Ζίκο: Θέλουμε ακόμα 2-3 παίκτες

Εμπιστοσύνη στο υπάρχουν υλικό της ομάδας υπάρχει, αλλά από την άλλη χρειάζεται ν’ αποκτηθούν ακόμα 2-3 παίκτες. Αυτό τόνισε στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του στην εφημερίδα «Πρωταθλητής» ο Ζίκο, που μίλησε και πάλι… χωρίς να μασάει τα λόγια του.

Τα κυριότερα αποσπάσματα του δεύτερου μέρους της συνέντευξης: 

Τις μεγάλες ομάδες τις κάνουν οι μεγάλοι παίκτες;

«Σε όλο τον κόσμο υπάρχει αυτό το ρητό. Ισχύει. Για δείτε τη Μίλαν πως είναι τώρα που έφυγε ο Κακά. Είναι αλήθεια οι μεγάλοι παίκτες κάνουν τις μεγάλες ομάδες. Ή αν θέλετε οι μεγάλες ομάδες χτίζονται, περιστρέφονται γύρω από τους μεγάλους παίκτες. Το οφείλουν αυτό στο ομαδικό πνεύμα, στη συγκεκριμένη νοοτροπία. Πιστεύω ότι σήμερα παίκτες μιας συγκεκριμένης ποιότητας που σκέφτονται έτσι και έχουν πολύ καλή φυσική κατάσταση μπορούν να κάνουν ένα πολύ δυνατό σύνολο. Μην πάτε μακριά. Η Ελλάδα το 2004 κέρδισε κάπως έτσι το Πανευρωπαϊκό. Αν έλεγε κανείς πριν από το EURO ότι θα το κέρδιζε η Ελλάδα θα τον περνούσαν για τρελό. Η Ελλάδα πήγε όμως εκεί με θέληση, με πάθος, με πείσμα, με μια καλή τακτική που εκμεταλλεύονταν αυτά που μπορούσαν να δώσουν οι παίκτες και βέβαια με τύχη. Οι μεγάλες ομάδες έχουν και τύχη μαζί τους. Μπορείς να κερδίσεις κατεβαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο με πίστη στις δυνατότητές σου».

-Προτιμάτε τους παίκτες με υψηλή ποιότητα ή αυτούς που έχουν πάθος στο παιχνίδι και τρέχουν πολύ, αλλά υστερούν σε κλάση;

«Πάντα είναι φαν της ποιότητας. Είναι πολύ καλύτερα να έχεις παίκτες ποιότητας».

-Τι λένε στην Εθνική Βραζιλίας για τους Ντουντού και Ντιόγκο; Έχουν ελπίδες να κληθούν στην Εθνική; Μιλάτε με τον Ντούνγκα;

«Δεν μιλάω με τον Ντούνγκα συχνά. Περισσότερο μιλάω με τον Ζορζίνιο τον βοηθό του. Αυτές είναι επιλογές του προπονητή. Ο Ντούνγκα είναι προπονητής που δίνει ευκαιρίες. Και ο Ντουντού έχει κληθεί παλιότερα στην Εθνική αλλά και ο Ντιόγκο στην Ολυμπιακή Ομάδα. Τους έχουν στα υπόψη, αλλά η επιλογή είναι του προπονητή και πρέπει να τη σεβόμαστε. Δεν πιστεύω ότι φταίει που το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι από τα κορυφαία της Ευρώπης, αφού έχει καλέσει παίκτες από άλλα πρωταθλήματα που επίσης δεν είναι το ίδιο φημισμένα. Έχει καλέσει παίκτες από την Τουρκία, τη Ρωσία, την Ουκρανία. Υπάρχουν σκάουτερ της Εθνικής σε όλο τον κόσμο που βλέπουν. Τον ξέρει τον Ντουντού, δεν χρειάζεται να τον δει. Είναι καθαρά επιλογή προπονητή».


-Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις από τη διοίκηση του Ολυμπιακού;

«Οι καλύτερες. Δεν έχουν επιτρέψει να μου λείψει τίποτα. Μου παρέχουν τα πάντα. Υπάρχουν όλες οι συνθήκες, εντός και εκτός ομάδας για να δουλέψω όπως θέλω και πρέπει. Δεν μου λείπει το παραμικρό. Με ρωτάνε συνεχώς αν θέλω κάτι. Με βοήθησαν ήδη να βρω και σπίτι. Όλα είναι καλά. Είναι σημαντικό για μένα αυτό. Να έχουν λυθεί τα πάντα και να μπορώ να αφιερωθώ 100% στη δουλειά μου. Υπάρχουν τα κατάλληλα άτομα στις κατάλληλες θέσεις και είναι σημαντικό αυτό. Το τονίζω αυτό γιατί έχω συναντήσει δυσκολίες σε τέτοια θέματα στις προηγούμενες ομάδες μου. Πρέπει να πω ότι η συνεργασία μου είναι πολύ καλή και με τους Νινιάδη και Μπάντοβιτς. Το τμήμα σκάουτιγνκ δηλαδή που πηγαίνει σε όλο τον κόσμο. Ξέρουν από ποδόσφαιρο».

-Η πρώτη σας εντύπωση για τον πρόεδρο, που είναι και φανατικός οπαδός της ομάδας;

«Εξαιρετική. Ναι το ξέρω ότι αγαπάει πολύ τον Ολυμπιακό. είναι φυσιολογικό. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι πρόεδροι, είναι οπαδοί».

-Ποιες είναι οι πρώτες σας σκέψεις για τις μεταγραφές του Ιανουαρίου;

«Έτσι όπως είναι τώρα η ομάδα πιστεύω ότι λείπει ένας μεσοεπιθετικός από την αριστερή πλευρά, ένας επιθετικός περιοχής, ίσως και ένας κεντρικός μέσος που μπορεί να φτάνει εύκολα στην επίθεση. Ένας ποδοσφαιριστής, δηλαδή σαν τον Ινιέστα με αυτό το στυλ. Δεξιά, αριστερά, στο κέντρο».

-Ο Ντιέγκο Σόουζα μπορεί να καλύψει αυτό το ρόλο;

«Είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Μιλάμε για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος. Παρακολουθώ τις εξελίξεις στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα συνεχώς. Προσπαθώ βέβαια να βλέπω αγώνες από όλο τον κόσμο. Ένας προπονητής οφείλει να το κάνει αυτό, να ενημερώνεται για όσο το δυνατόν περισσότερα και ιδιαιτέρως για όσα γίνονται στη Βραζιλία. Είναι φυσιολογικό γιατί εκεί υπάρχουν αρκετοί σπουδαίοι παίκτες».

-Αντριάνο, Βάγκνερ Λοβ, Καρβάλιο, Μαντσίνι… Υπάρχει περίπτωση να καταφέρει ο Ολυμπιακός να πείσει κάποιον από αυτούς να έρθει να παίξει εδώ; Δεν είναι δύσκολο να πειστούν να έρθουν;

«Δεν πιστεύω ότι σήμερα οι παίκτες ανησυχούν, ιδιαίτερα για το αν θα πάνε στη μία χώρα ή την άλλη. Θεωρώ πως το ζητούμενο για τους παίκτες είναι οι διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός που παίζει συνέχεια στο Τσάμπιονς Λιγκ πιστεύω ότι αν κάνει μια καλή πρόταση κανείς δεν θα πει όχι».

-Με εσάς στον πάγκο θα είναι πιο εύκολο…

«Μάλλον ναι αλλά δεν είναι απόλυτο αυτό. Εγώ όταν ήμουν στην ΤΣΣΚΑ είχα παίκτη τον Βάγκνερ Λοβ, αλλά αυτός ήθελε να φύγει. Και ο Αντριάνο ήθελε να γυρίσει πίσω στη Βραζιλία, να κάτσει με την οικογένειά του. Ήθελε να μείνει στο Ρίο. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να τα σέβεσαι. Δεν χρειαζόμαστε πολλούς παίκτες. Ο Ολυμπιακός έχει ένα πολύ καλό ρόστερ».

-Αν αποκτηθούν οι τρεις παίκτες που λέτε ότι χρειάζεστε, θα περιμένουμε έναν πολύ καλύτερο Ολυμπιακό στο συνέχεια;

«Το σημαντικό είναι να περάσουμε στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ με αυτούς που έχουμε. Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Αν καταφέρουμε και περάσουμε, μετά υπάρχουν δύο αγώνες, ένας εντός και ένας εκτός όπου μπορούν να συμβούν πραγματικά τα πάντα. Σε αυτή τη φάση ακόμα και οι μεγαλύτερες ομάδες έχουν το φόβο μην μείνουν έξω. Ακόμα και ομάδες όπως η Μάντσεστερ ή η Μπαρτσελόνα, όταν φτάσουν εκεί δεν θα παίξουν ανοιχτά όπως παίζουν στη φάση των ομίλων. Στα νοκ άουτ δεν παίζουν ρόλο μόνο η ποιότητα ή η τεχνική. Παίζει ρόλο και το ψυχολογικό κομμάτι. Εγώ πιστεύω ότι αν περάσουμε στην επόμενη φάση και κάνουμε μεταγραφικές επενδύσεις, οι πιθανότητές μας για κάτι καλύτερο αυξάνονται. Όποιος και να είναι ο αντίπαλος, θα ξεκινήσουμε από το 0-0».

-Όσον αφορά τα μεταγραφικά, εσείς λέτε συγκεκριμένα ονόματα ή αναφέρετε τα χαρακτηριστικά των παικτών που θέλετε και σας προτείνει το τμήμα σκάουτινγκ;

«Μου αρέσει να κουβεντιάζω. Είναι σωστό να συζητάς. Δεν είμαι ο τύπος του προπονητή που λέω ‘θέλω αυτόν, εκείνον ή τον άλλο’. Δεν λέω πχ θέλω τον Κακά ή τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Είμαι άνθρωπος του διαλόγου. Πρέπει να εξετάσουμε τι είναι σημαντικό για την ομάδα. Θα το κουβεντιάσουμε με τους ανθρώπους της ομάδας, είμαι σε άμεση επαφή με την διοίκηση. Μιλάω ιταλικά και σε άλλες γλώσσες που μιλάει ο πρόεδρος και η διοίκηση. Μιλάμε απευθείας. Δεν έχω ανάγκη κάποιον ενδιάμεσο. Μιλάω με τους διοικούντες απευθείας. Όλοι εδώ μιλάνε αγγλικά επίσης. Θα δούμε τι παίκτες θα πάρουμε. Δεν είμαι απόλυτος».

-Έχετε καλή σχέση με τη Φλαμένγκο, μήπως να περιμένουμε κάτι από εκεί το Γενάρη;

«Είμαι επαγγελματίας προπονητής. Η Φλαμένγκο είναι επαγγελματική ομάδα. Έχω καλή σχέση μαζί τους. Αν υπάρχει πιθανότητα να κάνουμε κάτι καλό δε νομίζω ότι θα υπάρξει πρόβλημα. Έχει μερικούς καλούς νεαρούς παίκτες η Φλαμένγκο. Οι μεγάλοι της παίκτες όμως είναι μερικοί που τους ξέρει όλος ο κόσμος».

-Είστε της λογικής ότι είναι καλό οι ξένοι παίκτες σε μια ομάδα να είναι από την ίδια χώρα;

«Για μένα το σημαντικό είναι να ξέρουν να παίζουν μπάλα. Να μιλάνε τη γλώσσα του ποδοσφαίρου. Προσωπικά δεν είχα συναντήσει πρόβλημα ούτε στη Φενέρ, ούτε στην ΤΣΣΚΑ, ούτε στην Μπουντιονκόρ, ούτε εδώ».

-Πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια; Ήταν δύσκολα όπως των άλλων Βραζιλιάνων;

«Δεν ήμασταν φτωχοί, αλλά δεν ήμασταν και πλούσιοι. Οι γονείς μου είχαν μαγαζί με ρούχα. Ήμασταν έξι παιδιά. Τουλάχιστον δεν μας έλειπαν τα ρούχα, τα απαραίτητα για το σχολείο και το φαγητό. Δούλευε πολύ ο πατέρας μου. Θυμάμαι ότι μου έπαιρνε δύο ώρες να πάω στη Φλαμένγκο να προπονηθώ. Πήγαινα σχολείο, μετά στη Φλαμένγκο για προπόνηση και γυρνούσα στο βράδυ σπίτι. Αγαπούσα από μικρός το ποδόσφαιρο. Οι γονείς μου μας έμαθαν να είμαστε εργατικοί, να μορφωθούμε, να μελετάμε. Εγώ πήρα και δίπλωμα γυμναστή».

-Διατελέσατε μέχρι και υπουργός Αθλητισμού στην πατρίδα σας και σε νεαρή ηλικία…

«Πράγματι, είχα διατελέσει υπουργός των Σπορ της Βραζιλίας το 1990-91. Ήταν τρομερή εμπειρία. Είχα την ευκαιρία να αλλάξω όλο το νόμο για τα σπορ και το έκανα. Από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανα ήταν να μετατρέψω τις ομάδες σε εταιρείες».

-Από πού βγαίνει το όνομα σας Ζίκο;

«Στη Βραζιλία όλοι έχουμε μικρά ονόματα υποκοριστικά. Ο Εντουάρντο γίνεται Ντουντού. Ο Λουίς γίνεται Λουιζίνιο. Ο Πάουλο, Παουλίνιο. Το όνομά μου είναι Αρτούρ. Όταν ήμουν μικρός όμως όλοι με έλεγαν Αρτουρζίνιο. Ένα κοντινό μας πρόσωπο με φώναζε Αρτουρζίκο και έμεινε στο τέλος το Ζίκο. Τα έχουμε αυτά στη Βραζιλία».

-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στους οπαδούς;

«Να έχουν πίστη πως θα κάνουμε την καλύτερη δουλειά, το καλύτερο δυνατό που μπορούμε για να διατηρήσουμε την κυριαρχία του Ολυμπιακού και την ιστορία του που επιβάλλει νίκες. Ελπίζομε και υποσχόμαστε ότι θα δώσουμε μεγάλη μάχη για να κατακτήσουμε τίτλους και ελπίζουμε πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Θέλω τους οπαδούς κοντά στους παίκτες. Είναι σημαντικό για την ομάδα».

-Ποιες διαφορές έχει το σημερινό ποδόσφαιρο με αυτό που παίζατε εσείς τότε;

«Έχει αλλάξει ο τρόπος προετοιμασίας και εκγύμνασης των παικτών. Σήμερα γίνεται διαφορετική δουλειά στην προετοιμασία. Πριν από 20 με 30 χρόνια οι παίκτες έτρεχαν 5-6 χιλιόμετρα στα 90 λεπτά, ενώ τώρα φτάνουν τα 11 με 12 χιλιόμετρα. Έχει αλλάξει πολύ το ποδόσφαιρο. Είναι πιο γρήγορο τώρα. Επίσης υπάρχουν αλλαγές και στην τακτική. Ακόμα και η μπάλα άλλαξε. Το υλικό της είναι διαφορετικό από αυτό που έπαιζα εγώ. Είναι πιο ελαφριά τώρα η μπάλα από αυτές που είχαμε όταν έπαιζα. Νομίζω πάντως, ότι είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι οι Βραζιλιάνοι γυμναστές είναι οι καλύτεροι του κόσμου. Αυτό οφείλεται ότι στη Βραζιλία ο προπονητής κάνει τη δουλειά του προπονητή και ο γυμναστής του γυμναστή, ενώ στην Ευρώπη ο προπονητής κάνει του γυμναστή. Μέχρι και τα μαθήματα που κάνει κάποιος για να πάρει δίπλωμα προπονητή στην Ευρώπη περιέχουν και θέματα που αφορούν στην εκγύμναση. Στη Βραζιλία όμως κάνεις άλλα πράγματα για να γίνεις γυμναστής και άλλα για να γίνει προπονητής. Έτσι εξηγείται που εμείς οι Βραζιλιάνοι προπονητές φέρνουμε στην Ευρώπη και γυμναστές».

-Ποια είναι η φιλοσοφία στη ζωής σας;

«Δικαιοσύνη, τιμιότητα, σοβαρότητα, ειλικρίνεια, διασκέδαση, οικογένεια. Για μένα είναι σημαντικό όταν κάνεις κάτι να τα δίνεις όλα για να πετύχεις. Να ξέρεις να δουλέψεις και όταν πρέπει να δουλέψεις, να διασκεδάζεις όταν πρέπει να διασκεδάζεις και να ξεκουράζεσαι όταν πρέπει να ξεκουραστείς. Να έχεις την προσωπικότητα να ξέρεις ποιος είσαι και τι πρέπει να κάνεις. Να μην μπλέκεσαι στα χωράφια του άλλου. Να σέβεσαι τον δικό του χώρο. Αυτά μου έμαθαν οι γονείς μου και τα εφαρμόζω στη ζωή μου».

-Στις προπονήσεις σας είστε αυστηρός ή επιτρέπετε τα αστεία;

«Όχι δεν είμαι δικτάτορας. Δεν έχω τέτοια προβλήματα. Οι παίκτες μου είναι επαγγελματίες και ξέρουν πότε πρέπει να δουλέψουμε και πότε να αστειευτούμε. Ξέρουν όταν μάθουν τον προπονητή τους πότε να είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι στην προπόνηση και πότε να χαλαρώσουν».

-Ο προηγούμενος προπονητής είπε στους παίκτες να αποφύγουν τις πισίνες και τις παραλίες, ενώ εσείς τους προτρέψατε, γιατί;

«Για μένα είναι σημαντικό ένας παίκτης να δουλεύει όταν πρέπει να δουλέψει. Να διασκεδάζει όταν πρέπει να διασκεδάσει και να κάνει αυτό που πρέπει τη στιγμή που πρέπει. Και οι παίκτες είναι άνθρωποι και έχουν οικογένειες. Εγώ πάντα δούλευα και κατάφερνα και να διασκεδάζω. Δεν πρέπει να πηγαίνουν στα μπαρ και να κάθονται ως τις τρεις, να πίνουν ποτά και να μην κοιμούνται καλά. Δεν πρέπει να κάνεις δυνατή προπόνηση το πρωί και μετά να πας για διασκέδαση. Σκέφτομαι τους παίκτες μου σαν να ήμουν στη θέση τους. Κανείς δεν μπορεί να με ξεγελάσει. Τους βλέπω στις προπονήσεις. Αν κάποιος δεν είναι σε καλή κατάσταση θα τον κόψω. Εγώ παίρνω τις αποφάσεις. Δεν μπορώ να βάλω έναν παίκτη στην ομάδα που δεν είναι καλά. Όποιος δεν θέλει να ακολουθήσει τους κανόνες θα υποστεί τις συνέπειες. Εγώ τους κρίνω μέσα από τις προπονήσεις από αυτά που βλέπω. Αν δω ότι κάποιος δεν ανταποκρίνεται όπως πρέπει, θα τον πιάσω και θα του πω: παιδί μου γεια σου, πήγαινε να δουλέψεις σε μια τράπεζα, σε ένα φαρμακείο. Δεν πρέπει να είσαι ποδοσφαιριστής. Εγώ έτσι δουλεύω».