Ένα απρόσμενο παράδειγμα ατομικής ευθύνης από τα παλιά...
15.01.202108:59
«Η ανακάλυψις ενός ευσυνειδήτου ανθρώπου, εις την εποχήν αυτήν της πάσης ασυνειδησίας, πρέπει να χαιρετίζεται, ως μέγα γεγονός, με είκοσι και μίαν βολάς τηλεβόλου»
«Η ανακάλυψις ενός ευσυνειδήτου ανθρώπου, εις την εποχήν αυτήν της πάσης ασυνειδησίας, πρέπει να χαιρετίζεται, ως μέγα γεγονός, με είκοσι και μίαν βολάς τηλεβόλου.
Επειδή δεν είμαι εις θέσιν ν΄απονείμω τας τιμάς των κανονιοβολισμών εις τον ευσυνείδητον άνθρωπον, που ανεκάλυψα, προ ολίγων ημερών, του απονέμω τας ταπεινάς τιμάς του χρονογραφήματος.
Πρόκειται περί ενός αγαθού και ευγενικού επαγγελματίου, ο οποίος διατηρεί εις κάποιαν εξοχικήν οδόν, ένα μαγαζάκι, όπου πουλεί σιγαρέττα, εφημερίδας και περιοδικά, καραμέλλες και βενζίνην διά τα αυτοκίνητα, διατηρών, ταυτοχρόνως, και δύο-τρία τραπεζάκια, στο πεζοδρόμιόν του, όπου προσφέρει κανένα καφέν ή κανένα γλυκό του κουταλιού στους διαβατικούς, που τυχαίνει να σταθμεύσουν στο μαγαζί του, εν αναμονή κάποιου από τα υπεραστικά λεωφορεία.
Μεταξύ αυτών έτυχα να ευρεθώ κ΄εγώ, κάποιο πρωί. Καθώς περιεργαζόμουν λοιπόν τα εκτεθειμένα σε κάποιο τραπεζάκι περιοδικά, έτυχε να διακρίνω επάνω σ΄ένα ράφι του τοίχου, μεταξύ διαφόρων άλλων αχρήστων αντικειμένων, δύο-τρία φλυτζάνια του καφέ, άλλα τόσα ποτήρια και ένα κουταλάκι του γλυκού, τα οποία, σκονισμένα και παραπεταμένα, όπως ήσαν, ήτο προφανές, ότι είχαν τεθή εις αχρηστίαν.
-Αυτά τα γυαλικά, γιατί τάχεις παραπετάξει εκεί; Έλαβα την περιέργειαν να ερωτήσω, αποδώσας το πράγμα εις συνηθισμένην ελληνικήν ακαταστασίαν.
Και έλαβα την απάντησιν, που δεν επερίμενα, όπως δεν την περιμένει και ο αναγνώστης.
-Δηλαδή;
-Πώς να σου πω; Μου φαίνονται άρρωστοι. Να μην τους περιποιηθώ δεν μπορώ. Άλλος θα πάρη, λοιπόν, τον καφέ του, άλλος το γλυκό του. Πώς να περιποιηθώ όμως και τον άλλο πελάτη, με το ίδιο φλυτζάνι, το ίδιο ποτήρι, το ίδιο κουταλάκι;
-Φοβάσαι, δηλαδή, μήπως κολλήσουν καμμιά αρρώστεια;
-Δεν έχω δίκιο, κύριε; Τι μου χρωστάτε του λόγου σας, που ερχόσαστε στο μαγαζί μου να πιήτε ένα ποτήρι νερό, ν΄αρπάξετε μια κακή αρρώστεια; Τι μου χρωστάει ο πελάτης, που έρχεται εδώ με το παιδάκι του και το κοριτσάκι του, να τους δώσω να γλύψουν το ίδιο κουταλάκι, που τώγλυψε ένας παθιασμένος; Τι λόγο θα δώσω στο Θεό;
»Θα μου πήτε, πως δεν είμαι γιατρός να καταλαβαίνω τι έχει ο ένας και τι ο άλλος. Τι το θέλετε όμως; Άμα μου περάση η ιδέα δε μου βαστάει η συνείδησή μου να κάνω διαφορετικά.
»Για καλό λοιπόν και για κακό, τα βγάζω απ΄τη μέση τα ποτήρια τους και τα φλυτζάνια τους.
Είχα την περιέργειαν να εξακριβώσω έως που φθάνει η σπανία ευσυνειδησία του ανθρώπου.
-Και τι τα κάνεις ύστερα;
-Τι να τα κάνω; Τα βλέπετε. Θα τα σπάσω, θα τα πετάξω. Μήπως έχω τα μέσα εδώ να τα απολυμάνω;
-Και σε συμφέρει αυτή η δουλειά;
-Ζημιά, είναι, κύριε. Καλύτερα, όμως, να χάσω εγώ ένα ποτήρι κ΄ένα φλυτζάνι, -δεν είναι και πολλά τα τέτοια- παρά να πάη άδικα ένας άνθρωπος, και να τον έχω στο λαιμό μου. Πως το λέτε κ΄εσείς;
Δεν μου έμενε παρά να του εκφράσω τα πλέον εγκάρδια συγχαρητήριά μου, διά την ευσυνειδησίαν του.
-Μπράβο σου! του είπα, σφίγγοντάς του το χέρι. Αυτό που κάνεις εσύ, αμφιβάλλω αν το κάνη δεύτερος άνθρωπος στον κόσμο.
Μου απάντησε με την ιδίαν συγκινητικήν αφέλειαν, που μου είχεν ομιλήσει ως τώρα.
-Καθένας, κύριε, για τον εαυτό του, έχει να δώση λόγο στο Θεό. Τι κάνουν οι άλλοι δικός τους λογαριασμός...
Και με αφήκε για να περιποιηθή ένα κύριον με δύο παιδάκια, που είχαν καθίσει σ΄ένα τραπεζάκι του, χωρίς να μαντεύουν, ότι στο ταπεινόν αυτό μαγαζάκι είχε στήσει τον θρόνον της η θεά Ευσυνειδησία. Επαναλαμβάνω, ότι το παρόν χρονογράφημα επέχει θέσιν είκοσι και μιάς χαιρετιστηρίων βολών τηλεβόλου, προς την αρετήν ενός ταπεινού ανθρώπου του λαού».
(Πατρίς, 1929, Παύλος Νιρβάνας)
Όπως έχω ξαναγράψει, μετά από πάμπολλες αναρτήσεις γύρω από το θέμα της πανδημίας, είχα αποφασίσει να αποφύγω πικρές συνέχειες. Τα τραγικά γεγονότα των ημερών με αναγκάζουν να επανέλθω με ένα διαφορετικό ορισμό της προσωπικής μας ευθύνης. Παρακαλώ τους φίλους αναγνώστες, αν συμφωνούν, να το μοιραστούν με τους φίλους τους. Ίσως η διάδοσή του βοηθήσει λίγο...