Όταν το «Θηρίο» από το 1885 μας ανέβαζε «αγκομαχώντας» στη Κηφισιά
03.03.202313:53
Ταξιδιωτικές γραφικότητες άλλου επιπέδου και μιας άλλης εποχής
Εδώ και λίγες μέρες -διαβάζουμε στο ΕΘΝΟΣ του 1938- γράφτηκε πώς το περίφημο «θεριό» της Κηφισιάς θα διακόψει από της 1ης Ιουλίου τα ταξίδια του.
-Επί τέλους, είπανε πολλοί, καιρός ήτανε αυτά τα οικτρά στην όψη παλιοσίδερα να πάψουν να επιμένουν να παίζουν το ρόλο του «τρένου».
Και όμως το ¨θηρίο της Κηφισιάς¨, που σήμερα ούτε να το ακούσει δεν θέλει ο κόσμος, ήταν ένα θαύμα για την εποχή του...
Να ξέρατε αλήθεια τι χρυσά όνειρα και τι τρελές ελπίδες πλημμύρισαν τους Αθηναίους τις ημέρες της γεννήσεώς του, τον Μάιο του 1885!
Ιδού λοιπόν μια διθυραμβική περιγραφή για το παρθενικό του ταξίδι, όπως την έζησε ο ρεπόρτερ της έγκριτης ΕΣΤΙΑΣ, κάτω από τον συνταρακτικό τίτλο «Απ’ Αθηνών εις Κηφισιάν». Σα να έλεγε, να πούμε, «από Όσλο σε Γιοχάνεσμπουργκ ή από Μόσχα σε Καλιφόρνια με αεροπλάνο!»
Επί τέλους. Δόθηκε στην αφετηρία της Πλατείας Λαυρίου το σύνθημα της αναχώρησης. Η ατμάμαξα συρίζει σε οξείς τόνους. Η αμαξοστοιχία συγκλονίζεται, απομακρύνεται ήρεμα, κατ’ αρχάς, του σταθμού και αρχίζει ξαφνικά ένα παράφορο καλπασμό επί των σιδηρών γραμμών μέσα από τους αγρούς.
Το βλέμμα, γράφει ο αρθογράφος, δεν προφταίνει να αναπαυτεί πάνω στα θελκτικά και μεγαλοπρεπή τοπία. Εκεί κάτω, προσθέτει, διακρίνω τον Κολωνό μεταμορφωμένο σε λαχανόκηπο.
Η πεδιάδα, μια ακατάπαυτη σειρά από τοπογραφίες...
Παρελαύνουν συστάδες δένδρων, θερισμένοι και καταπράσινοι αγροί, αμπελώνες με στοιχισμένα κλήματα, κοπάδια προβάτων διασπαρμένων στα λιβάδια.
(σ.σ. Όλα αυτά τα ωραία συνέβαιναν από την αφετηρία στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου ως το Ηράκλειο)
Σε λίγο φτάνουμε στο πενιχρό Αμαρούσιον.
Εδώ τα πράγματα σκούρυναν, γιατί μόλις είδανε οι χωριάτες το «Θηρίο» αρπάξανε τα σακούλια τους επ’ ώμου και το έβαλαν στα πόδια!
Η από «ρυτήρος όμως ελαύνουσα ατμάμαξα» συνέχισε και σε λίγο φτάσαμε στην Κηφισιά.
Φανταστείτε, όσοι δεν είδατε αυτήν την κοίτη του χειμάρρου «Πύρνα», με τους κισσούς και τα πλατάνια, τι άγρια καλλονή δίνει στο τοπίο...
Όσοι θέλουν, τώρα, να γνωρίσουν και την ιδιάζουσα ελληνική φυσιογνωμία της Κηφισιάς, ας σπεύσουν να την επισκεφτούν. Εδώ ο πολιτισμός έχει για τα καλά εισχωρήσει με το ζύθο, το τυρί και το σαλάμι της Σβίτσερης, τους ένστολους υπηρέτες των ξενοδοχείων, τους καταλόγους φαγητών γραμμένους γαλλιστί, ακόμη και αφίσες, διαφημίζουσες γαλλικά περιοδικά.
***
Τις οικονομικοκοινωνικές τώρα συνέπειες της γέννησης του «Θηρίου» διαβάζουμε στο Ετήσιο Ημερολόγιο του 1887.
«Ο σιδηρόδρομος αυτός προήγαγε την μεταξύ Αθηνών και Κηφισιάς και Αθηνών και Λαυρίου συγκοινωνία - Σκεφθείτε ότι πριν θέλαμε επτά ώρες ταξιδίου μέχρι το Λαύριο και τώρα θέλουμε μόνο τέσσερεις! Συνετέλεσε στην ταχύτερη συγκοινωνία της Αθήνας με τα λιμάνια του Ευβοϊκού και Παγασητικού, και πέτυχε ακόμη, τους ταξιδιώτες πού τους πιάνει η θάλασσα, να τους ξαποστείλει τέσσερεις ώρες πρωτύτερα στην Αθήνα, άφησε πού τους γλύτωσε το γύρω από το Σούνιο ταξίδι.
Να μη ξεχάσουμε φυσικά πως διευκόλυνε τις θερινές εκδρομές των Αθηναίων στην Κηφισιά και το Μαρούσι».