Η παλιά Αθηναϊκή γειτονιά

«Η αθηναϊκή συνοικία! Ιδού κάτι το οποίον δεν είναι ξενικόν εις τας Αθήνας. Κανείς δεν πιστεύω να αμφιβητή σοβαρώς ότι τα κέντρα μας έχασαν πλέον το τοπικόν τους χρώμα.

Η πληθώρα των ξένων, η ποικιλία των ρυθμών, αι διάφοροι γλώσσαι τας οποίας ακούει κανείς ομιλουμένας εις αυτά, έδωκαν ήδη εις την καρδίαν της πόλεως χαρακτήρα κοσμοπολίτικον, κάτι ανάμεικτον από την Δύσιν και την Ανατολήν.

Έμεινεν βεβαίως ακόμη η λευκότης των σπιτιών, αλλά και αυτή κινδυνεύει από τας εκ μπετόν αρμέ κατασκευάς, που αν δεν την εξαλείψουν εντελώς απειλούν να διακόψουν την συνέχειάν της.

Αλλ’η συνοικία; Αυτή μόνη απέμεινε αθηναϊκή παρ’όλους τους παρείσακτους, οι οποίοι κατόρθωσαν να εμφιλοχωρήσουν εκεί, αφήνοντες την ξενοδοχειακήν ζωήν των κέντρων.

Η παρθενικότης της δεν εθίχθη ακόμη και νομίζει κανείς ότι αι Αθήναι υποχωρούσαι εκ των κέντρων κατέφυγον εις τας συνοικίας, αμυνόμεναι υπέρ της διατηρήσεως του χρώματός των.

Οι γυρολόγοι, όπως πάντα, εξακολουθούν κατ’αυτάς να εξυπνούν τους πραγματικούς Αθηναίους τραγουδιστά, διαλαλούντες τα εμπορεύματά τους, τα γαϊδουράκια διασχίζουν πρωί-πρωί τους τανυομένους ακόμη από τον ύπνον δρόμους, φέροντας εις την ράχην τους τα καταπράσινα και δροσερά προϊόντα των κήπων.

Οι γαλατάδες συγκινούνται εμπρός εις τα ροδοκόκκινα και γυμνά μπράτσα των δουλικών και μετρούν την οκάν ξέχειλην. Τα μπακαλάκια πειράζουν παιχνιδιαστά τα μοδιστράκια, που διαβαίνουν βιαστικά κροτούντα ζωηρά τα τακουνάκια τους επάνω εις το στενόν πλακόστρωτον του πεζοδρομίου και οι μαθηταί φλερτάρουν με τας αρσακειάδας βαδίζοντες εις απόστασιν.

Τίποτε δεν άλλαξεν εκεί επάνω. Τα άνθη ανοίγουν όπως πάντα μέσα εις τα βάζα καθαρών αυλών. Η δεσποινίς από το παράθυρον περιμένει τον φοιτητήν της να διαβή. Η νοικοκυράδες βρίζονται εις τους δρόμους ή κουτσομπολεύουν τους διπλανούς δια τα νυκτερινά των παραθύρων ανοίγματα και στους παθητικούς τόνους που εξεπέμφθησαν εν συνοδεία κιθάρας τα μεσάνυκτα από περιπλανώμενα ερωτευμένα στήθη.

Αθάνατη, απείρως συμπαθητική, Αθηναϊκή γειτονιά πως μας ξεκουράζεις την ψυχή».

 («Ελεύθερο Βήμα» 1930)

Για περισσότερα εδώ

Τα βιβλιοπωλεία άνοιξαν και πάλι! Δύο λόγια για να τα ξαναβάλουμε στα ψώνια μας...

«Τι συγκλονιστικό πράγμα που είναι ένα βιβλίο. Ένα επίπεδο αντικείμενο φτιαγμένο από δένδρα, με ευλύγιστα μέρη, πάνω στα οποία βρίσκονται τυπωμένες πολλές παράξενες μαύρες μουτζούρες. Αλλά με μια ματιά βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό ενός άλλου ανθρώπου. Ίσως κάποιου που έχει πεθάνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δια μέσου των αιώνων ο συγγραφέας σου μιλάει καθαρά και σιωπηλά μέσα στο κεφάλι σου. Απ΄ευθείας σε σένα. Η γραφή είναι ίσως η μεγαλύτερη ανθρώπινη εφεύρεση. Δένει άτομα που ποτέ τους δεν γνωρίστηκαν. Πολίτες μακρινών εποχών. Τα βιβλία σπάνε τα δεσμά του χρόνου. Ένα βιβλίο είναι η απόδειξη ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν μάγια».

(Carl Edward Sagan, Αμερικανός Αστροφυσικός)

Να είστε καλά και προ πάντων υγιείς!

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς