Σαν Κουέντιν: Ανατριχιαστικές ιστορίες από τη χειρότερη φυλακή θανατοποινιτών στον κόσμο
19.03.202413:43
Ο θανατοποινίτης που έχτισε την αίθουσα αερίου, ο δεσμοφύλακας που αυτοκτόνησε και τα κελιά που μοιάζουν με κονσέρβες σαρδέλας
Γεμάτες αρουραίους, με οροφές που στάζουν και κρατούμενους που μένουν μόνοι τους επί 23 ώρες σε κελιά που μοιάζουν με «κονσέρβες σαρδέλας» είναι οι εγκαταστάσεις του Σαν Κουέντιν της πιο διάσημης φυλακής για θανατοποινίτες στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η φυλακή βρίσκεται βόρεια του Σαν Φρανσίσκο και έχει στεγάσει μερικούς από τους πιο διαβόητους εγκληματίες της Αμερικής. Είναι η μόνη πτέρυγα θανατοποινιτών της πολιτείας για άνδρες κρατούμενους και η μεγαλύτερη στις ΗΠΑ.
Αυτό όμως πρόκειται να αλλάξει, καθώς ο κυβερνήτης Γκάβιν Νιούσαμ μετατρέπει την παλαιότερη φυλακή της Καλιφόρνιας σε κέντρο απεξάρτησης.
Ο ίδιος ανακοίνωσε πέρυσι ότι θα αφαιρέσει τον θάλαμο θανάτου και θα μεταφέρει τους 533 θανατοποινίτες σε κανονικές φυλακές σε όλη την Καλιφόρνια.
Αυτοί οι κρατούμενοι θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στη φυλακή - και θα μπορούν να οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα μόνο αν ένας άλλος κυβερνήτης επαναφέρει τη θανατική ποινή.
Οι συνθήκες του Σαν Κουέντιν -που πραγματοποίησε την πρώτη του εκτέλεση το 1893- έχουν περιγραφεί ως σοκαριστικές από τους κρατούμενους και τις οικογένειές τους. Οι φυλακές είναι διάσημες για τον πράσινο θάλαμο εκτέλεσης, ο οποίος εκπέμπει κόκκινο φως όταν εκτελείται ένα άτομο, ορατό από τον κοντινό αυτοκινητόδρομο.
Εν τω μεταξύ, τα μέλη της οικογένειας αναγκάζονται να περνούν δίπλα από την είσοδο του θαλάμου εκτέλεσης της φυλακής κάθε φορά που την επισκέπτονται για να δουν το αγαπημένο τους πρόσωπο.
Εδώ ρίχνουμε μια ματιά στην ανατριχιαστική ιστορία του Σαν Κουέντιν - συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων που οι εκτελέσεις πήγαν στραβά.
Περιττώματα πουλιών και κελιά γεμάτα αρουραίους
Χάρη στο πράσινο δωμάτιο του θανάτου του Σαν Κουέντιν - και σε διαβόητους κρατούμενους όπως ο ηγέτης της αίρεσης Τσαρλς Μάνσον - η φυλακή είναι ευρέως γνωστή ως μία από τις χειρότερες των ΗΠΑ.
Οι κρατούμενοι μένουν μόνοι τους για 23 ώρες την ημέρα σε ένα κελί διαστάσεων 1,2 μ. επί 2,7 μ. το οποίο παρομοιάζουν με «κονσέρβα σαρδέλας».
Όταν ο Ραμόν Ρότζερς έφτασε στο Σαν Κουέντιν το 1996, ισχυρίστηκε ότι υπήρχε βροχή που έπεφτε από το ταβάνι, ποντίκια και αρουραίοι τριγυρνούσαν σε κάθε σημείο, καθώς και σμήνη πουλιών που αφόδευαν παντού. «Ήταν ένα αηδιαστικό περιβάλλον», δήλωσε στο BBC.
Ο Κιθ Ντούλιν, πρώην οδηγός νταλίκας που καταδικάστηκε για φόνο, πέρασε τα τελευταία 28 χρόνια στο Σαν Κουέντιν.
Η μητέρα του Ντόνα Λάρσεν, η οποία κάνει ένα ταξίδι εννέα ωρών μετ' επιστροφής μια φορά το μήνα για να επισκεφθεί τον γιο της, δήλωσε ότι είχε μείνει έκπληκτη από το πόσο βρόμικη ήταν η φυλακή την πρώτη φορά που την επισκέφθηκε. «Είχε μια δυσοσμία», δήλωσε στο BBC. «Μερικές φορές τα ρούχα του Κιθ μυρίζουν μούχλα όταν τον επισκεπτόμαστε. Το να ξέρεις ότι το αγαπημένο σου πρόσωπο ζει μέσα σε αυτό τον χώρο σε αρρωσταίνει».
Από το 1996 το Σαν Κουέντιν εκτελεί κρατούμενους με θανατηφόρο ένεση - αλλά προηγουμένως, μαζί με τη γειτονική φυλακή Φόλσομ, επέλεγε τον απαγχονισμό.
Ο επαγγελματίας διαρρήκτης Ντάλας Ίγκαν επέλεξε να κρεμαστεί αφού λήστεψε 100.000 δολάρια από ένα κοσμηματοπωλείο και πυροβόλησε έναν μάρτυρα το 1932.
«Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο από τον απαγχονισμό», φέρεται να είχε πει στον δικαστή. «Κατά βάθος είμαι εγκληματίας και θέλω να κρεμαστώ».
Η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε και το πρωί της εκτέλεσής του, του δόθηκε ένα πλούσιο πρωινό και του επετράπη να καπνίσει ένα πούρο, καθώς και να πιει μερικά σφηνάκια ουίσκι. Καθώς οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι του έβαζαν χειροπέδες και τον οδηγούσαν στην αγχόνη, λέγεται ότι χόρευε σε όλη τη διαδρομή.
Ο δήμιος αυτοκτόνησε
Ένας δεσμοφύλακας - δήμιος στο Σαν Κουέντιν για πέντε χρόνια - υπέφερε πολύ από το γεγονός ότι έπρεπε να σκοτώσει τόσους πολλούς ανθρώπους.
Ο Άμος Λαντ έγινε επικεφαλής αναπληρωτής διευθυντής του Σαμ Κουέντιν το 1894 και επέβλεψε τις εκτελέσεις περίπου 24 ανδρών μόνο κατά τα δύο πρώτα χρόνια της θητείας του.
Όταν αντικαταστάθηκε από τον Φρανκ Αρμπόγκαστ το 1899, ο Λαντ προφανώς τον προειδοποίησε: «Με κυνηγούν. Υπάρχουν αρκετοί κάτω από το κρεβάτι τώρα... είναι θέμα χρόνου να με πιάσουν».
Αντ' αυτού άρχισε να εργάζεται ως κανονικός φρουρός, αλλά άρχισε να έχει παραισθήσεις - να βλέπει πράγματα και να ακούει παράξενες φωνές.
Ένα χρόνο αργότερα μεταφέρθηκε στο κρατικό άσυλο της Καλιφόρνιας στη Νάπα - όπου τελικά αυτοκτόνησε.
35 λεπτά για να πεθάνει
Από το 1938 το αέριο ήταν το όπλο επιλογής της φυλακής - αλλά όταν δοκιμάστηκε για πρώτη φορά σε ζωντανό ζώο, δεν πήγε καλά.
Πριν από τον πρώτο κρατούμενο, ένα γουρούνι τοποθετήθηκε στον θάλαμο. Σοκαριστικό είναι ότι χρειάστηκαν περισσότερα από 35 λεπτά για να υποκύψει στο αέριο - παρά το γεγονός ότι οι κατασκευαστές έλεγαν ότι θα το σκότωνε σε 15 δευτερόλεπτα.
Αλλά αυτό δεν άλλαξε και συνέχισε να είναι ο τρόπος με τον οποίο θανατώνονταν οι κρατούμενοι για σχεδόν έξι δεκαετίες.
Κρατούμενος έφτιαξε δικό του θάλαμο αερίων
Εκτίοντας ποινή για διάρρηξη, ο Άλφρεντ Γουέλς ήταν κρατούμενος στην κανονική πτέρυγα της φυλακής του Σαν Κουέντιν τη δεκαετία του 1930, όταν διατάχθηκε να βοηθήσει στην κατασκευή του θαλάμου εκτέλεσης.
Τον φοβόταν, λέγοντας σε έναν άλλο κρατούμενο κατά τη διάρκεια της εγκατάστασής του: «Σε αυτό τον χώρο δεν θέλω να έρθω ποτέ».
Όταν ο Γουέλς αποφυλακίστηκε τελικά με αναστολή, άρχισε να βγαίνει με την ετεροθαλή αδελφή του - προς μεγάλη αντίθεση της οικογένειάς του.
Αυτό πυροδότησε μια οικογενειακή βεντέτα τόσο έντονη που ο Γουέλς κατέληξε να σκοτώσει τον ετεροθαλή αδελφό του και άλλες δύο γυναίκες, και στάλθηκε ξανά στο Σαν Κουέντιν - αυτή τη φορά στην πτέρυγα των θανατοποινιτών - όταν καταδικάστηκε.
Το 1942, ο Γουέλς θανατώθηκε στον ίδιο θάλαμο αερίων που είχε βοηθήσει να κατασκευάσει λιγότερο από μια δεκαετία πριν.
Ο Γουίλιαμ Μπόνιν, γνωστός ως ο δολοφόνος του αυτοκινητόδρομου, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πέθανε από θανατηφόρο ένεση το 1996.
Ο κατά συρροή δολοφόνος, ο οποίος βίασε, βασάνισε και δολοφόνησε τουλάχιστον 21 νεαρούς άνδρες και αγόρια μεταξύ Μαΐου 1979 και Ιουνίου 1980, απόλαυσε πίτσα και παγωτό για το τελευταίο του γεύμα, ενώ παρακολουθούσε το τηλεπαιχνίδι Jeopardy.
Το 2006 η φυλακή επικρίθηκε για απάνθρωπες ενέσεις σε κρατούμενους.
Ένας περιφερειακός δικαστής κατηγόρησε τη φυλακή ότι άφηνε τους κρατούμενους να σπαρταράνε από τον πόνο καθώς πέθαιναν λόγω της έλλειψης εκπαίδευσης του προσωπικού και του κακώς φωτισμένου θαλάμου αερίων που χρησιμοποιούνταν για τις ενέσεις.
Το 2008, το Σαν Κουέντιν άνοιξε έναν νέο θάλαμο θανάτου στη φυλακή αξίας 853.000 δολαρίων - αλλά δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ.
Οι εκτελέσεις σταμάτησαν για 25 χρόνια
Η προετοιμασία για την εκτέλεση ενός κρατουμένου, του Άαρον Μίτσελ, ήταν τόσο έντονη που η Καλιφόρνια διέκοψε τις εκτελέσεις για 25 χρόνια.
Ο Μίτσελ καταδικάστηκε για τη δολοφονία ενός αστυνομικού στην κεντρική Καλιφόρνια τη δεκαετία του 1960 και στάλθηκε στο Σαν Κουέντιν για να εκτελεστεί τον Απρίλιο του 1967.
Ωστόσο, μια μέρα πριν την εκτέλεση, επιχείρησε να κόψει τις φλέβες του με ένα κομμάτι μέταλλο που είχε περάσει λαθραία στο κελί του, ενώ φώναζε: «Είμαι ο νέος Ιησούς και είμαι ο γιος του Θεού».
Φύλακες και γιατροί έσπευσαν να τον σώσουν και να τον ηρεμήσουν, αλλά ώρες αργότερα ο Μίτσελ έβγαλε τα ρούχα του, άνοιξε ξανά τις πληγές του και συνέχισε να ψέλνει για τον Ιησού.
Παρά το γεγονός ότι οι ψυχίατροι έλεγαν ότι είχε πάθει ψυχική κατάρρευση και δεν έπρεπε να εκτελεστεί, ο Μίτσελ οδηγήθηκε στον θάλαμο αερίων την επόμενη μέρα, με τα τελευταία του λόγια να είναι: «Είμαι ο Ιησούς Χριστός».
Στη συνέχεια η πολιτεία αμφισβήτησε αν η υπεράσπισή του στη δίκη έπρεπε να δείξει ότι ήταν ψυχικά άρρωστος. Στη συνέχεια διέκοψε τις εκτελέσεις, προσπαθώντας να βρει μια καλύτερη λύση για το μέλλον.
Δεν υπήρξαν άλλες εκτελέσεις στην Καλιφόρνια μέχρι το 1992, όταν ο Ρόμπερτ Άλτον Χάρις θανατώθηκε με αέριο για τους φόνους δύο εφήβων στο Σαν Ντιέγκο το 1978.
Ο μακροβιότερος κρατούμενος
Ο μακροβιότερος κρατούμενος του Σαν Κουέντιν είναι ο Ντάγκλας Στάνκενβιτς, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή εδώ και 46 χρόνια.
Ο Στάνκενβιτς, μαζί με άλλους τρεις, απήγαγε με αυτοκίνητο την 21χρονη Τερέσα Γκρέιμπιλ και στη συνέχεια την πυροβόλησε εξ επαφής την ώρα που εκείνη απλώς αγόραζε τροφή για σκύλους.
Σε έναν από τους άλλους δράστες επιβλήθηκε ποινή μόλις πέντε ετών για το έγκλημα, σε άλλον επιβλήθηκε ποινή 12 ετών, ενώ στον τρίτο - έναν ανήλικο - χορηγήθηκε ασυλία με αντάλλαγμα την κατάθεσή του.
Όμως ο Στάνκενβιτς ήταν αυτός στον οποίο επιβλήθηκε η θανατική ποινή - παρά το γεγονός ότι ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν αυτός που πραγματικά σκότωσε την Τερέσα.
Μέχρι το 2012, οι νέες πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση φάνηκε να το επιβεβαιώνουν και το εφετείο μείωσε την ποινή του σε ισόβια χωρίς αναστολή.
Εξακολουθεί να κρατείται στο Σαν Κουέντιν και έχει πει ότι έχει πατήσει μόνο πέντε φορές χορτάρι με τα πόδια του καθ' όλη τη διάρκεια της ποινής του. Εξακολουθεί να ελπίζει ότι κάποια μέρα θα αποφυλακιστεί με αναστολή.