Ο Τσιτσιπάς όπως τον γνώρισα: Εγώ είμαι στρατιώτης

Toν χειμώνα οι κοσμοπολίτικες Κάννες βγάζουν μια μάλλον καταθλιπτική εικόνα. Θυμίζουν πολύ τα ελληνικά τουριστικά θέρετρα, στα οποία τους χειμερινούς μήνες ο χρόνος μοιάζει να σταματά εν αναμονή του καλοκαιριού. Στις ακτές της Νίκαιας και των Καννών τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, οι επισκέπτες λιγοστοί, τα καζίνο άδεια και από τις 10 βράδυ και μετά σχεδόν κανείς δεν κυκλοφορεί στους δρόμους.

Ανάμεσα στις Κάννες και τη Νίκαια, πολλά χιλιόμετρα μακριά από τις κοσμοπολίτικες παραλίες και πάνω σε έναν λόφο, βρίσκεται η περίφημη Ακαδημία Μουράτογλου. Ενας Ελληνογάλλος δεύτερης γενιάς έχει δημιουργήσει στη μέση του πουθενά ένα τεράστιο καμπ, το μεγαλύτερο και πιο πλήρες αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, αποκλειστικά για τενίστες, όπου ζουν και προπονούνται παιδιά από ολόκληρο τον κόσμο. Ταλέντα ακόμη και κάτω των 10 ετών ζουν και πηγαίνουν σχολείο μέσα στην ακαδημία, προπονούνται ατελείωτες ώρες με τους καλύτερους προπονητές, κάνουν μαθήματα τακτικής και ακολουθούν ειδική διατροφή. Ολοι οι μικροί αθλητές ονειρεύονται να γίνουν οι κορυφαίοι τενίστες του κόσμου στο μέλλον. Κάποιοι, μάλιστα, ίσως τα καταφέρουν. Ανάμεσα λοιπόν σε αυτά τα μικρά και μεγαλύτερα ταλέντα ο επισκέπτης θα δει έναν γνώριμο αθλητή. Είναι ψηλός, 1,93, αδύνατος και με σώμα που μοιάζει να φτιάχτηκε για τένις. Εχει μακριά μαλλιά, κυκλοφορεί πάντα με αθλητικά και φοράει σορτσάκι ακόμη και αν έξω το θερμόμετρο δείχνει 0 κελσίου. Είναι ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Το Νο 12 πλέον στην παγκόσμια κατάταξη του τένις, σε ηλικία μόλις 20 ετών, ο άνθρωπος που υπέταξε τον θρύλο Ρότζερ Φέντερερ και υποχρέωσε το παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα να υποκλιθεί στ' όνομά του.

Μετά την τρελή πορεία στα γήπεδα του Γκραν Σλαμ της Μελβούρνης, μετά την αποθέωση από τους Ελληνες ομογενείς και την αναγνώριση από την παγκόσμια κοινότητα του τέννις, ο Στέφανος γύρισε εκεί που ανήκει και εξακολουθεί να ακολουθεί τον δρόμο που τον οδηγεί ταχύτατα στην κορυφή. Γιατί για να φτάσεις στην κορυφή του παγκόσμιου τένις πρέπει να είσαι «στρατιώτης». Και ο Τσιτσιπάς είναι στρατιώτης και ζει σαν τέτοιος. Οσοι νομίζουν ότι απολαμβάνει τη δόξα, την αναγνώριση, τις νίκες και τα χρήματα που έχει κερδίσει θα αλλάξουν γνώμη, αν ζήσουν έστω μία ημέρα από τη ζωή του. Θα τον δουν να ζει σε έναν λιτό ξενώνα, να ξυπνάει στις 8 το πρωί, να τρώει το ειδικό πρωινό του, να κάνει ζέσταμα και να μπαίνει στο γήπεδο. Θα τον δουν να λιώνει στην προπόνηση, υπό τις εντολές του προπονητή πατέρα του Απόστολου. Μετά από αυτή θα τον δουν να χαλαρώνει με τον φυσικοθεραπευτή, να τρώει ένα λιτό μεσημεριανό και να ξεκουράζεται δύο ώρες. Στη συνέχεια θα τον βρουν στο γυμναστήριο για ασκήσεις ενδυνάμωσης και στη συνέχεια στο γήπεδο για θεωρία και τακτική. Θα τον δουν να τελειώνει από όλα αυτά γύρω στις 8 το βράδυ, να επιστρέφει στο δωμάτιό του, να ασχολείται με το Ιντερνετ και να κοιμάται κατά τις 10 το βράδυ. Και θα τον δουν να κάνει αυτή τη ζωή επτά ημέρες την εβδομάδα.
«Μου στέλνουν μηνύματα άνθρωποι που δεν με ξέρουν και με καλούν σε κλαμπ, σε πάρτυ και σε εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Νομίζουν ότι είμαι με ένα αεροπλάνο και γυρίζω τον κόσμο διασκεδάζοντας. Οταν τους λέω ότι ζω σε έναν ξενώνα και κοιμάμαι στις 10 νομίζουν ότι τους κοροϊδεύω», θα μου πει. Δεν λέει ψέματα όμως. Αυτή είναι η ζωή του και το μυαλό του σημαδεύει ήδη το επόμενο μεγάλο τουρνουά.

