Κόμπι Μπράιαντ: Ο θρύλος που χάθηκε στην ομίχλη

Κανείς ποτέ δεν θα μάθει τι ακριβώς συνέβη στα τελευταία λεπτά της ζωής του Κόμπι Μπράιαντ και των υπολοίπων 8 ατόμων που σκοτώθηκαν μαζί του την Κυριακή. 26 Ιανουαρίου. Κανείς ποτέ δεν θα μάθει αν έφταιξε η δική του «ικάρια ύβρις», το δικό του πείσμα να διασχίσει με το ελικόπτερό του την αδιαπέραστη ομίχλη ή αν για το μοιραίο δυστύχημα έφταιξαν απλώς οι εσφαλμένοι χειρισμοί του πιλότου.

Οπως αμφιλεγόμενα έζησε ως τα 41 του χρόνια, σαν αδυσώπητος εκτελεστής στο μπασκετικό παρκέ με το φαρμακερό ψευδώνυμο «Black Mamba», υπό εξίσου αμφιλεγόμενες συνθήκες εγκατέλειψε τα εγκόσμια.

Ο Κόμπι Μπράιαντ ουδέποτε πισωπάτησε μπροστά στον κίνδυνο να εκπέσει από το βάθρο του ήρωα. Ουδέποτε φοβήθηκε να εξοργίσει και να διχάσει τους φιλάθλους με τις ενέργειές του, στο γήπεδο ή στα αποδυτήρια και το παρασκήνιο του ΝΒΑ. Εξάλλου, ήταν εκείνος που ισχυριζόταν ότι θα μετακινείται όσο γίνεται πιο συχνά με ελικόπτερο αντί να υπομένει παθητικά τη μοίρα του, ακινητοποιημένος στους μποτιλιαρισμένους δρόμους της Καλιφόρνιας. Οπως έλεγε συχνά, τον χρόνο που δεν έχανε στην κίνηση τον αξιοποιούσε περνώντας περισσότερες ώρες με την οικογένειά του. Μια οικογένεια -έστω και στην αρχή της δημιουργίας της, το 2003- που ο ίδιος παρέσυρε και διέσυρε σε μια εξωσυζυγική περιπέτεια, η οποία εξελίχθηκε σε παγκόσμιο ροζ σκάνδαλο.

Ο μέγας Κόμπι Μπράιαντ, ενδεχομένως ο μεγαλύτερος σούπερ σταρ του παγκόσμιου μπάσκετ μετά τον «Air» Μάικλ Τζόρνταν, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αυτός που πειθανάγκασε τον κυβερνήτη. Αυτός που «έπαιξε με τον όγκο του» τη λάθος στιγμή μέσα στο πιλοτήριο του ελικοπτέρου και απέκλεισε κάθε σκέψη για ματαίωση του δρομολογίου. Εξασκώντας την απεριόριστη, την αυτοκρατορική του ισχύ, ο Κόμπι θα μπορούσε να έχει επιβάλει στον πιλότο τη δική του, ολέθρια όπως θα αποδεικνυόταν, θέληση. Βεβαίως, ο κυβερνήτης Αρα Ζομπάγιαν ήταν πολύπειρος, με άνω των 8.000 ωρών πτήσης στο ενεργητικό του. Μάλιστα, ασκούσε καθήκοντα εκπαιδευτή για επίδοξους συναδέλφους του. Αλλά και το ελικόπτερο δεν αποτελούσε ακριβώς ιδιοκτησία του Μπράιαντ. Ανήκε σε εταιρεία ιδιωτικών αερομεταφορών και, πιθανότατα, είχε παραχωρηθεί στον Κόμπι στο πλαίσιο ενός είδους μακροχρόνιας μίσθωσης.

Παρ’ όλα αυτά, αν ο Κόμπι είχε αποφασίσει να φτάσει πάση θυσία στον προορισμό του, κανένας και τίποτα -ούτε η λογική, ούτε οι ενστικτώδεις κανόνες της αυτοσυντήρησης- δεν θα τον σταματούσαν. Ομως, αυτό δεν παύει να είναι μόνο ένα από τα σενάρια για το τι οδήγησε στον χαμό εκείνον και τους υπόλοιπους 8 επιβάτες της μοιραίας πτήσης στη νότια Καλιφόρνια. Και δεν είναι καν το πιο αληθοφανές: ως την έκδοση κάποιου επίσημου πορίσματος για τα αίτια του τραγικού δυστυχήματος, η εκδοχή της θανάσιμης αλαζονείας και της μοιραίας «ύβρεως» την οποία μπορεί ένα μέρος της κοινής γνώμης να χρεώνει στον Κόμπι θα παραμείνει απλώς μια εικασία - ή ένα μυθιστορηματικού τύπου σενάριο.

Σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής ανεπίσημες γνωμοδοτήσεις διαφόρων ειδικών, ως πιο πιθανή αιτία του δυστυχήματος παρουσιάζεται η σύγχυση του κυβερνήτη. Εικάζεται ότι μέσα στην ομίχλη ο πιλότος έχασε στιγμιαία τον προσανατολισμό του και την αντίληψη της θέσης του ως προς την κάθετο. Και καθώς είχε επικεντρώσει εναγωνίως την προσοχή του στο να διακρίνει οποιοδήποτε σημάδι στο έδαφος που θα τον βοηθούσε να επιβεβαιώσει τη θέση του, άφησε το ελικόπτερο να προσκρούσει στην απότομη πλαγιά ενός λόφου πάνω από το Καλαμπάσας, περίπου 65 χλμ. βορειοδυτικά του Λος Αντζελες. Το γνωστό κυρίως ως «προάστιο των Καρντάσιαν» από την μοιραία Κυριακή απέκτησε μια διαφορετική, θλιβερή και μακάβρια φήμη.

Καταδικασμένη πτήση

Υπό κανονικές συνθήκες το συγκεκριμένο δρομολόγιο, σχηματικά από την έπαυλη του Μπράιαντ στο Οραντζ Κάουντι ως το αθλητικό κέντρο Mamba Sports Academy που ο Κόμπι είχε ιδρύσει στο Νιούμπερι Παρκ, στις παρυφές του Λος Αντζελες, λογιζόταν ως μετακίνηση ρουτίνας. Επρόκειτο περί μιας σχεδόν καθημερινής αερομεταφοράς, περίπου ημίωρης διάρκειας. Τόσο κοινή για κάποιον με το status και τον πλούτο του Κόμπι Μπράιαντ όσο η διαδρομή με ένα συμβατικό ταξί για τους κοινούς θνητούς.

Ο Κόμπι είχε κάνει την ίδια πτήση, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, αμέτρητες φορές τα τελευταία χρόνια. Το ελικόπτερο είχε γίνει μέρος του μυστηρίου, της ιδιότυπης εκκεντρικότητάς του. Οταν ήταν ακόμη στην ενεργό δράση ως σούτινγκ γκαρντ και αστέρι απαράμιλλης λάμψης στους Λος Αντζελες Λέικερς, δηλαδή έως το 2016, είχε καθιερώσει το εξής πρόγραμμα: Ξυπνούσε νωρίς το πρωί στο σπίτι του, στην παραλία του Νιούπορτ. Εκανε προπόνηση με βάρη στο ιδιωτικό γυμναστήριο της κατοικίας του. Κατόπιν πήγαινε ο ίδιος τις κόρες του στο σχολείο και εν συνεχεία έπαιρνε το ελικόπτερο για να πετάξει ως τις εγκαταστάσεις των Λέικερς και να λάβει μέρος στην καθημερινή προπόνηση με την υπόλοιπη ομάδα.

Στο σχόλασμα των παιδιών του είχε καταφέρει να βρίσκεται, ως διά μαγείας, έξω από το σχολείο τους. Κανείς άλλος δεν έκανε ή θα διανοούνταν, έστω, να κάνει κάτι τέτοιο. Ούτε καν ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης ενός ελικοπτέρου όμοιου με αυτό που κατέληξε να γίνει ομαδικός τάφος για τον Κόμπι, τη 13χρονη κόρη του Τζιάνα ή Τζίτζι και τα υπόλοιπα 7 άτυχα θύματα από την πτώση του ελικοπτέρου.

Η απόσταση ανάμεσα στα αεροδρόμια «Τζον Γουέιν» και Καμαρίλο είναι περίπου 150 χιλιόμετρα. Την Κυριακή το πρωί, στις 09.06 τοπική ώρα, το βαμμένο στα αγαπημένα χρώματα του Μπράιαντ ελικόπτερο -το μαύρο και το γκρίζο-, διακοσμημένο σαν μηχανικό ερπετό τυλιγμένο σε ένα τεχνητό φιδόδερμα με γεωμετρικές φολίδες, απογειώθηκε από το “Τζον Γουέιν”. Το σχέδιο πτήσης ήταν πανομοιότυπο με αυτό που είχε εκτελεστεί, με απόλυτη επιτυχία και ασφάλεια, την αμέσως προηγούμενη μέρα. Αν εξαιρεθούν η αυξημένη νέφωση και η ομίχλη που είχε αρχίσει να πυκνώνει, όλα ήταν απαράλλαχτα με ό,τι ίσχυε το Σάββατο.

Υστερα από 10 λεπτά πτήσης, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας στο αεροδρόμιο Μπέρμπανκ του Χόλιγουντ επικοινώνησαν με τον χειριστή του ελικοπτέρου. Του ζήτησαν να καθυστερήσει, δίνοντας το περιθώριο σε άλλο αεροσκάφος να προσγειωθεί. Ο πιλότος τότε απάντησε ότι θα κινηθεί βόρεια, προς το Γκλεντέιλ, κάτι εντελώς ασυνήθιστο. Ηταν κάτι που ποτέ δεν έκαναν οι χειριστές. Παράλληλα, η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία των ΗΠΑ είχε ανακοινώσει πρόγνωση για πυκνή νέφωση και συνθήκες χαμηλής ορατότητας στην ευρύτερη περιοχή του Λος Αντζελες. Η σχετική οδηγία ήταν για πτήση με βάση τις ενδείξεις των οργάνων. Σε ό,τι αφορά τα οπτικά δεδομένα και τη φυσιολογική αντίληψη του χώρου, οι πιλότοι όφειλαν δηλαδή να πετούν -λίγο πολύ- στα τυφλά.

Το ελικόπτερο του Κόμπι έκανε βόλτες πάνω από το Γκλεντέιλ επί 20 λεπτά, ολοκληρώνοντας 5 περιφορές. Ο πύργος ελέγχου πρότεινε στον χειριστή να προσανατολιστεί πετώντας ευθυγραμμισμένος με τον αυτοκινητόδρομο 118. Ακολούθησε διάλογος, με τον πιλότο να ζητά άδεια για ελιγμούς και τον ελεγκτή να του επισημαίνει ότι «πετάτε πολύ χαμηλά (σ.σ.: στα 426 μέτρα). Τα ραντάρ δεν σας πιάνουν. Δεν μπορούν να σας καθοδηγήσουν». Το ελικόπτερο χάθηκε από τα ηλεκτρονικά μέσα παρακολούθησης, καθώς και από τις επικοινωνίες. Στις 09.47 η Πυροσβεστική της περιοχής δέχτηκε κλήση για επείγουσα επέμβαση. Είχε ξεσπάσει πυρκαγιά σε δυσπρόσιτο σημείο πάνω από το Καλαμπάσας, στην πλαγιά λόφου και σε ύψος περί τα 330 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Χρειάστηκαν 41 λεπτά στον αέρα για να δοθεί αιφνίδιο τέρμα στη ζωή του 41χρονου Κόμπι Μπράιαντ. Το μαύρο ελικόπτερο, με τα χαρακτηριστικά σήματα του «Black Mamba», συνετρίβη με ταχύτητα 241 χλμ./ώρα. Το γεγονός ότι τα συντρίμμια (και ό,τι απέμεινε από τους επιβαίνοντες) σκορπίστηκαν σε μια έκταση όση ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο είναι, δυστυχώς, συμβατό με τις παραμέτρους της σύγκρουσης.

