Βίντεο: Όλοι οι τελικοί του Champions League μέχρι σήμερα

Από το 1993 όταν και γεννήθηκε το Champions League έχει κυλήσει πολύ νερό στο… ποδοσφαιρικό αυλάκι. Η αλήθεια είναι ότι τώρα που το σκεφτόμαστε δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως πέρασαν κιόλας 25 χρόνια από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας η… Λίγκα των πρωταθλητών.

Μια Λίγκα η οποία μέσα σ’ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα μεγάλωσε, ωρίμασε, βελτιώθηκε και εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό πάρτι του πλανήτη (σε συλλογικό επίπεδο) κι ένα από τα κορυφαία (αν όχι το κορυφαίο) αθλητικά events.

Το περίφημο σεντόνι κι ο χιλιοτραγουδισμένος ύμνος του που πλέον ηχεί σαν μελωδία της ευτυχίας στα αυτιά των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων θα ακουστεί για τελευταία φορά φέτος στο Κάρντιφ, εκεί όπου το βράδυ του Σαββάτου (21:45, ΕΡΤ1) η Ρεάλ θα διεκδικήσει το 6ο «Τσου Λου» (αλλά 13ο μαζί με τα Κύπελλα Πρωταθλητριών) και η Γιουβέντους μόλις το 2ο (αλλά 3ο συνολικά).

Λίγες ώρες πριν από τη στέψη της νέας βασίλισσας ας θυμηθούμε τι είχε συμβεί στους 24 τελικούς που έχουν προηγηθεί.

Μαρσεϊγ - Μίλαν 1-0 (1993, Βερολίνο)
Το Champions League κάνει τα πρώτα του βήματα με την Μαρσέιγ του Μπερνάρ Ταπί να είναι το απόλυτο αουτσάιντερ κόντρα στην Μίλαν του Μπερλουσκόνι, αλλά το γκολ του Μπαζίλ Μπολί στο 44’ χάρισε τον τίτλο στη γαλλική ομάδα… 


Μίλαν - Μπαρτσελόνα 4-0 (1994, Αθήνα)
Το ΟΑΚΑ έβαλε τα καλά του για να υποδεχθεί τον γαλαξία αστέρων που είχαν «ροσσονέρι» και «μπλαουγκράνα». Ωστόσο στο Μαρούσι εμφανίστηκαν μόνο οι Ιταλοί οι οποίοι επικράτησαν με το… εκκωφαντικό 4-0! Ο Μασσάρο (22’, 45’) έβαλε τις βάσεις και ακολούθησαν δύο εκπληκτικά γκολ από τους Σαβίσεβιτς (47’), Ντεσαγί (70’) για την ομάδα του Καπέλο.


Άγιαξ –Μίλαν 1-0 (1995, Βιέννη)
Τρίτος συνεχόμενος τελικός για την Μίλαν, αλλά οι απίθανοι Ολλανδοί του Φαν Χάαλ με γκολ του Πάτρικ Κλάιφερτ στο 85’ (ο νεότερος σκόρερ σε τελικό καθώς τότε ήταν 18 χρονών) έφερεν τον Αίαντα μετά από μια εικοσαετία ξανά στην κορυφή της Ευρώπης.


Γιουβέντους – Άγιαξ 1-1, 4-2 πεν. (1996, Ρώμη)
Η Γιούβε έπαιζε εντός έδρας, όμως ο Άγιαξ έστειλε το ματς στην παράταση (13’ Ραβανέλι, 41’ Λιτμάνεν) με τον Περούτσι να «βγάζει» δύο και τον Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς να ευστοχεί χαρίζοντας το τρόπαιο στη «Μεγάλη Κυρία».


Μπορούσια Ντόρτμουντ – Γιουβέντους 3-1 (1997, Μόναχο)
Η κατάρα των νικητών όμως δεν άφησε ανεπηρέαστη την Γιούβε. Κόντρα στην πρωτάρα Μπορούσια, η οποία έπαιζε εντός συνόρων, ήταν το μεγάλο φαβορί, αλλά έπαθε… μεγάλο κάζο.
Δύο γκολ από ισάριθμα κόρνερ του Ρίντλε (29’, 34’) έδωσαν αέρα στους Γερμανούς με τον Ντελ Πιέρο (ήρθε από τον πάγκο) να δίνει ελπίδες με φανταστικό γκολ με τακουνάκι στο 65’, αλλά λίγα λεπτά αργότερα ο Λαρς Ρίκεν στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα πέτυχε ένα απίστευτο γκολ και «σκότωσε» τους Ιταλούς.


Ρεάλ Μαδρίτης - Γιουβέντους 1-0 (1998, Άμστερνταμ)
Ήταν η τελευταία χρονιά όπου στη διοργάνωση πήραν μέρος μόνο οι πρωταθλήτριες ομάδες των χωρών. Ήταν ο τρίτος σερί τελικός για την Γιουβέντους (του Ζινεντίν Ζιντάν), αλλά στο Άμστερνταμ η Ρεάλ που μέχρι τότε ζούσε με το ένδοξο παρελθόν πήρε το τρόπαιο χάρις στο γκολ που πέτυχε στο 66’ ο Μαυροβούνιος Πέτζα Μιγιάτοβιτς… 


Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Μπάγερν Μονάχου 2-1 (1999, Βαρκελώνη)
Μία από τις επικότερες (μαζί με αυτή της Λίβερπουλ το 2005) που έχουμε ζήσει. Η Μπάγερν ήταν ανώτερη, προηγήθηκε νωρίς με το φάουλ του Μπάσλερ στο 6’, είχε δοκάρι, ευκαιρίες, αλλά στο 89’ ο Σέριγχαμ ισοφάρισε σε 1-1 και στο 91’ με γκολ του Σόλκσιερ έγινε το 2-1! 
Οι Άγγλοι βρέθηκαν στα ουράνια, οι Γερμανοί κατέρρευσαν κι ο Γκάρι Λίνεκερ για πρώτη φορά αμφέβαλλε για το αν ισχύει η ρήση του («το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα το οποίο διαρκεί 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί»).


Ρεάλ Μαδρίτης – Βαλένθια 3-0 (2000, Παρίσι)
Η διεύρυνση του Champions League και στους μη πρωταθλητές ήταν λογικό ότι θα έφερνε κάποια στιγμή και τον πρώτο «εμφύλιο», αλλά η έκπληξη ήταν η σύνθεση του ζευγαριού των φιναλίστ. Από τη μια η μεγάλη Ρεάλ κι από την άλλη η «σταχτοπούτα» Βαλένθια του Έκτρο Κούπερ η οποία έπαιζε απίστευτα καλά όλη τη χρονιά (Πιόχο Λόπεθ, Μεντιέτα και άλλοι). Μόνο που στον τελικό οι «μερένχες» απέδειξαν ότι η δική τους φανέλα είναι πιο βαριά κι έκαναν περίπατο χάρις στα γκολ των Μοριέντες (39'), ΜακΜάναμαν (67') και Ραούλ (75'). Κι αυτός ήταν ο πρώτος τελικός όπου καμία από τις δύο ομάδες δεν είχε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά τον τίτλο.


Μπάγερν Μονάχου - Βαλένθια 1-1, 5-4 πεν. (2001, Μιλάνο)
Οι μεν προσπαθούσαν να ξεχάσουν το «κάζο» της Βαρκελώνης, οι δε την απώλεια του Παρισιού… Τελικά πρόσφεραν μια άνοστη σούπα αν και ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις… Το 1-1 του πρώτου ημιχρόνου έμεινε ως το τέλος και στα πέναλτι ο Καν απέκρουσε την εκτέλεση του (υποψήφιου για τον πάγκο του Ολυμπιακού) Μαουρίτσιο Πελεγκρίνο δίνοντας την κούπα στους Βαυαρούς και επιτρέποντας την είσοδο του Χίτσφελντ στο κλαμπ των εκλεκτών προπονητών που κατέκτησαν τον τίτλο με διαφορετική ομάδα (Ντόρτμουντ 1997).


