Τζορτζ Μπάλντοκ: Ο θάνατος του ποδοσφαιριστή που δεν πήρε ποτέ κόκκινη κάρτα

Ηταν μια συγκλονιστική ενός λεπτού σιγή για τον αδικοχαμένο τόσο πρόωρα συμπαίκτη τους Τζορτζ Μπάλντοκ. Ηταν συμβολικά συναρπαστικό που οι παίκτες της Εθνικής Ελλάδας φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια. Ηταν μια ωδή από τους βουρκωμένους διεθνείς να αφιερώσουν στη μνήμη του την ιστορική τους νίκη επί της Αγγλίας μέσα στο Γουέμπλεϊ. Πάνω απ’ όλα, ήταν μια υμνητική έκφραση βαθιού σεβασμού στην κληρονομιά ενός πεισματάρη μαχητή των γηπέδων και της ζωής. Και μια επιβεβαίωση ότι «οι τιμές στους νεκρούς τους ζωντανούς στολίζουν».



Ο ξαφνικός όσο και τραγικός θάνατος του 31χρονου ποδοσφαιριστή Τζορτζ Μπάλντοκ ήρθε να υπενθυμίσει οδυνηρά ότι η φαντασμαγορικά στιλπνή βιτρίνα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν είναι πάντα διαυγής και εύθραυστη. Θαμπώνει όταν ποντάρει στη λάμψη των αστεριών της, αλλά ποτέ στο σβήσιμό τους. Ραγίζει όσο ξορκίζει τη φυσική φθορά παραμελώντας ότι οι ποδοσφαιριστές είναι όντα με σάρκα και οστά.

Θρυμματίζεται όταν πλάι στο όνειρο του δημοφιλέστερου σπορ του πλανήτη καραδοκεί ο εφιάλτης. Δίπλα στη θρυλική μαγεία του συνωστίζονται ο θρήνος, η απώλεια, η συμφορά, η ορφάνια, οι ραγισμένες καρδιές. Ολα αυτά τα ανθρώπινα. Τα τόσο συγκλονιστικά πένθιμα που καμία δόξα, φήμη ή λεφτά μπορούν να απαλύνουν. Ο αδόκητος χαμός από πνιγμό του άτυχου ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού αφήνει στο άθλημα ένα επώδυνο αποτύπωμα ή ένα σπαραχτικά έσχατο υστερόγραφο, που πιστοποιεί ότι μερικές φορές η καριέρα και η ζωή κρέμονται από μια κλωστή.
Ωστόσο ο θάνατός του δεν εμπεριέχεται στη θλιβερή λίστα των ποδοσφαιριστών που κατέρρευσαν θανάσιμα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτούς τους άμοιρους παίκτες που σκοτώθηκαν σε τροχαίο δυστύχημα. Ούτε συμπεριλαμβάνεται στον οικτρό κατάλογο εκείνων των απελπισμένων που αυτοκτόνησαν. Αφησε αναπάντεχα την τελευταία του πνοή μόνος και αβοήθητος στην πισίνα του σπιτιού του. Η δική του εκδημία μοιάζει με τον κεραυνοβόλο θάνατο του 31χρονου αρχηγού της Φιορεντίνα, Ντάβιντε Αστόρι, που βρέθηκε νεκρός μέσα στο δωμάτιο ξενοδοχείου πριν από ένα ματς τον Μάρτιο του 2018.

Θυμίζει επίσης τον απροσδόκητο θάνατο του 26χρονου Ισπανού αμυντικού της Εσπανιόλ, Ντάνι Χάρκε, που τον Αύγουστο του 2009 έφυγε από τη ζωή σε κρεβάτι ξενοδοχείου όπου είχε καταλύσει η ομάδα του. Και οι δύο αυτές ολέθρια θανατηφόρες περιπτώσεις -προς συντριβή των συμπαικτών, των φιλάθλων, των τεχνικών και των παραγόντων των ομάδων τους, αλλά κυρίως προς τον αβάσταχτο πόνο των οικογενειών τους- δεν εγγράφονται στην κατηγορία των καταθλιπτικών, περιθωριοποιημένων με χαμηλή αυτοεκτίμηση ποδοσφαιριστών. Κανένας από τους δύο κακότυχους δεν βίωσε εξοντωτικά αγωνία, άγχος, πιέσεις.

Δεν ανησύχησαν για καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών ή ανανεώσεις συμβολαίων. Δεν αντιμετώπισαν αδυναμία προσαρμογής σε νέο περιβάλλον ή το στρες της ανυπόφορης μοναξιάς, ούτε καταπονήθηκαν από σοβαρούς τραυματισμούς και άβολους συμβιβασμούς υποβάθμισης στην καριέρα τους. Δεν γνώρισαν τα μύρια ζόρια που δοκιμάζουν αμέτρητοι άλλοι συναθλητές τους.

Τα είχε όλα...

Αν και κανείς δεν γνωρίζει την αθέατη ψυχολογική πλευρά των ανθρώπων, εμφανίζονταν καρατσεκαρισμένα υγιείς. Ηταν νέοι, ωραίοι, πλούσιοι, διάσημοι. Σωστοί σταρ σε μια πηγαία αθλητική χορογραφία που επικοινωνούνταν σαν οργασμική γιορτή. Παρότι έπεσαν θύματα μιας άδικης μοίρας, στη σύντομη ζωή τους ανήκαν στην προνομιούχα ελίτ του επαγγέλματος. Οπως ακριβώς και ο Τζορτζ Μπάλντοκ. Ενας επιτυχημένος ποδοσφαιριστής, κοινωνικά ευχάριστος, σεμνός οικογενειάρχης και πατέρας ενός γιου, του Μπρόντι, ηλικίας μόλις ενός έτους.

Παράλληλα θεωρούνταν αρκετά εύπορος με σημαντική, όπως εκτιμάται, περιουσία, που προέρχεται αποκλειστικά από το ποδόσφαιρο.
Υπολογίζεται ότι στα χρόνια της σταδιοδρομίας του στα γήπεδα αποκόμισε περισσότερα από 7,3 εκατ. ευρώ. Αμειβόταν με περίπου 30.000 ευρώ την εβδομάδα από την προηγούμενη ομάδα του, τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, ιδιοκτησίας του Σαουδάραβα πρίγκιπα Αμπντουλάχ του βασιλικού οίκου των Σαούντ. Επιπλέον, από τον φετινό Ιούνιο συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό να λαμβάνει ετησίως και για μια τριετία περίπου 800.000 ευρώ συν τα μπόνους επίτευξης στόχων. Ποσό που συνολικά θα ανερχόταν σε 1 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Οικονομικά δεν είχε μάλλον κανένα πρόβλημα. Παρέμενε ένας φιλικός, προσγειωμένος και κοινωνικός αθλητής με μεγάλη καρδιά. Ενας άνθρωπος που νοιαζόταν για τους άλλους. Συνεισέφερε τακτικά στη συγκέντρωση χρημάτων για διάφορους φιλανθρωπικούς σκοπούς. Υποστήριζε ενεργά τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες είτε μέσω τοπικών βρετανικών οργανώσεων αλληλεγγύης είτε μέσω διεθνών οργανισμών. Ωστόσο, η εργασιακή του ηθική και η αφοσίωσή του στο ποδόσφαιρο υπερέβαιναν τους αριθμούς εσόδων και τη γενναιοδωρία του.

Αριστος...

Δεν τα βρήκε όλα ρόδινα στην αρχική μετάβασή του από το ερασιτεχνικό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε πρώιμη ηλικία, μόλις στα 16 του χρόνια. Συνάντησε απαιτητικό ανταγωνισμό, προκλήσεις και στιγμές αμφιβολίας για τον εαυτό του. Αντιμετώπισε σκαμπανεβάσματα στην καριέρα του ως νέος ελπιδοφόρος παίκτης. Εκανε βασανιστικά το «αγροτικό» του στα μικρά γήπεδα της αγγλικής περιφέρειας.

Στάλθηκε δανεικός από τον σύλλογο του, τους Μίλτον Κέινς Ντονς, στην ερασιτεχνική Τάμγουορθ. Επαιξε στο επικλινές γήπεδο της τελευταίας, το διαβόητο Lamb, όπου κάθε αγώνας ήταν σαν δοκιμασία επί ανώμαλου δρόμου. Στο πρώτο ημίχρονο ανηφορικός, στο δεύτερο κατηφορικός και αντίστροφα. Πάλι καλά που ο σμπαραλιασμένος αγωνιστικός χώρος, σωστό βοσκοτόπι, δεν είχε χαρακώματα. Πήγε ακόμη για πέντε μήνες στην ομάδα Βεστμανέγιαρ της παγωμένης Ισλανδίας χωρίς ίχνος δυσφορίας ή παράπονου.

Περιπλανήθηκε και στο γήπεδο Sixfields της Νορθάμπτον στα ανατολικά Μίντλαντς δίχως να βγάλει τσιμουδιά. Δεν δυσανασχέτησε καθώς τον κινητοποιούσε η λατρεία του για την μπάλα. Θα μπορούσε να είχε σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων και να γίνει μάνατζερ σε ποδοσφαιρικά σωματεία. Είχε τα φόντα. Και ως αριστούχος μαθητής δικαιούνταν να διεκδικήσει άλλα πόστα. Είχε αποφοιτήσει με υψηλές επιδόσεις από το Royal Latin School, ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα σχεδόν 600 ετών, στο οποίο η μητέρα του Τζάκι ήταν αναπληρώτρια διευθύντρια και καθηγήτρια Χημείας. Τους βαθμούς του απολυτηρίου μετά από αυστηρές εξετάσεις τούς κέρδισε με το σπαθί του, αλλά είχε φάει κόλλημα με το τόπι. Δεν παρέκκλινε σπιθαμή από τον βασικό στόχο του να γίνει ποδοσφαιριστής.
…και ασυμβίβαστος

Ξεπέρασε τις αντιξοότητες και ψήθηκε μέσα από αυτές με την αποφασιστικότητα, το πάθος και τη σκληρή δουλειά. Με την πειθαρχία, την εκρηκτική ενέργεια και το ταλέντο του κέρδισε τον σεβασμό τόσο από συμπαίκτες όσο και από προπονητές. Στα 21 του χρόνια αναδείχθηκε στην κορυφαία ενδεκάδα της χρονιάς στην τρίτη ποδοσφαιρική κατηγορία της Αγγλίας. Παίζοντας μάλιστα την ίδια χρονιά τη μισή σεζόν με την ομάδα της Οξφόρδης και την υπόλοιπη με τους Ντονς.

Είχε ξεχωρίσει για τον εκρηκτικό δυναμισμό του και το ασυμβίβαστο στυλ του να κερδίζει τους αγώνες πάση θυσία. Ηταν ένας ψυχωμένος μαχητής που ομολογούσε ότι «η νίκη είναι το παν για μένα. Μισώ να χάνω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο». Μετά από κάθε ήττα εκσφενδόνιζε στους τοίχους του playroom των ποδοσφαιριστών στο γήπεδο Bramall Lane, έδρα της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, τις μπάλες του μπιλιάρδου. Εκεί, στο παλιότερο γήπεδο ποδοσφαίρου οπουδήποτε στον κόσμο, ενσάρκωνε με την ασυμβίβαστη στάση του υπό το εμβληματικό ρητό «ποτέ δεν θα παραδοθώ» τον εμψυχωτή που ανύψωνε το φρόνημα των συμπαικτών του ακόμη και στην πιο απελπισμένη ατμόσφαιρα που βάραινε τα αποδυτήρια.

Ξέφρενος, μανιασμένος, εξοργισμένος ύστερα από κάθε αποτυχία, δικαίως η κερκίδα των φιλάθλων τον αποκαλούσε «Furious George». Και αυτός ανταποκρινόταν στο παρατσούκλι οργώνοντας πάνω - κάτω με ταχύτητα όλη τη δεξιά πλευρά του γηπέδου, επιστρατεύοντας σκληρά τάκλιν ως δεξί μπακ, εισπράττοντας το μερίδιό του σε μικροτραυματισμούς. Αλλά ποτέ, μα ποτέ, στην καριέρα του δεν αποβλήθηκε για αντιαθλητικό χτύπημα. Ο ανθεκτικός με μαχητική νοοτροπία και ανυπέρβλητο τσαγανό Τζορτζ δεν δέχτηκε καμία κόκκινη κάρτα. Αντιμετώπιζε αποτελεσματικά τους εξωτικά φαντεζί εξτρέμ, στην ουσία «τσαρουχάδες», που αφθονούν στα αγγλικά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα.

Υπήρξε ανέκαθεν ένας επίμονος και τίμιος εργάτης του αθλήματος που σεβόταν την ακεραιότητα των επίσης εργαζόμενων αντιπάλων του. Εκδήλωνε με συνέπεια όσα διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του: την καλλιέργεια, την παιδεία και τη σωστή ανατροφή από μια τρυφερή, ζεστή και δεμένη οικογένεια.
Κολλημένοι με την μπάλα

Γεννημένος, αναθρεμμένος και μεγαλωμένος στο γραφικό χωριό Στιπλ Κλέιντον του Μπάκιγχαμσαϊρ, κέρδισε το προνόμιο να ξεδιπλώσει τις δεξιότητές του στο ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον της χλοερής αγγλικής υπαίθρου. Πιτσιρικάς, αμέσως μετά το σχολείο και μέχρι να δύσει ο ήλιος, έπαιζε καθημερινά κρίκετ, ράγκμπι και ποδόσφαιρο στο τοπικό πάρκο που κοσμούσε ένα αναμνηστικό ρολόι αφιερωμένο στη Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, την πρωτοπόρο της σύγχρονης νοσηλευτικής με σημαντικό κοινωνικό έργο και πιο διάσημη κάτοικο της κομητείας. Ο επόμενος επιφανέστερος συγχωριανός είναι το ιδρυτικό μέλος και αρχικός μπασίστας των Deep Purple Νικ Σίμπερ.

Κανείς όμως από τους ντόπιους δεν φανταζόταν ότι κάποτε θα περηφανευόταν και για τους αδελφούς που έφεραν το επίθετο Μπάλντοκ. Από τους αναρίθμητους Βρετανούς Μπάλντοκ που φέρεται να αντλούν την καταγωγή τους από την ομώνυμη μεσαιωνική πόλη του 12ου αιώνα στο Βόρειο Χερτφορντσάιρ και άλλοτε περιφερειακό κέντρο ζυθοποιίας. Στην αρχή του νέου αιώνα οι τρεις αδελφοί Μπάλντοκ ήταν κολλημένοι σε βαθμό εξάρτησης από την μπάλα.

Ο μεγαλύτερος αδελφός Τζέιμς έγινε ο αθλητίατρος του ποδοσφαιρικού συλλόγου της Οξφόρδης. Ο μεσαίος Σαμ έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έπαιξε ως επιθετικός σε πολλές ομάδες, ανάμεσά τους στις Γουέστ Χαμ, Μπράιτον, Ρέντινγκ, Ντέρμπι Κάουντι, ενώ έκανε και δύο εμφανίσεις με την Αγγλία U20, προτού αποσυρθεί από τα γήπεδα. Σήμερα στα 35 του χρόνια είναι προπονητής των ακαδημιών της Μπράιτον. Από τη δική του μεριά, ο βενιαμίν της φαμίλιας Τζορτζ σφράγισε την ποδοσφαιρική περηφάνια των συντοπιτών του με την επταετή συμμετοχή του στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, με την οποία κατέγραψε 219 συμμετοχές, εκ των οποίων οι 83 στην Πρέμιερ Λιγκ.

