Σίλβιο Μπερλουσκόνι: Ο άνθρωπος που άλλαξε τη μοίρα της Μίλαν και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου
13.06.202316:36
Ο «Καναλιέρε» ήταν ο δημιουργός της σπουδαίας Μίλαν της δεκαετίας του '90, αλλάζοντας με τις πρακτικές του το στάτους κβο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου
Για τους οπαδούς της Μίλαν ήταν, είναι και θα είναι «ο καλύτερος ιδιοκτήτης που είχαν ποτέ».
Ο άνθρωπος που ανέλαβε την ομάδα τους σε καθεστώς ανυποληψίας, στα πρόθυρα της χρεωκοπίας) και τη μετέτρεψε σε μια ποδοσφαιρική αυτοκρατορία που ζήλευαν όλοι.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά πράγματα ως προς την πολιτική και τις επιχειρήσεις, αλλά στην ποδοσφαιρική πτυχή του ήταν ένας οραματιστής, ο οποίος έβλεπε πολύ μπροστά και κατάφερε με τις επιλογές του να αλλάξει το ποδοσφαιρικό τοπίο στην Ιταλία και την Ευρώπη γενικότερα.
Με τη Μίλαν να έχει βιώσει δύο υποβιβασμούς (ο ένας λόγω της εμπλοκής στο σκάνδαλο Τοτονέρο) και τους ροσονέρι να καταρρέουν οικονομικά λόγω της αδυναμίας του τότε ιδιοκτήτη τους Τζουζέπε Φαρίνα να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του (και... εξαφανίστηκε στην Αφρική), ο Μπερλουσκόνι εμφανίστηκε ως απο μηχανής θεός.
Κυριολεκτικά και μεταφορικά καθώς στις 24 Μαρτίου 1986 προσγειώθηκε στην Arena Civica του Μιλάνου μ' ένα ελικόπτερο για να αναλάβει και επίσημα τα ηνία της ομάδας που ο ίδιος δήλωνε αγαπούσε από μικρό παιδί, αλλά οι άσπονδοι φίλοι του έλεγαν ότι πάντα συμπαθούσε την Ίντερ κι αυτήν προσπάθησε να πάρει όμως δεν μπόρεσε να πείσει τον Μοράτι να την πουλήσει.
«Για μένα υπήρχε και θα υπάρχει μόνο η Μίλαν», ήταν η απάντηση του «καβαλιέρε», ο οποίος όταν αποχώρησε τον Απρίλιο του 2017 μετά από 31 χρόνια είχε κατακτήσει με τους ροσονέρι 29 τίτλους κι ανάμεσα τους, 8 πρωταθλήματα, 5 Champions League/Κύπελλο πρωταθλητριών κι 2 διηπειρωτικά.
«Παναγιόταε, όπως εσείς μεταφέρετε το όνομα του Θεού σε όλον τον κόσμο, έτσι κι εγώ μεταφέρω το όνομα της Μίλαν σε όλη την οικουμένη», είχε πει τους πρώτους μήνες της προεδρίας του όταν βρέθηκε με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β' και εννοούσε την κάθε λέξη.
Αφού την πρώτη του χρονιά στους ροσονέρι τους είδε να τερματίζουν 5οι, έφερε στην άκρη του πάγκου τον άσημο Αρίγκο Σάκι από την Πάρμα και του έδωσε όλα τα εργαλεία (Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ντοναντόνι, κ.α.) για να δημιουργήσει μια υπερομάδα που χαιρόσουν να βλέπεις.
Στην Ιταλία κυριαρχούσε ακόμη η λογική του κατενάτσιο, ωστόσο Μπερλουσκόνι και Σάκι αγαπούσαν την επίθεση, το θέαμα κι αυτό έφεραν στη Μίλαν, αλλάζοντας εντελως τη φιλοσοφία όλη της Serie A.
Το Σαν Σίρο σε κάθε ματς ήταν γεμάτο, με τους Ολλανδούς να «σκοτώνουν» τις αντίπαλες άμυνες και τη Μίλαν να παίζει συγκλονιστικά όμορφο ποδόσφαιρο που της επέτρεψε να φτάσει back to back κατακτήσεις του Champions League.
Της διοργάνωσης που είχε ωθήσει κι αυτός την UEFA να δημιουργήσει (και λόγω Μίλαν, αλλά και λόγω των τηλεοπτικών δικαιωμάτων καθότι ηταν ιδιοκτήτης μιντιακού ομίλου) ανοίγοντας το ζήτημα από τα τέλη της δεκαετίας του '80, για να έρθει τελικά ο τότε πρόεδρος της ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Λέναρντ Γιόχανσον να υλοποιήσει το συγκεκριμένο όραμα.
Κι όσο κι αν τα πρόσωπα άλλαζαν ( Καπέλλο ήρθε αντί του Σάκι και παρουσίασε εκείνη την ομάδα που διέλυσε με 4-0 τη Μπαρτσελόνα του Κρόιφ στον τελικό του ΟΑΚΑ, ο Μπόμπαν κι ο Σαβίσεσιτ αντί των Γκούλιτ, Ράικαρντ, ο Γουεά κι ο Σεβτσένκο αντί του Φαν Μπάστεν, ο Κακά αντί του Γκούλιτ) η Μίλαν συνέχισε να κατακτά τίτλους κι ο Μπερλουσκόνι αξιώματα καθώς απο τηλεοπτικός επιχειρηματίας και ποδοσφαιρικός παράγοντας έφτασε να γίνει πρωθυπουργός της Ιταλίας με το Forza Italia, το κόμμα που δημιούργησε και του έδωσε ως όνομα το πιο απλό ποδοσφαιρικό σύνθημα.
Η εμπλοκή του με την πολιτική προκάλεσε τρομερές αντιδράσεις, αλλά ο Σίλβιο δεν ασχολιόνταν ιδιαίτερα και συνέχισε να κάνει τη δουλειά του καλύτερα από τον καθένα, προσθέτοντας τίτλους στην τροπαιοθήκη της Μίλαν με την τελευταία κούπα Champions League να κατακτάται το 2007, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας όπου νίκησε με 2-1 τη Λίβερπουλ στην εκδίκηση για τον χαμένο τελικό του 2005 στην Πόλη.
Ο «Καβαλιέρε» είχε φτιάξει μια μιντιακή και αθλητική αυτοκρατορία που όμοια της δεν συναντά κανείς εύκολα, με τους αντιπάλους να τον κατηγορούν για την παρασκηνιακή του δράση.
Οι μυθικές ατάκες
«Αυτό που πιστεύει, είναι αυτός που κερδίζει...», συνήθιζε να λέει ο ίδιος από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τους ροσσονέρι, αλλά σ' αυτήν την πορεία των τριών δεκατιών με τον σύλλογο, πέρα από τους τίτλους, τις μεταγραφές, τα λεφτά θα μείνει στην ιστορία και για τις απίθανες ατάκες που είχε πει.
«Η Μίλαν είναι μια υπόθεση καρδιάς και κοστίζει ακριβά. Αλλά ακόμη και οι όμορφες γυναίκες, κοστίζουν», είχε πει στις προγραμματικές του δηλώσεις.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, μετά από 6 πρωταθλήματα και 3 Champions League (ακολούθησαν άλλα 2) δήλωνε με στόμφο: «Έμαθα στη Μιλαν πως να παίζει ποδόσφαιρο».
Το 2008 ήταν η αποχαιρετιστήρια σεζόν του Ρονάλντο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και δη τη Μίλαν, με τον Βραζιλιάνο να παίζει όλα κι όλα 8 ματς λόγω τραυματισμού και να διακρίνεται για τις... διαφημίσεις που έκανε για προϊόντα περιποίησης μαλλιών. «Ανηυσυχώ γι' αυτόν. Τον ειχα αναγκάσει να μακρύνει τα μαλλιά του μπας και γίνει πιο όμορφος, αλλά τώρα δεν... βλέπεται! Θα τον στείλω στον κομμωτή μου
Την σεζόν 2009-2010 η Μίλαν ξεκίνησε πολύ άσχημα με τον Ζακερόνι στον πάγκο, αλλά ο Μπερλουσκόνι παρόλο που δεν συμπαθούσε τον προπονητή του τον κάλυψε. «Σήμερα υπήρχαν τρεις περιπτώσεις οφσάιντ που οι διαιτητές δεν είδαν. Και το πρόβλημα είναι ότι συχνά η Μίλαν πέφτει πάνω σε αριστερούς διαιτητές»!
Το 2015 και πάλι η σεζόν δεν είχε ξεκινήσει ιδανικά με τον Πίπο Ιντζάγκι στον πάγκο και τον Σίλβιο να δηλώνει: «Στα 30 χρόνια που είμαι στο τιμόνι του συλλόγου έχουμε πετύχει πολλές επιτυχίες, το Μιλάνο έχει γίνει κάτι που σηματοδοτεί την εικόνα της Ιταλίας. Δυστυχώς μου είπαν ότι κάποτε σε μια χώρα της Ανατολής, όταν ρωτήθηκαν τρεις εικόνες που αντιπροσωπεύουν την Ιταλία, η απάντηση ήταν: μαφία, πίτσα και Λόρεν. Τελευταία, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει και τώρα οι τρεις εικόνες είναι η μαφία, η πίτσα και το Μιλάνο».
Οδηγός εκλογών 2023: Πώς ψηφίζω - Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την ΝΕΑ εκλογική αναμέτρηση
Εκλογές 2023:Όλες οι ειδήσεις για την ΝΕΑ εκλογική αναμέτρηση, τον προεκλογικό αγώνα των κομμάτων, τις δημοσκοπήσεις, τα αποτελέσματα των εκλογών, τα exit polls.