Τα μυστικά της Αθήνας

Αθηναίος φίλος, φυσικά χωρίς δολάρια, ξεναγώντας κάποιους Αμερικάνους –φίλους, φίλου του, βλέπετε υπάρχουν και οι υποχρεώσεις...- με δολάρια, έβλεπε τις υποχρεώσεις του προς την ελληνική παραδοσιακή φιλοξενία να υποβάλλονται σε φρικτή δοκιμασία...

Και σκεφτότανε ο δυστυχής, πόσο πιο σωστή θα ήταν η τάξις των πραγμάτων αν οι φιλοξενούντες Αθηναίοι είχαν τα δολάρια και οι φιλοξενούμενοι Αμερικανοί τις δραχμές!

-Και όμως έπρεπε να τους περιποιηθώ... μου διηγιότανε.

-Τους περιποιήθηκες τελικά;

-Όσο μου το επέτρεψε το αδύνατο νόμισμα της χώρας.

-Τους πήγες στα αξιοθέατα;

-Προτίμησα τα αξιοθέατα όπου πηγαίνει κανείς πεζή ή το πολύ με τραμ ή λεωφορείο... Αλλά προχθές με την πανσέληνο, οι ξένοι μου, που είχαν έρθει, φαίνεται, διαβασμένοι, μου ζήτησαν να τους οδηγήσω βραδιάτικα στην Ακρόπολη.

-Και τους πήγες;

-Φρόντισα, προτού κάνω οτιδήποτε, να εξακριβώσω τους οικονομικούς παράγοντες της επίσκεψης αυτής. Έμαθα λοιπόν ότι για να απολαύσει κανείς το σεληνοφώτιστο θαύμα, χρειάζονται εξήντα πέντε δραχμές κατ΄ άτομο. Και επειδή μαζί με τους Αμερικάνους ήμασταν τέσσερεις, το όλον μας κάνει διακόσιες εξήντα δραχμές.

»Βάλε και το αυτοκίνητο να μας πάει και να μας φέρει, με τη σχετική αναμονή μέχρι το τέλος του προσκυνήματος, βάλε και τίποτε παγωτά στην επιστροφή, βάλε ακόμα και κάτι σου είπα, κάτι μου είπες, μου χρειαζότανε πολύ απλά καμιά τετρακοσαριά δραχμούλες...

»Δεινή δοκιμασία δηλαδή των φιλόξενων αισθημάτων μου, αλλά και της δραχμικής μου υποστάσεως!

»Αλλά βέβαια, όταν δεν έχει κανείς δολάρια, έχει ευτυχώς εμπνεύσεις...

»Άκου λοιπόν τι έκανα ο αθεόφοβος. Όταν πήγα να τους παραλάβω πήρα ένα οιστρηλατημένο ύφος και τους δήλωσα:

-Έχω μια έμπνευση κύριοι. Αντί να πάμε στην Ακρόπολη, σας προτείνω να ανεβούμε στον Λυκαβηττό. Θα δείτε το ωραιότερο θέαμα που μπορεί να δει άνθρωπος στη ζωή του. Και θα είναι κρίμα να φύγετε από την πόλη μας χωρίς να αντικρύσετε αυτό το θαύμα!

»Η... σωτήρια εκδρομή έγινε αποστολικά* και οι κατενθουσιασμένοι φιλοξενούμενοί μου, μού δήλωσαν με ένα στόμα στην επιστροφή:

-Πραγματικά εσείς οι Αθηναίοι ξέρετε κάποια μυστικά της Αθήνας εντελώς άγνωστα σε εμάς...

Το ωραίο πράγματι μυστικό ήταν ότι η όλη αυτή περιποίηση των ξένων κόστισε στο φίλο μου δραχμές έντεκα και εξήντα, όσο το αντίτιμο τεσσάρων λεμονάδων σε ένα ταπεινό καφενεδάκι στη κορυφή του Λυκαβηττού!

* Ο κοινός ποδαρόδρομος αποκαλείτο κατ΄ ευφημισμό ¨Άποστολικός¨ σε ανάμνηση του ποδαρόδρομου των Αγίων Αποστόλων στα κηρύγματά τους.

(βασισμένο σε χρονογράφημα του Παύλου Νιρβάνα για την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 1933)

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς