Χρόνια πολλά Ολυμπιακέ!

Είχαν περάσει μόλις τρία χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης και η χώρα προσπαθούσε ακόμα να βρει την περπατησιά της. Ουσιαστικά, δυο Ελλάδες σε κοινά όμως πάτρια εδάφη έψαχναν τον δικό τους τρόπο έκφρασης, το δικό τους χώρο μέσα σε μια κοινωνία που κυριολεκτικά «ασφυκτιούσε».

Ήταν δύσκολες οι εποχές, η μάχη για την επιβίωση ήταν καθημερινή και αδυσώπητη, το αθηναϊκό κατεστημένο ζούσε και βασίλευε εις βάρος των «πληβείων», όμως η σπίθα για ένα «ανάχωμα» υπήρχε. Έστω και αν αυτό είχε αθλητική υπόσταση... Έμελλε όμως να αποτελέσει τρόπο έκφρασης και λατρείας, μια προσπάθεια να φανεί ότι μέσα από τα πλατιά λαϊκά στρώματα θα μπορούσε να αναδυθεί κάτι φρέσκο, καινούργιο, υγιές. Ποιος να το έλεγε ότι 87 χρόνια μετά, η μια από τις δυο Ελλάδες θα υπηρετούσε αυτή την ιδέα. Την Ολυμπιακή ιδέα...

Διαβάστε περισσότερα εδώ