Ρεάλ Μαδρίτης – Μπάγερν Λεβερκούζεν 2-1 (2002, Γλασκώβη)
Είναι ο τελικός όπου έχει κριθεί με το καλύτερος ίσως γκολ όλων των εποχών. Η απίθανη Λεβερκούζεν έφτασε μέχρι τον τελικό κι έδειξε θράσος καθώς το 1-0 του Ραούλ δεν την πτόησε κα ισοφάρισε σε 1-1 με τον Λούσιο, αλλά στο 45’ το εναέριο γυριστό του Ζιντάν χάρισε μια στιγμή ποδοσφαιρικής μαγείας και έναν ακόμη τίτλο στη «Βασίλισσα».


Μίλαν – Γιουβέντους 0-0, 3-2 πεν. (2003, Μάντσεστερ)
Από τους χειρότερους τελικούς που έχουμε δει με την Μίλαν να προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο και τη Γιουβέντους να οδηγεί το ματς στα πέναλτι όπου ο Σεφτσένκο πέτυχε το καθοριστικό και οι «ροσονέρι» έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης για 6η φορά.


Πόρτο – Μονακό 3-0 (2004, Γκεζελκίρχεν)
Στην αρχή της χρονιάς κανείς δεν είχε ποντάρει πως στον τελικό θα έφταναν δύο από τα αουτσάιντερ της διοργάνωσης. Κι όμως η Πόρτο (του Μουρίνιο) και η Μονακό (του Ζήκου) τα κατάφεραν αλλά οι Πορτογάλοι κρατούσαν το καλύτερο για το τέλος και με τα γκολ των  Κάρλος Αλμπέρτο (39'), Ντέκο (71') και Αλένιτσεβ (75') πανηγύρισαν τη 2η τους κούπα (το  1987 είχαν νικήσει -1 την Μπάγερν στη Βιέννη) .


Λίβερπουλ – Μίλαν 3-3, 3-2 πεν. (2005, Κωνσταντινούπολη)
Στην Βαρκελώνη έγινε η πιο αστραπιαία ανατροπή (Γιουνάιτεντ-Μπάγερν 201), αλλά στην Πόλη ζήσαμε ένα απίθανο ποδοσφαιρικό παραμύθι… Η Μίλαν άνοιξε το σκορ στο 1’ (στα 51’’ για ην ακρίβεια) με τον Μαλντίνι και έκλεισε το ημίχρονο στο 3-0 με δύο γκολ του Κρέσπο (39', 44')! 
Όλοι περίμεναν το… τέλος, αλλά η απίθανη Λίβερπουλ έκανε το 3-2 σε δύο λεπτά (54’ Τζέραρντ, 56’ Σμίτσερ) ισοφάρισε στο 60’ με πέναλτι του Αλόνσο κι αφού ο Πολωνός τερματοφύλακας Γέρζι Ντούντεκ έκανε απίθανες επεμβάσεις, απέκρουσε και το πέναλτι του Σεφτσένο στέλνοντας τους «κόκκινους» στην κορυφή μετά από 21 χρόνια.


Μπαρτσελόνα – Άρσεναλ 2-1 (2006, Παρίσι) 
Η Μπάρτσα του Ροναλντίνιο ήταν το ακλόνητο φαβορί κι όταν αποβλήθηκε ο Γερμανός κίπερ της Άρσεναλ Γενς Λέμαν όλα έμοιαζαν τελειωμένα. Κι όμως οι «κανονιέρηδες» προηγήθηκαν με γκολ του Κάμπελ στο 37’ κι άντεξαν μέχρι το 76’. Εκεί ο Ετό ισοφάρισε και στο 81’ ο Μπελέτι από κοντά πέτυχε το 2-1!