Ηταν το παλικάρι που με το Νο 2 στην πλάτη της ριγωτής ερυθρόλευκης φανέλας και το μαύρο σορτσάκι έκανε πασίγνωστη τη γενέτειρά του σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Πρώτα απ’ όλα, γιατί διαμήνυε με την ποδοσφαιρική τόλμη και τον δυναμισμό του ότι στην κοινότητα του Στιπλ Κλέιντον σφυρηλατήθηκε με ατσάλι, το τόσο ταιριαστό για το Σέφιλντ, ονομαστό ως «Πόλη του Χάλυβα», που βρίσκεται 200 χλμ. βορειότερα.

Η γιαγιά Αθανασία

Και τα τρία αδέλφια με έφεση στο ποδόσφαιρο εκπαιδεύτηκαν στο σπορ και γαλουχήθηκαν στις αξίες της ομαδικότητας από τις ακαδημίες του συλλόγου Μίλτον Κέινς Ντονς. Και οι τρεις έχουν ελληνικές ρίζες από την πλευρά του φίλαθλου πατέρα τους. Η γιαγιά τους Αθανασία, 100% Ελληνίδα, και μάνα του πατέρα τους, μαζί με τον Αγγλο σύζυγό της μετακόμισε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στις αρχές της δεκαετίας του ’50 στο Αϊλέσμπερι του Μπάκιγχαμσαϊρ, 60 χλμ. δυτικότερα του Λονδίνου. Από τα τρία εγγόνια της μόνο ο Τζορτζ αξιοποίησε το προγονικό του ίχνος και μέτρησε συνολικά 12 συμμετοχές με το εθνόσημο στο στήθος.

Εκπροσώπησε την Εθνική Ελλάδας ντεμπουτάροντας υπό τον προπονητή Γουστάβο Πογέτ τον Ιούνιο του 2022 στη νίκη 1-0 επί της Βόρειας Ιρλανδίας στο Windsor Park στο Μπέλφαστ. Είχε προηγουμένως δηλώσει ότι νιώθει Ελληνας και περήφανος που συνειδητά φοράει τη φανέλα της χώρας. Κανένα βρετανικό φλέγμα, καμία σνομπίστικη απάθεια για τον γεννημένο στην Αγγλία οξύνου και συναισθηματικό παίκτη. Είχε ήδη επισκεφτεί στο παρελθόν τη χώρα μαζί με τον Αγγλο παππού του καθώς και με τον πατέρα του. Κάτι σκιρτούσε μέσα του από τις παιδικές εξιστορήσεις της γιαγιάς του για την πατρίδα της. Με το διαγνωσμένο ταμπεραμέντο του αισθανόταν ως ένας από εμάς.
Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία άργησε μάλλον να τον εντοπίσει. Μετά τη μεταγραφή του το 2017 από τους Μίλτον Κέινς Ντονς είχε φτάσει στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Ηταν κιόλας ένας ολοκληρωμένος δεξιός οπισθοφύλακας με οκταετή θητεία και αλλεπάλληλους δανεισμούς από την πρώην ομάδα του, που διέθετε όλες τις απαραίτητες αγωνιστικές προϋποθέσεις για να πρωταγωνιστήσει σε υψηλό επίπεδο. Στη συνέντευξη Τύπου για την απόκτησή του εκείνο το πρωινό στη φτωχική τότε αίθουσα με μια ντουζίνα καρέκλες του δημοτικού προπονητικού χώρου του συλλόγου στο Shirecliffe πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Η διοίκηση κέρασε τους δημοσιογράφους ένα φλιτζάνι τσάι και μια φέτα τοστ, το ίδιο που έτρωγαν και οι ποδοσφαιριστές ως πρωινό, και άρον άρον τους ξαπόστειλε.

