Εγκλήματα που συγκλόνισαν: Ο «Δράκος του Σέιχ-Σου» και το αίνιγμα της ενοχής του Παγκρατίδη

Η ιστορία του Αριστείδη Παγκρατίδη, ή του «Δράκου του Σέιχ Σου» αποτελεί μία υπόθεση-σταθμό για τα ελληνικά χρονικά, καθώς απασχόλησε για πολλά χρόνια τις Αρχές, ενώ ακόμα και σήμερα υπάρχουν αμφιβολίες αν ο Παγκρατίδης ήταν ο ένοχος ή ήταν -μεταξύ άλλων- και το θύμα μιας σκευωρίας με πολιτικές αποχρώσεις. Ας δούμε όσο το επιτρέπει ο χώρος κάποιες από τις πτυχές αυτού του παράξενου αστυνομικού θρίλερ για το οποίο έχουν γραφτεί δεκάδες επί δεκάδων σελίδες και έχει χυθεί πολύ μελάνι σε εφημερίδες και βιβλία (ακόμα και μυθιστορήματα).

***

Πρόκειται για ένα από τα εγκλήματα που παρουσιάζονται στο βιβλίο «100 εγκλήματα στην Ελλάδα» που έχει κυκλοφορήσει μαζί με το ΘΕΜΑ της Κυριακής

***

Η αρχή γίνεται τον Φεβρουάριο του 1958 όταν μια νεαρή γυναίκα βρέθηκε νεκρή χτυπημένη με πέτρα στο κεφάλι. Ο δράστης καταφέρνει να διαφύγει, όμως αρχίζει να δημιουργείται ένας ψίθυρος για κάποιον που κινείται στο δάσος με άσχημους σκοπούς. Έναν χρόνο αργότερα ένα παιδάκι του σχολείου του Αγίου Παύλου, δίπλα στο δάσος του Σέιχ Σου, ανακαλύπτει τα άσχημα χτυπημένα σώματα του Αθανάσιου Παναγιώτου και της Ελεωνόρας Βλαχογιάννη, η οποία ήταν διαζευγμένη και είχε σχέση με τον Παναγιώτου. Ο δράστης είχε βιάσει τη Βλαχογιάννη και τους είχε αφήσει στο σημείο με σοβαρά τραύματα πάνω στα σώματά τους, όμως είχαν καταφέρει να επιβιώσουν από την επίθεση παρά την ακατάσχετη αιμορραγία.

***

Έναν μήνα αργότερα, στις 6 Μαρτίου του 1959, στη Μίκρα, θα βρεθούν δύο νεκροί, ο 39χρονος ίλαρχος Κωνσταντίνος Ραΐσης, και η 23χρονη Ευδοξία Παληογιάννη. Η νεαρή είχε βιαστεί ενώ ο δράστης είχε ληστέψει κι αυτό το ζευγάρι. Τον Μάρτιο του 1957 και τον Φεβρουάριο του 1958 κάποιος άγνωστος είχε προσπαθήσει να βιάσει δύο γυναίκες, χωρίς να τα καταφέρει. Τον Οκτώβριο του 1958 κάποιος κάνει επίθεση σε δύο ζευγάρια, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Όμως, αν και από τις μαρτυρίες δεν επιβεβαιώνεται ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο, όλοι μιλούν πια για τον «Δράκο του Σέιχ-Σου» με απόλυτη βεβαιότητα ότι είναι ένας συγκεκριμένος άνδρας.

Δείτε το βίντεο: Μανώλης Μητσίας: «Στην φυλακή γνώρισα τον δράκο του Σέιχ Σου»

***

Στις 3 Απριλίου του 1959 και πάλι ένας άγνωστος άνδρας θα μπει στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και θα σκοτώσει τη ασκούμενη νοσηλεύτρια Μελπομένη Πατρικίου χτυπώντας τη με μια πέτρα στο κεφάλι. Προσπαθώντας να διαφύγει πέφτει επάνω στη νοσοκόμα Φανή Τσαμπάζη, την οποία προσπαθεί κι αυτή να βιάσει, όμως η Φανή αντιστέκεται, βάζει τις φωνές και ο άνδρας σπεύδει να εξαφανιστεί. Πλέον ολόκληρη η Θεσσαλονίκη ζει μέσα στον τρόμο περιμένοντας το επόμενο χτύπημα του «Δράκου», τα μαγαζιά κλείνουν νωρίς και, όπως αναφέρουν οι εφημερίδες της εποχής, οι γυναίκες σπεύδουν να κλειστούν από νωρίς στο σπίτι τους.