Μίλαν – Λίβερπουλ 2-1 (007, Αθήνα)
Το ΟΑΚΑ για 2η φορά φιλοξένησε τον τελικό, που ήταν η επανάληψη του αγώνα της Πόλης. Η Λίβερπουλ ήταν καλύτερη, αλλά η Μίλαν προηγήθηκε με 2-0 χάρις στα γκολ του Ιντζάκι (44’, 82’) με τους εφιάλτες να ξυπνούν όταν ο Κάουτ στο 89’ μείωσε σε 2-1, αλλά αυτή τη φορά η ανατροπή έμεινε στη μέση. Και το ΟΑΚΑ έγινε αγαπημένος προορισμός για τους Ιταλούς που μετρούν 2 στα 2!


Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Τσέλσι 1-1, 6-5 πεν. (2008, Μόσχα)
Ο πρώτος αγγλικός εμφύλιος διεξήχθη σε ρωσικό έδαφος, αλλά θύμισε… αρχαιοελληνική τραγωδία. Ο Ρονάλντο έδωσε προβάδισμα στην Γιουνάιτεντ, ο Λάμπαρντ ισοφάρισε και στα πέναλτι ο Τσεχ έδιωξε την εκτέλεση του Πορτογάλου με τον Τέρι να έχει το τελευταίο σουτ. Ο αρχηγός όμως γλίστρησε πριν σουτάρει, ο Φαν Ντερ Σάαρ έπεσε στην άλλη γωνία, η μπάλα πήγε στο δοκάρι και ο Ολλανδός λίγο αργότερα έδιωξε το πέναλτι του Ανελκά κάνοντας τους «μπέμπηδες» πρωταθλητές Ευρώπης.


Μπαρτσελόνα – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2-0 (2009, Ρώμη)
Είμαστε πλέον στην εποχή του Μέσι με τον Αργεντινό να σκοράρει με κεφαλιά (!) το δεύτερο γκολ κι ενώ ο Ετό είχε δώσει το προβάδισμα, σε έναν τελικό όπου η Μάντσεστερ ποτέ δεν μπόρεσε να απειλήσει την Μπάρτσα του Γκουαρδιόλα.


Ίντερ – Μπάγερν Μονάχου 2-0 (2010, Μαδρίτη)
Η Ίντερ είχε μείνει στην εποχή του Ελένιο Ερέρα, αλλά η έλευση του Special One κι η απίστευτη ρέντα του Ντιέγκο Μιλίτο την οδήγησαν στον τελικό (μετά από μυθικές μάχες με την Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά) όπου ο Αργεντινός πέτυχε πάλι δύο γκολ και έκανε τους «νερατζούρι» να παραληρούν καθώς έγιναν η πρώτη ιταλική ομάδα που κατακτά το τρεμπλ.


Μπαρτσελόνα – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1 (2011, Λονδίνο)
Όπως το 2009 έτσι και το 2011 η μάχη της Μπάρτσα με την Γιουνάιτεντ ήταν άνιση… Το γκολ της ισοφάρισης του Ρούνεϊ που οδήγησε τις ομάδες στα αποδυτήρια με το ισόπαλο 1-1 δημιούργησε μια ψευδαίσθηση η οποία έσβησε γρήγορα στην επανάληψη όπου Μέσι (54') και Βίγια (69') διαμόρφωσαν το τελικό σκορ.


Τσέλσι – Μπάγερν Μονάχου 1-1, 4-3 πεν. (2012, Μόναχο)
Από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του θεσμού. Οι Βαυαροι έπαιζαν στην έδρα τους, έπαιζαν καλό ποδόσφαιρο κι έπαιξαν μονότερμα την Τσέλσι φτάνοντας στο γκολ στο 83' με τον Μίλερ, αλλά στο 89’ ο Ντρογκμπά με απίθανη κεφαλιά έστειλε το ματς στην παράταση στο. Στον έξτρα χρόνο ο Τσεχ έπιασε πέναλτι του Ρόμπεν και στα πέναλτι η Τσέλσι έχασε πρώτη, αλλά η Μπάγερν έχασε τα δύο τελευταία (δοκάρι ο Σβαϊνστάιγκερ, απόκρουση του Όλιτς) κι ο Ντρογκμπά χάρισε τον μοναδικό τίτλο στους Λονδρέζους! 


Μπάγερν Μονάχου – Μπορούσια Ντόρτμουντ 2-1 (2013, Λονδίνο)
Από μοιραίος… ωραίος! Ο Γερμανικός εμφύλιος διεξήχθη στο Λονδίνο με την Μπάγερν να προηγείται με τον Μάντζουκιτς και τον Γκουϊντογκάν ισοφαρίζει με πέναλτι αλλά στο 89’ ο Ρόμπεν (που είχε χάσει το πέναλτι στον περσινό τελικό) μετά από συνδυασμό με τον Ριμπερί και τρομερό πλασέ πέτυχε το 2-1.


Ρεάλ Μαδρίτης – Ατλέτικο Μαδρίτης 4-1, παράταση (2014, Λισαβόνα)
Η Μαδρίτη χωρίστηκε στα δυο και το ίδιο και η Λισαβόνα με την Ατλέτικο να κάνει μια τρομερή χρονιά, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο και θέλοντας επιτέλους να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης… Κάτι που φάνηκε να το πετυχαίνει καθώς προηγήθηκε με τον Γοδίν στο 36' και κρατούσε το προβάδισμα μέχρι το 93'. Στο τελευταίο κόρνερ όμως ο Ράμος με απίθανη κεγαλιά
Τότε, σε μία φάση που θα μείνει για πάντα στα highlights της διοργάνωσης, ο Σέρχιο Ράμος με κεφαλιά έκανε το 1-1. Στην παράταση η κούραση λύγισε την ομάδα του Ντιέγο Σιμεόνε και οι Μερέγνες με τρία γκολ από Μπέιλ, Μαρσέλο, Ρονάλντο, μετέτρεψαν τον τελικό σε πάρτι κατακτώντας το περιβόητο δέκατο που τόσα χρόνια κυνηγούσαν.


Μπαρτσελόνα – Γιουβέντους 3-1 (2015, Βερολίνο) 
ια δεύτερη φορά, μετά το 2010 και οι δύο φιναλίστ πάτησαν χορτάρι έχοντας μπροστά τους την ευκαιρία να κάνουν τρεμπλ, στην όγδοη συμμετοχή τους σε τελικό. Τελικά, αυτή που το κατάφερε ήταν η Μπαρτσελόνα, λυγίζοντας την αντίσταση της μαχητικής Γιουβέντους. Οι Καταλανοί προηγήθηκαν μόλις στο 4' με τον Ράκιτιτς, όμως οι μπιανκονέρι ισοφάρισαν με τον Μοράτα στο 55'. Ο Σουάρες στο 68' μετά από απόκρουση του Μπουφόν σε σουτ του Μέσι έδωσε ξανά προβάδισμα στη Μπάρτσα, ενώ δέκα λεπτά αργότερα ο Ινιέστα άφησε τη θέση του και το περιβραχιόνιο στον Τσάβι, στην 767η και τελευταία εμφάνισή του με τη φανέλα της ομάδας. Το κερασάκι μπήκε από τον Νεϊμάρ στο 97'.


Ρεάλ Μαδρίτης – Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1, 5-4 πεν. (2016, Μιλάνο)
Για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια οι "άσπονδες φίλες" βρέθηκαν αντιμέτωπες στον τελικό που είχε πάλι την ίδια κατάληξη... Η Ρεάλ προηγήθηκε νωρίς με τον Σέρχιο Ράμος (που εξελίσσεται σε εφιάλτη τον "ροχιμπλάνκος"), η Ατλέτικο απάντησε στο β' ημίχρονο με τον Καράσκο και το ματς οδηγήθηκε στα πέναλτι. Εκεί ο Χουανφράν αστόχησε, ο Κριστιάνο ευστόχησε και ο τίτλος πήγε στους "μερένχες".