9 μέτρα, 9 θύματα

Αμέσως πριν από την πτώση ο πιλότος είχε ανεβάσει το σκάφος απότομα σε σχετικά μεγάλο ύψος, φτάνοντας έως τα 700 μέτρα. Το ελικόπτερο ανυψώθηκε κατά 233 μέτρα μέσα σε μόλις 36 δευτερόλεπτα. Οι επιβαίνοντες θα πρέπει να τρομοκρατήθηκαν. Μπορεί κανείς να φανταστεί, π.χ., τις αντιδράσεις των τριών έφηβων κοριτσιών, το ξέσπασμά τους σε κραυγές ίσως κ.λπ. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που το ελικόπτερο βούτηξε, εξίσου απότομα, χάνοντας ύψος 100 μέτρων μέσα σε 14”.

Το επόμενο ίχνος του ήταν η καταστροφή, όμως η ακολουθία των ενεργειών μοιάζει ακατανόητη ακόμη και για τους ειδήμονες περί τα αεροπορικά. Εξαιτίας της έλλειψης δεδομένων, το έργο των ερευνητών θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο και αναμένεται να διαρκέσει έως και αρκετούς μήνες. Το Sikorsky S-76B θεωρείται από τα πλέον ασφαλή ελικόπτερα, ενώ είναι και υπερ-εξοπλισμένο. Ωστόσο, παραδόξως ίσως, το ελικόπτερο του Κόμπι δεν διέθετε μαύρο κουτί, δηλαδή καταγραφέα δεδομένων πτήσης. Δεν διέθετε ούτε συσκευή εγγραφής συνομιλιών πιλοτηρίου ανάμεσα στον κυβερνήτη και τον συγκυβερνήτη. Επιπλέον, αποτελεί μυστήριο το γιατί δεν λειτούργησε, όπως και όταν έπρεπε, το σύστημα αυτόματης προειδοποίησης για επικίνδυνη προσέγγιση στο έδαφος.

Κανονικά το συγκεκριμένο σύστημα αυτοπροστασίας του ελικοπτέρου είναι τόσο ευαίσθητο ώστε οι πιλότοι το απενεργοποιούν προκειμένου να μη σημαίνει συναγερμό με το παραμικρό, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κίνδυνος, όπως π.χ. όταν πετούν σε αστικό εναέριο χώρο, πάνω από ψηλά κτίρια κ.λπ.

Οι τελευταίοι, πιθανότατα απεγνωσμένοι, ελιγμοί του πιλότου, κυριολεκτικά στα τυφλά, θα είχαν πετύχει αν η πλαγιά του λόφου στον οποίο τελικά προσέκρουσε το Sikorsky ήταν κατά 9 μέτρα πιο χαμηλή. Δυστυχώς, όμως, δεν ήταν. Κι έτσι, για 9 μέτρα χάθηκαν 9 άνθρωποι - μεταξύ των οποίων τρία παιδιά. Οχι ότι κάνει κάποια διαφορά το αν ο Κόμπι Μπράιαντ υπήρξε μια κολοσσιαία φυσιογνωμία του αθλητισμού και ευρύτερα της ποπ κουλτούρας, με ανδραγαθήματα στο παρκέ και αίγλη ημίθεου που συγκρίνονται μόνο με αυτά του Μάικλ Τζόρνταν.

