Γιάννης Αντετοκούνμπο : Από τα Σεπόλια στο All-Star

Μπαίνοντας στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του Ritz Carlton, για την επίσημη media day του All-Star Game, φαινόταν αποφασισμένος να απολαύσει με την ψυχή του τις τιμές που αναλογούν σε έναν starter στο ετήσιο εορταστικό event του ΝΒΑ. Ντυμένος απλά και με έκδηλη την προσπάθεια να συγκρατήσει το χαμόγελό του, έτσι ώστε να μην φτάσει έως τα αυτιά, ο Γιάννης εμφανίστηκε όπως πάντα πολύ μετρημένος, αλλά πέφτοντας πάνω στον Παναγιώτη Γιαννάκη, αναγκαστικά το πρόσωπό του… φωτίστηκε! Ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός τον συνεχάρη με εγκαρδιότητα για την πορεία του και την πρόοδο του και ο άσος των Μπακς, τον ευχαρίστησε για την παρουσία και ετοιμάστηκε να τεθεί στην διάθεση των δημοσιογράφων που τον περίμεναν.



Φαινόταν σαστισμένος κι αφού χαιρέτησε τους Έλληνες απεσταλμένους δημοσιογράφους, κάθισε στην καρέκλα του και αμέσως έβγαλε το κινητό του από την τσέπη. «Τι γίνεται εδώ ρε φίλε; Αυτό πρέπει να το βγάλω φωτογραφία! Τόσος κόσμος για μένα; Δεν έχω δει ποτέ ξανά περισσότερες κάμερες στη ζωή μου! Είναι απίστευτο αυτό που μου συμβαίνει και από χθες που έφτασα στη Νέα Ορλεάνη, αυτό το έχω πει ήδη άπειρες φορές. Ανυπομονώ να απολαύσω κάθε δευτερόλεπτο αυτής της εμπειρίας, την οποία ονειρευόμουν από μικρό παιδί!», μας είπε πριν αρχίσει να απαντάει στις ερωτήσεις των Αμερικανών συναδέλφων…

Μετά από περίπου 15 λεπτά, έφτασε η ώρα να αφιερωθεί στους συμπατριώτες του, μετά από σχετική οδηγία των ανθρώπων του ΝΒΑ, που συντόνιζαν τη διαδικασία. Κι εκεί ήταν που έριξε τις «βόμβες»! «Τι θα προτιμούσες; Πρωτάθλημα με το Μιλγουόκι, το βραβείο του MVP την Κυριακή το βράδυ ή ένα μετάλλιο με την Εθνική;», ήταν η ερώτηση… Δεν μπορώ να ξέρω αν, εκείνη τη στιγμή, ένιωσε το βλέμμα του «Δράκου» να τον κυριεύει από απόσταση, αυτό που μπορώ σίγουρα να επιβεβαιώσω, όμως, είναι ότι η απάντηση του βγήκε αυθόρμητα και αβίαστα: «Μα φυσικά ένα μετάλλιο! Πολύ απλά γιατί θα μείνει για πάντα στην Ελλάδα. Είναι η πατρίδα μου, η χώρα που φιλοξένησε τους γονείς μου και τους βοήθησε να μεγαλώσουν τα αδέρφια και εμένα! Μπορεί αυτή την εποχή, να περνάμε δύσκολα, οι Έλληνες, αλλά όπου βρεθώ και όπου σταθώ, λέω σε όλους ότι είμαστε ένας υπέροχος, περήφανος και φιλόξενος λαός, που ξέρει να μάχεται και να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία!»



Λίγη ώρα αργότερα, μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα, στο δημοτικό σχολείο “William Hurt” του προαστίου Γκρέτνα, το «ελληνικό θεριό» του ΝΒΑ βοήθησε για λίγη ώρα τους μαθητές του να προχωρήσουν τα έργα της κατασκευής μίας νέας παιδικής χαράς, υπό την αιγίδα του οργανισμού “NBA Cares” (το ΝΒΑ νοιάζεται). Λίγο πριν επιβιβαστεί στο πούλμαν που μετέφερε τους υπόλοιπους παίκτες στο ξενοδοχείο, στο διάδρομο του σχολείου, ο Γιάννης έπεσε πάνω στον Στιβ Κερ και αφού χαιρετήθηκαν, ένιωσε την ανάγκη να «απολογηθεί» για την ατυχή διατύπωση μιας ερώτησης που του έγινε από το συνάδελφο Ρήγα Δάρδαλη και να του πει ότι δεν είχε πρόθεση να δώσει ρατσιστική προέκταση

Ήταν δύο διαφορετικές στιγμές τις οποίες έζησα με διαφορά σχεδόν μίας ώρας! Μετά από 21 χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά κι έχοντας καλύψει από πολύ κοντά την εξωπραγματική αυτή εκτόξευση του παιδιού-θαύματος από τα Σεπόλια και του Ζωγράφου στην "ελίτ" του ΝΒΑ, οφείλω να παραδεχθώ ότι έπιασα τον εαυτό μου, να ξεφεύγει. Το επιφώνημα «Μπράβο ρε Γιάννη!» μου βγήκε ασυναίσθητα την ώρα, που ακριβώς δίπλα μου, ο Βασίλης Τσίγκας μετέδιδε live στο facebook του gazzetta.gr τις δηλώσεις του.



Τι άλλο να πει κανείς γι’ αυτό παιδί; Στη διάρκεια της καριέρας του, ένας δημοσιογράφος συναντά και συνομιλεί με πολλούς κορυφαίους αθλητές, που του προκαλούν ανάμικτα συναισθήματα. Στην πορεία και με τα χρόνια, μαθαίνει να συγκρατεί τη συγκίνηση του και να μην εξωτερικεύει το πώς αισθάνεται απέναντί τους, ίσως γιατί αυτό επιτάσσει η politically correct διαχείριση της επικοινωνίας. Στα τελευταία πέντε χρόνια, που γνωρίζω τον Γιάννη, έχω βρεθεί αρκετές φορές κοντά στο να αντιδράσω σε κάτι που έχει κάνει ή κάτι που έχει πει. Εδώ στη Νέα Ορλεάνη, όμως, όπου βρισκόμαστε , ο μπαγάσας μας τρέλανε τελείως!


Το να γυρίζεις στην Ελλάδα για την προετοιμασία της Εθνικής ομάδας και να μιλάς για την αγάπη σου για το εθνόσημο, γίνεται! Το να είσαι στο επίκεντρο του All-Star Game και να σε ρωτάνε για τι θα ήθελες περισσότερο, κάτι για σένα και την ομάδα σου στο ΝΒΑ ή κάτι για την χώρα σου και να λες το δεύτερο, sorry, αλλά δε γίνεται! Το να σπεύδεις να συγχωρήσεις και να δικαιολογήσεις κάποιον, που άθελά του έστω, έκανε ένα σχόλιο με ρατσιστική απόχρωση, όχι απλά δε γίνεται, αλλά στις μέρες μας, ίσως να μην το ξαναδούμε ποτέ! Αλήθεια, πόσος σεβασμός και τι αναγνώριση αξίζουν στην Βερόνικα και τον Τσαρλς, γι’ αυτό που δημιούργησαν; Και πόσο περήφανοι κι ευλογημένοι είμαστε, που αυτό το παιδί είναι ένας Έλληνας που μοιάζει να έρχεται από την εποχή της αρχαιότητας; 

Πηγή : www.gazzetta.gr