Ιστορίες της παλιάς Αθήνας, 1928: Πώς μας κλέβουν με απλή αριθμητική

Ας βοηθήσουμε σήμερα λιγάκι την κατάσταση, βάζοντάς σας με μερικά παραδείγματα στον παραπλανητικό κόσμο των τιμών –διάβαζε αριθμών...

-Το εμπόριο έχει ανακαλύψει ένα παντοδύναμο μυστικό, απέναντι τουοποίου πολύς κόσμος κάμπτεται και τελικά υποκύπτει. Αυτά μου έλεγε προχθές κάποιος φίλος παρατηρητικός αλλά και βαθύς ψυχολόγος. Και συνέχισε:

»Το παν για τον άνθρωπο είναι να τον πείσεις ότι δεν είναι θύμα απάτης, ότι δεν πρόκειται να τον περιπλέξεις και να του ¨την φτιάξεις¨ κατά το κοινώς λεγόμενο. Σε αυτό έρχεται βοηθός η αριθμητική με τις τέσσερεις πράξεις της, διάφοροι απλούστατοι υπολογισμοί και η μαγική δύναμη που έχουν οι αριθμοί! Καθένας αριθμός έχει την δική του δύναμη...

»Είτε τον δεις γραμμένο, είτε τον ακούσεις αναγγελλόμενο επιδρά αμέσως στο πνεύμα και στον εγκέφαλό σου γενικά, όπου σχηματίζεται μια ορισμένη εικόνα διαφορετικής αξίας και μια έννοια διαφορετικής βαρύτητας αλλά και σημασίας...

-Δεν μου το κάνεις πιο λιανά, τον διέκοψα.

-Δηλαδή θέλεις παραδείγματα, μου απάντησε, άκουσε λοιπόν:

»Ο άνθρωπος ο οποίος πρόκειται να λάβει χρήμα δίδοντας είδος, πρέπει να γνωρίζει μερικά στοιχειώδη πράγματα τα οποία για εμάς τους λοιπούς θνητούς, τους μη έχοντας ιδέαν περί δοσοληψιών, δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία.

»Λόγου χάριν ένα ζευγάρι παντόφλες διακοσίων πέντε δραχμών είναι κάτι απροσπέλαστο και πανάκριβο. Κατά την κρίση μας μόνο για εκατομμυριούχους. Εμείς λοιπόν, οι περιορισμένων μέσων άνθρωποι, αγοράζουμε παντόφλες εκατό ενενήντα οκτώ και πενήντα...

»Ιδού η μαγεία των αριθμών αγαπητέ μου!

»Για αυτόν που τα υπολογίζει όλα με μαθηματικό τρόπο η διαφορά είναι γελοία. Έξη και πενήντα στις διακόσιες. Για τον εγκέφαλο όμως η διαφορά είναι τεράστια! Για τον ίδιο λόγο πληρώνεις ευχαρίστως νοίκι τρεις χιλιάδες εννιακόσιες, αλλά αρνείσαι να πληρώσεις τέσσερεις χιλιάδες.

»Αγοράζεις κουκιά οκτώ και πενήντα και ποτέ εννιά δραχμές την οκά. Κοιμάσαι αναπαυτικότατα με πυτζάμα που αγόρασες διακόσιες ενενήντα δραχμές, αλλά βλέπεις εφιάλτες αν την πλήρωσες τριακόσιες...

»Κατά την ίδια έννοια τρως μακαρόνια με απληστία και ευχαρίστηση προς τρεις και ενενήντα την μερίδα, και σου κάθονται στο στομάχι όταν έχουν τέσσερεις.

»Υπάρχει ένας μαγικός και διαβολικός συντελεστής σε όλα αυτά. Υπάρχει ο προδότης αριθμός, ο ύπουλος, αυτός που σε σαγηνεύει και σε ελκύει.

»Πρόσεξε λοιπόν φίλε μου, και κάποια στιγμή θα το αντιληφτείς και εσύ...

Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε στο μυαλό μια στιχομυθία με κάποιο γνωστό, που μου ζήτησε πρόσφατα δανεικά όχι ένα πεντακοσάρικο αλλά τετρακόσιες ενενήντα πέντε, με την υπόσχεση να τις επιστρέψει, ο αθεόφοβος, όχι σε ένα μήνα, αλλά σε είκοσι εννιά μέρες!

Ομολογώ ότι δεν περίμενα να συνειδητοποιήσω τόσο γρήγορα την μαγεία των αριθμών...

Αυτά λοιπόν το 1928. Φαίνεται υπήρχε και τότε ακρίβεια και αισχροκέρδεια, εξ ου και το χρονογράφημα της ΕΣΤΙΑΣ.

Τώρα αν θέλετε να το εμβαθύνετε στο σήμερα να κάνετε τρεις βόλτες στη λαϊκή της γειτονιάς σας. Μια κατά τις 7.30 μια κατά τις 13.00 και μία κατά τις 15.30 και θα με θυμηθείτε.
Το επόμενο σας βήμα θα είναι βέβαια στο σούπερ-μάρκετ. Όσο πιο μεγάλο τόσο και πιο εξελιγμένες οι παραπλανητικές τεχνικές. Με το τρικ 2 το 1 δώρο που δεν κάνει όσο το 1 ξεχωριστά αλλά κάτι παραπάνω – αυτό το ΚΑΤΙ παραπάνω είναι όλα τα λεφτά.

Τέλος αν δεν το πήρατε χαμπάρι το κόλπο Grosso με την ποσότητα, αποτελεί την τελευταία εξέλιξη –dernier cri. Τιμές σταθερές ακόμη και χαμηλότερες αλλά ελαφρά μικρότερη ποσότητα σε ειδική συσκευασία καμουφλάζ που όχι μόνο δεν καταλαβαίνεις τίποτα αλλά μπορεί να νοιώθεις και smart που λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι.

Α! και να μη ξεχάσω the last frontier. Κολλάς τη μαγική λέξη ΝΕΟ ή ΤΩΡΑ ΜΕ ΑΜΩΝΙΑΖΟΛ όπως βλέπαμε εμείς οι παλιοί, και όλοι πέφτουνε σαν τις μύγες στο γάλα...

Αυτά τα λίγα για σήμερα...

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς