Κώστας Νεστορίδης: Ιστορίες μιας μυθικής διαδρομής
12.12.202319:28
Τα λεφτά στο Arabella, η αρπαγή από τον Σεβαστάκη, η περίοπτη θέση και τα δάκρυα για την Ένωση
Θα μπορούσαν να ειπωθούν πάρα πολλά για τον Κώστα Νεστορίδη, ιστορίες που γράφτηκαν σε εποχές που όλα ήταν πιο αθώα και τα πράγματα πολύ πιο απλά και ανθρώπινα.
Αν τις συγκεντρώσει κάποιος γεμίζει άνετα ένα βιβλίο, όπου θα κυριαρχεί το ποδόσφαιρο, το συναίσθημα, οι μαγικές ντρίμπλες αυτού του φοβερού επιθετικού και ενίοτε τα δάκρυα του Κώστα για την ομάδα που λάτρεψε και την ακολουθούσε σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του.
Λεφτά στο καπό
Είναι μια Κυριακή της δεκαετίας του '60 και ο Κώστας Νεστορίδης φεύγει από το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, μετά από ένα νικηφόρο αγώνα, στον οποίο έχει σκοράρει τρία τέρματα.
Φτάνει στο αυτοκίνητό του, ένα κίτρινο - σιγά μην ήταν άλλο χρώμα - Loyd Arabella και βλέπει δεκάδες κέρματα πάνω στο καπό και στο πατάκι του συνοδηγού.
Τα είχαν ρίξει οπαδοί της ΑΕΚ, άνθρωποι μερομακαματιάρηδες που μετρούσαν και την τελευταία δραχμή τους, θέλοντας να τον ευχαριστήσουν με τον δικό τους τρόπο για τα όσα μαγικά έκανε κάθε Κυριακή στο γήπεδο.
Η αρπαγή
Γιατί ο Νεστορίδης ήταν σύμφωνα με τα όσα κατά καιρούς έχουν πει φίλοι και αντίπαλοι, ένας πρώιμος Μέσι, που μέσα στο γήπεδο έκανε τους αμυντικούς να μαρκάρουν το... «χορτάρι», ενώ αυτός είχε ξεφύγει!
Όταν θέλησε να φύγει από τον Πανιώνιο για την ΑΕΚ, οι Νεοσμυρνιώτες αρνούνταν να τον δώσουν και ο άνθρωπος που ανέλαβε να κάνει την αρπαγή ήταν ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Δημήτρης Σεβαστάκης.
Έχοντας ως δεδομένο ότι ο Νεστορίδης θα έμενε εκτός για δύο χρόνια μέχρι να μείνει ελεύθερος από τον Πανιώνιο, φρόντισε απλά να τακτοποιήσει τα πάντα.
Όπως είπε χρόνια μετά ο Νεστορίδης «σε μια εποχή που δεν υπήρχαν λεφτά, μου πήρε το μαγαζί, στο σπίτι από πάνω, έβαλε τον αδερφό μου που ήταν τσαγκάρης στο εργοστάσιό του να δουλεύει, με πήγε μαζί με τη γυναίκα του και τη γυναίκα του σε όλη την Ευρώπη και με πάντρεψε. Αυτός τα έκανε όλα!»
Τα υπόλοιπα τα έκανε στο γήπεδο αυτός ο ευφυής επιθετικός με την αέρινη κίνηση και το φοβερό σουτ, που μεγαλούργησε με τα χρώματα της μόνης ομάδας που αγάπησε.
Θέση μόνο γι’ αυτόν
Το βράδυ της 4ης Απριλίου του 1968, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ αγωνίζεται στον τελικό του Κυπέλου Κυπελλούχων Ευρώπης με την Σλάβια Πράγας.
Μέσα ήταν εβδομήντα χιλιάδες θεατές που περίμεναν με αγωνία τον αγώνα και ο Κώστας Νεστορίδης είχε την καλύτερη θέση στο γήπεδο, καλύτερη και από αυτή των επισήμων.
«Ήμουν κάτω από την μπασκέτα» θα πει χρόνια μετά. «Κανονικά δεν επιτρεπόταν κανένας να κάθεται εκεί αλλά εμένα με άφησαν» τόνισε για εκείνο το βράδυ, που πανηγύρισε έξαλλα τον θρίαμβο της Ένωσης που νίκησε με 89-82 τους Τσεχοσλοβάκους.
Πανηγύρισε κάθε καλάθι, εμψύχωνε τον Ζούπα, τον Αμερικάνο και τα άλλα παιδιά, ενώ ήταν από τους πρώτους που συνεχάρη τους θριαμβευτές όταν σήκωσαν το κύπελλο.
Τα πικρά δάκρυα
Το 2013 η ΑΕΚ μετά από πολλές περιπέτειες και επίδοξους σωτήρες υποβιβάζεται και αγωνίζεται τελικά στην Γ' κατηγορία, γεγονός που «σημαδεύει» βαθιά τους οπαδούς της και φυσικά τον Κώστα Νεστορίδη.
Σε μια φορτισμένη τηλεοπτικά συνέντευξη που παραχωρεί, η φωνή του σπάει και δακρύζει μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα.
Στα «μαύρα» χρόνια του υποβιβασμού είναι εκεί για τον Δικέφαλο της καρδιάς του, πηγαίνει στους αγώνες και χειροκροτάει την ομάδα που προσπαθεί να κάνει την ολική επαναφορά στην μεγάλη κατηγορία.
Στις 11 Μαρτίου του 2015, η Ένωση που έχει ανέβει στην Β' Εθνική αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο Ελλάδας στο ΟΑΚΑ και οι φίλαθλοι συρρέουν.
Πριν από την έναρξη του αγώνα, και για να αποφευχθούν πιθανές παρασπονδίες που θα χάλαγαν τον αγώνα, παίκτες - σημαίες της ΑΕΚ κάνουν μια βόλτα στον στίβο και χειροκροτούνται από τους φιλάθλους.
Ο Μαύρος, ο Παπαϊωάννου και ο Μανωλάς ζουν μεγάλες στιγμές, όμως ο Κώστας Νεστορίδης καθώς περπατάει αποθεώνεται τόσο, που δεν αντέχει και ξεσπάει σε δάκρυα, βαθιά συγκινημένος από την αγάπη και την καθολική αναγνώριση που ήταν πάντα δίπλα του, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.