Πέντε πρωταθλήματα ΝΒΑ με τους Λέικερς, 2 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ, αμέτρητες διακρίσεις και βέβαια ένας τίτλος MVP του ΝΒΑ, αλλά και ένα βραβείο Οσκαρ για την αυτοβιογραφική του ταινία μικρού μήκους «Αγαπητό μπάσκετ», την οποία δημιούργησε σχεδόν εξ ολοκλήρου μόνος του. Τη στιγμή του θανάτου του, στο άτυπο χρηματιστήριο των VIPs, ξεχώριζε με ατομική περιουσία που αγγίζει τα 700 εκατ. δολάρια. Παράλληλα με την αθλητική του σταδιοδρομία, ο Κόμπι επένδυε μεθοδικά σε γιγαντιαίες εταιρείες, ενώ δεν παραμελούσε τη φιλανθρωπική δράση, ασκώντας τη συστηματικά μέσω ιδρύματος που διηύθυνε από κοινού με τη σύζυγό του, Βανέσα Μπράιαντ. Τέτοιου μεγέθους είναι τα μετρήσιμα στοιχεία του ως φαινομένου μάλλον παρά ως επαγγελματία μπασκετμπολίστα. Ο Κόμπι αποτελεί μια προσωπικότητα η οποία, σύμφωνα με το κλισέ, ήταν μεγαλύτερη, πιο σημαντική και σπουδαία ακόμη και από το ίδιο το σπορ που τον ανέδειξε. Γι’ αυτό και η μορφή του, η κληρονομιά και ο θρύλος που άφησε φεύγοντας είναι πολύτιμα για την παγκόσμια επέκταση του ΝΒΑ.

Παρ’ όλα αυτά, το δυστύχημα, όποια και αν ήταν η αιτία του, τελικά εξίσωσε τον Κόμπι με οποιοδήποτε άλλο θύμα αεροπορικής τραγωδίας. Η οδύνη για τα εκατομμύρια των προσωπικών του οπαδών ανά την υφήλιο ήταν ανείπωτη, όμως ακόμη μεγαλύτερος είναι ο πόνος της υπόλοιπης οικογένειάς του. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, η Βανέσα Μπράιαντ έχασε τον σύζυγο μαζί με τη γλυκιά και ταλαντούχα στο μπάσκετ Τζίτζι, τη δεύτερη μεγαλύτερη από τις τέσσερις κόρες της.

To πρωταρχικό ερώτημα, αυτό που ποτέ δεν θα απαντηθεί επαρκώς, είναι το γιατί το ελικόπτερο συνέχισε την πτήση του παρά τις κάκιστες συνθήκες ορατότητας. Για λόγους ασφαλείας, μάλιστα, τα ελικόπτερα των κρατικών υπηρεσιών στην περιοχή αποφασίστηκε να μην πετάξουν την Κυριακή. Στην περίπτωση του δυστυχήματος για χρόνια -ενδεχομένως για όσο θα υπάρχει μνήμη του περιστατικού- θα πλανάται το ερώτημα γύρω από το ποιος πήρε την τελική απόφαση. Ποιος έκανε την επιλογή να μην επιστρέψει το αεροσκάφος σε κάποιο ελικοδρόμιο με ασφάλεια. Αραγε είναι δίκαιο να ενοχοποιείται ως υπαίτιος και ηθικός αυτουργός του πολύνεκρου ο Κόμπι με βάση το επιχείρημα ότι ήταν ο VIP επιβάτης, ένας άνθρωπος ούτως ή άλλως περιβόητος για την τάση του να μην τα παρατάει ποτέ και να μην αποδέχεται την ήττα του; Αν όχι, τότε ο φταίχτης θα πρέπει να ήταν ο Αρα Ζομπάγιαν, ο 50χρονος κυβερνήτης. Το «θα τα καταφέρουμε, γίνεται, κανένα πρόβλημα με τη χαμηλή νέφωση και την ομίχλη» θα πρέπει να το είπε ένας από τους δύο - ή ενδεχομένως και οι δύο. Λογικά ο Κόμπι θα βρισκόταν στο πιλοτήριο δίπλα στον Ζομπάγιαν. Ακόμη και αυτό όμως είναι μια εύλογη εικασία, εφόσον τα ανθρώπινα υπολείμματα στον τόπο της καταστροφής έγιναν ένα με τα συντρίμμια του ελικοπτέρου.

Η λάθος απόφαση

Οι Αρχές του Λος Αντζελες δεν έδωσαν λεπτομερή στοιχεία σχετικά, όμως τα σώματα των 9 θα πρέπει να βρέθηκαν σε φριχτή κατάσταση. Ακόμη και ο Μπράιαντ, ο οποίος εκτός από την επιβλητική σωματική του διάπλαση είχε μια μορφή αναγνωρίσιμη σε όλο τον πλανήτη, κατέληξε να μεταμορφωθεί σε μια σορό που ταυτοποιήθηκε μόνο από τα δακτυλικά αποτυπώματα. Χάθηκε καθ’ οδόν προς έναν αγώνα μπάσκετ, στον οποίο θα συμμετείχε η Τζίτζι διεκδικώντας με την ομάδα της και προπονητή τον διάσημο πατέρα της το Mamba Cup. Για τον ίδιο προορισμό είχαν ξεκινήσει, ως φιλοξενούμενοι επιβάτες στο ελικόπτερο-λιμουζίνα, ο Τζον Αλτομπέλι, προπονητής μπέιζμπολ στην κολεγιακή ομάδα Οραντζ Κόουστ. Η σύζυγός του, Κέρι, 46 ετών, και η κόρη τους Αλίσα, 13 ετών. Μαζί τους ήταν και η 38χρονη Κριστίνα Μάουζερ, βοηθός προπονήτρια στην ακαδημία μπάσκετ Mamba, μια γυναίκα 45 ετών ονόματι Σάρα Τσέστερ και η κόρη της Πέιτον, επίσης 13 ετών. Οπως είναι αυτονόητο, τα τρία κορίτσια ήταν συμπαίκτριες και φίλες.

Δεν έχασε ποτέ

Το βραβείο Οσκαρ που κέρδισε το 2018 μάλλον υπείχε θέση απάντησης στη διάχυτη απορία «και τώρα τι θα κάνει ο Κόμπι χωρίς την ένταση της αγωνιστικής δράσης;». Γνωρίζοντάς τον ως ένα θηρίο επιμονής και πάθους μέσα στον αγωνιστικό χώρο, την εμμονική του εξάρτηση από τη νίκη, πολλοί πίστευαν ότι ο Κόμπι θα έπεφτε σε υπαρξιακό κατήφορο μακριά από το μπάσκετ. Εκείνος όμως διέψευσε όσους προέβλεπαν ή φοβούνταν την αυτοκαταστροφή του μέσω των γνωστών καταχρήσεων (αλκοόλ, ναρκωτικά κ.λπ.). Γέμισε τον χρόνο του με μπάσκετ - αλλά διαφορετικά απ’ ό,τι πριν, κυρίως καθοδηγώντας την κόρη του στα πρώτα βήματα της δικής της καριέρας.

Αναλαμβάνοντας ρόλο μέντορα και προτύπου για το παιδί του, πέτυχε υποσυνείδητα ίσως και κάτι άλλο: την οριστική συμφιλίωση με τον δικό του πατέρα, τον επίσης παίκτη του ΝΒΑ, τον Τζο -Jellybean («Ζελεδάκι»)- Μπράιαντ. Ο Κόμπι είχε κακές σχέσεις με τους γονείς του, ιδιαίτερα αφότου εκείνοι αρνήθηκαν να του δώσουν την ευχή τους όταν εκείνος, σε ηλικία 21 ετών, ανακοίνωσε ότι είχε βρει τη γυναίκα της ζωής του και σκόπευε να την παντρευτεί. Ο Τζο και η Παμ δεν παρέστησαν καν στη γαμήλια τελετή. Ακόμη χειρότερα, το 2013 η μητέρα του αποφάσισε να εξαργυρώσει τη δημοφιλία του δίνοντας σε οίκο δημοπρασιών δεκάδες προσωπικά αντικείμενα του σταρ. Η Παμ πήρε προκαταβολή 450.000 δολαρίων, τα οποία, όπως δήλωσε, θα τα διέθετε για την αγορά νέας κατοικίας για την ίδια και τον Τζο. Ο Κόμπι έγινε έξω φρενών και κινήθηκε νομικά εναντίον των δημοπρατών, αλλά και της ίδιας του της μητέρας, η οποία δεν τον είχε ενημερώσει εκ των προτέρων για τα σχέδιά της, γεγονός που τον πλήγωσε και τον εξαγρίωσε.

