Φεύγει ο Βενγκέρ από την Άρσεναλ στο τέλος της σεζόν
20.04.201811:58
Ο άνθρωπος που λάτρεψαν και μίσησαν όλοι οι φίλοι των «κανονιέρηδων» και αυτός που έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία της Άρσεναλ και του αγγλικού ποδοσφαίρου θα αποτελέσει παρελθόν από τον πάγκο της αγαπημένης του ομάδας
Ήταν κοινό μυστικό, σε σημείο που όλοι έψαχναν τον αντικαταστάτη. Πλέον το ανακοίνωσε και ο ίδιος, με αυτά τα αγγλικά με τη σπασμένη γαλλική προφορά που έχουν όλοι συνηθίσει. Μετά από 22 χρόνια, 10 μεγάλους τίτλους και περισσότερα από 800 παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ, ο προπονητής που αγάπησαν και σιχάθηκαν όλοι οι φίλοι των «κανονιέρηδων» ανεξαιρέτως αποφάσισε να εγκαταλείψει τον πάγκο της αγαπημένης του Άρσεναλ στο τέλος της σεζόν. Όλοι γνωρίζουν την ιστορία που θέλει τον Αρσέν Βενγκέρ να έχει επισκεφτεί τις τότε υποβαθμισμένες προπονητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού και να έχει απορρίψει γι’ αυτό το λόγο τη συνεργασία. Λίγους μήνες αργότερα θα του έβγαινε σε καλό. Ηταν 12 Οκτωβρίου, δέκα μέρες πριν τα γενέθλιά του, όταν ο Αλσατός κόουτς καλούνταν να βάλει τάξη στον ταλαιπωρημένο πάγκο της Ασρεναλ.
Η ανακοίνωση της Άρσεναλ
«Ο Αρσέν (Βενγκέρ) θα καθοδηγήσει την ομάδα μέχρι το τέλος της σεζόν και θα προχωρήσουμε στην πρόσληψη του νέου προπονητή το συντομότερο δυνατό. Ο σύλλογος δεν θα κάνει άλλο σχόλιο σε ότι αφορά τον προπονητή μέχρι να γίνει η πρόσληψη».
Στο Γάλλο τεχνικό πιστώνεται η εξασφάλιση πόρων για τη χρηματοδότηση υλοποίησης τόσο του προπονητικού κέντρου στο Λόντον Κόλνι (εργασίες 1998-1999), όσο και –σε υψηλότερο βαθμό– της καινούργιας και υπερσύγχρονης έδρας Στάδιο Έμιρεϊτς (2004-2006). Οι οικονομικές αυτές δυνατότητες ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζει με αγορά νεαρών ταλαντούχων παικτών -διαφόρων εθνικοτήτων, όμως σπάνια Βρετανούς-, την ανάδειξή τους και μεταπώληση σε πολλαπλάσιο τίμημα. Το κόστους 15,5 εκατομμυρίων ευρώ πρώτο ιδιόκτητο προπονητήριο του συλλόγου, δημιουργήθηκε αποκλειστικά μέσω των 35 της Ρεάλ Μαδρίτης τον Ιούλιο του 1999 για απόκτηση του Νικολά Ανελκά, ο οποίος 28 μήνες νωρίτερα υπήρξε με μόλις 760 χιλιάδες από την Παρί Σεν Ζερμέν η εναρκτήρια "επένδυση" της εποχής Βενγκέρ. Ο τελευταίος έχει αναφερθεί στην απόφαση ανέγερσης του Έμιρεϊτς ως "τη σπουδαιότερη για την Άρσεναλ από το 1925 όταν το διοικητικό συμβούλιο επέλεξε να προσλάβει" τον έτερο θρύλο της τεχνικής της ηγεσίας Χέρμπερτ Τσάπμαν.
Οι παραπάνω οικονομικές επιλογές του Βενγκέρ (πωλήσεις, χρηματοδότηση κατασκευής εγκαταστάσεων) σε συνδυασμό με την παρατεταμένη έλλειψη τίτλων της Άρσεναλ από το 2006 (χρονιά όπου ως φιναλίστ πέτυχε την τελευταία της παρουσία σε ημιτελικά Τσάμπιονς Λιγκ, για να ακολουθήσουν μόλις δύο κύπελλα τα 2014, 2015 και η 3η ή συχνότερα 4η θέση στο πρωτάθλημα) διχάζουν τους οπαδούς της, ενώ αποτέλεσαν αιτίες δημόσιας κριτικής με αφετηρία ακόμη και τον Ουζμπέκο μεγαλομέτοχο (ποσοστό 30%) Αλισέρ Ουσμάνοφ. Τελικά, μετά από αρκετά χρόνια πίεσης, φαγούρας, γκρίνιας και απογοήτευσης πλέον, από τη μεγαλύτερη μερίδα οπαδών της Άρσεναλ, ο Αλσατός αποφάσισε να εγκαταλείψει την αγαπημένη του ομάδα, στο τέλος της σεζόν.
Οι επιτυχίες
Ανέλαβε την ομάδα του βόρειου Λονδίνου την 1η Οκτωβρίου 1996 αντικαθιστώντας τον Μπρους Ρίοχ, για να αποτελεί ήδη τον μακροβιότερο της ιστορίας στην τεχνική της ηγεσία, κατόπιν συνεργασίας πάνω από 20 ετών. Παρότι ως παίκτης δεν είχε διακριθεί ιδιαίτερα, οι επαναστατικές του προπονητικές μέθοδοι και ιδέες μεταμόρφωσαν στην κυριολεξία αγωνιστικά τους Κανονιέρηδες, οι οποίοι διαχρονικά –από τη "χρυσή" ακόμα εποχή τους κατά το Μεσοπόλεμο– βαρύνονταν με τη φήμη του μη ελκυστικού θεάματος, εξελίσσοντάς τους σε ένα συγκρότημα που προσφέρει άκρως επιθετικό ποδόσφαιρο πλέον.
Το πρώτο ματς του Βενγκέρ στον πάγκο της Άρσεναλ
Τους έχει οδηγήσει σε σημαντικές επιτυχίες, όπως τη μόνη τους παρουσία σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ το 2006, τον αντίστοιχο του κυπέλλου UEFA το 2000 (ηττήθηκαν από τη Γαλατασαράι στη διαδικασία των πέναλτι), την ανάδειξη σε αήττητους πρωταθλητές Αγγλίας την περίοδο 2003-04 (αυξάνοντας το ρεκόρ των συνεχών αγώνων Α' κατηγορίας χωρίς ήττα στους 49, εκτεινόμενων σε τρεις περιόδους) και τα δύο νταμπλ τίτλων των 1998 (πριν συμπληρώσει διετία επικεφαλής τους) και 2002 (όπου για το πρωτάθλημα δεν ηττήθηκαν εκτός έδρας, σκοράροντας σε όλες τις 38 αναμετρήσεις του).
Στα 130 χρόνια του συλλόγου, είναι αυτός που τον οδήγησε στους περισσότερους εγχώριους –αλλά και γενικά– τίτλους μεγάλης εμβέλειας, συγκεκριμένα:
3 Πρωταθλήματα επί συνόλου 13 κατακτήσεων (1998, 2002, 2004 και 5 θέσεις δευτεραθλητή: 1999, 2000, 2001, 2003, 2005) 6 Κύπελλα σε 12 συνολικά (1998, 2002, 2003, 2005, 2014, 2015 και φιναλίστ το 2001) 6 Κομιούνιτι ή Τσάριτι Σιλντ, δηλαδή σούπερ καπ, στα 14 (1998, 1999, 2002, 2004, 2014, 2015 επί 8 εμφανίσεων).
Η περίοδος 1996-97, όταν και ανέλαβε καθήκοντα την 9η από τις 38 αγωνιστικές του πρωταθλήματος, υπήρξε η μοναδική, μέχρι την περίοδο 2016-17 όπου δεν εξασφαλίστηκε –για 4 γκολ στην ισοβαθμία– συμμετοχή σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Έκτοτε καταγράφηκε αδιάλειπτη παρουσία, σταθερή δε έως και το 2017 πρόκριση στη φάση των 16 πλην του 1999, όπου η 3η θέση σε εκείνον έφερε τον "υποβιβασμό" στο κύπελλο UEFA και την πορεία προς τον τελικό του. Με την έναρξη της διοργάνωσης 2015-16, οι 18 συνεχόμενες φορές της Άρσεναλ σε όμιλο είναι λιγότερες από μόλις τις 19 της Ρεάλ Μαδρίτης (μόνη χωρίς αποκλεισμό στη δεδομένη φάση), καθώς το ανάλογο σερί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διακόπηκε το 2014.