Όταν αραβικό εμιράτο έπαιζε για ύμνο του «Τα παιδιά του Πειραιά»!
Μία ιδιότυπη απάτη, που αποδεικνύει ότι είμαστε αναμφίβολα... το αλάτι της γης
Θωμάς Σιταράς
Είμαστε στο 1961 και οι αναγνώστες της εφημερίδας «Ακρόπολις» δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Εκεί στη πρώτη σελίδα, με μεγάλα γράμματα, κυριαρχεί ο εξής τίτλος: Εμίρης εμήνυσε Έλληνα συνθέτη, διότι του πούλησε «Τα παιδιά του Πειραιά» ως... εθνικό ύμνο για το Εμιράτο!
Διαβάζουμε:
«Κάιρο, Νοέμβριος (Του ανταποκριτού μας).
Τον προσεχή μήνα θα έλθει ενώπιον του δικαστηρίου της Βηρυτού η αγωγή του Εμίρη Σασινέτ Χοντρ, του Εμιράτου του Ατραμούντ, εναντίον του Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μιχάλη Στασίνου κατηγορουμένου ότι εξαπάτησε τον Εμίρη, πωλήσας εις αυτόν την μουσική του γνωστού τραγουδιού «Τα παιδιά του Πειραιά» ως πρωτότυπη σύνθεση, για ύμνο του Εμιράτου.
Ο Εμίρης είχε γνωρίσει τον Στασίνο κατά μια επίσκεψή του εις κέντρον της Βηρυτού, όπου αυτός διηύθυνε την ορχήστρα. Μετά τη γνωριμία των, ο Εμίρης εξέφρασε εις τον Έλληνα μουσικό την επιθυμία να του συνθέσει ένα ύμνο για το Εμιράτο του, και του προκατέβαλε το ποσό των 350 λιρών με τη γραπτή υπόσχεση να προσθέσει εις αυτό και άλλες 450 λίρες, Αγγλίας πάντοτε, όταν θα του παρέδιδε τον ύμνο τελειωμένο, δίχως καμίαν υποχρέωση διά τους αραβικούς στίχους, τους οποίους ο Εμίρης θα ανέθετε σε Λιβανέζο στιχουργό.
Ο Έλλην μουσικός εκτέλεσε την υπόσχεσή του και προ έτους ο ύμνος του Εμιράτου του Ατραμούντ τελείωσε, και με τη προσθήκη του αραβικού του κειμένου άρχισε να χρησιμοποιείται κατά τας επισήμους τελετάς και τας συγκεντρώσεις του μικρού κράτους, το οποίο ευρίσκεται εις την εσχατιά της Αραβικής Χερσονήσου.
Για κακή, όμως, τύχη του Στασίνου, προ εξαμήνου, ο Εμίρης, αναζητών ένα αρχιμάγειρα διά το ανάκτορό του, προσέλαβε από τη Βηρυτό ένα Έλληνα, ο οποίος συμφώνησε να μεταβεί στην Ατραμούντ με παχυλό μισθό. Όταν αυτός άκουσε για πρώτη φορά τον ύμνο του Εμιράτου διαπίστωσε με έκπληξη ότι επρόκειτο για «Τα παιδιά του Πειραιά»!
Χωρίς να χάσει καιρό έγραψε εις τον Στασίνο ζητώντας από αυτόν να του καταβάλλει το ήμισυ της αμοιβής την οποίαν είχε εισπράξει, και εν εναντία περιπτώσει θα τον κατήγγειλε εις τον Εμίρη.
Ο Στασίνος αδιαφόρησε για την απειλή, και ο αρχιμάγειρος, προμηθευθείς το δίσκο με το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, παρουσιάσθηκε στον Εμίρη, και παίζοντας το τραγούδι στο ραδιογραμμόφωνο, προέβη εις τα... πανηγυρικά αποκαλυπτήρια της ιδιότυπης αυτής απάτης...
Από την ημέρα εκείνη, αφού έγινε επανειλημμένως λόγος εις τον Τύπο δια την υπόθεση, και αφού καταβλήθηκε, χωρίς αποτέλεσμα, προσπάθεια να επιστραφούν τα χρήματα, ο Εμίρης αναγκάστηκε να προσφύγει στα δικαστήρια.
Ο Στασίνος θα επιχειρήσει να αποδείξει εις το δικαστήριο, ότι οι ύμνοι πολλών κρατών έχουν προέλθει από λαϊκά τραγούδια, και συνεπώς δεν είναι κολάσιμο παράπτωμα ότι αυτός διάλεξε ένα γνωστό ρυθμό διά να τον παρουσιάσει ως ύμνο!
Η δυσκολία δεν είναι να συνθέσεις ένα ρυθμό –δήλωσε- η δυσκολία είναι να βρεις το κατάλληλο ρυθμό. Εξάλλου, ένα τραγούδι που τραγουδιέται από όλους δεν έχει πλέον ιδιοκτήτη, είναι κοινό απόκτημα!
Και ο ανταποκριτής Κ. Καλογεράς καταλήγει: Η θεωρία αυτή όμως, δεν φαίνεται να ευσταθεί από νομικής άποψης, και η δίκη αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον...»
