«Μπρέ αμάν! Σαράντα χιλιάδες δραχμές μ’ εκόστισαν τα ψηφίσματα αυτά...»

Κατά τας τελευταίας ημέρας αφίχθη στην Θεσσαλονίκη μας ο κ. Τρύφων Γουσμανίδης, έλκων το γένος από την Μικρά Ασία, και από αμνημονεύτων χρόνων κατοικοεδρεύων στην Αθήνα, από όπου παντρεύτηκε και απέκτησε με τη συμβία του τέκνα, και με την εξυπνάδα του μεγάλη περιουσία.

Ο Γουσμανίδης, πληροφορηθείς ότι στην Θεσσαλονίκη έχουν προσφύγει και εγκατασταθεί πολλοί συμπολίτες του, αποφάσισε να έρθει στην πόλη μας και να εκθέσει υποψηφιότητα γερουσιαστή!

Όθεν παραλαβών και σεβαστό μάτσο χιλιοδράχμων αφίκετο αισίως και έσπευσε, αφ’ ενός μεν να αναγγείλει δια των εφημερίδων την άφιξη και την ιδιότητα του ως υποψηφίου γερουσιαστή του κυβερνητικού συνδυασμού, αφ’ ετέρου δε να ανακαλύψει μερικούς από τους αγνώστους του συμπατριώτες.

Μάλιστα δεν δυσκολεύτηκε καθόλου για να τους ανακαλύψει. Δύο μέρες μετά την άφιξή του, κατέκλυζαν το δωμάτιό του στο ξενοδοχείο 10-15 συμπατριωτάκια του, πρόθυμα να θυσιαστούν για την επιβολή της υποψηφιότητάς του.

Εν τούτοις ο κ. Γουσμανίδης, έμπορος άνθρωπος, τα ήθελε όλα μελετημένα και τακτικά. Έτσι, σε επανειλημμένες συνεργασίες μετά των πατριωτών του, κατέστρωσε το σχέδιο δράσης του, όπως αυτοί, που ξέρουν τα πρόσωπα και τα πράγματα, του υπέδειξαν.

Το σχέδιο συνίστατο στην σύνταξη θερμότατων ψηφισμάτων, υπέρ της υποψηφιότητας του, εκ μέρους των σωματείων που εκπροσωπούσαν. Θα του έφερναν επί πλέον και τρείς-τέσσαρες άλλους ισχυρότατους παράγοντες, προέδρους και αντιπροέδρους οργανώσεων. Και φυσικά για όλα αυτά θα χρειαζόντουσαν και μερικά έξοδα...

-Γι’ αυτό μη ανησυχείτε, κορδώθηκε ο υποψήφιος. Χωρίς έξοδα βέβαια τίποτε δεν γίνεται.
Και αμέσως, έβγαλε από τη τσέπη του το μάτσο, μέτρησε στους παράγοντες από δύο χιλιάρικα, παρακάλεσε δε όπως το ταχύτερο του φέρουν τα ψηφίσματα και τους άλλους προέδρους.

Πράγματι, τα ψηφίσματα δεν άργησαν να έρθουν, και ήσαν θερμότατα! Προήρχοντο από τους συνδέσμους «Εξαπολιτών», «Γενίκιοι και περιχώρων», «Άκ-σουί και ενδοχώρας», «Φενέρ Μπαχτσέ και των πέριξ» και λοιπά. και λοιπά.

Τον συγκίνησαν δε τα ψηφίσματα αυτά τον κ. Γουσμανίδην.

