Λιονέλ Μέσι: Ο ποδοσφαιρικός Θεός που έγινε... χομπίστας

Όταν του ανακοινωνόταν από τη Μπαρτσελόνα πως δεν μπορεί να συνεχίσει να παίζει στην ομάδα που συνέδεσε το όνομά του, ο Λέο Μέσι δάκρυσε. Αδυνατώντας να πιστέψει ότι θα μπει ένα τόσο άδοξο τέλος στο μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής του -έστω το δεύτερο μεγαλύτερο μετά την οικογένειά του και κυρίως τη γυναίκα των ονείρων του, Αντονέλα Ροκούσο- ο Αργεντινός σούπερ σταρ προσπάθησε να μαζέψει τα κομμάτια του και να δει πώς θα βγάλει το υπόλοιπο της καριέρας του.

Δεν του πήρε πολύ χρόνο να σκεφτεί τις επιλογές του, με τις καταστάσεις να τον στέλνουν στη Γαλλία και την Παρί Σεν Ζερμέν. Εκεί έγινε φίλος με τον επί σειρά ετών «εχθρό» του, Σέρχιο Ράμος, ξαναβρήκε τον παλιόφιλο Νέιμαρ και κούμπωσε ιδανικά με τον Κιλιάν Μπαπέ, ακόμη κι αν ο εγωισμός του Γάλλου επιθετικού ήταν πάντα εκεί. Το πρότζεκτ των Παριζιάνων απέτυχε παταγωδώς, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Η πρώτη σεζόν κύλησε κάπως ήρεμα για τον Pulga, που είχε το μυαλό του σχεδόν αποκλειστικά στο πώς θα εγκατασταθεί στη γαλλική πρωτεύουσα με στόχο να το βάλει σε σειρά και να πάει να παίξει το Παγκόσμιο Κύπελλο... της ζωής του, με την εθνική Αργεντινής.

Έχοντας κατακτήσει τα πάντα σε διασυλλογικό επίπεδο, ανοίγοντας τη δική του όρεξη κι αυτή των συμπατριωτών του με το Κόπα Αμέρικα, δεν σκεφτόταν τίποτα άλλο από το χρυσό τρόπαιο. Ήταν «ή τώρα ή ποτέ» οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να βάλει τα πόδια του στη φωτιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απείχε από τις υποχρεώσεις του. Μπορεί η Ligue 1 να είναι ένα πρωτάθλημα γεμάτο ταλέντα, αλλά για το επίπεδο του Μέσι χρειαζόταν η μισή προσπάθεια. Ίσα-ίσα να μείνει ζεστός για τον Δεκέμβριο του 2022, με φυσικά πολύ καλά νούμερα.

Στο Κατάρ γράφτηκε ιστορία, με την μέση να τον πονάει από το «κουβάλημα» μιας αργεντίνικης ομάδας που επιτέλους αναγνώριζε την αξία του βασικού πρωταγωνιστή της και άφησε πίσω τις όλες εκείνες τις παθογένειες που για χρόνια την κρατούσαν μακριά από την επιτυχία. Οι υπόλοιποι έτρεχαν για εκείνον, ο Ντίμπου Μαρτίνες δεν άφηνε να περάσει στο τέρμα του ούτε μύγα, κι αυτός με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ήταν ο κινητήριος μοχλός που οδήγησε την «αλμπισελέστε» στην κορυφή του κόσμου. «Αλεγρία».

Η επιστροφή των ποδοσφαιριστών στο Παρίσι συνοδευόταν από μια αύρα αισιοδοξίας για τους οπαδούς της PSG, που πίστευαν πως ο παγκόσμιος πρωταθλητής σε συνεργασία με τους ηττημένους Μπαπέ-Νέιμαρ μπορούν να τους φέρουν το Τσάμπιονς Λιγκ. Οι Παριζιάνοι, αντ' αυτού, δεν ήθελαν και πολύ να χάσουν το πρωτάθλημα από τη νεοφώτιστη Λανς. Στο επίκεντρο της κριτικής βρέθηκε κακώς ο Μέσι, με την εξέδρα να τον θεωρεί αποκλειστικά υπεύθυνο για τη νέα αποτυχία της ομάδας. Παράνοια.

Ως είθισται στα γαλλικά κλαμπς, αν το πράγμα δεν πάει καλά εντός της δοθείσης προθεσμίας, διαλύουν τη μπάντα και ξεκινάνε από την αρχή. Είναι κάτι που συμβαίνει συχνά ακόμη και με ομάδες που έχουν υπερκαλύψει τους στόχους τους αλλά έκλεισε ο κύκλος τους, με αποτέλεσμα -λόγου χάρη- μια ομάδα που τερμάτισε ψηλά στη βαθμολογία να απειλείται ακόμη και με υποβιβασμό την επόμενη σεζόν. Ή στο ευτυχές σενάριο, το ανάποδο. Σημασία έχει πως ο Μέσι -ακόμη κι αν δεν ήταν φτιαγμένη έτσι η δομή- δεν μπορούσε να παραμείνει άλλο στο «Παρκ Ντε Πρενς».

Οι διαπραγματεύσεις που έγιναν με την πλευρά της Μπαρτσελόνα δεν απέδωσαν καρπούς για τη μεγάλη επιστροφή στο «Καμπ Νόου», οι σειρήνες από τη Σαουδική Αραβία ήχησαν δυνατά, αλλά στο τέλος φαίνεται πως υπερίσχυσε η επιθυμία για ηρεμία. Σίγουρα η μετακίνηση στην Ίντερ Μαϊάμι μπορεί να έγινε και για άλλους λόγους (όπως χορηγικές συμφωνίες κλπ ή την επιθυμία των Αμερικάνων να μην μείνουν πίσω από τους Σαουδάραβες) αλλά αν πάρουμε ως δεδομένα τα λόγια του προπονητή της Μπάρσα, Τσάβι, και την ατάκα του πως κατά τη διάρκεια των συζητήσεων ο Μέσι έχει το πάνω χέρι, τότε η απόφαση μοιάζει περισσότερο προσωπική.

Τουλάχιστον έτσι φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο περνάει τον πρώτο του καιρό εκεί ως μόνιμος κάτοικος, μιας και στο παρελθόν είχε βρεθεί πολλές φορές στην ως επί το πλείστον ισπανόφωνη Φλόριντα ως επισκέπτης, αφού εδώ και χρόνια αποτελεί έναν από τους αγαπημένους προορισμούς του ίδιου και της οικογένειάς του.

Τρανταχτό παράδειγμα στη νέα του ζωή η επιλογή του να πάει ο ίδιος πριν καλά-καλά εγκατασταθεί για ψώνια σε σούπερ μάρκετ της περιοχής, κάτι που θα είχε τη δυνατότητα να πράξει σε ελάχιστα άλλα μέρη του πλανήτη. Αν κατάφερνε, δηλαδή, να φύγει από το σπίτι του και δεν είχε μπροστά του μια λαοθάλασσα όπως έγινε και στην Αργεντινή μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ.

Στα 35 κοντά 36, ο Μέσι είχε κάθε δικαίωμα να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του και να απολαύσει τα τελευταία χρόνια πριν μεταπηδήσει στα δεύτερα «άντα», παίζοντας παράλληλα το... soccerάκι του χωρίς όλες τις σκοτούρες που ακολουθούν αυτά τα ποδοσφαιρικά μεγέθη.

Τους Αμερικάνους δεν τους πολυενδιαφέρει κιόλας, αν και γουστάρουν όσο τίποτα να βλέπουν σόου σαν αυτό τα ξημερώματα του Σαββάτου, ο ίδιος έχει ποιότητα όσο ολόκληρες ομάδες του MLS, οπότε... σπίτι, παραλία και ένα 11v11 «με τα παιδιά» για να σπάει λίγο η ρουτίνα. Με αυτή τη σειρά, που θα έλεγε κι ο Γκάρεθ Μπέιλ ο οποίος είχε πάει κι αυτός για «σύνταξη» στις ΗΠΑ. Άλλωστε ακόμη κι ο Θεός -λένε- ξεκουράστηκε την έβδομη ημέρα.



Ήθελε να ζήσει τη ζωή του πιο χαλαρά. Τουλάχιστον μέχρι νεοτέρας, σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς. Ούτως ή άλλως δεν είχε τίποτα να αποδείξει. Είναι ο καλύτερος της γενιάς του, μιας γενιάς πίσω, και όλων των γενεών πίσω από αυτές.

Σε αντίθεση με έναν Κριστιάνο Ρονάλντο που προσπαθεί με μανία να βελτιώσει τα νούμερά του, αλλά ξεφτιλίζεται στη Σαουδική Αραβία με δηλώσεις όπως αυτές για το μειωμένο επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου λίγο πριν φάει πέντε γκολ από τη σχεδόν υποβιβασμένη πέρυσι Θέλτα, αλλά και πριν ξανά ξυπνήσει το πρωί για να δει αν ξεπέρασε τελικά την Κάιλι Τζένερ σε χρήματα που εισπράττει ανά ποστάρισμα στο Instagram.

Την ίδια ώρα ο Μέσι έφτανε τα 700 γκολ χωρίς να συμπεριληφθούν τα πέναλτι (φυσικά μοναδικός της λίστας) με ένα φάουλ-ποίημα στο 94', το οποίο πανηγύρισε με τους συμπαίκτες και την οικογένειά του σαν να ήταν το πρώτο της ζωής του.  Κι ας αγωνίζεται στη χειρότερη ομάδα του MLS. Το κάνει συνειδητά. «Levels & priorities».