Επεισοδιακός ο τελικός Κυπέλλου

Κάθε πέρσι  και καλύτερα μπορεί να πει κάποιος  για τον  τελικό κυπέλλου Ελλάδος  στο μπάσκετ. Τα όσα είδαμε να συμβαίνουν στο κλειστό γήπεδο  του Ελληνικού  ήταν ένα deja vu. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια και μετά βγαίνουν ΟΛΟΙ και απορούν για αυτά που συμβαίνουν και καταδικάζουν, κατόπιν εορτής. Κροκοδείλια δάκρυα, γεμάτα υποκρισία.

Από τύχη δεν  θρηνήσαμε χθες νεκρό αφού πέσανε φωτοβολίδες μέσα στο γήπεδο με στόχο τους αθλητές.

Από πού να το πιάσεις και από που να το αφήσεις.

Μέσα στο  παρκέ ήταν οι δύο καλύτερες ομάδες της Ευρώπης που τα τελευταία 15 χρόνια έχουν σηκώσει τα 8 Ευρωπαϊκά  πρωταθλήματα , πάνω από τα μισά δηλαδή  και στις εξέδρες υπήρχαν άνθρωποι που πήγαν να κάνουν πόλεμο και  όχι να παρακολουθήσουν παιχνίδι.

Το θέαμα και η διακύμανση του σκορ ιδιαίτερα  το τελευταίο 10λεπτο ήταν χορταστικό. Αλλά με τι καρδιά και διάθεση να παρακολουθήσεις έναν αγώνα που γινόταν μπροστά σε άδειες κερκίδες λόγω επεισοδίων.

Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης πρέπει να καταλάβει με τον τρόπο που διεξάγεται ο τελικός  έχει δημιουργήσει  ένα  τερατούργημα. Αν δεν μπορείς να διοργανώσεις ένα τελικό με κανόνες  ασφαλείας μην τον κάνεις ποτέ. Δεν ξέρω τι εξυπηρετεί αυτή η εικόνα που είδαμε και χθες αλλά και τα πρόσφατα χρόνια.

 Δεν ξέρω  αν πιστεύουν οι αρμόδιοι ότι περιποιεί τιμή  να εκπροσωπούν ΑΥΤΟ που είδαμε χθες.

Το να  οργανώνεις ένα παιχνίδι λέγοντας εκ προοιμίου  ότι «δεν μπορώ  να το ελέγξω και για αυτό θα είναι πολλοί λίγοι οι φίλαθλοι που θα καθίσουν στις κερκίδες» είναι σαν να στέλνεις μήνυμα ότι θα γίνει το «έλα να δεις και απλώς θα προσπαθήσω να περιορίσω το κακό». Είναι σαν να κάνεις   πρόσκληση  για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Το επόμενο βήμα θα είναι να τους βάλουν τους λιγοστούς φιλάθλους  μέσα χωρίς αστυνομία και να τους αφήσουν να καθαρίσουν μεταξύ τους.

Η δεν αστυνομία  που καταδιώκει  τα έγκλημα και  την τρομοκρατία δεν μπορεί  ή δεν θέλει άραγε «να ξεχωρίσει δύο γαϊδάρων άχυρα»; Γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στην Αστυνομία και δεν κάνουν κάτι για να προλάβουν καταστάσεις. Μία χούφτα φιλάθλους είχαν να ελέγξουν και όμως πέρασαν μέσα  φωτοβολίδες που λίγο έλλειψε να ήταν η αιτία που θα θρηνούσαμε θύματα. 

Και φυσικά ευθύνη έχουν και οι ομάδες   αφού μπορούσαν  πολύ εύκολα να ελέγξουν που έδωσαν τα εισιτήρια.

Σε μία εποχή  που ο κόσμος έχει ανάγκη να ξεφύγει  ψυχολογικά και να ξεχαστεί, τον βάζουν να παρακολουθεί σύγχρονες αρένες με μονομάχους και θηρία.  

Αυτό που  ξέρω παρακολουθώντας τον αθλητισμό  είναι ότι εάν θελήσουν μπορούν  να κάνουν ένα παιχνίδι χωρίς να ανοίξει μύτη. Τελικά μου φαίνεται ότι έχουμε αυτό που μας αξίζει.,