Ηταν τα φεγγάρια που οι Blades (Λεπίδες), όπως είναι το προσωνύμιο της ομάδας εξαιτίας της ιστορικής παράδοσης του Σέφιλντ στην παραγωγή εκλεκτών μαχαιροπίρουνων, είχαν μόλις προβιβαστεί από την Λιγκ Ουάν στην Τσάμπιονσιπ, τη δεύτερη κατά σειρά ποδοσφαιρική κατηγορία της Αγγλίας. Στην ομάδα του Ανατολικού Γιορκσάιρ ο 24χρονος Μπάλντοκ στη βασική σύνθεσή της απέδειξε τα αδιαμφισβήτητα προσόντα του. Η ομάδα κέρδισε το 2019 την άνοδό της στην κορυφαία κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, την Πρέμιερ Λιγκ. Επανέλαβε με τη βοήθειά του το άλμα επανόδου της το 2023.

Οταν ο Μπάλντοκ συμπλήρωσε ακατάπαυστα 3.420 λεπτά συνεχούς παιχνιδιού. Για τους φανατικούς οπαδούς της ομάδας ο Τζορτζ ήταν κάτι παραπάνω από ένας «fuckin’ dynamite». Προσωποποιούσε ένα ίνδαλμα στις κοσμικές διαστάσεις ενός «Starman». Για χάρη του οι κερκίδες του Bramall Lane τραγουδούσαν εν χορώ το όνομά του στο μελωδικό τέμπο του ομώνυμου άσματος του Ντέιβιντ Μπάουι. Από τη μεριά του, αγάπησε το Σέφιλντ. Η πόλη έγινε η επαγγελματική του οικία, η έδρα των αναστροφών του, το σπίτι της οικογένειάς του. Μετακόμισε μετά από επτά συναπτά χρόνια και τη λήξη του συμβολαίου του στην Αθήνα.

Η τραγική ειρωνεία

Ηρθε στην ομάδα του Τριφυλλιού διατηρώντας παιδικές αναμνήσεις από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας το οποίο είχε επισκεφτεί έφηβος μαζί με τον πατέρα του. Δεν πρόλαβε να απλώσει χορταστικά τις ποδοσφαιρικές του αρετές στην πράσινη ομάδα. Δεν πρόφτασε να ξανανταμώσει με την οικογένειά του. «Εφυγε» απρόσμενα, πρόωρα και εντελώς άδικα από τη ζωή. Χωρίς ένα έστω βιαστικό αντίο στο παιδί του που γιόρταζε την ίδια ημέρα τα πρώτα του γενέθλια. Ισως πια στη μνήμη και για την ανάπαυση της ψυχής του να του αξίζει δικαιωματικά να ψαλθεί ο εμβληματικά καταγεγραμμένος στην ποπ κουλτούρα στίχος του Μπάουι: «There’s a starman waiting in the sky» (Υπάρχει ένας αστράνθρωπος που περιμένει στον ουρανό).

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Getty images / Ideal images, EUROKINISSI

Ειδήσεις σήμερα:

H ιρανική τηλεόραση μετέδωσε πλάνα με τον Ισμαήλ Καανί που ανακρίθηκε ως πράκτορας της Μοσάντ - Δείτε βίντεο

Τι σημαίνει η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος - Παρεμβάσεις σε φορολογία ακινήτων, εισοδημάτων, παροχών και ασφαλίστρων ανακοινώνει ο Χατζηδάκης

Η ΝΔ τραβάει γραμμή με τη Λατινοπούλου χωρίς να την καθιστά συνομιλήτρια - Η επανεμφάνιση των «πρώην»