Μοναδικός στόχος για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ ήταν η νίκη στον “αιώνιο” ημιτελικό και η πρόκριση στον τελικό κυπέλλου και έδειξε στο παρκέ ότι είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για να την πάρει. Για τον Ολυμπιακό δεν είναι σίγουρο ποιος ήταν ο στόχος εκτός της… αποχώρησης.
Το παιχνίδι της 13ης Φεβρουαρίου είχε… κυκλωθεί από τους “πράσινους” καιρό τώρα και λόγος δεν είναι μόνο η κακή πορεία στην Ευρωλίγκα, ώστε να βρεθεί αποκούμπι. Ενας τίτλος είναι πάντα τίτλος και ο Παναθηναϊκός θέλει να δώσει συνέχεια σε ένα μυθικό σερί ετών με κατάκτηση τίτλου-ων, που θα του χαρίσει ένα ιστορικό ρεκόρ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, εφόσον νικήσει τον ΠΑΟΚ στον τελικό της Κυριακής (17/2) στα Δύο Αοράκια του Ηρακλείου.
Για να αρχίσουμε τα του ημιτελικού από το… μπάσκετ, πράγμα δύσκολο βέβαια ειδικά τώρα, σε μια περίπτωση αγώνα που άρχισε και έμεινε στα… μισά, η ομάδα του Ρικ Πιτίνο έδειξε στο παρκέ του ΟΑΚΑ πόσο ήθελε αυτή τη νίκη.
Είχε προετοιμαστεί κατάλληλα και δεν πτοήθηκε από τα αγωνιστικά προβλήματα που τη μαστίζουν και τις απουσίες, όπως αυτή του Λοτζέσκι που προέκυψε στο παιχνίδι με την Φενέρ κι ενώ λείπει ήδη ο Νίκος Παππάς.
Δύο παίκτες της δύναμης πυρός των πρωταθλητών Ελλάδας, οι οποίοι βγήκαν με το… μαχαίρι στα δόντια στον ημιτελικό κι έτοιμοι να τα δώσουν όλα στο παρκέ, αρχίζοντας από την άμυνα.
Ετσι έγινε η δουλειά
Οι “πράσινοι” γνωρίζουν τις αδυναμίες τους και θέλησαν να τις καμουφλάρουν με ομαδική δουλειά. Γνώριζαν πως για να περιορίσουν τον Ολυμπιακό όφειλαν να περιορίσουν τη δράση του Μιλουτίνοφ και του Πρίντεζη, που είναι η δύναμη πυρός στο καλάθι για την ομάδα του Μπλατ, δημιουργώντας επιπλέον τον απαιτούμενο χώρο για τους κοντούς.
Από την αρχή, σε καμία περίπτωση όπου οι δύο “ερυθρόλευκοι” πήραν την μπάλα, δεν μπόρεσαν να δράσουν χωρίς αντίπαλο να τους πιέζει, χωρίς βοήθεια να καταφτάνει στη δυνατή πλευρά, για να αλλοιώσουν πρώτα το οπτικό τους πεδίο, να τους κλέψουν την μπάλα, ή να τους αναγκάσουν σε λάθος.
Οπερ κι εγένετο, με την ενέργεια των γηπεδούχων να… πνίγει τον Ολυμπιακό, πόσω μάλλον από τη στιγμή που ο Καλάθης ήταν τόσο συγκεντρωμένος για να αποτελέσει τον παίκτη που ήταν παντού στην άμυνα, ενώ στην επίθεση έπαιρνε όχι ό,τι του έδινε η αντίπαλη άμυνα, αλλά την ιδανική επιλογή για την παρέα του, προς τέρψη των Παπαπέτρου, Τόμας και Γκιστ, που αξιοποίησαν τις -επιπέδου κομπιούτερ- ασίστ του.
Στα 20’ μπάσκετ που είδαμε στο ΟΑΚΑ, το 40-25 αποτύπωνε την σαφή ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, που δεν ήταν ότι τα έβαζε όλα, αλλά τα έκανε όλα τα σωστά, έχοντας 13 ασίστ για 4 λάθη, ενώ στην αντίπερα όχθη τα αντίστοιχα νούμερα ήταν 2-12!
Προετοιμασία… αποχώρησης
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν κατέθεσε πλάνο και ενέργεια στο παρκέ, έχοντας απέναντί του έναν Ολυμπιακό που αλλού πατούσε κι αλλού βρισκόταν και στην ανάπαυλα ανακοινώθηκε η απόφαση της “ερυθρόλευκης” ΚΑΕ για πρόωρη αποχώρηση!
Μια απόφαση αν μη τι άλλο πρωτόγνωρη, κατά τη διάρκεια αγώνα, χωρίς να είναι επακόλουθο επεισοδίων και… τρομοκρατίας, τα οποία δυστυχώς έχουμε δει κατά κόρον στα ντέρμπι.
