Ολυμπιακός: Το μεγάλο ευρωπαϊκό βράδυ του - Ένα 90λεπτο μακριά από τον τελικό του Conference League η ομάδα του Μεντιλίμπαρ
03.05.202409:39
Ξημέρωσε και ακόμα οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί στο «Βίλα Παρκ» - Το τελικό σκορ 4-2 για τους παίκτες του Χοσέ Μεντιλίμπαρ, οι πανηγυρισμοί σε Αγγλία και Ελλάδα, αλλά και το διπλό που άργησε 17 χρόνια
Πριν από το παιχνίδι στο Μπέρμιγχαμ υπήρχε μια προσμονή και μια ελπίδα πως αυτός ο Ολυμπιακός, ο μεταμορφωμένος εδώ και ένα τρίμηνο Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, μπορεί να πάρει αποτέλεσμα και να μετουσιώσει τα όνειρα σε πραγματικότητα, ενώ ο τελικός της Αθήνας πλησιάζει.
Απέναντί του έμελλε να είναι η πιο βελτιωμένη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ συγκριτικά με την περσινή σεζόν. Αυτά που έχει κάνει η Άστον Βίλα συγκρίνονται και με αυτά που γίνονται στη Γερμανία, όχι τόσο με την εκτός ανταγωνισμού Μπάγερ Λεβερκούζεν του Τσάμπι Αλόνσο που έχει (σχεδόν) «τερματίσει» το άθλημα φέτος, αλλά περισσότερο με την «άτυχη» Στουτγάρδη η οποία έπεσε στην... κέντα και δεν μπόρεσε να μπει κι αυτή στο κηνύγι της Μπούντεσλιγκα κόντρα στην άχαστη ομάδα του Βάσκου.
Χθες δε, την ιστορική Πέμπτη 2/5/24, ο στόχος έγινε ακόμη πιο ρεαλιστικός με την Τότεναμ να χάνει σε δεύτερο λονδρέζικο ντέρμπι μέσα σε τέσσερις ημέρες (2-0 από την Τσέλσι, την είχε κερδίσει και η Άρσεναλ με σκορ 3-2). Αλλά για προπονητές όπως ο Έμερι, όσο η ομάδα τους παίζει σε μια διοργάνωση, δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι στόχοι.
Πριν από τον αγώνα σε σφυγμομέτρηση στους οπαδούς της Βίλα, 8/10 έλεγαν πως προτιμούν το Top 4, κάτι που είναι απολύτως λογικό. Για την Πρέμιερ Λιγκ μιλάμε, και στην σύγχρονη εποχή της η Βίλα ήταν πάντα στο όριο επιβίωσης.
Αλλά στα περίπου 100 λεπτά που κράτησε ο αγώνας, ένα ήταν ξεκάθαρο. Η Βίλα δεν είναι ότι δεν ήθελε, είναι ότι δεν μπορούσε. Γιατί κάπου εδώ μπήκε ο τρίτος Βάσκος αυτής της συγκεκριμένης εξίσωσης. Ο... στρατηγός Μεντιλίμπαρ, μια φράση που παίζει όλο και περισσότερο, και στην τελική ταιριάζει απολύτως, αφού μέσα σε τρεις μήνες πήρε ένα συνονθύλευμα και το μετέτρεψε σε μια ομάδα που διεκδικεί το πρώτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο σε συλλογικό αλλά και... εθνικό επίπεδο -σε μια επιτυχία τεράστια, αν έρθει, για μια χώρα όπως η Ελλάδα.
Το πλάνο ήταν απλό. Ακολουθήστε τις οδηγίες και παίξτε για τη φανέλα. Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν (ή να το διαψεύσουν) μόνο όσοι βρίσκονταν στα αποδυτήρια. Αλλά δεν εξηγείται αλλιώς η καλύτερη ευρωπαϊκή εμφάνιση του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Ναι, η καλύτερη. Πιο πάνω και από το διπλό στην Άρσεναλ (1-2 το 2020), που βάζει σοβαρή υποψηφιότητα, αλλά είχε άλλη χάρη λόγω της διακύμανσης του σκορ. Δεν σκοράρεις, άλλωστε, κάθε μέρα στο τελευταίο λεπτό νοκ άουτ αναμέτρησης που σε στέλνει στους «16» του Europa League.
