Μουντομπάσκετ: Η συγκινητική ιστορία για τη μητέρα του Ρίκι Ρούμπιο στην οποία αφιέρωσε το χρυσό
16.09.201907:51
Η Τόνα Βίβες έφυγε από τη ζωή το 2016 - Πώς η απώλειά της σημάδεψε τον ηγέτη της Ισπανία και MVP του Μουντομπάσκετ της Κίνας
Ο Ρίκι Ρούμπιο αφιέρωσε το χρυσό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ της Κίνας - τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου - στη μητέρα του που έφυγε από τη ζωή πριν από τρία χρόνια.
Αρχικά λίγο πριν από το φινάλε του μεγάλου τελικού με την Αργεντινή, ο Ρούμπιο πέρασε στον πάγκο κι έδειξε ψηλά στον ουρανό με το δάχτυλό του.
Στη συνέχεια ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου: «Προσπάθησα να απολαύσω τη στιγμή γιατί αυτό το τουρνουά θα με "συνοδεύει" για πάντα. Θα είναι πάντα ξεχωριστό για μένα. Υπάρχει ένας άνθρωπος που θα με συνοδεύει για πάντα, έχασα τη μητέρα μου πριν από τρια χρόνια. Ήταν εκείνη που με πίεζε κάθε μέρα ώστε να βγάλω τον καλύτερο εαυτό μου. Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να με αγάπησε περισσότερο από εκείνη... Ακόμα με καθοδηγεί κάθε μέρα, δεν είναι εδώ όμως τη νιώθω δίπλα μου... Είμαι υπερήφανος που είχα αυτή τη μητέρα και προχωράω».
Ένα χρυσό για την Τόνα...
Ο Ρίκι Ρούμπιο το 2016 έχασε τη Γη κάτω από τα πόδια του, όταν η μητέρα του, Τόνα Βίβες, άφησε την τελευταία της πνοή στα 56 της χρόνια. Πάλευε ήδη τέσσερα χρόνια με τον καρκίνο στους πνεύμονες. Και όσο κι αν ήξερε πως το κακό είναι αναπόφευκτο και το μοιραίο θα συμβεί, ποτέ δεν ήταν έτοιμος γι' αυτό. Κανείς δεν είναι και δεν μπορεί να είναι.
Ο κόσμος του συγκλονίστηκε, η κοσμοθεωρία του άλλαξε και ο ίδιος πέρασε αρκετό χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί και να βρει πάλι τα πατήματά του.
Το έκανε, όμως, γιατί κατάλαβε πως «δεν ξέρεις αν θα υπάρχει αύριο», όπως συνηθίζει πια να λέει και να υπενθυμίζει στους γύρω του. «Αναγεννήθηκε» από τις στάχτες του κι έχει εξελιχθεί σε ηγέτη της Ισπανίας και θέλει να κάνει αυτό που δεν μπόρεσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016: Να κατακτήσει το χρυσό, να το σηκώσει ψηλά και να το αφιερώσει «στην καλύτερή του φίλη», το άστρο της οποίας πια τον οδηγεί.
Σε μια αναζήτηση φωτογραφιών με την μητέρα του, εικόνες από την κηδεία της στην εκκλησία San Pere του El Maresme της Βαρκελώνης ξεπροβάλλουν. Εκείνος, ντυμένος με ένα άσπρο πουκάμισο, δεν άφηνε να φανεί κάποιο δυσάρεστο συναίσθημα στο πρόσωπό του, τη στιγμή που ο πατέρας του, Εστέβε, η μικρότερη αδερφή του, Λάια, και ο μεγαλύτερος αδερφός του, Μαρκ, ήταν «πνιγμένοι» στο κλάμα τους.
Αντιθέτως, προσπαθούσε να μείνει δυνατός για εκείνους και είχε ένα πράο ύφος, το οποίο φανέρωνε πως είχε κάνει ότι καλύτερο μπορούσε για να απαλύνει τον πόνο της μητέρας του κι εξέπεμπε μια σιγουριά ότι θα συνεχίσει να διαδίδει με όποιο τρόπο μπορεί τις αξίες και τα ιδανικά που τού έμαθε.
Στο προφίλ του στο instagram κεντρική φωτογραφία είναι ο ίδιος, πολύ μικρός, με την μητέρα του να τον κρατά αγκαλιά. «Θα σε συναντήσω ξανά μια ημέρα. Θα πιάσω το χέρι σου και δεν θα χωρίσουμε ποτέ», λέει η λεζάντα δίπλα από μια εικόνα της.
Ο Ρούμπιο σκέφτεται την μητέρα του πριν από κάθε παιχνίδι και κρατά την μνήμη της ζωντανή μέσα από μια ιεροτελεστία που κάνει και απεικονίστηκε σε φωτογραφίες που είχε δημοσιεύσει η «Marca» το 2017 (στο παραπάνω tweet). Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς σκέφτεται εκείνη την στιγμή ή τι λέει στην προσευχή του, αλλά γνωρίζουν όλοι το πρόσωπο στο οποίο «απευθύνεται».
Ο καλύτερος γιος που ήταν ποτέ
Τον Φεβρουάριο του 2016, στο διάλειμμα για το All-Star Weekend, ο Ρούμπιο πήγε στη Βαρκελώνη για να επισκεφτεί την μητέρα του για περίπου μια εβδομάδα και με το τέλος της σεζόν, τον Απρίλιο, πέρασε μαζί της τις τελευταίες 5-6 εβδομάδες.
Συνέχιζε τις προπονήσεις και τη γυμναστική, για να κρατηθεί σε φόρμα, αλλά είχε αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στην μητέρα του. Της μαγείρευε, την βοηθούσε στο μπάνιο της, αλλά και στην μετακίνησή της. Μα πάνω από όλα, φρόντιζε να της ανεβάζει το ηθικό, τις στιγμές που εκείνη «έπεφτε» και δεν είχε όρεξη να χαμογελάσει.
«Ήταν η στιγμή να την φροντίσω. Είναι δύσκολη αυτή η αλλαγή, αλλά αυτές οι πέντε εβδομάδες μού έδωσαν την ευκαιρία να της δείξω πόσο πολύ νοιάζομαι για εκείνη».
Ο καλύτερός του φίλος και ατζέντης του, Λούκας Σαρτ, έζησε όλη την «σκοτεινή» περίοδο που περνούσε ο 28χρονος γκαρντ και είχε αναφέρει σε δηλώσεις του: «Λένε πως καμία μητέρα δεν έχει αδυναμία σε ένα μόνο παιδί της, αλλά έβλεπες πως ο Ρίκι ήταν ο αγαπημένος της Τόνα. Ο δεσμός τους ήταν πολύ ξεχωριστός».
Ο Ρούμπιο κατέφυγε στο διάβασμα και σε βιβλία ψυχολογίας, τα οποία τον βοήθησαν, με τον τρόπο τους να διατηρήσει τις ελπίδες του και να μην τον πάρει από κάτω, για να ενθαρρύνει την Τόνα. Χρησιμοποιούσε - ακόμα κι όταν ένιωθε ότι δεν μπορούσε - το χιούμορ, για να την δει να χαμογελά και να ξεχνιέται λίγο. Ήταν τα «όπλα» του, για να πολεμά το... κακό, που ήθελε να πάρει την μητέρα του μακριά.
Ο πιο σημαντικός θεατής που έλειπε από το Ρίο
Αμέσως μετά το τελευταίο «αντίο» στη μητέρα του, ο Ρούμπιο έπρεπε να «συνέλθει» γρήγορα, καθώς έρχονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο.
«Κάποια βράδια, μέσα στη σεζόν, περνούσα μια κόλαση. Ξυπνούσα, ποιος ξέρει που, στο Σακραμέντο, στο Λος Άντζελες, μέσα στη νύχτα, μόνος σε ένα ξενοδοχείο και σκεφτόμουν “Γιατί είμαι εδώ; Αξίζει πραγματικά;”», είχε πει κατά την προετοιμασία της Ισπανίας τότε.
Υπήρχαν στιγμές που ήθελε να τα παρατήσει όλα, αλλά η Τόνα δεν τον άφησε ποτέ. «Όταν όλα αυτά συμβαίνουν, σκέφτεσαι “Τι είναι καλύτερο; Να μείνεις με την οικογένειά σου; Να μείνεις πίσω στο σπίτι; Ή να θυσιάσεις για ακόμα μια φορά τα πάντα για ένα στόχο, το χρυσό μετάλλιο και να το αφιερώσεις σε εκείνη;”».
Το 2012, στη rookie χρονιά του, μετά από μία σύγκρουση με τον Κόμπι Μπράιαντ, πέρασε την πόρτα του χειρουργείου - η Τόνα πήρε το πρώτο αεροπλάνο για να είναι κοντά του - και απουσίασε από την μεγάλη διοργάνωση του Λονδίνου, βλέποντας την Ισπανία να χάνει το χρυσό από τις ΗΠΑ. Την πρώτη ημέρα της αποθεραπείας του, ο φυσιοθεραπευτής του, Αντρέ Ντελόγια, τού είπε ότι τέσσερα χρόνια μετά θα είναι έτοιμος για το Ρίο. Δεν τού είπε τίποτα ξανά και το 2016 ο Ρίκι ήταν έτοιμος για το ταξίδι.
Η Ισπανία είχε αρχίσει με δύο ήττες στο τουρνουά και ο Ρούμπιο δεν έπαιζε καλά. Η Τόνα δεν ήταν εκεί στη θέση της να τον καμαρώνει και ο ίδιος δεν μπορούσε να σταματήσει να το σκέφτεται.
«Είχα πολλά στο κεφάλι μου. Αμφέβαλλα. Αναρωτιόμουν αν όλες οι θυσίες το άξιζαν. Έβαζα πολλή πίεση στον εαυτό μου, όπως έκανα πάντα στην καριέρα μου. Σε κάποια φάση, αποφάσισα να ξεχάσω όλη την πίεση και να παίξω απλά για την διασκέδαση, να κάνω το παιχνίδι μου και να το απολαύσω», ενώ επεσήμανε: «Δεν θα ήμουν ο ίδιος, αν είχε "φύγει" τότε (το 2012)».
Ο Ρούμπιο πανηγύρισε τελικά το χάλκινο, αλλά σίγουρα σήμερα (15/09, 15:00) θέλει το χρυσό κόντρα στην Αργεντινή, για να μπορέσει να φτάσει στο υψηλότερο δυνατό σημείο και να το αφιερώσει με όλη του την καρδιά στον άνθρωπό του, που τον βλέπει από ψηλά.
Και μετά την απώλεια, τι;
«Η μητέρα μου διεγνώσθη με καρκίνο το 2012. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια ήταν μια κόλαση», είχε εκμυστηρευτεί σε συνέντευξή του.
Στο μυαλό του Ρούμπιο οι σκέψεις που θα έκανε ή κάνει ο καθένας μας σε τέτοιες περιπτώσεις. «Γιατί σε εκείνη; Πώς γίνεται ένας άνθρωπος που δεν καπνίζει να παθαίνει καρκίνο στους πνεύμονες; Αφού δεν καπνίζει, θα είναι πιο εύκολο. Θα το ξεπεράσουμε πιο εύκολα».
Η ζωή, όμως, είχε άλλα σχέδια για τον 25χρονο τότε Ρίκι. Στις 25 Μαΐου, η Τόνα διεκομίσθη στο νοσοκομείο, όπου και άφησε την τελευταία της πνοή. Η γιαγιά του είχε πεθάνει, όταν εκείνος ήταν 10 ετών, από καρκίνο στο ήπαρ, ενώ δύο χρόνια αργότερα ο παππούς του «έφυγε» από καρκίνο στους πνεύμονες επίσης. Λίγο καιρό μετά την μητέρα του, ταξίδεψε και η άλλη του γιαγιά για την «γειτονιά των αγγέλων», με τον ίδιο να γράφει στο instagram «Δώσε χαιρετίσματα στη μαμά».
Ένα χρόνο νωρίτερα, ο προπονητής του στους Τίμπεργουλβς, Φλιπ Σόντερς, διεγνώσθη με το λέμφωμα Hodking's και δύο μήνες αργότερα «έφυγε», στα 60 του. Ο Ρούμπιο κοίταζε τον γιο του προπονητή του, Ράιαν, που ήταν βοηθός στην ομάδα της Μινεσότα, κι «έβλεπε» το... μέλλον του, το οποίο ευχόταν να μην έρθει.