***

Μάλιστα από την Αστυνομία είχε διαρρεύσει ότι θα δινόταν μια μεγάλη αμοιβή για όποιον έδινε βάσιμες πληροφορίες που θα οδηγούσαν στη σύλληψη του δράστη. Κάποιοι από όσους κατάφεραν να γλιτώσουν μιλούσαν για έναν άνδρα περίπου στην ηλικία των 25 ετών ο οποίος, πέρα από τον βιασμό, αποζητούσε να σκοτώνει τα θύματά του χτυπώντας τα με πέτρες στο κεφάλι και σε όλο το σώμα. Η Θεσσαλονίκη ζει για αρκετά χρόνια μέσα στον φόβο μέχρι να έρθει η λύτρωση. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1963, στο νοσοκομείο «Μέγας Αλέξανδρος» εισέβαλε αργά μετά τα μεσάνυχτα ένας άγνωστος άνδρας.

***

 
Μπήκε σε έναν από τους θαλάμους, φίμωσε ένα 12χρονο κοριτσάκι, το χτύπησε με γροθιές, έσκισε τα εσώρουχά του και απείλησε ότι θα το στραγγαλίσει. Το κοριτσάκι κατάφερε να βάλει τις φωνές αναστατώνοντας το νοσοκομείο με αρκετούς να σπεύδουν να βοηθήσουν, κάποιοι εκ των οποίων βλέπουν καθαρά τα χαρακτηριστικά του. Ο άνδρας αφού ξέφυγε από το κυνηγητό πήγε στο σπίτι του στην Τούμπα και κοιμήθηκε. Το πρωί η Αστυνομία παρουσιάζει στους έκπληκτους κατοίκους της πόλης τον 20χρονο Αριστείδη Παγκρατίδη, ονομάζοντάς τον αυτόν ως τον «Δράκο του Σέιχ Σου».

***

Γεννήθηκε το 1940 σε μια πολύ φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του σκοτώθηκε από το ΕΑΜ, με την οικογένειά του να εγκαθίσταται στην Τούμπα. Μην έχοντας άλλον τρόπο βιοπορισμού και με μια μητέρα που δεν του έδινε την προσοχή που χρειαζόταν ως μικρό παιδί, υποχρεώθηκε να εκδίδεται σε άνδρες και γυναίκες για ασήμαντα ποσά. Έπινε πολύ και κάπνιζε χασίς. Όπως είπε ο ίδιος αργότερα στην απολογία του: «Πουλούσα το σώμα μου 10 δραχμές για να φάω. Πουλούσα το αίμα μου στον Ερυθρό Σταυρό για να πάρω λίγα χρήματα. Δεν είμαι εγκληματίας». Ο Αρίστος Παγκρατίδης στην Ασφάλεια αρνήθηκε τα πάντα. Ωστόσο έπειτα από πέντε ημέρες σκληρών ανακρίσεων, στις 11 Δεκεμβρίου του 1963, θα υποχρεωθεί να ομολογήσει και θα οδηγηθεί στο Γεντί Κουλέ.

***

Τον Οκτώβριο του 1964 καταδικάστηκε με την κατηγορία για την επίθεση στην 12χρονη, με ποινή 9 έτη και χρηματικό πρόστιμο στο κοριτσάκι και την οικογένεια. Τον Φεβρουάριο του 1966 ξεκίνησε η πολύκροτη δίκη για τα αδικήματα του «Δράκου». Εξετάστηκαν τα θύματα, τα οποία όμως δεν αναγνώρισαν τον Παγκρατίδη. Η δίκη ήταν εξαιρετικά σύντομη για τη βαρύτητα των αδικημάτων και ολοκληρώθηκε ταχύτατα, μέσα σε μόλις 11 ημέρες. Οι δικηγόροι του παραιτήθηκαν γιατί συναντούσαν διαρκώς εμπόδια στην εκτέλεση των καθηκόντων τους ενώ, όπως κατήγγειλαν, στο πόρισμα του ιατροδικαστή είχαν βρεθεί διαφορετικοί τύποι αίματος.

***

Ο ίδιος ο Παγκρατίδης αρνήθηκε να απολογηθεί. Η εισήγηση του εισαγγελέα ήταν για ισόβια κάθειρξη, κάτι περίεργο για την εποχή και για τη σοβαρότητα των εγκλημάτων (να μην ξεχνάμε ότι ίσχυε ακόμα η θανατική ποινή). Παρ’ όλα αυτά καταδικάστηκε τετράκις εις θάνατον και μπήκε στις φυλακές του Γεντί Κουλέ.

***

Όμως από την αρχή υπήρχαν έντονες αντιδράσεις από πολλές πλευρές, λέγοντας ότι η υπόθεση έκλεισε βιαστικά και χωρίς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Θεώρησαν ότι ο Παγκρατίδης ήταν το εξιλαστήριο θύμα της Αστυνομίας και ο τέλειος ένοχος για να πετάξει από πάνω της η κυβέρνηση της ΕΡΕ τη ρετσινιά και τη γενική κατακραυγή της κοινής γνώμης για τη δολοφονία του Λαμπράκη.

***

Παρά τα διάφορα πρόσωπα που υποδείχτηκαν ότι θα μπορούσαν να είναι εκείνοι οι ένοχοι και τις μεγάλες αμφιβολίες αν όντως ο 17χρονος τότε Παγκρατίδης μπορούσε να διαπράττει αυτά τα εγκλήματα, στις 16 Φεβρουαρίου του 1968, στις Φυλακές του Επταπυργίου οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Όσοι ήταν μάρτυρες σε αυτή την εκτέλεση (μεταξύ αυτών και δύο δημοσιογράφοι) είπαν ότι ο Παγκρατίδης, λίγο πριν ακουστούν οι πυροβολισμοί φώναξε με σπαραγμό «Μανούλα μου γλυκιά, είμαι αθώος».

***

Η υπόθεση Παγκρατίδη απασχόλησε για πολλές δεκαετίες την ελληνική κοινή γνώμη, καθώς για πολλούς ήταν μια άδικη καταδίκη ενός αθώου ανθρώπου. Για τον Παγκρατίδη γράφτηκαν πολλά βιβλία, μυθιστορήματα ενώ έγινε και θεατρικό έργο και σειρά στην τηλεόραση. Μεγάλη έρευνα είχε κάνει ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας σε βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1989, ο οποίος είχε αποκαλύψει ότι ο ταγματάρχης Κώστας Αντωνίου είχε πει λίγο πριν πεθάνει ότι τους είχαν δώσει εντολή να βγάλουν ένοχο οπωσδήποτε τον Παγκρατίδη.

***

Μία ακόμα μεγάλη αποκάλυψη θα έρθει τον Ιανουάριο του 2022. Η δημοσιογράφος Εύα Νικολαΐδου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» υποστηρίζει ότι η Αστυνομία της Θεσσαλονίκης είχε συλλάβει επ’ αυτοφώρω κάποιον άλλον ύποπτο, με το όνομα Σερεσλής. Ο οποίος ομολόγησε όλες τις πράξεις με τις οποίες είχε καταδικαστεί ο Παγκρατίδης, λέγοντας χαρακτηριστικά «Καθίστε να σας πω τι φόρτωσαν στον Παγκρατίδη».

***

Όμως οι εντολές ήταν να καλύψουν την κατάθεση του Σερεσλή (ο οποίος καταδικάστηκε σε 17 χρόνια φυλάκισης) και να οδηγηθεί χωρίς κανέναν δισταγμό στο απόσπασμα ο Παγκρατίδης. Όπως και να ‘χει, ο Αρίστος Παγκρατίδης παραμένει ακόμα και σήμερα ένα αίνιγμα και η υπόθεσή του, παρά την εκτέλεσή του και τον μισό και πλέον αιώνα που έχει περάσει από τότε, παραμένει για πολλούς ακόμα ανοιχτή.



Όλες οι δολοφονίες που συγκλόνισαν από το βιβλίο «100 εγκληματα στην Ελλάδα»

Ηλεία, 1960: Ο Γιάννης ο φονιάς που σκότωσε με επτά μαχαιριές την άπιστη γυναίκα του