Κάποια μυστικά για να γραφτείτε και εσείς στο Πάνθεον των ποιητών
«Δεν είνε αυθαίρετον αυτό που λέγω: Δεν υπάρχει ίσως Ρωμηός που να μην έχη γράψει δύο τουλάχιστον στίχους στη ζωή του. Εξ απαλών ονύχων ο νεοέλλην με στίχους και ποιήματα καταπιάνεται. Το πρώτον δε ποίημα, που νομίζει ότι κάνει, είνε το γνωστόν τετράστιχον που γράφει ως μαθητής εις τα σχολικά του βιβλία:
¨Τούτο το βιβλίον, αγορασθέν με χρήμα
Ιδικόν μου είνε κτήμα
Κι΄όποιος μου το αφαιρέση
Το χέρι του να πέση!...¨
Αυτό είνε το πρώτον ποιητικόν κατασκεύασμα του νεοέλληνος.
Ύστερα, αρχίζουν τα αισθηματικά. Ερωτικές αφιερώσεις σε φωτογραφίες:
¨Στην Κούλα μου τη λατρευτή
Που είνε φίλη μου πιστή¨
Οπότε επακολουθεί και εκ μέρους της Κούλας έμμετρος αφιέρωσις:
¨Στον φίλτατο Μανώλη
Με την καρδιά μου όλη¨
Τα πράγματα είνε εύκολα πολύ. Ο μέγας σκόπελος είνε η ομοιοκαταληξία, εις την οποίαν πολλοί σκοντάφτουν. Θυμούμαι, ότι όταν υπηρετούσα την θητεία μου ως ναύτης, εις το θωρηκτόν ΑΒΕΡΩΦ ένας συνάδελφος τον οποίον εφώναζαν όλοι ¨ο ποιητής¨ είχε την μανία να κάμη εμμέτρους προπόσεις:
¨Πίνω ένα ποτηράκι
Στην υγεία του φίλου Σωτηράκη¨
Φυσικά είχε κάμει προπόσεις για όλους μας. Έμενε παραπονεμένος κάποιος Νικολάου, ναύτης, για τον οποίον δεν είχε γίνει πρόποσις.
Το είπαμε εις τον ποιητήν:
-Του Νικολάου, δεν του έκαμες πρόποσι. Γιατί;
-Βρε παιδιά, μας εξωμολογήθη ο ποιητής, δεν μπορώ να ταιριάσω το όνομά του
Δεν μπορούσε δηλαδή να βρη ομοιοκαταληξία. Εν τέλει μια μέρα, εις το συσσίτιον, ενεφανίσθη ο ποιητής πανευτυχής. Εσήκωσε το ποτήρι του και είπε:
¨Σήμερα, μεσ΄την πανδαισία του βακαλάου
Πίνω στην υγεία του Νικολάου!...¨
Πάθος λοιπόν, μανία, ασθένεια αθεράπευτος, ο στιχουργικός πόθος του νεοέλληνος, ο οποίος σταματούσε μόνον στον σκόπελο της ομοιοκαταληξίας.
Λέγω ¨σταματούσε¨ και όχι ¨σταματά¨ διότι δεν σταματά πλέον. Φίλος και εκλεκτός συνάδελφος, ο κ. Μαυρεπής, εσκέφθηκε να κολακεύση την μανίαν αυτή του Ρωμηού, και εξέδωσε ένα κομψότατο βιβλιαράκι –το πρώτον εις το είδος του εν Ελλάδι- ένα λεξικόν ομοιοκαταληξιών, ένα Οδηγόν ποιητικής, όπως τον τιτλοφορεί, με ένα ευφυέστατον σύστημα ευρέσεως πάσης ομοιοκαταληξίας.
Διαιρεί εις τρία μέρη τις ελληνικές ρίμες. Οξύτονες, παροξύτονς και προπαροξύτονες, και αρχίζοντας από τις οξύτονες, παρατάσσει πληθύν ομοιοκαταληξιών κατ΄αλφαβητικήν τάξιν.
Π.χ. βά –στραβά, τραβά, κουβά, μπακλαβά, ταβά κλπ. Ύστερα εις την συλλαβήν γά –κυνηγά, αργά, φαγά, ζυγά, καυγά, αυγά, οδηγά, λυγά, τρυγά κτλ.
Είνε τόσο χρήσιμον το βιβλίον του κ. Μαυρεπή, ώστε θα πρέπει να πωληθή κατά χιλιάδας αντιτύπων. Αγορασταί του θα είνε όλοι οι νεοέλληνες, υποψήφιοι ποιηταί, όλοι μικράς ή μεγάλης ολκής.
Έτσι θα ικανοποιηθούν όλοι. Και οι υποψήφιοι ποιηταί και ο ευφυής συνάδελφος που εσκέφθηκε να εξυπηρετήση την Μούσαν, κολακεύων και θεραπεύων μίαν αθώαν μανίαν».
(Νέα Ελλάς, 1931, Δημήτρης Γιαννουκάκης)
Εμπρός λοιπόν αγαπητοί ποετάστροι, δεν έχετε παρά να αναζητήσετε το νέο σας βοηθό στα ψαγμένα παλαιοπωλεία γύρω από την πλατεία Αβησσυνίας...
Θωμάς Σιταράς, Συγγραφέας-Αθηναιογράφος, FB: Σιταράς Θωμάς
Από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ κυκλοφορούν τα βιβλία του ¨Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες –Τα καλύτερα της Παλιάς Αθήνας¨ και ¨Καλό Βόλι –Οι κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής 1864-1940.