Ένα διαχρονικό αίνιγμα

Έχω μπροστά μου και ένα κείμενο της ΕΣΤΙΑΣ του 1927 με υπογραφή ¨ΛΑΥΡΑΣ¨ και τίτλο: ¨ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ¨.

-Δεν μπορώ να λύσω ένα αίνιγμα, το οποίο με βασανίζει όπου πάω και όπου σταθώ...

Μου έλεγε συμπολίτης, που απουσίασε για κάμποσα χρόνια στα ξένα και επανήλθε τελευταίως.

... Πες μου, σε παρακαλώ, τόσο χρήμα τρέχει σε αυτόν τον τόπο, και εσείς φωνάζετε διαρκώς περί κρίσεως;

Αμέσως σκέφτηκα ¨αυτοί οι άνθρωποι ώσπου να συνέλθουν στην πραγματικότητα, είναι σαν να πέφτουν από τα σύννεφα!¨. Αυτός συνέχισε:

»Πιθανόν, όπως και αλλού, να υπάρχουν κολοσσιαίες περιουσίες, πάμπλουτοι βασιλείς των τενεκέδων, του χοιρομεριού, της σαρδέλας ή άλλου είδους επιχειρηματίες. Εφοπλιστές, Τραπεζίτες, Κεφαλαιούχοι, Γαιοκτήμονες. Όλοι αυτοί έχουν τις βίλες τους, ταξιδεύουν, ρολάρουν τα αυτοκίνητά τους, χορεύουν, γλεντούν, σπαταλούν... Έτσι είναι ο κόσμος, άδικος, τι να κάνεις; Αλλά, φίλε μου, αυτό που γίνεται εδώ, δεν το είδα πουθενά αλλού!

-Τουτέστιν;

-Τι τουτέστιν; Όλος ο κοσμάκης ξοδεύει πέρα και πέρα!

»Μπορείς σε παρακαλώ να με πληροφορήσεις πόθεν εσοδεύονται τα εξοδευόμενα;

»Ιδού λόγου χάριν η απέναντι μας παρέα που μόλις έφυγε: Ο καβαλιέρος συνόδευε όχι μία αλλά και δύο, και τρεις ντάμες. Μετρώ παγωτά, μπύρες, γενναίο πουρμπουάρ. Μία από τις τρεις ήθελε να παίξει και φιστίκια. Έπαιξε. έχασε φυσικά... Ο νέος πλήρωσε αν δεν απατώμαι δραχμές εκατόν πενήντα. Η άλλη ήθελε ταξί. Αμέσως εκλήθη το ταξί και πληρώθηκε. Πέρασε όπως είδες και ο Κινέζος με τα περιδέραια. Εκατόν είκοσι δραχμές, τζάμπα πράμα. Η Φροσούλα επιθυμούσε περιδέραιο. Αμέσως το περιδέραιο αγοράστηκε...

»Μετρήσατε, προσθέσατε, υπολογίσατε. Το πεντακοσάρικο δαπανήθηκε μέσα σε μια ώρα. Ο άνθρωπος αυτός δεν θα πάει καλά ως το τέλος. Το εμπόριο του, οι επιχειρήσεις του δεν θα ευδοκιμήσουν. Είναι κακός έμπορος!

-Δεν είναι έμπορος, αγαπητέ μου, είναι απλούστατα γραφιάς. Χίλιες εξακόσιες δέκα οκτώ και πενήντα μηνιαίως!

-Και οι άλλοι, οι προς τούτον όμοιοι;

-Και αυτοί το ίδιο. Χίλιες εξακόσιες, δύο χιλιάδες το μέγιστο! Ο έμπορος, ο βιομήχανος, ο επιχειρηματίας, ο κεφαλαιούχος, ο μικροκεφαλαιούχος δεν ξοδεύει, δεν σπαταλά! Παν ό τι βλέπεις κινούμενο, ξοδευόμενο, νταραβεριζόμενο, σκορπιζόμενο αγρίως είναι ο μισθός, η δεκαημερία, το βδομαδιάτικο, η προκαταβολή...

-Ωραία, αλλά αυτά επαρκούν μια μέρα, δύο, τρεις άντε πέντε το πολύ για μια τέτοιου είδους ζωή. Έπειτα;

-Έπειτα μη ρωτάς. Υπάρχουν τα κινούμενα, ξοδευόμενα και κυκλοφορούντα χρήματα, τα οποία υπάγονται σε κάποιο λογαριασμό από τις δέκα του μήνα μέχρι τέλους και δεν υπόκεινται σε καμία από τις γνωστές μεθόδους υπολογισμού! Πλην των τεσσάρων πράξεων της αριθμητικής πρέπει να υπάρχει στα μέρη μας και μία πέμπτη που δεν την ξέρουμε ακόμα... Υπάρχει όμως, στηριζόμενη επί αορίστων δεδομένων!

»Είναι βεβαιωμένο ότι εισπράττεις δύο. Αποδεικνύεται ότι δαπανάς δέκα. Τα οκτώ από πού βγαίνουν; Αίνιγμα και μυστήριο. Εν τούτοις είναι γεγονός. Άρα η πέμπτη πράξη υπάρχει. Όπερ έδει δείξαι!

Αγαπητοί φίλοι πέρασαν από τότε 97 ολόκληρα χρόνια. Λέτε οι απαντήσεις, που θα δώσουν στις ελεγκτικές αρχές οι παραλήπτες με τα ραβασάκια ανά χείρας, να φωτίσουν το διαχρονικό αυτό αίνιγμα; Πολύ αμφιβάλλω!

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς