταν πραγματικά εντυπωσιακός φτάνοντας πριν από λίγες ημέρες να επιλεγεί από τους Σιάτλ Σιχοκς στο Νο37 του ντραφτ και να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο.

Μια τεράστια διαδρομή για το μικροσκοπικό Ντέρικ, η ζωή του οποίου είναι ένα τεράστιο μάθημα αφοσίωσης (από τη μητέρα του) και προσπάθειας (από τον ίδιο).

Και με τα όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα αποδεικνύει πως κανένας αγώνας δεν έχει χαθεί χωρίς να δώσει πρώτα τη μάχη σου...