Αναζητώντας λίγο καθαρό αέρα

Ένας προβληματισμένος Αθηναίος γράφει στο ημερολόγιό του:

Πριν λίγα ακόμη χρόνια, όταν ένας Αθηναίος ήθελε να αναπνεύσει το βάλσαμο των πεύκων, όταν πια είχε βαρεθεί τον κορσέ της πόλης, που τον περιέφερε υπό τύπον καλής συμπεριφοράς από το σαλόνι στο καφενείο, στο μπαρ, στο θέατρο, στο δημόσιο γενικά κέντρο, και ήθελε να ξαπλώσει κάτω χωρίς κολάρο, με τα χέρια ανοικτά, σαν να περίμενε τον ουρανό να πέσει και να τον αγκαλιάσει, όταν ήθελε να ξεκουράσει τ’ αυτιά του και το μυαλό του από το θόρυβο της πόλης, δεν είχε παρά να κάνει ένα περίπατο λίγων χιλιομέτρων έξω από την πόλη.

Εκεί, θα εύρισκε πεύκο, ησυχία, απομόνωση, κυρίως απομόνωση από κάθε τι που θα του θύμιζε κατοικημένη έκταση. Εκεί θα ξεκούραζε τα νεύρα του, θα ξάπλωνε, θα ανέπνεε, θα γελούσε, θα πήδαγε, θα χόρευε, θα έκανε γενικά ότι κάνουν τα παιδιά του σχολείου όταν ο δάσκαλος τους εξαφανιστεί στο βάθος του δρόμου. Με λίγα λόγια θα χαιρότανε την ωραία χαρά του υπαίθρου και του ξεσκλαβώματος από τα κατά συνθήκη ψεύδη.

Σήμερα όμως μπορεί να κάνη το ίδιο πράγμα; Δυστυχώς όχι! Δηλαδή για να πω την αλήθεια, μπορεί να το κάνη αν δεν είναι Αθηναίος αλλά Κωνσταντινουπολίτης επιχειρηματίας που κανονίζει τη τιμή της δραχμής από πρώτη ημέρα της εδώ άφιξής του...
Αυτός μπορεί να πάρει τη λιμουζίνα του και να πάει στον μακρινό Αγ. Μερκούριο, στη Μαλακάσα, στο δάσος της Κινέττας, ολόκληρες δηλαδή δεκάδες χιλιομέτρων μακριά από την πόλη, διότι οι προ ολίγων ακόμη ετών κοντινές εξοχές, το πεύκο, το ελεύθερο από οικοδομή ύπαιθρο, δεν υπάρχει πλέον.

Ο δυστυχής Αθηναίος που δεν ξέρει χρηματιστηριακά κόλπα, και που δεν είναι φίλος των εκάστοτε καταστάσεων για να έχει μέγαρα και αυτοκίνητα, έχασε και αυτή του την απόλαυση διότι η γειτνιάζουσα προς την πόλη εξοχή κατελήφθη από τον μεταπολεμικό νεοπλουτισμό...
Ένα βλέμμα γύρω μπορεί να σας πείσει περί της αληθείας των λεγομένων μου. Αρχίστε από το Καλαμάκι και προχωρήστε προς τη Βουλιαγμένη. Σπίτια, επαύλεις, ντάνσιγκ, παράγκες, τσαντήρια, εστιατόρια, ζυθοπωλεία έχουν πιάσει όλη την ακτή και όλο το δάσος. Και δωσ’ του κόψιμο στα πεύκα για να γίνει ο συνοικισμός των δικηγόρων, και κτύπα τσεκουριές αλύπητα για να κτίσει η εταιρία Βουλιαγμένης!

Θα μου πείτε: όλα τα πεύκα τα έκοψαν; Όχι βέβαια, αλλά τι να κάμω εγώ όταν δεν μπορώ να καθίσω ήσυχος κάτω από ένα πεύκο, διότι θα περάσει το αυτοκίνητο της συγκοινωνίας ή το ιδιωτικό και θα με χορτάσει σκόνη ή όταν θα ενσκήψει η λατέρνα με το ντέφι, ο πασατέμπος και το αλμυροφύστικο; Τι να τα κάνω τα πεύκα κάτω από τέτοιες συνθήκες όταν κάθε δύο λεπτά θα περνάει από πάνω μου, έτσι που θα είμαι ξαπλωμένος, η Μαρίτσα με το κοντό φόρεμα πάνω από το γόνατο για να με σκανδαλίσει, ο Α και ο Β οι οποίοι θα με περιεργασθούν με το βλέμμα από την κορυφή έως τα νύχια; Ασφαλώς δεν είναι για μένα που θέλω ξεκούραση, ησυχία, άνετο ξάπλωμα και άνοιγμα του στήθους, που το θέλω να πλημμυρίσει από άρωμα πεύκου και καθαρό αέρα, χωρίς σκόνη!

Αποτέλεσμα: η εξοχή, το ύπαιθρο, όπως πραγματικά πρέπει να το αισθάνεται κανείς δεν υπάρχει σ’ αυτό το σημείο της Αττικής. Τι απομένει από το πλησιέστερο αθηναϊκό ύπαιθρο με πεύκο; Τίποτε. Το Χαλάνδρι; Το ξέρετε όλοι σας, δεν είναι πια εξοχή!

Χθες έκανα τη σκέψη ότι ίσως να διασώθηκε η Αγία Παρασκευή κοντά στο Χαλάνδρι. Πήρα λοιπόν πρωί-πρωί το δρόμο, γιατί άλλωστε είχα χρόνια να πάω εκεί -μου φαίνεται από το 1915- και είχα ποθήσει να ξαναδώ το κομμάτι εκείνο του Αττικού τοπίου. Και πήγα. Απελπισία! Και εδώ έγινε σύγχρονο προάστιο! Μας την άρπαξε από τα χέρια μας, όπως κάθε τι, ο μεταπολεμικός νεοπλουτισμός!

(Βασισμένο σε κείμενο του Μ. Δειλινού στην εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ, 1936)

Για περισσότερα: https://minoas.gr/syggrafeas/sitaras-thomas/
Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς


Ειδήσεις σήμερα:

Υποχωρεί η σκόνη σήμερα και ανεβαίνει η θερμοκρασία - Δείτε την πρόγνωση του τριημέρου

Τα 150 δευτερόλεπτα του Ελληνο-ουκρανού στρατιώτη που έφεραν «πόλεμο» στη Βουλή

H Ferrero εντόπισε την προέλευση της επιδημίας σαλμονέλας στις Kinder