Και τι δεν έλεγαν για αυτόν! Ότι είναι έγκριτος, διαπρεπής, άξιος, φιλάνθρωπος... πεχλιβάνης, φιλάν φιστίκ κλπ!
Αλλά και άλλοι ισχυροί παράγοντες δεν άργησαν να εμφανιστούν. Αυτοί όμως ήσαν κάπως επιφυλακτικοί. Βλέπετε, είχαν δώσει λόγο σε άλλον υποψήφιο...
-Πώς να γίνει τζάνεμ! είπαν... Δώσαμε λόγο στον Ιορδάνη τον Εσκίογλου. Που να φανταστούμε πως θα εμφανιστείς του λόγου σου;
Αλλά τίποτε δεν είναι αδύνατο στο κόσμο αυτόν όταν υπάρχει το μάτσο! Και οι παράγοντες τσέπωσαν από πέντε χιλιάρικα ο καθένας και δέχθηκαν μετά λύπης –γιακισμάς μπιζέ!- να απαρνηθούν τον Εσκίογλου και να εγκολπωθούν τον Γουσμανίδη!

Όθεν και τα ψηφίσματα αυτών κατέπλευσαν μπιχλιμπιλίδικα και αυτά, προερχόμενα από τας οργανώσεις «Καραβάν Σαράϊ και περιχώρων», «Σιβρί Χισσάρ και ενδοχώρας», «Παμπαφλαγονικήν Ένωσιν» κλπ.

Ενθουσιασμένος ο κ. Γουσμανίδης ευχαρίστησε τους αγαπητούς συμπολίτες του και αφού τοποθέτησε όλα τα συγκεντρωθέντα ψηφίσματα στο χαρτοφυλάκιό του κατευθύνθηκε μεγαλοπρεπώς και θριαμβευτικώς στη Λέσχη των Φιλελευθέρων.


-Ο κ. Πρόεδρος, περικαλώ, ρώτησε.
-Απουσιάζει εις τας Αθήνας!
-Τότε ποιόν θα ημπορούσα να δω διά μίαν σοβαράν υπόθεσιν περικαλώ;
Ο Διευθυντής της Λέσχης του προσέφερε τις υπηρεσίας του, και ο κ. Γουσμανίδης είπε με ανάλογη πόζα:
-Είμαι ξέρετε υποψήφιος του κυβερνητικού συνδυασμού Θεσσαλονίκης.
-Τα συγχαρητήριά μου, Αλλά... πως ονομάζεσθε...
-Τρύφων Γουσμανίδης, πρόσφυγας από το Αμπάρ Κιοϊ της Παφλαγονίας.
-Συγγνώμη, παρατήρησε ο Διευθυντής της Λέσχης, αλλά τέτοιο όνομα...
-Ναι, έχετε δίκαιον, αλλά ξέρετε οι συμπατριώτες μου επέμειναν και αποφάσισα αν και οι εργασίες μου δεν μου επιτρέπουν. Ορίστε και τα ψηφίσματα...
Και ο υποψήφιος γελώντας αυτάρεσκα έβγαλε από τον χαρτοφύλακά του και παρέταξε τα ψηφίσματα.
Ο Διευθυντής της Λέσχης μόλις έρριψε ένα βλέμμα άρχισε να μειδιά...
-Εν τάξει; ρώτησε ο υποψήφιος βέβαιος περί του θριάμβου του...
-Εν αταξία απάντησε ο Διευθυντής. Καμία απ’ όλες αυτές τις οργανώσεις δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ. Είναι φανταστικές...
Ο κ. Γουσμανίδης εξοργίστηκε. Αλλά ο Διευθυντής του παρουσίασε κατάλογο όλων των προσφυγικών οργανώσεων και τότε πείσθηκε ότι οι δικές του ήσαν όλες φανταστικές!
-Μπρέ αμάν! Σαράντα χιλιάδες δραχμές μ’ εκόστισαν τα ψηφίσματα αυτά... αναφώνησε ο Γουσμανίδης, ο οποίος παραλίγο να πέσει από νταμπλά...

Εννοείται ότι ο υποψήφιος εις μάτην αναζήτησε τους συμπατριώτες (;) του, και τελικά αναγκάστηκε να δραπετεύσει απαρηγόρητος για το πάθημά του.
Αυτός να πάθει τέτοιο κάζο; Αυτός που τύλιξε κόσμο και κοσμάκη για να κάνει τον παρά που έχει;




(Βασισμένο σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Μακεδονικά Νέα», 1929)
Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς