Πατώντας φρένο στη δουλειά: Γιατί τα αφεντικά πρέπει να ενθαρρύνουν τους υπαλλήλους να πάρουν μια ανάσα

Διορίες, περιορισμένος χρόνος και μια συνεχής αίσθηση ότι πρέπει να βιαστούμε. Αυτά τα τρία πράγματα συχνά παίζουν σε μια ατελείωτη λούπα στον εργασιακό τομέα, καθορίζοντας την σχέση μας με το αφεντικό μας, με την εταιρεία και τελικά με την παραγωγικότητά μας. Είναι άλλωστε ίδιον κάθε επιχείρησης που σέβεται τον εαυτό της, να δημιουργεί χρονικά περιθώρια και να πιέζει το προσωπικό της να εμπίπτει σε αυτά.

Τι θα γινόταν όμως αν αφαιρούσαμε από την εξίσωση αυτή την έντονη ανάγκη για ταχύτητα; Στον ταχέως εξελισσόμενο κόσμο των επιχειρήσεων, όπου οι προθεσμίες ξεπροβάλλουν και ο ανταγωνισμός είναι έντονος, η ιδέα της επιβράδυνσης μπορεί να φαίνεται αντιφατική. Ωστόσο, η έρευνα και οι ειδικοί στον χώρο εργασίας υποστηρίζουν όλο και περισσότερο την αλλαγή προοπτικής σε σχέση με αυτή.

Σε αυτό το άρθρο, διερευνούμε γιατί τα αφεντικά πρέπει να ενθαρρύνουν τους υπαλλήλους τους να «πατήσουν φρένο» και να αγκαλιάσουν έναν πιο αργό ρυθμό για αυξημένη παραγωγικότητα και συνολική ευημερία.

Πηγαίνοντας λίγο πιο αργά

Σε έναν κόσμο που συχνά εξυμνεί την ταχύτητα και την αποδοτικότητα, τα οφέλη της επιβράδυνσης δεν μπορούν να αγνοηθούν. Τα αφεντικά που αναγνωρίζουν την αξία ενός πιο μετρημένου ρυθμού συμβάλλουν σε μια εργασιακή κουλτούρα που δίνει προτεραιότητα στη δημιουργικότητα, την ευημερία και τη μακροπρόθεσμη επιτυχία. Ενθαρρύνοντας τους υπαλλήλους να παίρνουν ανάσες, οι ηγέτες μπορούν να προωθήσουν ένα πιο αφοσιωμένο, παραγωγικό και ικανοποιημένο εργατικό δυναμικό. Κυρίως γιατί στον αγώνα για την επιτυχία, μερικές φορές το κλειδί δεν είναι να τρέξει κανείς γρηγορότερα, αλλά να έχει έναν πιο σταθερό ρυθμό. Ποια είναι όμως τα οφέλη αυτής της πολυπόθητης επιβράδυνσης;

Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση ότι η συνεχής βιασύνη οδηγεί στην επιτυχία, η ενθάρρυνση των εργαζομένων να κάνουν διαλείμματα μπορεί να αυξήσει σημαντικά την παραγωγικότητα. Η συνειδητή ανάπαυση επιτρέπει στον εγκέφαλο να «επαναφορτιστεί», με αποτέλεσμα τη βελτίωση της συγκέντρωσης, την οξύτερη λήψη αποφάσεων και, τελικά, την αύξηση της αποδοτικότητας. Τα αφεντικά που κατανοούν την αξία των περιοδικών διαλειμμάτων, ενισχύουν μια εργασιακή κουλτούρα που δίνει προτεραιότητα στη βιώσιμη παραγωγικότητα, έναντι της απλής πολυπραγμοσύνης. Παράλληλα, καλλιεργούν ένα δημιουργικό και καινοτόμο περιβάλλον, καθώς η δημιουργικότητα «ευδοκιμεί» όταν το μυαλό μας είναι πιο χαλαρό. Όταν λοιπόν στους εργαζόμενους δίνεται ο χρόνος και ο χώρος για να επιβραδύνουν, το μυαλό τους μπορεί να περιπλανηθεί, ανοίγοντας το δρόμο για καινοτόμες ιδέες. Τα εργασιακά περιβάλλοντα που ενθαρρύνουν μια κουλτούρα δημιουργικότητας, υποστηρίζοντας τις σύντομες παύσεις στην εργάσιμη ημέρα, διαπιστώνουν ότι οι ομάδες τους είναι πιο πιθανό να βρουν νέες λύσεις και να σκεφτούν έξω από τα συμβατικά όρια.

Αυτή η επιβράδυνση όμως επηρεάζει ιδιαίτερα και τον ψυχολογικό παράγοντα, μετριάζοντας την επαγγελματική εξουθένωση και το άγχος. Ο υψηλών απαιτήσεων και γρήγορος ρυθμός των σύγχρονων χώρων εργασίας οδηγεί συχνά σε επαγγελματική εξουθένωση και αυξημένα επίπεδα στρες. Οι οργανισμοί και εταιρείες που προωθούν ενεργά τη σημασία της λήψης ανάσας αποδεικνύουν τη δέσμευσή τους για την ψυχική ευημερία των υπαλλήλων τους. Αυτό όχι μόνο μειώνει το άγχος και την επαγγελματική εξουθένωση, αλλά και προάγει ένα περιβάλλον όπου οι εργαζόμενοι αισθάνονται ότι υποστηρίζονται, οδηγώντας σε αυξημένη εργασιακή ικανοποίηση και ένα πιο ανθεκτικό εργατικό δυναμικό.

Ένας χώρος εργασίας που αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της επιβράδυνσης δείχνει στους εργαζόμενους ότι η ευημερία τους αποτελεί προτεραιότητα. Όταν οι υπάλληλοι ενθαρρύνονται για διαλείμματα και στιγμές χαλάρωσης, χτίζεται ένα θετικό εργασιακό περιβάλλον. Αυτό, με τη σειρά του, ενισχύει το ηθικό, ενδυναμώνει τους ομαδικούς δεσμούς και ενισχύει τη συνολική ικανοποίηση από την εργασία, δημιουργώντας έναν εργασιακό χώρο όπου οι εργαζόμενοι όχι απλώς επιβιώνουν, αλλά ευημερούν. Αυτό όχι μόνο αποτρέπει την επαγγελματική εξουθένωση, αλλά διασφαλίζει επίσης ότι οι εργαζόμενοι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική τους ζωή.

Ζωντανά παραδείγματα

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ορισμένες εταιρείες και ηγέτες είναι γνωστές για την προώθηση μιας υγιούς ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, την ενθάρρυνση των διαλειμμάτων και τη δημιουργία υποστηρικτικών εργασιακών περιβαλλόντων. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν:

• Google: Η Google είναι γνωστή για την έμφαση που δίνει στην παροχή ενός θετικού εργασιακού περιβάλλοντος. Η εταιρεία προσφέρει διάφορες ανέσεις στους εργαζομένους, όπως χώρους χαλάρωσης, ψυχαγωγικές δραστηριότητες και ευέλικτο ωράριο εργασίας, ενθαρρύνοντας μια υγιή ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.

• Salesforce: Η Salesforce, υπό την ηγεσία του διευθύνοντος συμβούλου Marc Benioff, έχει αναγνωριστεί για τη δέσμευσή της στην ευημερία των εργαζομένων. Η εταιρεία έχει εφαρμόσει διάφορα προγράμματα, συμπεριλαμβανομένων πρωτοβουλιών ευεξίας και πολιτικών που προωθούν την ευελιξία και το ελεύθερο χρόνο.


• Microsoft: Η Microsoft, με επικεφαλής τον CEO Satya Nadella, έχει υιοθετήσει μια κουλτούρα που δίνει έμφαση στην εργασιακή ευελιξία και την ευημερία των εργαζομένων. O Nadella έχει ταχθεί υπέρ της ενσυναίσθησης στον εργασιακό χώρο και της αναγνώρισης της σημασίας της διατήρησης ισορροπίας μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής.

• Zoom Video Communications: Ο διευθύνων σύμβουλος της Zoom, Eric Yuan, έχει εκφράσει τη σημασία της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Δεδομένης της φύσης των υπηρεσιών της Zoom, η εταιρεία έχει επίσης διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην παροχή δυνατότητας απομακρυσμένης εργασίας, επιτρέποντας στους εργαζόμενους μεγαλύτερη ευελιξία.

Αυτή η ευελιξία που προέρχεται από ένα mindset που υιοθετεί πιο αργούς ρυθμούς, είναι από ότι φαίνεται τελικά και ο νικητήριος παράγοντας που κάνει αυτές τις εταιρείες να ξεχωρίζουν στην αγορά εργασίας και απολαμβάνουν μεγάλα κέρδη. Ακόμα και αν οι πρακτικές τους αλλάξουν στο μέλλον, την παρούσα στιγμή οι εταιρείες αυτές μας αποδεικνύουν περίτρανα ότι για να φτάσεις στον τερματισμό – ή τον στόχο σου – δεν χρειάζεται να τρέχεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, αλλά να διατηρείς έναν σταθερό και ήπιο ρυθμό.