Βίκυ Κουβέλη: Αισθάνεσαι μια ιερότητα όταν συμμετέχεις στην λαμπαδηδοδρομία των Ολυμπιακών Αγώνων
25.04.202411:45
Η παγκόσμια πρωταθλήτρια στην κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης μιλά στο protothema.gr για την εμπειρία της από το Ρίο και την αθλητική της πορεία
Τα τελευταία 24ωρα διανύει στην Ελλάδα η Λαμπαδηδρομία η οποία ξυπνά μνήμες στην πρώην λαμπαδηδρόμο και παγκόσμια πρωταθλήτρια στην κολύμβηση ανοιχτής θάλασσας Βίκυ Κουβέλη. Λαμπαδηδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 περιγράφει στο protothema.gr τα συναισθήματά της όταν φόρεσε τα ρούχα και κράτησε στο χέρι της την δάδα με την Ολυμπιακή Φλόγα.
«Είναι συναισθήματα που πραγματικά όταν σου πουν ότι θα είσαι λαμπαδηδρόμος δεν φαντάζεσαι τη συγκίνηση που θα νιώσεις φέροντας το Oλυμπιακό Φως» λέει αρχικά και εξηγεί «αισθάνεσαι μια ιερότητα εκείνη τη στιγμή. Αναλογίζεσαι ότι είναι η έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Είσαι και εσύ ένα κομμάτι αυτού του μεγάλου γεγονότος και αισθάνεσαι ότι βάζεις και εσύ ένα λιθαράκι για να ξεκινήσει αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός».
Η Βίκυ Κουβέλη αθλήτρια του Παναθηναικού η οποία εργάζεται στο αθλητικό τμήμα του Δήμου Αθηναίων ως προπονήτρια κολύμβησης, τέτοιες ημέρες παρακολουθεί την λαμπαδηδρομία και ανασύρει από το μυαλό της εικόνες και συναισθήματα. «Έχω τα ρούχα που μου είχαν δώσει και κάθε φορά που ακουμπώ τα χέρια μου αναβιώνω αυτά τα συναισθήματα. Όπως και τη δάδα που μένει στον λαμπαδηδρόμο. Την έχω δίπλα στα παγκόσμια μετάλλια και μου θυμίζει μοναδικές στιγμές».
Από τους κορυφαίους σταθμούς της καριέρας της το 2015 όταν συμμετέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Διεθνούς Κολυμβητικής Ομοσπονδίας FINA, το Masters, που έγινε στο Καζάν της Ρωσίας και κατακτά χρυσό μετάλλιο στο open water. Στην ίδια διοργάνωση κερδίζει και δύο ασημένια στην πισίνα, στα 400 και 800 ελεύθερο, αληθινή υπέρβαση για αθλητές ανοιχτής θάλασσας.
«Επιστρέφοντας, βάζω στόχο το Πανευρωπαϊκό του Λονδίνου το 2016. Οι προπονήσεις εντατικές. Στο μεταξύ, έχω την τιμή να γίνω λαμπαδηδρόμος για την Ολυμπιάδα του Ρίο. Το κακό ήρθε δύο μέρες πριν από την αναχώρηση για το Λονδίνο. Επειδή παράλληλα εργάζομαι ως γυμνάστρια στον Δήμο Αθηναίων, κινούμαι συχνά με μηχανή. Με το κράνος μου, απόλυτα νόμιμη και τυπική. Ασυνείδητος επαγγελματίας οδηγός κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και αφού πρώτα ισοπεδώνει ολόκληρη κολόνα της ΔΕΗ, τουμπάρει το αυτοκίνητό του. Η μηχανή μου από κάτω. Ενα ατύχημα κοντά στον θάνατο. Ευτυχώς βρέθηκα στα χέρια του δρος Γιώργου Αναστόπουλου, διευθυντή της Ορθοπεδικής Κλινικής στο “Γ. Γεννηματάς”, ο οποίος έδωσε μάχη για τη ζωή μου: με παρέλαβε στο χειρουργείο με εγκεφαλική αιμορραγία, κατάγματα δύο μηριαίων οστών, κάταγμα κνήμης, πλευρών και δακτύλων. Ο γιατρός ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη να μην μου κόψει το αριστερό πόδι λόγω πιθανών μετεγχειρητικών επιπλοκών. Μετά την πρώτη εγχείρηση, ακολούθησαν τρεις ακόμη», αναφέρει η κ. Κουβέλη.
