Τo μυστήριο του Γιούργκεν Κλοπ: Οι καταραμένες Παρασκευές στο Λίβερπουλ
29.01.202411:05
Οπως συνέβη το 1974 με τον Μπιλ Σάνκλι και το 1991 με τον Κένι Νταλγκλίς, οι οποίοι ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από τον ιστορικό σύλλογο ημέρα Παρασκευή, έτσι συνέβη και με τον σπουδαίο Γερμανό προπονητή
Οταν το 2020 η Λίβερπουλπανηγύριζε στο άδειο (λόγω κορωνοϊού) Ανφιλντ τον πρώτο της τίτλο στην εποχή της Premier League και πρώτο έπειτα από 30 χρόνια ξηρασίας, ένας από τους πιο στενούς φίλους του Γερμανού τεχνικού, αναλύοντας την προσωπικότητά του, είχε πει χαρακτηριστικά: «Ο “Κλόπο” κάνει αυτό που κάνει επειδή αγαπάει το ποδόσφαιρο, αγαπάει τη ζωή και κυρίως το πώς είναι να νικάς. Και το πιο σημαντικό, του αρέσει να μοιράζεται αυτές τις υπέροχες στιγμές με όσους νιώθουν το ίδιο».
Σχεδόν τέσσερα χρόνια αργότερα κι αφού ο 56χρονος τεχνικός οδήγησε τους «Κόκκινους» στην κατάκτηση κάθε τίτλου στα 9 χρόνια που βρίσκεται στην τεχνική τους ηγεσία, ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν.
«Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι πια όπως ήσουν. Ο σύλλογος, ειδικά με την ομάδα που έχει αυτή τη στιγμή, χρειάζεται έναν κορυφαίο προπονητή που μπορεί να δίνει το 100%. Μετέφερα στη διοίκηση και στους συνεργάτες μου την απόφασή μου. Νομίζω πως αυτό ήταν το σωστό. Είμαι προπονητής εδώ και 24 συνεχόμενα χρόνια και όταν έχεις μια καριέρα όπως η δική μου, επενδύεις τα πάντα σε αυτή. Συνειδητοποίησα ότι η ενέργειά μου δεν είναι ατελείωτη. Προτιμώ να δώσω ό,τι έχω στο υπόλοιπο της φετινής σεζόν. Δεν είμαι νέος πια».
Ο «Κλόπο» εξακολουθεί να αγαπάει το ποδόσφαιρο, εξακολουθεί να νικά (η Λίβερπουλ είναι πρώτη στη βαθμολογία και διεκδικεί συνολικά 4 τρόπαια), αλλά δεν είχε... ζωή, κάτι που τόνισε και ο ίδιος στην ανακοίνωση της απόφασής του.
Αυτή η αναφορά έκανε πολλούς να υποθέσουν ότι πίσω από τη συγκεκριμένη εξέλιξη βρίσκεται η σύζυγος του Ούλα, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που θεώρησαν ότι κουράστηκε να πολεμά με σφεντόνες τα υπερσύγχρονα όπλα των ανταγωνιστών του λόγω του χαμηλότερου μπάτζετ που είχε να διαχειριστεί.
«Τίποτε απ’ αυτά δεν ισχύει», απάντησε στη συνέντευξη Τύπου με ύφος που δεν άφηνε αμφιβολία. Και ίσως τελικά ο «Normal One» (όπως αποκάλεσε τον εαυτό του τον Οκτώβριο του 2015, όταν παρουσιάστηκε από τη Λίβερπουλ θέλοντας να δείξει ότι δεν έχει την αλαζονεία του Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος το 2004 είχε αυτοχαρακτηριστεί «Special One») όντως να κουράστηκε, να άδειασε από ενέργεια και εμπνεύσεις για να συνεχίσει να ηλεκτρίζει το φλεγόμενο Ανφιλντ με την ομάδα που έχει φτιάξει και τις παθιασμένες αντιδράσεις του στον πάγκο.
Τρίτωσε το κακό
Η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται σαν φάρσα... Και η αλήθεια είναι ότι τα εκατομμύρια των φίλων της Λίβερπουλ θα ήθελαν να ξυπνούσαν σήμερα και να πίστευαν ότι η απόφαση του Γιούργκεν Κλοπ να αποχωρήσει από τον πάγκο των «Κόκκινων» στο τέλος της σεζόν ήταν απλώς ένα κακό όνειρο.
Δυστυχώς γι’ αυτούς, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ο Γερμανός από τον Μέλανα Δρυμό, που άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία του κλαμπ, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αφήσει το λιμάνι της δυτικής Αγγλίας. Μια απόφαση που σόκαρε όλη την ποδοσφαιρική υφήλιο και προκάλεσε τσουνάμι αντιδράσεων στο εσωτερικό του συλλόγου, όπως ακριβώς είχε συμβεί σε δύο άλλες περιπτώσεις. Στις αντίστοιχες αποχωρήσεις των Μπιλ Σάνκλι (1974) και του Κένι Νταλγκλίς (1991).
Ο πρώτος πήρε μια Λίβερπουλ στη μέση της Β’ κατηγορίας και τη μετέτρεψε σε υπερδύναμη κι ο δεύτερος της είχε χαρίσει τον τελευταίο της τίτλο στο πρωτάθλημα (λίγο πριν από τη δημιουργία της Premier League) μέχρι να εμφανιστεί στο Ανφιλντ ο χαρισματικός Γερμανός...
Τα γκράφιτι στο Λίβερπουλ με το πρόσωπο του Γιούργκεν Κλοπ αναδεικνύουν μια σχέση λατρείας
Σάνκλι και Νταλγκλίς έχουν τα ονόματά τους γραμμένα με χρυσά γράμματα σε πολλά από τα κεφάλαια της Λίβερπουλ και αμφότεροι ανακοίνωσαν την απόφασή τους να παραιτηθούν ημέρα Παρασκευή... Οπως ακριβώς το έκανε και ο Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος αποφάσισε εντελώς αναπάντεχα ότι έπειτα από 9 χρόνια στον πάγκο της ομάδας ο κύκλος του είχε κλείσει και μην έχοντας πλέον κάτι άλλο να δώσει παίρνει (κυριολεκτικά) το καπελάκι του (το οποίο δεν αποχωρίζεται ποτέ στους αγώνες) και φεύγει.
Βέβαια οι δύο προκάτοχοί του στην πορεία (για την ακρίβεια πολύ, πολύ γρήγορα) το μετάνιωσαν, με τη Λίβερπουλ να βιώνει δύο εντελώς διαφορετικές μεταβατικές περιόδους. Στην πρώτη ο Μπομπ Πέισλι πήρε το δημιούργημα του Σάνκλι και το απογείωσε, στη δεύτερη ο Γκρέιαμ Σούνες (παλιά δόξα του συλλόγου), αλλά και όσοι τον διαδέχτηκαν κυριολεκτικά γκρέμισαν ό,τι είχε απομείνει από τα τελευταία κομμάτια της «κόκκινης» αυτοκρατορίας. Η μ.Κ. (μετά Κλοπ) εποχή μοιάζει πιο κοντά σε αυτή του Σάνκλι, καθώς το περασμένο καλοκαίρι η Λίβερπουλ έβαλε τα θεμέλια μιας νέας ομάδας, ρίχνοντας τον μέσο όρο ηλικίας, όχι όμως και της ποιότητας, καθώς βρίσκεται στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, είναι στον τελικό του Λιγκ Καπ, στα νοκ άουτ του Europa League και συνεχίζει στο Κύπελλο, όπου την Κυριακή υποδέχεται τη Νόριτς για τον 4ο γύρο.
Και αυτό το πρώτο ματς μετά την ανακοίνωση της Παρασκευής αναμένεται να εξελιχθεί, παρά την παράκληση του Κλοπ να μη συμβεί, σε συλλαλητήριο των οπαδών που θα τον αποθεώσουν, αλλά κυρίως θα προσπαθήσουν να του αλλάξουν γνώμη.
Μία ιστορία αγάπης
Λίγο μετά το μιλένιουμ στον ποδοσφαιρικό πλανήτη κυριαρχούσε το όνομα του Ζοζέ Μουρίνιο που είχε εμφανιστεί σαν κομήτης για να απειλήσει την καθεστηκυία τάξη της προπονητικής ελίτ (σερ Αλεξ Φέργκιουσον, Αρσέν Βενγκέρ, Φάμπιο Καπέλο κ.ά.). Εκείνη την περίοδο ο Γιούργκεν Κλοπ ήταν προπονητής της Μάιντς, της ομάδας στην οποία αγωνίστηκε για τελευταία φορά πριν οι διοικούντες τον μετατρέψουν σε μία νύχτα σε προπονητή. Η διορατικότητά τους θα μνημονεύεται για χρόνια, παρόλο που το παρουσιαστικό του Κλοπ δεν παρέπεμπε σε προπονητή ποδοσφαίρου.
Οι περισσότεροι τον θεωρούσαν μια γραφική φιγούρα κυρίως λόγω των παρορμητικών του αντιδράσεων κατά τη διάρκεια των αγώνων, αλλά το 2006, όταν η Γερμανία φιλοξένησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου, ο Κλοπ είδε τη ζωή του να αλλάζει.
Η γερμανική τηλεόραση του ζήτησε να είναι ο επίσημος σχολιαστής των αγώνων και ο χαρισματικός Κλοπ έγινε μέσα σε λίγες ημέρες μία από τις πλέον αγαπητές φιγούρες της χώρας αναλύοντας με απλό και κατανοητό τρόπο τακτικές και συστήματα, αλλά και με το πηγαίο χιούμορ του.
Ο κόσμος άρχισε να τον βλέπει διαφορετικά, το τηλέφωνό του χτυπούσε ασταμάτητα, και ο Κλοπ εκείνη τη χρονιά απέκτησε μάνατζερ. Τον Μαρκ Κόσιτσκε, πρώην πωλητή της Nike, ο οποίος του είχε δώσει χορηγία την εποχή που ήταν προπονητής στη Μάιντς. Αυτός τον πήγε στην Μπορούσια Ντόρτμουντ το 2008 (όπου παρέλαβε χάος και τη μετέτρεψε ξανά σε πρωταθλήτρια), αυτός του άνοιξε τον δρόμο για να βρεθεί στον πάγκο της Λίβερπουλ. Δεν ήταν η μόνη που τον ήθελε. Η Τσέλσι και κυρίως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχαν κάνει πρώτες τις κινήσεις τους, ωστόσο, η προσέγγιση της Λίβερπουλ έγινε με τέτοιον τρόπο που θα μπορούσε να πει κανείς λαϊκά «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι».
«Λατρεύω την Ιστορία. Είμαι πραγματικά ρομαντικός του ποδοσφαίρου και η Λίβερπουλ, παρόλο που είναι ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό brand, παραμένει ένας πραγματικός ποδοσφαιρικός σύλλογος. Μια οικογένεια. Είχα συνομιλίες και με άλλους συλλόγους, αλλά δεν ακούγονταν σαν ποδοσφαιρικοί σύλλογοι. Το μόνο που άκουγα ήταν για το μάρκετινγκ, την εικόνα και σκέφτηκα ότι αυτό δεν είναι το παιχνίδι που αγαπώ».
Με αυτά τα λόγια είχε εξηγήσει το 2019, λίγο πριν από τον τελικό του Champions League με την Τότεναμ στη Μαδρίτη, γιατί επέλεξε τη Λίβερπουλ και όχι τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (που ακόμη ψάχνει τον άνθρωπο που θα «διώξει» το φάντασμα του σερ Αλεξ πάνω από το Ολντ Τράφορντ).
Μια ημέρα πριν από την καθοριστική συνάντηση του Κλοπ με τους Αμερικανούς ιδιοκτήτες της Λίβερπουλ στη Νέα Υόρκη (με τον Κλοπ να λέει στις αεροσυνοδούς ότι πηγαίνει να δει αγώνα NBA, ενώ η σεζόν ξεκινούσε τον άλλον μήνα), οι τελευταίοι είχαν συναντηθεί με τον Κάρλο Αντσελότι. Ο Ιταλός άφησε άριστες εντυπώσεις, αλλά η «συνέντευξη» του Κλοπ άλλαξε τα πάντα και μαζί και την ιστορία του συλλόγου.
Eχτισε αυτοκρατορία
Οταν ο Κλοπ διαδέχθηκε και επίσημα τον Ρότζερς στην πρώτη του συνάντηση με τους παίκτες της Λίβερπουλ στα αποδυτήριά τους ενημέρωσε ότι μέσα σε λίγες ημέρες θα πρέπει να μάθουν τα ονόματα όλων των εργαζομένων στον σύλλογο (και ειδικά αυτούς που βρίσκονται στο προπονητικό κέντρο), ενώ τους εξήγησε τι σήμαινε η λέξη «TERRIBLE» (απαίσια) που είχε γράψει με τεράστια γράμματα στον πίνακα ανακοινώσεων. «Δείχνει το πώς θα αισθάνονται από δω και πέρα μετά από κάθε αγώνα με τη Λίβερπουλ οι αντίπαλοί μας».
