Ερνέστο Βαλβέρδε: Το «μυρμήγκι» που έγινε βασιλιάς - Το άδοξο τέλος από την «Μπάρτσα»

Το όνομα του Ερνέστο Βαλβέρδε έγινε σύνθημα στα χείλη χιλιάδων οπαδών. Αγαπήθηκε, κατέκτησε τίτλους, γνώρισε οδυνηρούς αποκλεισμούς, προκάλεσε σεβασμό μα και… διχασμό.

Διχασμό ως προς το ταβάνι των ικανοτήτων του και όχι για την ποιότητα του χαρακτήρα του, καθώς όπου κι αν εργάστηκε, όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον άνθρωπο Βαλβέρδε. Ένας πραγματικός τζέντλεμαν του ποδοσφαίρου, ο οποίος δεν έχει ανεβάσει ποτέ τους τόνους, δεν έχει δημιουργήσει ποτέ εντάσεις, ενώ φρόντιζε πάντα να αντιμετωπίζει τις προβοκατόρικες ερωτήσεις με χαμόγελο και ευφυΐα.

Ακόμη και τώρα που αποχωρεί από την Μπαρτσελόνα, ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε ο ίδιος να αποχαιρετίσει τους «μπλαουγκράνα» επιβεβαίωσε το ποιόν του χαρακτήρα του. «… Εύχομαι όλη την τύχη του κόσμου στον νέο προπονητή, Κίκε Σετιέν. Μια αγκαλιά για όλους. Ζήτω η Μπαρτσελόνα και ζήτω η Καταλονία. Ερνέστο Βαλβέρδε», έγραψε μεταξύ άλλων λίγες ώρες μετά την επισημοποίηση της αποχώρησης του από το Καμπ Νου.

Ο ποδοσφαιριστής Ερνέστο
Γεννημένος στις 9 Φεβρουαρίου του 1964 στην Βιαντάρ ντε Λα Βέρα, γνωστός με το βασκικό παρατσούκλι Txingurri («μυρμήγκι» στα ισπανικά, προσωνυμίο που αφορά την εργατικότητά του), ο 55χρονος τεχνικός που αγαπάει μεταξύ άλλων το γράψιμο και την φωτογραφία, ξεχώριζε από μικρή ακόμα για την στοχοπροσήλωση του, αλλά και για τη λατρεία και τον θαυμασμό που έτρεφε προς το πρόσωπο του Γιόχαν Κρόιφ.



Κι ήταν ο αείμνηστος Ολλανδός, αυτός που αποφάσισε να τον αποκτήσει από τη μισητή συμπολίτισσα Εσπανιόλ το καλοκαίρι του 1988 και το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί για πρώτη φορά με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Για ένα παιδί που είχε ξεκινήσει από τις ακαδημίες της Αλαβές και συνέχισε στην άσημη Σεστάο Σπορτ το να έχει φορέσει τις φανέλες των δύο μεγάλων ομάδων της Βαρκελώνης ήταν το πρώτο σημαντικό παράσημο της καριέρας του.

Η διετία στην Μπαρτσελόνα σημαδεύτηκε από τραυματισμούς, αλλά ακολούθησε ένα εξίσου μεγάλο κεφάλαιο, η Αθλέτικ Μπιλμπάο, τη φανέλα της οποίας φόρεσε πριν κλείσει την καριέρα του στη Μαγιόρκα…

Κι ο προπονητής Βαλβέρδε
Αφότου κρέμασε τα παπούτσια του σχεδόν αμέσως έβαλε τη φόρμα κι από τις ακαδημίες της Αθλέτικ Μπιλμπάο άρχισε να μεταφέρει στους νεαρούς Βάσκους όλα όσα είχε μάθει από τους σπουδαίους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε (Κρόιφ, Κλεμέντε). Το 2002 βρέθηκε στον πάγκο της Β’ ομάδας και την επόμενη σεζόν πήρε το χρίσμα για να αναλάβει την πρώτη ομάδα καταφέρνοντας να την οδηγήσει στην Ευρωπαϊκή της έξοδο.

Το 2006 (είχε ήδη αποχωρήσει από την Αθλέτικ) ανέλαβε την Εσπανιόλ και την ίδια σεζόν την οδήγησε στον τελικό του Κυπέλλου UEFA (ηττήθηκε από την Σεβίλλη), ενώ τη δεύτερη σεζόν η εντυπωσιακή εκκίνηση (μέσα στην πρώτη τετράδα) ακολουθήθηκε από ένα άσχημο δεύτερο γύρο και στο συναινετικό διαζύγιο.