Το μήνυμα στον προσωπικό του λογαριασμό στο instagram που συνοδεύει μια φωτογραφία που το χέρι του κρατά εκείνο της μητέρας του, ανατριχιάζει: «Σ' ευχαριστώ που με κρατούσες πάντα και με έκανες να νιώθω καλά, όταν το χρειαζόμουν πιο πολύ. Είμαι πολύ κουρασμένος, αλλά έχω τη δύναμή σου, και όπως έκανες εσύ, δεν θα σταματήσω ποτέ να παλεύω και πάντα θα έχω ένα χαμόγελο από το ένα αυτί ως το άλλο. Μαζί σου φεύγει ένα κομμάτι μου, αλλά ένα δικό σου μένει εδώ, μέσα στην καρδιά μου. Δεν λέω ποτέ πολλά, αλλά το αξίζεις αυτό και πολλά ακόμα. Θα βρω πολλά που θα σου λείψουν, αλλά ξέρω πως από ψηλά θα τους φροντίζεις όλους, όπως έκανες πάντα. Είσαι η αγάπη της ζωής μου. Σε αγαπώ πολύ».
Ο καθένας βρίσκει δικούς του τρόπους να ξεσπά και να ξεπερνά κάτι άσχημο και συγκλονιστικό που έχει συμβεί στη ζωή του. Ο Ρούμπιο θα μπορούσε να βρει χίλιους λόγους να τα παρατήσει ή να πάρει την κάτω βόλτα και κανείς δεν θα του καταλόγιζε το παραμικρό.
Εκείνος, όμως, αφού θρήνησε, αποφάσισε να βάλει προτεραιότητες στη ζωή του.
«Περνώντας κάτι τέτοιο, αλλάζει η ζωή σου, η αντίληψή σου για τη ζωή. Ανησυχείς λιγότερο για τα μικρά πράγματα και περισσότερο για τα μεγάλα. Συνειδητοποιείς ότι το αύριο μπορεί να μην υπάρχει. Με έκανε διαφορετικό άνθρωπο».
Bucket list: «Δεν ξέρεις αν θα ζούμε αύριο»
Μετά το θάνατο της μητέρας του, ο Ρίκι Ρούμπιο ξεκίνησε μια bucket list και κάθε χρόνο διαγράφει κι από ένα στόχο που πραγματοποίησε.
Έτσι, λοιπόν έχει ήδη τσεκάρει στις σημειώσεις του τα εξής: Skydiving, μια βόλτα στο Central Park, κολύμπι με λευκούς καρχαρίες σε κλουβί, paddle surfing στη Βαρκελώνη και θέλει να συνεχίσει με πεζοπορία διασχίζοντας την Αυστραλία, αλλά και ένα σαφάρι στο Νεπάλ. Φυσικά από τη λίστα του δεν έλειψαν και τα τατουάζ, με τα οποία τιμάει την μητέρα του, κι ας ξέρει πως «δεν θα της άρεσαν», όπως και το μούσι του, για το οποίο τον πείραζε συνέχεια και του έλεγε να ξυρίσει.
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ricky Rubio (@ruuufio) στις
Όλες αυτές οι... τρέλες, όμως, ανησύχησαν τους φίλους του και ο κολλητός του, Λούκας, τον έπιασε για να τού μιλήσει. Κι αυτά που τού είπε ο Ρούμπιο τον άφησαν άφωνο.
«Σκεφτόμουν μήπως προσπαθεί να το ξεπεράσει όλο αυτό πολύ γρήγορα. Όλα αυτά που κάνει είναι προφανώς ένας τρόπος για να ξεπεράσεις κάτι που σου συνέβη», σχολίασε ο κολλητός του.
Ο εκ των ηγετών της φετινής version της Ισπανίας τού εξήγησε πως κανενός το μέλλον δεν είναι εγγυημένο και πως ήθελε να απολαύσει κάθε στιγμή της ζωής του. Τού επεσήμανε, επίσης, ότι δουλεύει τόσο πολύ κι είναι τόσο απασχολημένος, που δεν θυμόταν ποια ήταν η τελευταία φορά που απόλαυσε ένα ηλιοβασίλεμα!
«Μού είπε ”Εϊ, δεν ξέρεις αν θα είμαστε εδώ αύριο. Πρέπει να σηκώσουμε τους κώλους μας και να αρχίσουμε να ζούμε!”».
Κάποτε, ο Ρίκι ακύρωνε όλα τα πλάνα του ή ένα φαγητό με φίλους, μετά από ήττες. Ή ακόμα και από νίκες, αν δεν ήταν ικανοποιημένος από τον τρόπο που είχε παίξει.
Τώρα πια; «Το μπάσκετ είναι σημαντικό, αλλά πιο σημαντική είναι η ζωή. Ακόμα μπορεί να νευριάσω ή να θυμώσω. Μπορείς να περνάς μια κακή ημέρα, αλλά πρέπει να ξυπνάς την επομένη και να βλέπεις ότι έχεις άλλη μια ευκαιρία».
More than an athlete!
Η Τόνα ξεχώριζε πάντα, γιατί δεν μπορούσε να είναι καλά, αν ο διπλανός της δεν ήταν καλά και σκεφτόταν πως θα τον βοηθήσει. Και αυτό προσπαθούσε να περάσει και στον Ρίκι, ειδικά από την στιγμή που η παρουσία του στο ΝΒΑ τού έδωσε αναγνωρισιμότητα και «δύναμη». Τη δύναμη να προσφέρει και μέσα από εκείνον, να βοηθούν κι οι άλλοι τον συνάνθρωπό τους.
Στις 19 Ιουλίου 2018, ο Ρούμπιο εγκαινίασε το «The Ricky Rubio Foundation». Ήταν μια υπόσχεση που έδωσε στην μητέρα του και την έκανε πραγματικότητα.
Μέσω του ιδρύματος, ο Ρίκι και όσοι εργάζονται σε αυτό προσπαθούν να ενημερώσουν τον κόσμο και να τον ευαισθητοποιήσουν στο θέμα του καρκίνου των πνευμόνων και την πρόληψή του.
Gracias a todos por poner vuestro granito de arena en este dia tan especial. Hoy empieza un proyecto con el que llevo mucho tiempo soñando. Nace “The Ricky Rubio Foundation”, una fundacion de todos. A por un mundo mejor ✊🏽 #TRRFhttps://t.co/DzNMhpUaZppic.twitter.com/r7EFoQBmxY
«Σε μια από τις τελευταίες μας συζητήσεις, της υποσχέθηκα πως θα έκανα το παν για να βοηθήσω άλλους που περνούν την ίδια κατάσταση. Καταστάσεις τις οποίες, δυστυχώς, πρέπει να ζήσουμε και να ξεπεράσουμε».
Πέρα από την ίδρυση του δικού του ιδρύματος, ο Ρίκι έγινε πρεσβευτής της καμπάνιας « 5 For the Fight», μόλις ανταλλάχθηκε στους Τζαζ κι έκανε επισκέψεις, αλλά και δωρεές, στο «Huntsman Cancer Institute», για να μάθει περισσότερα. «Είναι φανταστικό να βλέπεις όλη την έρευνα και την δουλειά των γιατρών. Οι πραγματικοί ήρωες είναι αυτοί. Σώζουν ζωές!».
Εκεί συνάντησε οικογένειες και ανθρώπους που περνούσαν την ίδια κατάσταση που είχε περάσει και ο ίδιος και προσπαθούσε να τους συμβουλεύσει, μέσα από τη δική του εμπειρία, αλλά και να τους διασκεδάσει, προσκαλώντας τους σε αγώνες των Τζαζ.
«Δεν ήταν εύκολο. Μερικές φορές έλεγα “γιατί πρέπει να πηγαίνω στο νοσοκομείο και να ξυπνάω κακές αναμνήσεις;”, αλλά στο τέλος της ημέρας, όταν γύριζα σπίτι και θυμόμουν πόσο βοηθούσα κάποιους από τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, ένιωθα γεμάτος».
Ο Ρίκι κατάφερε να μετατρέψει την πιο επώδυνη στιγμή στη ζωή του σε κίνητρο, για να κάνει την διαφορά στις ζωές των άλλων, που παλεύουν με τον καρκίνο. Και αυτό, είναι πιο σπουδαίο, από οποιοδήποτε μετάλλιο!