«Ακολουθεί τρίμηνη παραμονή σε κέντρο αποκατάστασης. Κυριευμένη από οργή. Σοκ. Καθηλωμένη στο αμαξίδιο, χωρίς να μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ. Με κατέβαζαν με ένα μικρό γερανό στην πισίνα για να κάνω φυσικοθεραπεία – έναν ίδιο γερανό χειριζόμουν εγώ για όσους είχαν κινητικά προβλήματα στο κολυμβητήριο στο Γουδί… Ειρωνεία! Έβλεπα στην τηλεόραση την Ολυμπιάδα και σκεφτόμουν ότι λίγους μήνες πριν, κρατούσα τη φλόγα… Ένιωθα πως βρισκόμουν σε ένα σώμα που δεν ήταν δικό μου. Σε μια στιγμή, έχασα όλα όσα έχτιζα μια ζωή», θα πει φέρνοντας στο μυαλό της την πιο άσχημη στιγμή της καριέρας της. «Όταν ο γιατρός μου είπε να ορθοστατήσω –υποβοηθούμενη– μου φάνηκα απίστευτα ψηλή. Κεριά, λαμπάδες η μανούλα. Επιστρέφοντας σπίτι, το Πι απαραίτητο. Αντικρίζοντας το αγωνιστικό μου μαγιό, λέω “Τι το θέλω αυτό; Τελείωσε!”. Το ίδιο και με τη φόρμα της Εθνικής».
Η αποκατάσταση, μια διαδικασία μακρά, επίπονη, με πισωγυρίσματα αλλά και απαραίτητη για την επάνοδο στη δράση: «Έπεσα στην πισίνα με αφόρητους πόνους. Μπανταρισμένα τα πόδια με αδιάβροχες γάζες, δεν κινούνταν. Το νερό, που ανέκαθεν ήταν φίλος μου, τώρα με τραβούσε κάτω. Κι άλλο χειρουργείο και ξανά αποκατάσταση. Έψαχνα μέσα μου να βρω τον παλιό μου εαυτό. Αδύνατον να ενταχθώ σε ομάδα, σε προπονητικό πρόγραμμα. Μόνη μου πάλευα. Σιγά σιγά, πήραν μπροστά και τα πόδια. Πείσμωσα κι άρχισα να κάνω όνειρα. Όταν ήρθε συναθλητής μου και κάναμε μαζί προπόνηση –σχεδίαζα εγώ το πρόγραμμα– ανέβηκε η ψυχολογία μου. Λίγο πριν από τη λήξη της προθεσμίας για να πιάσουμε τα όρια για τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης, κατάφερα να πάρω το “εισιτήριο”».
Σήμερα η Βίκυ Κουβέλη έχοντας διακριθεί τον περασμένο Νοέμβριο σε διεθνές αγώνα σκέφτεται το πανευρωπαϊκό, αλλά λόγω ενός τραυματισμού περιμένει να γίνει εντελώς καλά. «Πλέον επιλέγω τους αγώνες που θα συμμετάσχω και θέλω να είμαι εντελώς καλά. Κοιτάω για το πανευρωπαικό και ελπίζω να είμαι έτοιμη 100%».
Η αθλητική διαδρομή της Βίκυς Κουβέλη, ξεκινάει στα 10, όταν εγγράφεται στον Ηλυσιακό. Η επιλογή της για το άθλημα της κολύμβησης ήταν αποτέλεσμα και των εικόνων που της μετέφερε μια συμμαθήτριά της από το Αρσάκειο η οποία πρώτη είχε ακολουθήσει αυτό το άθλημα. «Τα παιδικά μου χρόνια όπως και τα εφηβικά αλλά αργότερα και τα χρόνια των σπουδών μου δεν ήταν όπως είναι ενός ατόμου. Τα βίωσα λόγω του πρωταθλητισμού εντελώς διαφορετικά. Η στήριξη που είχα από τους γονείς μου ήταν τεράστια και αυτό με βοήθησε να φτάσω εδώ που έχω φτάσει».
Η Βίκυ Κουβέλη έχει κατακτήσει δυο χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα και ένα χάλκινο. Το 2105 στο Καζάν κέρδισε το χρυσό στην ανοικτή θάλασσα και δυο ασημένια μετάλλια στα 400 και 800 μέτρα ελεύθερο. Το δεύτερο μετάλλιο ήταν το 2017 στη Βουδαπέστη μετά το ατύχημα, όπου κέρδισε το χάλκινο στην ανοικτή θάλασσα και μετά το 2019 στην Κορέα όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην ανοικτή θάλασσα και το χάλκινο στα 800 μέτρα ελεύθερο. Και πάρα πολλές άλλες διεθνείς και εγχώριες διακρίσεις.