Ωστόσο, ένας άνθρωπος ο οποίος διαφήμιζε τους δεσμούς του με την οικογένεια, εν τέλει συμφιλιώθηκε με τους γονείς του, αφαιρώντας μια μεγάλη και βαριά σκιά από το άστρο του. Αν και όχι τόσο βαριά, από ηθικής άποψης, όσο η περιπέτεια με τη σύλληψή του, το 2013, στο Κολοράντο με την κατηγορία του βιασμού μιας ξενοδοχοϋπαλλήλου. Ο Κόμπι κατάφερε να διευθετήσει την υπόθεση εξωδίκως, πείθοντας -άγνωστο με τι είδους ανταλλάγματα- τη 19χρονη, η οποία τον είχε καταγγείλει στις Αρχές, να μην εμφανιστεί στο δικαστήριο. Υστερα από μια δημόσια αυτομαστίγωση, σε μια συνέντευξη Τύπου δίπλα στη σύζυγό του, ορκίστηκε ξανά πίστη στην οικογένειά του, ζητώντας ταπεινά συγγνώμη. Η Βανέσα μετά από λίγο καιρό αιτήθηκε διαζυγίου, η οποία όμως αποσύρθηκε σε δεύτερη φάση, καθώς εκείνη και ο Κόμπι αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους το παρελθόν.

Κι έτσι, νικώντας ακόμη και τους κακούς του δαίμονες, δημιούργησε τον προσωπικό του μύθο. Εναν μύθο πέρα από τον πραγματικό θρύλο, όπως αυτός χτίστηκε από υπερηχητικές επιδόσεις, ανατροπές και θριάμβους. Κάποιοι θα τον θυμούνται για τη λυσσαλέα αντιζηλία του με τον Σακίλ Ο’Νιλ, τον άλλο γίγαντα των Λέικερς, ο οποίος τελικά εκπαραθυρώθηκε για χάρη του Κόμπι. Αλλοι θα θυμούνται το όνομα Μπράιαντ και τη φανέλα με το νούμερο 24 (ή 8) για το σκοράρισμα με ρυθμούς πολυβόλου. Το 2006 πέτυχε 81 πόντους κερδίζοντας μόνος του τους Τορόντο Ράπτορς. Και μία δεκαετία αργότερα, στην τελευταία του υπόκλιση ως επαγγελματίας παίκτης του ΝΒΑ, συνέβαλε στη συντριβή των Γιούτα Τζαζ από τους Λέικερς πετυχαίνοντας 60 πόντους. Ομως, πέρα από οποιοδήποτε αμιγώς αθλητικό όργιο έκανε στο γήπεδο, πέρα από οτιδήποτε έκανε ή δήλωνε, μια φράση του συμπυκνώνει ιδανικά το δαιμόνιο που τον έσπρωχνε, ακατάπαυστα, να κατακτά όλο και υψηλότερες κορυφές. Πρόκειται για την ερώτηση «μπορείς να το κολλήσεις;» Την άκουσε, εμβρόντητος, ο γιατρός των Λέικερς το 2013, όταν πληροφόρησε τον ηγέτη της ομάδας ότι είχε κοπεί ο αχίλλειος τένοντας στο αριστερό του πόδι. Ο Κόμπι απέρριπτε τον τραυματισμό, τον απέκλειε από τον οργανισμό του. Οπως θα έκανε μόνο κάποιος με βαθιά πίστη ότι είναι υπεράνθρωπος - ή και θεός.