Ολυμπιακός: Το άγχος που μετατράπηκε σε δάκρυα χαράς αλλά και σε ένα «τι ζούμε ρε;»

Για τους οπαδούς του Ολυμπιακού η 9η Μαΐου έμεινε για πάντα στην ιστορία. Είναι βέβαιο πως κάθε χρόνο από τώρα, το μυαλό όσων είχαν την τύχη να βρεθούν στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» θα πηγαίνει σ' εκείνο το δροσερό βράδυ κατά το οποίο η ομάδα τους όχι μόνο κέρδισε (ξανά) μια αγγλική ομάδα αλλά το έκανε χωρίς να κινδυνεύσει ιδιαιτέρως - και κατ' επέκταση χωρίς να δεχθεί γκολ.

Έτι μία φορά ο Ουνάι Έμερι και η Άστον Βίλα ήταν ανήμποροι να αντιδράσουν απέναντι στις ορέξεις του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και των ποδοσφαιριστών του, που πρωταρχικό στόχο τους είχαν -προφανώς- να διασφαλίσουν πως οι κόποι του πρώτου αγώνα δεν θα πάνε χαμένοι ώστε να σφραγιστεί το εισιτήριο για τον τελικό, αλλά «καίγονταν» να χαρίσουν και ακόμη μία μάγκικη εμφάνιση στον κόσμο τους που όλη την ημέρα έβλεπε το ρολόι του σχεδόν κολλημένο.



Η μεγάλη προσμονή για έναν ευρωπαϊκό τελικό στο γήπεδό σου, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, δεν είναι μια εύκολη διαχειρίσιμη κατάσταση. Στον δρόμο προς το γήπεδο, αλλά και έξω απ' αυτό, είναι πολύ συγκεκριμένα αυτά που μπορείς να διακρίνεις πέραν της προσμονής. Ένταση με θετικό πρόσημο, με ορισμένους να εκφράζουν τολμηρά τη γνώμη τους πως η Βίλα δεν είχε ελπίδα για ανατροπή. Κυρίως άγχος, με τους περισσότερους να μην θέλουν καν να μπουν στη διαδικασία να συζητήσουν για την έκβαση του αγώνα πόσο δε μάλλον να κάνουν κάποια πρόβλεψη για το σκορ. Συζητήσεις... ποδοσφαιρικές για όλους και για όλα, με τον Μεντιλίμπαρ να βρίσκει (προς το παρόν, με όλους φυσικά να περιμένουν και το μέλλον) ακόμη μία δικαίωση στην Ελλάδα και μέσα σε λίγους μήνες να έχει καταφέρει να αντιστρέψει την κατήφεια των «ερυθρόλευκων» οπαδών σε βροντερή φωνή.

Οι θύρες ανοίγουν στις 19:00 αλλά ο κόσμος είχε μαζευτεί από αρκετά νωρίτερα, ζεσταίνοντας τις φωνητικές του χορδές στα πέριξ λίγο πριν ανέβει με ορμή τα σκαλοπάτια που θα τον οδηγήσουν στη θέση του. Δημοσιογράφοι, φωτογράφοι και τεχνικοί από την UEFA και τις χώρες του εξωτερικού έχουν να το λένε για την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι γηπεδούχοι, σε ένα σκηνικό που ήταν έτοιμο για τον μεγάλο πρωταγωνιστή, Αγιούμπ Ελ Κααμπί, αλλά και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του οι οποίοι μπήκαν ξανά κι αυτοί για τα καλά μέσα στο... πετσί του ρόλου. Ακόμα και οι αντίπαλοι, ενθουσιάστηκαν με τα όσα είδαν.





Στο γήπεδο βρέθηκαν και ο προπονητής του μπασκετικού Ολυμπιακού, Γιώργος Μπαρτζώκας, μαζί με τον αρχηγό Κώστα Παπανικολάου, τον Τόμας Γουόκαπ, τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, τον Φίλιπ Πετρούσεφ αλλά και τον Γιώργο Πρίντεζη που έχει αποσυρθεί.

Τα κασκόλ υψώνονται, το πρώτο σφύριγμα ακούγεται και τα smartwatches χτυπούν κόκκινο από τους παλμούς.



Υπάρχει μια αίσθηση, κοιτώντας το στήσιμο της Βίλα, πως από την αριστερή πτέρυγα (όπως επιτίθεται ο Ολυμπιακός) θα έχει πρόβλημα. Ίσως την αίσθηση αυτή δικαιολογούν οι κινήσεις του Μάτι Κας, που φαινόταν να έχει αργήσει να εγκλιματιστεί συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Την ανισορροπία αυτή εκμεταλλεύτηκε αμέσως ο Ελ Κααμπί, που κερδίζοντας μια κεφαλιά από πλάγιο έβγαλε τον Τσικίνιο σχεδόν σε θέση βολής.

Ο τελευταίος αστόχησε, αλλά ήταν πασιφανές πως η άμυνα των φιλοξενούμενων θα είχε πρόβλημα στις κινήσεις του Πορτογάλου. Μία τέτοια, σχεδόν με 10 λεπτά συμπληρωμένα, τράβηξε τρεις παίκτες πάνω του και διατάραξε την τοποθέτηση των παικτών του Έμερι. Ο Ντάνιελ Ποντένσε πέρασε τη δεύτερη πάσα, ο Ελ Κααμπί έχει ήδη σηκώσει το χέρι του τοποθετημένος πίσω από όλους τους παίκτες που γεμίζουν περιοχή, η μπάλα περνάει στον Κίνι, από εκεί στον Μαροκινό και από εκεί στα δίχτυα μαζί με τον Εμιλιάνο Μαρτίνες. Πανζουρλισμός.



Οι Villans εξακολουθούν να μην μπορούν να βρουν διαδρόμους, με ελάχιστες τις περιπτώσεις στις οποίες έγινε αισθητή η απειλή από την τέταρτη καλύτερη ομάδα ντης φετινής Πρέμιερ Λιγκ. Στα λίγα ελεύθερα μονοπάτια που εντοπίζονται από τους ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων, οι τερματοφύλακες δηλώνουν ετοιμότητα, με τον Κωνσταντίνο Τζολάκη να κάνει την επέμβαση της αναμέτρησης για να κρατήσει το μηδέν λίγο πριν το σφύριγμα της λήξης για το ημίχρονο.







Το ημίχρονο είναι κοντά στο να τελειώσει αλλά τα επίπεδα συγκέντρωσης των παικτών του Μεντιλίμπαρ είναι στα... κόκκινα, αφού οποιοδήποτε λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο στη συνέχεια. Δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα που κοινό και πρωταγωνιστές θα αισθάνονταν ασφαλείς, ακόμη κι αν εκείνη την ώρα το συνολικό σκορ ήταν στο 5-2.



Σε ίδιο μοτίβο το παιχνίδι και μετά την επιστροφή των δύο πλευρών στον αγωνιστικό χώρο. Οι απαιτούμενες ανάσες στο ημίχρονο πρόλαβαν και γέμισαν το «ντεπόζιτο» με αποτέλεσμα να φαγωθεί πολλή ώρα μέχρι να δούμε κάτι πραγματικά αξιόλογο. Έλειπε κι αυτή η κάθετη πάσα από πλευράς Άστον Βίλα που σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε πολύ εύκολα να βρει κακά τοποθετημένους τους δύο στόπερ, Νταβίντ Κάρμο και Παναγιώτη Ρέτσο, συνεπώς το άγχος έφευγε με αυξανόμενο ρυθμό. Κάπου εκεί είναι η ώρα για τον Απόστολο Αποστολόπουλο, πρωταθλητή Ευρώπης με την Κ19 του ΟΣΦΠ, που μπήκε και αποθεώθηκε από την εξέδρα.



Βλέποντας την όρεξη (για να μην ειπωθεί κάτι άλλο, πιο... άκομψο) του μικρού να ανταποδώσει με την ενέργειά του είναι πλέον σίγουρο πως ο Ολυμπιακός θα βρεθεί στη Νέα Φιλαδέλφεια για να παίξει για το τρόπαιο απέναντι στη Φιορεντίνα. Η τρομερή μπαλιά του Τζολάκη πάνω από όλη την Άστον Βίλα βγάζει τον Ελ Καμπί σε θέση βολής κι εκείνος κάνει καλύτερα αυτό που έπρεπε να κάνει και ο Κολό Μουανί στο Αργεντινή - Γαλλία για να χαρίσει το Μουντιάλ στους «μπλε». Ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης δεν λάθεψε.





Εκεί που έχουν τελειώει όλα και λίγο πριν αρχίσουν να χειροκροτούν ο ένας τον άλλο οι ταξιδιώτες, ο Τζολάκης δεν θέλει να χαλάσει το clean sheet, παραμένει συγκεντρωμένος και γλιτώνει ένα σίγουρο 2-1 που δεν θα είχε απολύτως καμία συνέπεια, αλλά και ουδείς το ήθελε.



Από 'κει κι έπειτα, τα λόγια περισσεύουν... Όλη η πίεση, όλο το άγχος, για πολλούς βρήκε δίοδο μέσα από δάκρυα χαράς για μια εμπειρία που όμοιά της δεν είχαν ζήσει τόσο όσοι κατάφεραν να βρεθούν στο φαληρικό γήπεδο, όσο κι εκείνοι που παρακολούθησαν το ματς από κάθε γωνιά του πλανήτη. Σε τούτη τη γωνιά, βράδυ Πέμπτης ένα ήταν το φιλοσοφικό ερώτημα στην τόσο απλή, αλλά συγχρόνως τόσο γεμάτη πρόταση: «Τι ζούμε ρε;».









Το τελευταίο, μεγαλύτερο από κάθε άλλο ραντεβού, είναι δοσμένο για τις 29 Μαΐου στην OPAP Arena...