Το ματς άρχισε με δυο «πιστολιές στον αέρα», με τους δύο τερματοφύλακες, τον Ρόμπιν Όλσεν (πρώην του ΠΑΟΚ) και τον ήρωα της Κωνσταντινούπολης, Κωνσταντίνο Τζολάκη, να αποκρούουν τις επιθετικές προσπάθειες των Βιθέντε Ιμπόρα και Μόργκαν Ρότζερς. Στη φάση του Ιμπόρα σηκώθηκε η σημαία για οφσάιντ, αλλά αν έμπαινε στα δίχτυα θα είχαμε σίγουρα VAR. Ο Τζολάκης από την πλευρά του, αν και δεν πήρε τα credits που του άξιζαν, ήταν εκείνος που χαμηλά στην αριστερή του γωνία έβαλε τον πρώτο, αλλά σημαντικό λίθο στον δρόμο προς την επιτυχία. Το ότι δεν δέχθηκε σε εκείνο το σημείο ο Ολυμπιακός, ήταν τόσο σημαντικό όσο και το χατ-τρικ του Αγιούμπ Ελ Καμπί.
Εξίσου σημαντική ήταν και η εμπειρία του Ιμπόρα, που λίγο αργότερα ένιωσε ένα τραβηγματάκι, χρησιμοποίησε το σώμα του όπως χρειαζόταν και οδήγησε την διαιτητική ομάδα -μέσω VAR- να δώσει το φάουλ. Για τον Ισπανό, που κάποιοι λέγανε ότι έχουν δει ντουλάπα να στρίβει πιο γρήγορα, αυτή θα ήταν η αρχή ακόμη μίας εξαιρετικής εμφάνισης υπό τις οδηγίες του Μεντιλίμπαρ, που ξέρει πώς να χρησιμοποιήσει τις αρετές του και δεν τον πετάει απλώς μέσα για να συμπληρώσει ενδεκάδα, όπως γινόταν στο πρόσφατο παρελθόν. Γενικά, το «παρεάκι» Ιμπόρα - Έσε - Τσικίνιο (με τους δύο να ανεβάζουν τον τελευταίο κάνοντας τα πάντα από πίσω ώστε να πάρει μέτρα στον αγωνιστικό χώρο και να κάνει μια πολύ μεστή εμφάνιση ως οκταροδεκάρι) ανέλαβε το κουμάντο και δεν το έχασε σχεδόν σε καμία φάση του ματς.
Κάπου εκεί να είναι καλά το VAR, που έδωσε όσες λύσεις χρειάζονταν. Ο Τσικίνιο, με τον Έσε να δημιουργεί και τον Κώστα Φορτούνη να τραβιέται για να ανεβάσει τον πρώτο και τον Ελ Καμπί, κάνει μαγικό τακουνάκι στον Μαροκινό κι εκείνος επιστρέφει στο σκοράρισμα με ένα εξαιρετικά τοποθετημένο πλασέ. Η σημαία σηκώθηκε, αλλά η τεχνολογία έδειξε πως ο σκόρερ είχε φύγει από κανονική θέση.
Τακουνάκι και πάλι ο Τσικίνιο και η μπάλα πάει στον τρομερό Ντάνιελ Ποντένσε, που με μια λόμπα εκθέτει το back line της Βίλα. Γενικά ο Πορτογάλος έμοιαζε ασταμάτητος, κάτι που κατάλαβαν οι παίκτες των γηπεδούχων και άρχισαν να τον χτυπάνε για να τον ανακόψουν. Ο Ελ Καμπί διαβάζει άρτια τη φάση, βάζει το κεφάλι για να ρίξει την μπάλα μπροστά του, να παίξει στα πόδια τον Όλσεν και κατ' επέκταση να τον ρίξει κι αυτόν, και 2-0. Τόσο απλά, τόσο όμορφα.
Ενώ όλα έδειχναν μαγικά, η Βίλα έβγαλε μία από τις πολλές όμοιες επιθέσεις που έχει βγάλει φέτος. Άνοιξε το πλάτος, έπαιξε από τα άκρα, ανέβασε παίκτες και στα 4/4 από τη δεξιά μέχρι την αριστερή πτέρυγα (δηλαδή όχι σε βάθος) ο Μουσά Ντιαμπί έκανε την κοφτή πάσα και ο Όλι Γουότκινς δεν θα αστοχούσε από εκεί. Στο γκολ φέρει ευθύνη ο Παναγιώτης Ρέτσος, αλλά αυτό παίζει να ήταν το μοναδικό (έστω το μοναδικό κραυγαλέο) λάθος του στον αγώνα. Ο Έλληνας στόπερ, που έχει ακούσει τα εξ αμάξης φέτος για τα ομολογουμένως πολλά και αβίαστα λάθη του, χθες θύμιζε κάτι από τη χρονιά που κάνει ο Ματς Χούμελς με τη φανέλα της Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Δεν υπάρχει περίπτωση ο Μεντιλίμπαρ να μην ανέλυσε την «προβλεπέ» αντίδραση της Βίλα μετά το ημίχρονο, αλλά όταν η τέταρτη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ ανεβάζει ταχύτητα, δεν μπορείς να ελπίζεις μόνο στις δικές σου δυνάμεις. Το γκολ ισοφάρισης του Ντιαμπί ήρθε από δυσλειτουργία στο αριστερό άκρο της άμυνας (και στο πρώτο γκολ το ίδιο, αλλά εκεί δεν είχε προλάβει να βγει αλλαγή ο τραυματίας Φρανσίσκο Ορτέγκα), αλλά και από το κακό διάβασμα του Έσε που δεν είδε την κίνηση του Ντιαμπί. Την είδε ο Ποντένσε βέβαια, αλλά δεν φημίζεται για τις αμυντικές αρετές του. Πήγε κι ο πρώην παίκτης της Λεβερκούζεν και την πέρασε από τη βελόνα (φαίνεται να το θέλει μάλιστα) και 2-2.
Ένα λάθος, ένα κερδισμένο πέναλτι για τον Ρέτσο, που σε ένα κόρνερ κόντρα στην πίεση της Βίλα βρέθηκε στην περιοχή, πήρε την κεφαλιά με κατεύθυνση προς το τέρμα, η μπάλα βρήκε σε υψωμένο χέρι (αγκώνα) και ο Ελ Καμπί ανέλαβε το βάρος της εκτέλεσης. Δεν λάθεψε ο Μαροκινός και με χατ-τρικ έβαλε μπροστά τους Πειραιώτες.
Κι ενώ η Τσέλσι έχει περιορίσει την Τότεναμ και πάει προς ολοταχώς για τη νίκη που θα κρατούσε τους Spurs στο -7 από την τετράδα, το μυαλό της Βίλα φαίνεται να ταξιδεύει αλλού. Το μακρινό σουτ του Έσε, που βρήκε και στην πλάτη του Έζρι Κόνσα, διαμορφώνει από σχετικά νωρίς το τελικό 2-4.
Η τύχη, λένε, ευνοεί τους τολμηρούς, και ο τολμηρός Ολυμπιακός είχε μπόλικη και μέχρι εκείνο το σημείο, και μετά. Σε μια φάση που ήταν δύσκολο να μην δοθεί κάτι, ο Κάρμο (αν το δεις σε γρήγορη ροή) κάνει όλα τα πέναλτι του κόσμου και ο γενικά πολύ καλός διαιτητής στο συγκεκριμένο παιχνίδι, Μάρκο Γκουίντα, δείχνει την άσπρη βούλα μετά και από διαβούλευση με το VAR. Ο Τζολάκης βρίσκει τη γωνία και δεν χρειάζεται καν να βρει τη μπάλα. Ο Ντούγκλας Λουίς χάνει το πρώτο πέναλτι της καριέρας του και η διαφορά παραμένει στα δύο γκολ. Από τότε, και με το κλίμα στο γήπεδο να έχει χαλάσει για την εξέδρα των γηπεδούχων, οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ έβαλαν το ματς για ύπνο.
Πλέον ήταν ώρα για πανηγυρισμούς, οι οποίοι ξεκίνησαν στην Αγγλία και συνεχίστηκαν στο αεροδρόμιο, παρά το πρωινό της ώρας.
Στο πιο σπουδαίο φετινό βράδυ του Ολυμπιακού, με την ελπίδα των οπαδών του και των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων να υπάρξει και επόμενο, οι «ερυθρόλευκοι» πήραν ένα σπουδαίο διπλό, που όσοι θυμούνται, μπορούν να πουν πως άργησε 17 χρόνια. Τότε που ο Ολυμπιακός των δέκα ποδοσφαιριστών άγγιξε το όνειρο μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά αρκέστηκε στο «what if».
Τότε ήταν 4-2. Τώρα είναι 2-4. Με φόντο τον τελικό. Και δεν είναι ψέμα. Το μόνο που μένει είναι να γίνει σωστά και το δεύτερο κομμάτι της δουλειάς.