«Καμιά φορά λέω ν' αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι» αφιέρωσε στον πατέρα της Γιάννη Ιωαννίδηη μοναχοκόρη του Ελένη - Θεοδώρα στον επικήδειο που εκφώνησε για εκείνον. Η επιλογή του τραγουδιού και κυρίως της ερμηνεύτριας Μαρινέλλαςδεν ήταν τυχαία, μιας και ο διάσημος προπονητής διατηρούσε φιλική σχέση με την μεγάλη τραγουδίστρια: υπήρξαν φίλοι από την εποχή του μπασκετικού Άρη, με τη Μαρινέλλα να δίνει το παρών στις μεγάλες νίκες της ομάδας.
Στην τραγουδίστρια ανήκουν μάλιστα και οι στίχοι στο τραγούδι που αγαπήθηκε από όλη την ομάδα και τους φιλάθλους του Άρη «Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τ’ άλλα παιδιά» που ήταν μια διασκευή του τραγουδιού «Με το στόμα γεμάτο φιλιά» του Χρήστου Νικολόπουλου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Τους συγκεκριμένους στίχους η Μαρινέλλα τους έγραψε κατά την διάρκεια ενός προγραμματισμένου ταξιδιού στο εξωτερικό, προκειμένου να παρακολουθήσει έναν αγώνα της αγαπημένης της ομάδας.
«Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη,
τον Φιλίππου και τ' άλλα παιδιά,
Κλείσιμο
προχωράμε και νικάμε
κάθε ομάδα που είναι μπροστά…
Με τον Άρη μας πάντα μπροστά,
να ανεβαίνει δυο - δυο τα σκαλιά,
να πηγαίνει να πάρει πρωτιά στην Ευρώπη…
Με τον Άρη μας πάντα μπροστά,
μ' ένα σώμα και μία καρδιά,
και το κύπελλο ξαφνικά θα σηκώσει…
Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη,
τον Φιλίππου και τ' άλλα παιδιά,
προχωράμε και νικάμε,
και το κύπελλο είναι μπροστά…»
Είναι η εποχή όπου η Μαρινέλλα τραγουδά μαζί με τον Γιάννη Πάριο στον «Ακρόαμα» της Θεσσαλονίκης, με την ομάδα τα πανηγυρίζει εκεί την κάθε της νίκη. Προκειμένου μάλιστα η ερμηνεύτρια να δείξει επιπλέον την αγάπη της στην ομάδα έβγαινε στην σκηνή φορώντας ένα φόρεμα στα χρώματα του «Άρη».
Οι επικές ατάκες του
Οξύθυμος, αθυρόστομος, εκρηκτικός και από τους ανθρώπους που δεν φοβόταν να εκφέρει δημόσια άποψη για όσα πίστευε, ο Γιάννης Ιωαννίδης πέρασε στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του.
Εκτός από τις επιτυχίες του, θα τον θυμόμαστε και για τις επικές ατάκες του -συνήθως μετά το τέλος των αγώνων- κάποιες από τις οποίες έγραψαν ιστορία, δυναμώνοντας ακόμη περισσότερο τον μύθο γύρω από το πρόσωπό του.
- Αναφερόμενος στο χαμένο τελικό του Ολυμπιακού στο Τελ Αβίβ το 1994: «Τι να μας πει τώρα ο Ομπράντοβιτς; Κοιμήθηκε ο Θεός και πήρε αυτό το Κύπελλο. Αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά, αλλά όταν σκηνοθετεί ο Θεός δεν μπορεί να αλλάξεις το σενάριο».
- Απαντώντας στις φήμες για τα… χαλασμένα νερά που έστειλαν πέντε παίκτες της ΤΣΣΚΑ στο νοσοκομείο με στομαχικές διαταραχές το 1995: «Αφήστε τους Ρώσους να λένε… Ρωτήστε τους τι κάνανε το προηγούμενο βράδυ! Η νύχτα της Αθήνας είναι πολύ γλυκιά και βρίσκεις ότι επιθυμείς».
-Δήλωση μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς στον δεύτερο τελικό των πλέι οφ το 1996 : «Να βράσω τα πτυχία και τις θεωρίες μου. Δε γίνεται να με παίζει ζώνη και να χάνω».
