Η βιονική δασκάλα της Βρετανίας που παραδίδει μάθημα ζωής

Η  Βρετανίδα δασκάλα Καθ Τρετζίνα, η οποία ακρωτηριάσθηκε και στα τέσσερα άκρα της μετά από σηψαιμία και κατόρθωσε να κρατηθεί στη ζωή, έκανε μια εκπληκτική επιστροφή στην τάξη της  χάρη σε μια βιονική τεχνολογία που  φαίνεται σαν να έρχεται από άλλο πλανήτη! Σήμερα, για τους μικρούς  μαθητές της στο Διεθνές Σχολείο του Λονδίνου, που λατρεύουν τη χαμογελαστή, όλο ζωντάνια δασκάλα τους, η Καθ  είναι πολύ απλά η Βιονική Γυναίκα- αυτό το παρατσούκλι της «κόλλησαν» και το απολαμβάνει!
 
Ακριβώς όπως συμβαίνει με τη Βιονική Γυναίκα στην ομότιτλη τηλεοπτική σειρά -που  συμπτωματικά  είναι επίσης δασκάλα με υπεράνθρωπες δυνάμεις- το θάρρος και η αποφασιστικότητα της Kαθ  προκαλούν δέος. Σχεδόν δύο χρόνια αφότου κλήθηκε η οικογένειά της να την αποχαιρετήσει στο νοσοκομείο, η Καθ επέστρεψε στη ζωή και στην κοινωνία  κάνοντας αυτό που αγαπά περισσότερο: Να διδάσκει. «Ξέρω ότι η ζωή δεν μπορεί ποτέ να είναι ακριβώς η ίδια», λέει η 47χρονη Καθ, που ζει στο Ντάτσετ  του Μπέρκσιρ με τον σύντροφό της, τον 48χρονο Άλβιν, που είναι ξυλουργός, και τα παιδιά τους. «Αρνούμαι ωστόσο να κοιτάξω πίσω. Αφού πλησίασα τόσο κοντά στο να χάσω τα πάντα, είμαι ευγνώμων που είμαι ζωντανή».


 
Απίστευτη περιπέτεια υγείας
 
Η παλιά ζωή της Καθ έγινε θρύψαλα μέσα σε ένα μόνο τρομακτικό Σαββατοκύριακο στα τέλη Νοεμβρίου του 2019, όταν η σηψαιμία διέλυσε το σώμα της. Μια απειλητική για τη ζωή αντίδραση σε μια λοίμωξη - στην περίπτωση της Καθ ήταν πνευμονία - η σηψαιμία,  εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά υπερβολικά και αρχίζει να βλάπτει τους ιστούς και τα όργανα του σώματος. «Όλα ξεκίνησαν στο σχολείο το απόγευμα της Παρασκευής. Άρχισα να αισθάνομαι αδιαθεσία -ένοιωθα ναυτία και ζεσταινόμουν υπερβολικά», θυμάται η Καθ. «Αποφάσισα να φύγω νωρίς και να πάω σπίτι να ξεκουραστώ. Έφυγα, αφήνοντας τα χαρτιά μου στο γραφείο μου. Πέρασα το Σαββατοκύριακο στο κρεβάτι -σύρθηκα μόνο με τα παιδιά, τον 12χρονο  Άαρον και την 8χρονη Έμιλι, για να δουν τα χριστουγεννιάτικα φώτα στο Γουίδνσορ».
 
Όμως, αντί να νιώσει καλύτερα, το απόγευμα της Κυριακής η Καθ ένοιωθε τόσο  πολύ άρρωστη και με ψηλό πυρετό, που τηλεφώνησε στις Πρώτες Βοήθειες. Ευτυχώς, η υπάλληλος που απάντησε στην κλήση της κάλεσε άμεσα ασθενοφόρο. «Καθώς με πήγαιναν στο ασθενοφόρο, υποσχέθηκα στα παιδιά  μου ότι θα επιστρέψω για πρωινό. Τηλεφώνησα επίσης στη  διευθύντρια του σχολείου από το κινητό μου και την  ενημέρωσα ότι μπορεί να αργούσα  στο σχολείο τη Δευτέρα. Ποτέ δεν φαντάσθηκα πως δε θα πήγαινα στο σχολείο για δύο χρόνια…».
 
Η κατάσταση της Καθ  επιδεινώθηκε με απίστευτη  ταχύτητα. Μέσα σε λίγες ώρες αφότου έφτασε στο νοσοκομείο και διαγνώστηκε με σηψαιμία, που προκλήθηκε από πνευμονία, υπέστη έως και 11 καρδιακές ανακοπές καθώς και πολλαπλή ανεπάρκεια οργάνων και χρειάστηκε να τεθεί σε κώμα. Στη 1.30 τα ξημερώματα της Δευτέρας, η αστυνομία έφτασε στο σπίτι της οικογένειας για να καλέσει τον Άλβιν και τα παιδιά να την  αποχαιρετήσουν. Το προσωπικό του νοσοκομείου τηλεφώνησε επίσης στον πατέρα της Καθ, έναν 78χρονο, συνταξιούχο λέκτορα νομικής στην Κορνουάλη  για να πάει  να την δει.

 
«Δεν μπορώ να φανταστώ πώς ήταν για αυτούς», λέει η Καθ που έχασε τη μητέρα της, Σύλβια, από καρκίνο όταν ήταν μόλις 13 ετών. «Τη μια στιγμή τα παιδιά  έκαναν βόλτα στο Γουίνδσορ μαζί μου, θαυμάζοντας τα Χριστουγεννιάτικα φώτα. Την επόμενη τους είπαν ότι η μαμά θα πέθαινε. Έμοιαζα αγνώριστη. Το σώμα μου είχε  πρηστεί από τα φάρμακα και ήμουν καλυμμένη με σωληνάκια. Η Έμιλι ήταν τόσο τρομοκρατημένη που δεν μπορούσε καν να πειστεί να με φιλήσει. Ο Άλβιν κατάφερε να φανεί ψύχραιμος για τα παιδιά, αλλά πρέπει να βίωνε την απόλυτη κόλαση».
 
Η Καθ κρατήθηκε στη ζωή κυριολεκτικά από μια κλωστή εκείνο το βράδυ. Οι γιατροί είπαν στον Άλβιν και στον πατέρα της ότι χρειαζόταν ένα θαύμα για να σωθεί. Είναι απίστευτο, αλλά  αυτό το θαύμα ήρθε ακριβώς την ώρα των Χριστουγέννων. Ένας από τους γιατρούς θυμήθηκε ότι είχε διαβάσει για ένα φάρμακο που είχε αποδειχθεί επιτυχημένο στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των αντιβιοτικών που ήδη της χορηγούσαν. Είχε χρησιμοποιηθεί μόνο σε λίγους ασθενείς. Όμως, αφού δεν είχαν τίποτε να χάσουν, οι γιατροί αποφάσισαν να της το χορηγήσουν.
 
Πολύ αργά, τις επόμενες ημέρες, η σηψαιμία  υποχώρησε. Όμως είχε προκαλέσει τρομερή ζημιά. Όταν η Καθ  ανέκτησε τις αισθήσεις της στις αρχές Ιανουαρίου του 2020, ήρθε αντιμέτωπη με την τρομερή αλήθεια. Η  σηψαιμία είχε σταματήσει  τη ροή του αίματος στα άκρα της και είχε εμφανιστεί γάγγραινα. Τα χέρια και το μεγαλύτερο μέρος των ποδιών της διαλύονταν και μόνο ένας ακρωτηριασμός μπορούσε να σταματήσει την περαιτέρω εξάπλωση της λοίμωξης. «Έβλεπα ότι τα χέρια και τα πόδια μου ήταν μαύρα. Δεν τα ένοιωθα και δεν μπορούσα να τα κουνήσω. Αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Η τελευταία μου ανάμνηση ήταν να μπαίνω στο ασθενοφόρο. Η οικογένειά μου και οι γιατροί έπρεπε να  μου εξηγούν ξανά και ξανά τι είχε συμβεί. Στην αρχή ήμουν μουδιασμένη  από το σοκ. Αλλά, όταν κατάλαβα ότι δεν υπήρχε επιλογή, ήταν πια μια εύκολη απόφαση. Εξάλλου, αυτά τα μαύρα, φρικτά μέλη δεν ένιωθα πλέον πως ήταν μέρος του εαυτού μου. Θυμάμαι τον Άλβιν να με κοιτάζει και να λέει: "Καθ, επιβίωσες. Αυτό είναι ένα τόσο δα μικρό τίμημα που πρέπει να πληρώσεις". Όταν σκέφτηκα πόσο κοντά είχαν φτάσει τα παιδιά μας να με χάσουν, κατάλαβα ότι είχε δίκιο. Εγώ, πάνω από όλους, γνωρίζω την πραγματικότητα της απώλειας μιας μαμάς».
 
Η Καθ ακρωτηριάσθηκε και στα δύο της χέρια ακριβώς πάνω από τον καρπό στις 10 Ιανουαρίου του 2020.  Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 24 Ιανουαρίου 2020, ακρωτηριάσθηκαν και τα δύο  πόδια της. Προς ανακούφισή της, οι γιατροί κατάφεραν να σώσουν τα γόνατά της, γεγονός που της έδωσε την ευκαιρία να έχει λίγο περισσότερη κινητικότητα. «Ήμουν αποφασισμένη  να βλέπω μόνον τα θετικά. Θυμάμαι ότι είπα: «Θα φτιάξουν καινούργια χέρια στη μαμά. Δεν θα είναι ακριβώς όπως τα παλιά, αλλά θα είναι υπέροχα. Φυσικά, σε εκείνο το στάδιο  αυτοσχεδίαζα -δεν είχα καν ακούσει για το Hero Arms».


 
Θέληση, θάρρος ευγνωμοσύνη
 
Η Kath ήλπιζε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο John Radcliffe της Οξφόρδης για να τοποθετηθούν προσθετικά μέλη -χέρια και πόδια. Αλλά, όταν χτύπησε η πανδημία, της είπαν ότι θα έπρεπε να περιμένει. «Ήταν ένα χτύπημα», λέει. «Αλλά τουλάχιστον σήμαινε ότι θα μπορούσα να γυρίσω σπίτι νωρίτερα -παρόλο που θα ήμουν σε αναπηρικό καροτσάκι. Τα παιδιά ήθελαν απελπισμένα να με έχουν πίσω».
 
Τον Απρίλιο, ο εργοθεραπευτής της την έφερε στο κατώφλι του σπιτιού της. Ο Άλβιν, τα παιδιά και ο μπαμπάς της ήταν εκεί για να την υποδεχθούν. «Εκείνη η πρώτη μέρα ήταν μόνον χαρά. Τα παιδιά έκαναν σαν τρελά από τη χαρά τους. Το να  μπορώ να φιλήσω και να αγκαλιάσω τους δικούς μου μέσα στο σπίτι μου ήταν υπέροχο. Δεν νομίζω ότι ήμουν ποτέ πιο χαρούμενη που ήμουν ζωντανή. Βέβαια γρήγορα η πραγματικότητα με χτύπησε καταπρόσωπο. Μέσα μου ήμουν η ίδια αλλά σωματικά ήμουν ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος. Όλα ήταν μια πρόκληση. Δεν ήξερα πώς να λειτουργήσω. Προσπαθούσα  να φάω μόνη μου ισορροπώντας ένα κουτάλι στα δύο κολοβωμένα  χέρια μου και σηκώνοντάς το πολύ προσεκτικά στο στόμα μου. Τις πρώτες αυτές εβδομάδες, το φαγητό πήγαινε οπουδήποτε αλλού εκτός από το στόμα μου».
 
Υπήρχαν τόσα πολλά να μάθουν όλοι στην οικογένεια, αλλά σε έναν τομέα η Kαθ ανακάλυψε ότι εξακολουθούσε να διαπρέπει -τη διδασκαλία. Ενώ πολλοί γονείς μισούσαν την εκπαίδευση στο σπίτι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, για την Kαθ  ήταν μια ευκαιρία να ξαναβρεί τον παλιό της εαυτό. Άλλωστε διδάσκει  για περισσότερα από 20 χρόνια στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αμερική και την Καραϊβική, όπου γνώρισε τον 'Αλβιν. «Πάντα αγαπούσα τη δουλειά μου. Υποθέτω ότι είμαι γεννημένη για δασκάλα. Το να κάθομαι με την Έμιλι και τον Άαρον -κάνοντας όλα τα πράγματα που έκανα συνήθως στην τάξη- ήταν μαγικό. Ένιωσα απαραίτητη και χρήσιμη. Για πρώτη φορά τόλμησα να ελπίζω ότι θα μπορούσα να επιστρέψω κάποια στιγμή στην τάξη».
 
Έτσι ενθουσιάστηκε, όταν τον Ιούλιο πέρυσι της τοποθετήθηκαν προσθετικά πόδια και άρχισε να μαθαίνει ξανά να περπατά με εβδομαδιαίες φυσιοθεραπευτικές συνεδρίες. Στην Καθ τοποθετήθηκαν επίσης προσθετικά χέρια. Ωστόσο, αυτά ήταν πολύ λιγότερο ικανοποιητικά γι αυτήν. «Ήταν σαν γάντζοι -λειτουργικά αλλά άσχημα και βαριά. Ένιωθα αμήχανα που τα φορούσα».
 
Η μεγάλη επιστροφή
 
Η Kαθ είχε διαβάσει για τη βρετανική εταιρεία τεχνολογίας Open Bionics και την πρωτοποριακή της κατασκευή  Hero Arms. Κατασκευασμένο από σκληρό νάιλον, το Hero Arms χρησιμοποιεί «μυοηλεκτρικούς αισθητήρες» για να ανιχνεύσει τα ηλεκτρικά σήματα που παράγονται από τις κινήσεις των μυών στον υπάρχοντα βραχίονα. Είναι πολύ πιο ελαφριά από τα κανονικά προσθετικά χέρια και είναι τόσο έξυπνα που μπορούν ακόμη και να σηκώσουν ένα αυγό ή να κρατήσουν ένα ποτήρι κρασί. Αλλά κοστίζουν μεταξύ 8.000 και 10.000 λίρες το καθένα. Το ζήτημα του κόστους λύθηκε ωστόσο από φίλους, συναδέλφους και γονείς μαθητών της Καθ οι οποίοι συγκέντρωσαν 29.000 λίρες  για να τη βοηθήσουν.


 
Το πρώτο Hero Arm της Kαθ -για να ταιριάζει στο δεξί της χέρι- έφτασε ακριβώς στις γιορτές των Χριστουγέννων πέρυσι. Ακολούθησε το δεύτερο τον Ιανουάριο. «Ήταν το καλύτερο δώρο για τα πρώτα Χριστούγεννα. Είχα υποσχεθεί στα παιδιά  μου ότι μια μέρα θα είχα καινούργια όμορφα χέρια. Και τώρα τα έχω», θυμάται συγκινημένη.
 
«Έπρεπε να κάνω τρελή εξάσκηση. Βασικά, πρέπει να φανταστείς τι θέλεις να κάνεις -είτε είναι να πάρεις ένα μαχαίρι και ένα πιρούνι είτε να ανοίξεις μια πόρτα. Υπάρχουν τρεις αισθητήρες στο εσωτερικό του βιονικού βραχίονα και τρεις στο εξωτερικό που συλλαμβάνουν τις μικρές κινήσεις των μυών στα κολοβώματα μου και τις μεταφέρουν στις κινήσεις των δακτύλων", εξηγεί.
 
Οι μαθητές του παλιού σχολείου της -ηλικίας από οκτώ έως 11 ετών- ανυπομονούσαν να δουν τα βιονικά χέρια της Καθ. Τον περασμένη Ιούνιο, 18 μήνες αφότου αρρώστησε, η Kαθ επισκέφτηκε το σχολείο. Τα παιδιά, που είχαν κι αυτά ζήσει το τραύμα της Καθ είχαν μείνει άφωνα από τα χέρια της. Ενθουσιασμένη από την αντίδρασή τους και την ενθάρρυνση των συναδέλφων της, η Kαθ ένιωσε αρκετά σίγουρη για να επιστρέψει στη δουλειά τον Σεπτέμβριο του 2021. «Πηγαίνω πολύ χαλαρά και διδάσκω μόνον  λίγες ώρες την εβδομάδα προς το παρόν γιατί κουράζομαι εύκολα», λέει. «Μαθαίνω επίσης τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω. Μπορώ να γράψω σε έναν πίνακα -εξακολουθώ να είμαι δεξιόχειρας- αλλά το να παίξω παιχνίδια με τα παιδιά είναι άλλο θέμα».
 
Πέρα από τη διδασκαλία, η Καθ είναι ένα ζωντανό παράδειγμα μερικών από τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής, όπως η ανθεκτικότητα, το σθένος και η ευγνωμοσύνη.«Ελπίζω να μπορώ να τους μάθω να εκτιμούν τη ζωή. Σίγουρα το κάνω», επισημαίνει. «Όταν κοιτάζω τον Άαρον και την Έμιλι και θυμάμαι πόσο κοντά ήταν στο να με χάσουν, νιώθω συγκλονισμένη από το πόσο τυχερή  είμαι. Αυτά τα Χριστούγεννα ανυπομονώ να στολίσω το δέντρο. Και φέτος -χάρη στα βιονικά μου χέρια- θα είμαι αυτή που θα κρεμάσει τα στολίδια και θα τυλίξει τα δώρα!», καταλήγει.


Ειδήσεις σήμερα

Εθνικός στόχος το 80% στον εμβολιασμό, τέλος στα σενάρια lockdown

Γκάλοπ: Κυριαρχία κυβέρνησης έναντι ΣΥΡΙΖΑ, αγωνία για πανδημία, πίεση για υποχρεωτικότητα εμβολίου

Αύξηση 50% στην κατανάλωση αντιβιοτικών σε σχέση με το 2015