Ο θρύλος... Βαλβέρδε
Ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι του 2008) του έδωσε την ευκαιρία να δουλέψει εκτός Ισπανίας και παρά το σοκ του Ευρωπαϊκού αποκλεισμού (η Ευρώπη πάντα τον πλήγωνε) από την Ανόρθωση (προκριματικά Champions League) κατέκτησε το νταμπλ (περίπατος στο πρωτάθλημα κι ο επικός τελικός Κυπέλλου με την ΑΕΚ που κρίθηκε στα πέναλτι αφού είχε λήξει 4-4). Σε 30 αγώνες ο Ολυμπιακός σημείωσε 22 νίκες, 5 ισοπαλίες, 3 ήττες με γκολ 50-14 και συγκομιδή 71 βαθμούς, ενώ στο Europa League πανηγύρισε τεράστιες νίκες επί των Χέρτα (4-0), Μπενφίκα (5-1), πριν αποκλειστεί από την Σεντ Ετιέν, ωστόσο το καλοκαίρι επέστρεψε στην Ισπανία.

Στις 2 Ιουνίου του 2009, τη μέρα ακριβώς που η Ρεάλ Μαδρίτης του Φλορεντίνο Πέρεθ παρουσίαζε επίσημα στο «Santiago Bernabeu» τον καινούργιο της προπονητή, Μανουέλ Πελεγκρίνι, η Βιγιαρεάλ ανακοίνωνε τον διάδοχο του Χιλιανού στον πάγκο της ομάδας του Καστεγιόν. Μετά από μια πενταετία γεμάτη επιτυχίες, ο Πελεγκρίνι αποφάσισε να κάνει το βήμα παραπάνω, αφήνοντας το «κίτρινο υποβρύχιο» για τη νέα γενιά των «galacticos» της Βασίλισσας. Ο εκλεκτός της διοίκησης και του προέδρου Fernando Roig για να αναπληρώσει το κενό που άφησε πίσω του ο πιο πετυχημένος τεχνικός στην ιστορία του συλλόγου, ήταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Το «κίτρινο υποβρύχιο» βρέθηκε στην 10η θέση της βαθμολογίας, ο 55χρονος απολύθηκε και οι σειρήνες από τον Πειραιά τον έφεραν πάλι πίσω.



Αυτή τη φορά για τον Ολυμπιακό του Βαγγέλη Μαρινάκη, κατακτώντας την επόμενη διετία ισάριθμους τίτλους (τη δεύτερη σεζόν πήρε και το Κύπελλο)  για να αποχωρήσει ξανά για την Ισπανία προκειμένου να αναλάβει τη Βαλένθια. Ούτε στις νυχτερίδες όμως μπόρεσε να στεριώσει, κι ενώ είχαν αρχίσει να δημιουργούνται τα πρώτα ερωτηματικά για τον προπονητή Βαλβέρδε, ήρθε η ευκαιρία της Αθλέτικ για να αποδειχθεί ότι στο Μπιλμπάο είναι η δική του Ιθάκη. Για μια τετραετία (2013-2017) κατάφερε να χτίσει μια νέα ομάδα η οποία έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο, στηριζόμενη κυρίως στα δικά της παιδιά κι αυτό ακριβώς το στοιχείο (συν ότι είχε διατελέσει παίκτης της Μπαρτσελόνα) τον έφεραν πριν από δύο καλοκαίρια στο Καμπ Νου. Μόνο που αυτή τη φορά η θέση του δεν ήταν στη μέση του πάγκου, αλλά στην άκρη... Εκεί όπου γύριζαν τα βλάμματα τους ο Μέσι, ο Σουάρες κι οι λοιποί αστέρες της Μπαρτσελόνα για να ακούσουν τις οδηγίες του.



«Ο Βαλβέρδε έχει την ικανότητα, την κρίση, τη γνώση και την εμπειρία. Ξέρει να δουλεύει σκληρά και να χρησιμοποιεί την τεχνολογία μεθοδικά στις προπονήσεις. Επίσης, ξέρει να προωθεί τα ταλέντα και έχει γνώση του τρόπου της Μπάρτσα», ήταν τα λόγια του προέδρου της Μπαρτσελόνα, Τζουζέπ Μαρία Μπαρτομέου κατά την παρουσίαση του σε ένα περίεργο καλοκαίρι για τον σύλλογο.

Η άφιξη του συνέπεσε με την αποχώρηση του Νεϊμάρ για την Παρί, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να οδηγήσεο την Μπαρτσελόνα σε 4 τίτλους (2 πρωταθλήματα. 1 Κύπέλλο, 1 Σούπερ Καπ) τα οποία δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να τον διατηρήσουν στη θέση τους. Η Μπαρτσελόνα δεν έπαιζε πλέον το ελκυστικό ποδόσφαιρο των προηγούμενων ετών (το ότι ο Μέσι και η παρέα του έχουν πλέον τα χρονάκια τους δεν του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό) κι ας είχε να επιδείξει απίστευτα νούμερα με 65 νίκες, 9 ήττες και 21 ισοπαλίες, με 233 γκολ υπέρ έναντι 78 παθητικό. Όλα αυτά μέσα από τα 95 παιχνίδια που απαριθμεί με το σύλλογο τα οποία χωρίζονται σε 4 κατηγορίες: 60 στο πρωτάθλημα, 16 στο  Champions League και στο Copa Del Rey, ενώ μετράει και 3 στο Σούπερ Καπ Ισπανίας. Η γκρίνια όμως ήταν συνεχόμενη, ενώ στα αρνητικά μέτρησαν και οι δύο ηχηροί αποκλεισμοί που γνώρισε στο Champions League (η Ευρώπη που πάντα τον πληγώνει όπως προαναφέραμε).


Την σεζόν 2017-2018 έχασε στον προημιτελικό από την Ρόμα, με την Μπαρτσελόνα να επικρατεί με 4-1 στο Καμπ Νου, αλλά να ηττάται με 3-0 στην Ρώμη (στο 82' το τρίτο γκολ ο Κώστας Μανωλάς) και πέρσι ήταν η σειρά της Λίβερπουλ. Η Μπάρτσα με τον Μέσι να ζωγραφίζει επικράτησε με 3-0 στην Βαρκελώνη, όμως μια εβδομάδα αργότερα ηττήθηκε με 4-0 στο Άνφιλντ (παρόλο που η Λίβερπουλ έπαιζε χωρίς τον Σαλάχ).

Η παραμονή του στον πάγκο της ομάδας μετά από εκείνο το απίστευτο κάζο θεωρήθηκε τεράστια έκπληξη (αλλά οι παίκτες και ειδικά τα αστέρια της ομάδας τον στήριξαν), ωστόσο ήταν φανερό πως η άμμος στην κλεψύδρα είχε αρχίσει να αδειάζει... Κάτι που αποδείχθηκε μετά τον αποκλεισμό από την Ατλέτικο Μαδρίτης στον ημιτελικό του ισπανικού Σούπερ Καπ (ήττα με 3-2) που τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου.

Κι αν οι ευχές της Μπάρτσα ήταν οι... τυπικές που λέγονται και γράφονται σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως ο πιο μεγάλος τίτλος του Ερνέστο Βαλβέρδε σ' αυτή την πρώτη του (ποτέ μη λες ποτέ) προπονητική θητεία στους «μπλαουγκράνα» ήταν το αντίο που του απήθυνε ο Λιονέλ Μέσι.

«Σας ευχαριστώ για όλα, μίστερ. Σίγουρα όπου και να πας θα κάνεις υπέροχη δουλειά, γιαί πέρα από τρομερός επαγγελματίας, είσαι και υπέροχος άνθρωπος. Καλή τύχη»

Την πρώτη του χρονιά στην Καταλονία, ο 55χρονος πανηγυρίζει το τρίτο double της καριέρας του, ενώ ήδη φέτος βρίσκεται στο ρεζουμέ του και η κατάκτηση του Σούπερ Καπ Ισπανίας. Τα στατιστικά και οι αριθμοί του του βέβαια στη Μπαρτσελόνα θα μπορούσαν να μιλάνε από μόνα τους, καθώς 

Σε αυτά τα 2,5 χρόνια παρουσίας του στο «Καμπ Νου», υπάρχουν ουκ ολίγοι λόγοι για να τον εκθειάσεις αλλά και να τον ψέξεις. Το παραδοσιακό μοντέλο της θεαματικής Μπαρτσελόνα έσβησε σταδιακά επί των ημερών του, η ευρωπαϊκή διάκριση δεν ήρθε ποτέ, όμως στο τέλος της ημέρας η Μπάρτσα ανέκτησε και δεν ξαναέχασε τα εγχώρια σκήπτρα.