Οταν τον γνωρίσεις, αυτό που εισπράττεις είναι ότι έχεις απέναντί σου έναν νέο που έχει κλειδώσει τη ζωή του σε μια συγκεκριμένη αποστολή. Ευγενικός, συνεσταλμένος, χωρίς καμία έπαρση, είναι ένας 20χρονος που μοιάζει σε πολλά με τους υπόλοιπους νέους της ηλικίας του, διαφέρει όμως και σε πολλά. Και αυτές οι διαφορές είναι που τον οδηγούν στην κορυφή. Πέρα από το τένις, στη ζωή του υπάρχουν μόνο η φωτογραφία και το βίντεο. Μου λέει ότι αν δεν γινόταν τενίστας, θα ήθελε να γίνει κινηματογραφιστής και σκηνοθέτης. Εχει τον πιο απίθανο εξοπλισμό, τον οποίο αξιοποιεί ανεβάζοντας τα δικά του βίντεο στο YouTube. Οπως οι περισσότεροι της ηλικίας του, περνάει τον ελεύθερο χρόνο του στο Ιντερνετ, δεν βλέπει τηλεόραση, δεν ασχολείται με τα πολιτικά.

Από την άλλη, όμως, βαριέται αφόρητα τις άσκοπες βόλτες για καφέ, δεν πίνει, δεν καπνίζει, ακούει λίγο Ρέμο αλλά δεν έχει πάει ποτέ του στα μπουζούκια. Και ούτε καίγεται να πάει, αν και μετά την τρελή πορεία της Μελβούρνης του έστειλαν μηνύματα με συγχαρητήρια η Αννα Βίσση και ο Σάκης Ρουβάς και τον κάλεσαν στα μαγαζιά τους. «Είναι καλοί αυτοί; Δεν τους ξέρω», ρωτάει με την ειλικρινή αφέλεια ενός νέου που έχει επιλέξει έναν διαφορετικό δρόμο.

Σε διπλανό δωμάτιο του ίδιου ξενώνα ζει ο μικρός του αδερφός. Ακολουθεί το ίδιο πρόγραμμα και προπονούνται μαζί. Ο μπαμπάς προπονητής λέει ότι και ο μικρός είναι μεγάλο ταλέντο και σύντομα θα αρχίσει να ακούγεται και το δικό του όνομα. Ο μικρός αδερφός είναι και η μοναδική παρέα του Στέφανου στο καμπ. Εχει άλλον έναν φίλο, ο οποίος τον καλεί συχνά για βόλτα στις Κάννες, αλλά ο Στέφανος ακολουθεί ελάχιστες φορές. «Δεν είναι του γλεντιού, είναι από αυτούς που θέλουν την ησυχία τους. Να φανταστείς ότι και σινεμά όταν θέλει να πάει, πάει μόνος του γιατί δεν θέλει να του μιλάνε όταν βλέπει ταινία», μου λέει ο πατέρας του. Και αμέσως το κάνεις εικόνα. Το Νο 12 του παγκόσμιου τένις, ένας διάσημος ανά τον κόσμο πλέον αθλητής, ίνδαλμα για πολλούς, περιζήτητος για εκατομμύρια κορίτσια, μόνος του σε μια γωνία να βλέπει μια ταινία σε σινεμά στις Κάννες... Αυτό το «περιζήτητος εργένης» τον κάνει και χαμογελά ντροπαλά. Στα 20 του και με την δημοσιότητα που έχει κατακτήσει πολιορκείται ήδη ηλεκτρονικά, μέσω Ιnstagram και Facebook, από κορίτσια από ολόκληρο τον κόσμο.


Είναι όμως μόνος του και ελεύθερος. Τον ρωτάς γιατί και σου λέει ότι στο πρόγραμμα της ζωής που κάνει δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για γυναίκες. Ταυτόχρονα, όμως, σου λέει ότι θέλει με κάποιον τρόπο να ζήσει τον έρωτα, να κάνει οικογένεια και παιδιά. «Κι εγώ θέλω να βγει, να ερωτευτεί, να αποκτήσει νέα ενδιαφέροντα», λέει ο πατέρας Τσιτσιπάς. Και ως προπονητής τονίζει ότι ένας καλός αθλητής πρέπει να είναι ολοκληρωμένος σε όλα τα επίπεδα και να μη στερείται τις χαρές της ζωής. Ο Στέφανος θα έρθει στην Ελλάδα μέσα στον Μάρτιο. Ξέρει τι θα τον περιμένει εδώ: δημοσιογράφοι, εκδηλώσεις, βραβεύσεις, θαυμαστές. Ξέρει ότι δύσκολα πλέον θα μπορεί να περπατάει αμέριμνος στους δρόμους της Βουλιαγμένης, όπως έκανε μικρός, αλλά και στο κέντρο της Αθήνας. Και όλο αυτό δεν τον κάνει και ιδιαίτερα χαρούμενο. «Τι σου λείπει από την Ελλάδα;» τον ρωτάω. «Η μητέρα μου, η οικογένειά μου, η θάλασσα, οι βόλτες. Οι διακοπές που έκανα στο Ιόνιο, τα θαλάσσια σπορ, οι βόλτες στο δάσος», απαντάει. «Μύκονος, Σαντορίνη, μπαράκια, ξενύχτια; Τα θέλεις αυτά;», ξαναρωτάω.

«Μύκονος; Οχι, ρε φίλε, βρες καμιά καλή ερημική παραλία, εγώ είμαι στρατιώτης», μου θυμίζει.

Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτό το παιδί πολύ σύντομα θα είναι το Νο 1 του παγκόσμιου τένις. Εχει βρει τον στόχο του, τον έχει κλειδώσει σαν γεράκι και τον κυνηγάει. «Ναι είμαι γερακι», θα πει. Steve the Hawk είναι και το username του στο Ιnstagram. Γιατί το διάλεξε; Γιατί το γεράκι είναι κυνηγός. Καλό κυνήγι, Στέφανε.