Το δεύτερο κύμα της πανδημίας που, δυστυχώς, δεν κατορθώσαμε να αποφύγουμε, μας αναγκάζει να επανέλθουμε με κάποιες ακόμη αναρτήσεις για να συγκρίνουμε αντίστοιχες καταστάσεις με τα παλιά χρόνια
«Πτωχός Αθηναίος, επιστρέψας, προ ολίγων ημερών, από ταξείδι, κατηυθύνθη –που αλλού να κατευθυνθή;- στο σπίτι του/ Μια επιγραφή όμως εις την θύραν τον εσταμάτησεν: ¨Ενταύθα υπάρχει οστρακιά. Απαγορεύεται υπό της Αστυνομίας εις πάντας η είσοδος και η έξοδος¨.
Ωραίος καιρός! Απλούστατα, κατά το διάστημα της απουσίας του, είχε προσβληθή από οστρακιάν το κοριτσάκι της συνοικούσης οικογενείας. Λοιπόν; Δεν υπάρχει λοιπόν. Όταν έχης σπίτι και δεν σου επιτρέπεται να εισέλθης στο σπίτι σου, είνε εντελώς το ίδιον σαν να μην έχης σπίτι.
-Σωφέρ, τράβα στο ξενοδοχείο.
-Σε πειό ξενοδοχείο;
-Όπου σε φωτίση ο Θεός!
Ο δυστυχής άνθρωπος επήρε μπάλα τα ξενοδοχεία και επί τέλους, κατώρθωσε να τρυπώση κάπου. Τώρα, επί δεκαπέντε ημέρας, πληρώνων τον φόρον του εις τα τρισχαριτωμένα μικρόβια της οστρακιάς, χωρίς ρούχα της εποχής, χωρίς ασπρόρουχα, χωρίς τίποτε από ό,τι είνε απαραίτητον εις την ζωήν ενός ανθρώπου και ευρίσκεται στο σπίτι του, περιμένει να γίνη η απολύμανσις του σπιτιού, διά να επανεύρη την στέγην του.
-Πότε θα γίνη, τέλος πάντων η απολύμανσις; Ερωτά τον ιατρόν των συνοίκων του.
-Μα για να γίνη η απολύμανσις, φίλε μου, εννοείτε, ότι πρέπει να βγουν για λίγες ημέρες αυτοί που κατοικούν μέσα. Δεν είνε δυνατόν να πνιγούν από την φορμόλη μαζή με τα μικρόβια.
-Η κατάστασις λοιπόν του παιδιού δεν τους επιτρέπει ακόμη να βγουν;
-Η κατάστασις τους το επιτρέπει. Το παιδάκι ευτυχώς είνε καλά πλέον. Αλλά που να πάνε, σας παρακαλώ; Οι συγγενείς των έχουν κι΄αυτοί παιδιά και δεν τους δέχονται. Σε ξενοδοχείο δεν αναλαμβάνω εγώ, ως γιατρός, την ευθύνην να τους στείλω. Μήπως, προ ολίγων ετών, ένας δυστυχής ξενοδόχος κάποιου προαστείου δεν έχασε το παιδάκι του από οστρακιάν, εξ αιτίας ενός άλλου παιδιού, που το είχαν φέρει ν΄αναρρώση στο ξενοδοχείον του;
-Ώστε οι άνθρωποι δεν μπορούν να βγουν.
-Κοντά στο νου!...
-Επομένως ούτε απολύμανσις μπορεί να γίνη.
-Φυσικά. Εν όσω στο σπίτι βρίσκονται άνθρωποι...
-Λοιπόν;
-Τι θέλετε να σας πω κ΄εγώ;
Εν τω μεταξύ ζητείται η λύσις του προβλήματος.
***
Αυτά είνε τα κατορθώματα των μικροβίων. Κατορθώματα μη προβλεπόμενα ούτε από την Παθολογίαν, ούτε από το Ενοικιοστάσιον. Οι παθολόγοι, επομένως, ας σπεύσουν να συμπληρώσουν το κεφάλαιον των επιπλοκών της οστρακιάς:
¨Μεταξύ των επιπλοκών της οστρακιάς σπουδαιοτέρα και μάλλον επίφοβος είνε η νεφρίτις. Ακόμη σπουδαιοτέρα όμως, εφ΄όσον προσβάλλει εκτός του πάσχοντος και τους συνοικούντας μετ΄αυτού, είνε η έξωσις εκ του κατεχομένου υπ΄αυτών μισθίου, κατά της οποίας, δυστυχώς, ουδέν προληπτικόν μέσον ισχύει¨.
Χωρίς την απαραίτητον αυτήν προσθήκην, το σχετικόν κεφάλαιον της παθολογίας των οξειών λοιμωδών νόσων θα εξακολουθή να είνε ασυγγνώστως ελλιπές».
(ΕΣΤΙΑ, 1925, Παύλος Νιρβάνας)
Ας κάνουμε κάποιες σκέψεις με το τι τραβούσαν οι πρόγονοί μας σε ένα πολύ πιο πρωτόγονο, υγειονομικά, περιβάλλον από το σημερινό. Οι όποιες γελοίες σημερινές αιτιάσεις για τη μη τήρηση αποστάσεων και χρήση μάσκας φαίνονται ακόμη πιο ανεδαφικές και παράλογες, για να το διατυπώσω ευγενικά...
Από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ κυκλοφορούν τα βιβλία του ¨Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες –Τα καλύτερα της Παλιάς Αθήνας¨ και ¨Καλό Βόλι –Οι κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής 1864-1940.