Η Λίβερπουλ τερμάτισε 8η εκείνη τη σεζόν (από 10η όταν την ανέλαβε), έχασε δύο τελικούς (Europa League από Σεβίλλη και League Cup από τη Σίτι) δίνοντας το δικαίωμα σε αυτούς που δεν τον ήθελαν να μιλούν για έναν «λούζερ προπονητή». Τις δύο επόμενες σεζόν την επανέφερε στην πρώτη τετράδα και από το 2019 (αφού προηγήθηκε ο χαμένος τελικός του Champions League στο Κίεβο) την οδήγησε σε 7 τίτλους που τον μετέτρεψαν από λαϊκό ήρωα σε τοπικό θρύλο.
Θετική ενέργεια
Οταν το 2003 η Μάιντς έχανε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την άνοδο στην Bundesliga στην τελευταία αγωνιστική (την πρώτη φορά για έναν βαθμό και τη δεύτερη έχοντας χειρότερο συντελεστή γκολ), βλέποντας τους οπαδούς να κλαίνε στις κερκίδες, ο Κλοπ πήρε το μικρόφωνο και τους υποσχέθηκε: «Του χρόνου η άνοδος θα είναι δική μας. Θέλω στην πρώτη συγκέντρωση της νέας χρονιάς να είστε όλοι εκεί». Και όντως, στην πρώτη προπόνηση βρέθηκαν 10.000 άνθρωποι και στο φινάλε της σεζόν η Μάιντς βρέθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Bundesliga, με τον Κλοπ να πανηγυρίζει στο πέταλο των φανατικών.
Λίγο μετά τον πρώτο του χαμένο ευρωπαϊκό τελικό, ως προπονητής της Λίβερπουλ (3-1 από τη Σεβίλλη στη Βασιλεία για το Europa League), ο Κλοπ μιλώντας στους παίκτες τους είπε: «Πριν από λίγο αισθανόμασταν σκ@τ@. Το καταλαβαίνω, αλλά, πιστέψτε με, θα έρθουν και άλλοι τελικοί και θα τους κερδίσουμε».
Αυτοί που τον ξέρουν λένε ότι πάντα βρίσκει τον τρόπο να μετατρέπει τα αρνητικά σε θετικά και ποτέ δεν αφήνει να τον ρίξει μια ήττα, ένας χαμένος τελικός. Γιατί ξέρει ότι αυτός που προσπαθεί και διεκδικεί θα έχει πάντα μια νέα ευκαιρία και θα πρέπει να κάνει τα πάντα για να την εκμεταλλευτεί.
Το μεγάλο ερώτημα
«Θέλω ο κόσμος να σεβαστεί την απόφαση μου... Δεν χρειάζεται καμία απόδειξη για τη σχέση που έχω με τους οπαδούς. Θα έχουμε τη στιγμή μας στην τελευταία αγωνιστική, αλλά τώρα θέλω να αφοσιωθείτε αποκλειστικά στο πώς θα στηρίξετε την ομάδα», είπε στους οπαδούς της Λίβερπουλ, το απόγευμα της Παρασκευής, ωστόσο, όσο κι αν ο ίδιος δεν άφησε κανένα περιθώριο για να αλλάξει την απόφασή του, θεωρείται βέβαιο ότι το Ανφιλντ θα προσπαθήσει να του αλλάξει γνώμη.
Κι όσο κι αν ήδη έχει κυκλοφορήσει μια λαμπερή λίστα υποψήφιων διαδόχων, κανείς δεν ξέρει πώς μπορεί να λειτουργήσει η πίεση του κόσμου. Δεν είναι φτιαγμένος από σίδερο, αλλά ένας απλός άνθρωπος που τον οδηγεί το πάθος για τη νίκη, για τη στιγμή, κι ας ξεφεύγει κάποιες φορές... Εξάλλου, το είχε πει κι ο ίδιος: «Δεν είμαι ο “Special One”, είμαι απλά ο “Normal One”».