-To 1998 ως προπονητής στην ΑΕΚ είπε ο Γιάννης Ιωαννίδης: «Δείτε τον Ολυμπιακό και την Μπένετον. Παίζουν ακριβώς τα ίδια συστήματα που χρησιμοποιεί και η Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Μόνο όποιος έχει καταρράκτη στα μάτια δεν μπορεί να το διαπιστώσει».
- Δήλωση τον Μάρτιο του 1996: «Το μπάσκετ εξουσιάζεται από τη σερβική μαφία».
- 1999 κατά τη δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό: «Όντως ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται πολύ ενισχυμένος και ίσως είναι το φαβορί για τον τίτλο. Πήρε άλλωστε και έναν προπονητή (σ.σ. Ομπράντοβιτς) με αναμφισβήτητες ικανότητες και εμπειρία».
- 1996 και μετά το 73-38 επί του Παναθηναϊκού: «Αυτά τα παιδιά από 18 χρόνων μυήθηκαν στο να νικούν και να παίρνουν πρωταθλήματα. Είχα πει λοιπόν να μην υποτιμούν κάποιοι την καρδιά του πρωταθλητή, αφού οι παίκτες μου από μικροί κολυμπούν στα βαθιά και τα καταφέρνουν».
- Mιλώντας για το Νίκο Γκάλη: «Όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ θα έπρεπε να πληρώνουν έναν ειδικό φόρο, το… Γκαλόσημο».
- 1998 μετά την ήττα της ΑΕΚ από τον αποδεκατισμένο Άρη στον τελικό κυπέλλου: «Σήμερα και οι τυφλοί είδαν τι έγινε» .
- Μιλώντας για τον Διαμαντίδη: «Είχα μια εμμονή με τον Διαμαντίδη, τον πήρα στην Εθνική, ενώ δεν είχε ακόμη καθιερωθεί ως βασικός στον Ηρακλή. Κάποιοι τότε μου έλεγαν ”Το κάνεις γιατί αγωνίζεται σε ομάδα της Θεσσαλονίκης” και τους απάντησα ότι ”εγώ αβάντες δεν κάνω σε κανέναν, περιμένετε και θα δείτε”. Ήμουν σίγουρος. Έκανε 15 δουλειές στο γήπεδο, σκοτώνεται για το σύνολο… Πώς να μην εμπιστευτείς τέτοιον παίκτη; Είναι ντροπαλός, σου μιλάει με σεβασμό και στο γήπεδο είναι σκυλί. Παίκτης πρότυπο».
- 1988 αναφερόμενος στον Σούμποτιτς μετά την ήττα του Άρη στον ημιτελικό του φάιναλ φορ από την Τρέισερ Μιλάνο: «Εγώ δεν μπορώ να ρυθμίσω το χέρι του».
- 1994 απαντώντας στον Κώστα Πολίτη, ο οποίος κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου των τεσσάρων προπονητών στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ είπε ότι «είθισται ο ηττημένος να συγχαίρει τον νικητή και εγώ μετά τον αγώνα θα περιμένω τον Γιάννη να μου δώσει το χέρι του»: «Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι».
- 1993 Ίσως η πιο χαρακτηριστική στιγμή του Γιάννη Ιωαννίδη διαδραματίστηκε στον 4ο ημιτελικό του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ, ο οποίος έληξε 59-49. Στον απόηχο αντεθνικών συνθημάτων, πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Ως προπονητής του Ολυμπιακού, έφτασε στη γραμματεία, πήρε το μικρόφωνο και ζήτησε από τους φιλάθλους να μη βρίζουν. «Μην βρίζετε Βούλγαροι και τέτοια εθνικά θέματα» λέει αρχικά, πριν χάσει την ψυχραιμία του και φωνάξει «σταματήστεγ..ω το στανιό σας!».
Ο «Ξανθός», όπως ήταν το προσωνύμιο του στους πάγκους, συνέδεσε το όνομά του με τον Άρη Θεσσαλονίκης, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής της μεγάλης ομάδας των Νίκου Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη (1978-79 και 1982-1990) που έβαλε το άθλημα στα σπίτια των Ελλήνων τη δεκαετία του 80. Από το 1991 έως το 1996 διετέλεσε προπονητής του Ολυμπιακού, ακολούθησε η θητεία στην ΑΕΚ (1996-98) για να επιστρέψει στον Ολυμπιακό (1999-2000). Ο Γιάννης Ιωαννίδης ασχολήθηκε και με την πολιτική και διετέλεσε υφυπουργός Αθλητισμού.