Οι “ερυθρόλευκοι” αποχώρησαν διαμαρτυρόμενοι για τη διαιτησία, για την οποία υπήρχε απίστευτη… γκρίνια από τις προηγούμενες ημέρες, από τη μέρα που ορίστηκαν οι τρεις διαιτητές.
Πριν καν φτάσουμε στο τζάμπολ υπήρχε πολύς θόρυβος από πλευράς Ολυμπιακού για τη διαιτησία του ημιτελικού και για τη σύνθεση της τριάδας και δυστυχώς μετουσιώθηκε στην απόφαση αποχώρησης.
Μια απόφαση, η οποία όπως έγινε έδωσε την αίσθηση ότι είχε προετοιμαστεί κι απλά αναζητείτο η αφορμή για να υλοποιηθεί.
Η άποψη των Πειραιωτών πως η διαιτησία ήταν εναντίον τους δεν βοήθησε και την ίδια την ομάδα να αποδώσει αυτό που μπορούσε, σαν να ήταν ανώφελο να προσπαθήσει για την πρόκριση σε έναν τελικό. Η ίδια η ομάδα είχε παραιτηθεί από την προσπάθεια και η αποχώρηση ήταν το αποκορύφωμα.
Η αποχώρηση από τη στιγμή που δεν αφορούσε επεισόδια και δεν υπήρχε κίνδυνος για η σωματική ακεραιότητα παικτών και μελών της αποστολής, είναι λάθος πέρα ως πέρα. Ας δεχθούμε για την οικονομία της συζήτησης πως η διαιτησία ήταν κακή ως εχθρική για τον Ολυμπιακό, είτε με τα τρία φάουλ στα πρώτα δευτερόλεπτα, είτε με την ανοχή στις άμυνες των γηπεδούχων. Αυτό τι σημαίνει; Ότι σε κάθε κακή διαιτησία κάποια ομάδα θα αποχωρεί; Για να πετύχει τι; Τέτοιες συμπεριφορές δεν αρμόζουν σε μεγάλες ομάδες.
Πόλεμος
Αυτή η απόφαση δείχνει δίχως αμφιβολία μεταξύ άλλων, έλλειψη σεβασμού στον αντίπαλο, κάτι που επισήμανε και ο Πιτίνο, που ίσως αντιλαμβάνεται πλέον το επίπεδο του… πολέμου των δύο πλευρών, αλλά σίγουρα έρχεται από έναν μπασκετικό κόσμο όπου όλα αυτά ξενίζουν.
Σεβασμός δεν υπάρχει, ούτε από την πλευρά του Ολυμπιακού, που αποχώρησε έτσι ξαφνικά(;) σαν να το είχε προαποφασίσει, ούτε από πλευράς Παναθηναϊκού και συγκεκριμένα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο οποίος δεν χρειαζόταν σε καμία περίπτωση να κάνει την κίνηση να τοποθετήσει το κόκκινο εσώρουχο στον αντίπαλο πάγκο μετά την οριστικοποίηση της αποχώρησης των φιλοξενούμενων.
Πού θα οδηγήσει όλο αυτό; Προς το παρόν έχει οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη δυσφήμηση του ελληνικού μπάσκετ, που μπορεί να επαίρεται πως διαθέτει το μεγαλύτερο ντέρμπι της Ευρώπης από άποψη ανταγωνιστικότητας, αλλά σίγουρα έχει το χειρότερο ντέρμπι από πλευράς κλίματος και περιρρέουσας ατμόσφαιρας εκτός τεσσάρων γραμμών, που δηλητηριάζει και ακυρώνει ό,τι γίνεται στο παρκέ.
ΥΓ1: Για τον Ολυμπιακό ήταν κόκκινο πανί ο ορισμός των Αναστόπουλου, Μάνου και Παναγιώτου. Όμως, ποια σύνθεση τριάδας διαιτητών θα ήταν αποδεκτή εκ μέρους των Πειραιωτών ώστε να μην υπάρχει αυτή η καχυποψία;
ΥΓ2: Θα προφτάσουν να γίνουν τελικοί;
ΥΓ3: Φαβορί ο Παναθηναϊκός στον τελικό με τον ΠΑΟΚ, αλλά ουδείς δικαιούται να υποτιμήσει τον διψασμένο “δικέφαλο”
ΥΓ4: Μετά τον τελικό κυπέλλου ακολουθούν ευρωπαϊκοί… τελικοί, που θα κρίνουν την πρόκριση στα playoffs της Ευρωλίγκας
ΥΓ5: Ηρθαν Αμερικανοί δημοσιογράφοι για τον Πιτίνο και… καράφλιασαν με αυτά που είδαν. Κρίμα