Μαριάννα Πουρέγκα: Ο έρωτας, το «έγκλημα» και η δύναμη της καλοσύνης

Διόλου τυχαία ενσαρκώνει την όμορφη Σόνια στο «Εγκλημα και Τιμωρία» που παίζεται στο θέατρο «Πορεία». Το αλαβάστρινο δέρμα της, η λεπτότητα και η ευγένεια στη συμπεριφορά και την ομιλία της αποπνέουν μια σπάνια γοητεία γένους θηλυκού. Για το ντοστογιεφσκικό σύμπαν συμβολίζει την ελπίδα του κόσμου. Αλλά και εκτός ρόλου, δύσκολα φαντάζεσαι αλλιώς τη Μαριάννα Πουρέγκα, ακόμα κι όταν καθημερινά κατεβαίνει την Κερκύρας, στην Κυψέλη, με τις ανθισμένες νεραντζιές, με urban ντύσιμο, μια βαριά τσάντα στον ώμο και μποτάκια πεζοπορίας.

«Στο έργο υποδύομαι τη Σόνια, τη νεαρή πόρνη, που παρ’ όλη τη σκληρή της μοίρα, επιλέγει να βλέπει το καλό στους ανθρώπους, να τους συμπονεί αληθινά, να τους αποδέχεται όπως πραγματικά είναι. Είναι αυτή που φέρνει τα πάνω κάτω στην κοσμοθεωρία του Ρασκόλνικοφ, αυτή που με το ζεστό της βλέμμα και την αγάπη της του ανοίγει μια μικρή ρωγμή που φέρνει το στοιχείο του φωτός και της ελπίδας στην αδιέξοδη συνθήκη του. Γιατί ο Αλλος είναι η σωτηρία. Πάντα, όπως αναφέρεται στο έργο».

Πνεύμα ελεύθερο και δημιουργικό, η νεαρή ηθοποιός ανήκει στο φυτώριο σπουδαίων ταλέντων του «Πορεία» υπό την καθοδήγηση του Δημήτρη Τάρλοου, με συγκλονιστικό αποτέλεσμα σε κάθε παράσταση και πάντα sold out. Με την έγνοια και τη φροντίδα του για τον εντοπισμό των ευαίσθητων εκείνων συναισθημάτων, η Μαριάννα κάνει τις ηρωίδες της να πάλλονται στη σκηνή. Βυθισμένη φέτος στο σύμπαν των μεγάλων συγγραφέων Ντοστογιέφσκι και Λόρκα, αναδύει πολλά κρυμμένα από τα εσώψυχά μας, στοιχεία που μας ενώνουν, μας προκαλούν, μας ταρακουνούν και μας ωθούν να αγαπήσουμε τις ηρωίδες της.

Παθιάζεται με τον τρόπο που ο Ντοστογιέφσκι φτιάχνει βαθιά ανθρώπινους χαρακτήρες που έρχονται αντιμέτωποι με οριακές υπαρξιακές καταστάσεις. «Οταν οι ήρωές του αγγίζουν το τελευταίο στάδιο παρακμής, βρίσκουν τρόπους εξιλέωσης, μεταμορφώνονται σε αρχέτυπα. Σαν ήρωες αρχαίας τραγωδίας, μέσα από μύρια πάθη, μέσα από τη μάχη τους με ανθρώπους, θεούς και δαίμονες, στο τέλος εξυψώνονται στο βάθρο της ανθρώπινης ύπαρξης, όχι ως ηθικά ανώτεροι, αλλά ως βαθιά ανθρώπινοι».

Η διαδικασία προσέγγισης ενός ρόλου λέγεται πως είναι επίπονη, τρομακτικά κουραστική, ψυχοφθόρα, χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση, μελέτη, επανάληψη, κατανόηση των κινήτρων, των προθέσεων, επισημαίνω. «Είναι αλήθεια. Ψάχνεις πολύ για να βρεις τον τρόπο που στέκεται, που κοιτάζει, που μιλάει, που σωπαίνει η ηρωίδα σου, τα πάντα! Στο πλαίσιο του κειμένου του συγγραφέα, του οράματος του σκηνοθέτη, της αισθητικής της παράστασης, έχεις τον χώρο να δοκιμάσεις, να προτείνεις, να απορρίψεις, να αγκαλιάσεις, να ανασύρεις κάτι προσωπικό σου, να το μοιραστείς με το κοινό. Αν έχεις ειλικρινή πρόθεση να αφηγηθείς μια ιστορία, αυτό που παρουσιάζεις γίνεται ενδιαφέρον, συγκινητικό. Δίνεις την ψυχή σου και μετά όλα παίρνουν τον δρόμο τους», προσθέτει.

Από τη Λάρισα στη Θεσσαλονίκη και άρτι αφιχθείσα στην Αθήνα, έχει καταφέρει να διατηρήσει κάποιες φιλίες; «Ναι, τους αγαπώ και με αγαπούν, τους τιμώ και με τιμούν χρόνια. Με κάποιους μιλάω καθημερινά. Χιλιομετρική απόσταση, τρεξίματα και καθημερινές υποχρεώσεις δεν βοηθούν, αλλά όταν βρισκόμαστε, κάνει πάντα ζέστη στην καρδιά».

Η Μαριάννα Πουρέγκα, που παρεμπιπτόντως πρωταγωνιστούσε καιρό στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδoς, έχει χρησιμοποιήσει ποτέ στην προσωπική της ζωή το υποκριτικό της ταλέντο; «Θα αντιστρέψω λίγο την ερώτηση ως εξής: δείξτε μου κάποιον που δεν έχει υποκριθεί, έστω και μία φορά, στη ζωή του για κάτι, ερχόμενος σε δύσκολη θέση, προσπαθώντας να μην πληγώσει κάποιον ή νιώθοντας ανασφαλής. Κάποια στιγμή θα πεις ένα ψέμα, θα βρεις μια δικαιολογία. Το κάνω επειδή είμαι άνθρωπος, όχι επειδή γνωρίζω από τις σπουδές μου υποκριτική».

Μιλάμε για την ηρωίδα της, την Μπελίσα, στο «Περλιμπλίν και Μπελίσα» και τον ιδανικό έρωτα, κατά τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, ως απαραίτητη κινητήρια δύναμη: «Πιστεύω στη δύναμη του έρωτα. Σε τροφοδοτεί με μια ενέργεια που όμοιά της δεν βρίσκεις αλλού, κινητοποιεί τα υγρά του σώματός σου, τη μία στιγμή νιώθεις ανάλαφρος σαν πούπουλο και την επόμενη μπορεί να σέρνεσαι σαν να κουβαλάς βαρίδια, και όλα αυτά για ένα πρόσωπο, ένα βλέμμα και μια μυρωδιά που σε λυγίζουν. Είναι ευχή και κατάρα ο έρωτας. Αν όμως δεν συμβαίνει, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Χαρά, απόλαυση και πληρότητα μπορείς να βρεις και στην ελευθερία σου. Ο έρωτας είναι κατραπακιά, όπως και η ίδια η ζωή στην τελική. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, απλώς προχωράς κι όπου σε βρει».

Στην κατάμεστη πλατεία κατά τη διάρκεια της παράστασης κι ενώ η ηρωίδα της αναβλύζει αθωότητα, τα λόγια της ηχούν στα αυτιά μου: «Προσπαθώ στη ζωή μου να είμαι ευγενική, να σέβομαι τους συνανθρώπους μου, να προσφέρω. Τείνω να βλέπω το καλό στους άλλους, να τους αποδέχομαι όπως είναι, παρόλο που η ανθρώπινη φύση περικλείει ελαττώματα, ελλείψεις, φόβους, ανασφάλειες. Δύσκολα φτάνει κανείς στο επίπεδο της Σόνιας. Ερμηνεύοντάς την υποσυνείδητα ανακαλύπτω τι σημαίνει άδολη καλοσύνη, μου αποκαλύπτεται πώς είναι να τοποθετείσαι στον κόσμο έχοντας πολύ υψηλό επίπεδο ενσυναίσθησης. Και νιώθω ότι ο κόσμος θα ήταν πιο ανθρώπινος αν είχαμε γύρω μας περισσότερες Σόνιες. Υψιστη χαρά για μένα είναι να αγαπάς και να παίζεις σαν παιδί, να κοιμάσαι σαν πουλάκι, να ρέεις σαν ποτάμι».

Ειδήσεις σήμερα:

Η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Κάρολου μετά τη διάγνωση του καρκίνου - Βίντεο και φωτογραφίες

Ψήφισε στην Κωνσταντινούπολη ο Ερντογάν για τις δημοτικές εκλογές - Δείτε βίντεο

Μέλη του Ρουβίκωνα κρέμασαν πανό για τα Τέμπη σε Βουλή και Προεδρικό Μέγαρο