Εγκλήματα που συγκλόνισαν: Έπνιξαν το δέκα ημερών κοριτσάκι τους, γιατί ήταν εμπόδιο στη ζωή που ήθελαν να κάνουν

Μία υπόθεση που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα εκτυλίχθηκε στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1977, όταν ένα ζευγάρι αποφάσισε να ξεφορτωθεί το μόλις δέκα ημερών κοριτσάκι τους γιατί στεκόταν εμπόδιο στη ζωή που ήθελαν να κάνουν. Η αποκάλυψη του φονικού έφερε στην επιφάνεια ένα μεγάλο οικογενειακό δράμα και τις σχέσεις ενός ζευγαριού, δύο προσώπων που ζούσαν σε ένα ιδιότυπο κοινωνικό περιθώριο.
***
Πρόκειται για ένα από τα εγκλήματα που παρουσιάζονται στο βιβλίο «100 εγκλήματα στην Ελλάδα» που έχει κυκλοφορήσει μαζί με το ΘΕΜΑ της Κυριακής
***
Τα πρόσωπα του δράματος ήταν ο Βασίλης Αλεξανδρής, 28 ετών και η γυναίκα του Σταματίνα. Ο Βασίλης είχε καταγωγή από τη Λαμία και δήλωνε ναυτικός στο επάγγελμα, αν και τον περισσότερο καιρό τον έβγαζε στη στεριά κάνοντας κατά κύριο λόγο δουλειές και μεροκάματα στις οικοδομές. Η Σταματίνα είχε καταγωγή από τη Μυτιλήνη και ήταν παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας που τα έβγαζε πέρα πολύ δύσκολα.
***
Όπως αποκάλυψε η ίδια στη δίκη της, τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε μέσα σε πολύ απάνθρωπες συνθήκες, δεχόμενη σεξουαλικές επιθέσεις από τον ίδιο της τον πατέρα και αναζητώντας με κάθε τρόπο μια διέξοδο διαφυγής από την ασφυκτική ζωή που περνούσε στο νησί. Η ευκαιρία αυτή της δόθηκε όταν της προξένεψαν στα 19 της χρόνια τον Βασίλη Αλεξανδρή, με τον οποίο παντρεύτηκαν το 1973. Η ίδια έβλεπε τον Βασίλη ως τον σωτήρα της από την αφόρητη ζωή που ζούσε μέχρι τότε, και αδιαφόρησε για τον χαρακτήρα του αλλά και τις δοσοληψίες που είχε με την Αστυνομία για διάφορα αδικήματα.
***
Μετά από έναν χρόνο γέννησαν ένα αγοράκι, τον Γιώργο, τον οποίο όμως τον έδωσαν στη μητέρα της Σταματίνας που έμενε κοντά στο ζευγάρι για να το μεγαλώνει ενώ εκείνοι συνέχιζαν να ζουν μέσα σε ένα ημίφως παρανομίας και ιδιότυπων σεξουαλικών ορμών. Όπως μαθεύτηκε αργότερα από τις καταθέσεις στο δικαστήριο, η ζωή τους ήταν μία πραγματική κόλαση, καθώς ο Αλεξανδρής είχε συχνές ερωτικές επαφές με τραβεστί (και μάλιστα επ’ αμοιβή) και ασκούσε σωματική και ψυχολογική βία στη Σταματίνα.
***
Η νεαρή κοπέλα είχε δηλώσει ότι περνούσε πολύ δύσκολα κοντά στον άνδρα της, αναγκαζόταν να υπακούει στις παράξενες ερωτικές του απαιτήσεις, ενώ συχνά υποχρεωνόταν να κάνει χρήση ναρκωτικών. Μάλιστα σε έναν από τους σχεδόν καθημερινούς καβγάδες τους είχε πηδήξει από το μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου του σπιτιού που διέμεναν στη Νίκαια, με αποτέλεσμα να σπάσει και τα δύο της πόδια και να χρειαστεί να νοσηλευτεί για μήνες.
***

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η νέα εγκυμοσύνη της Σταματίνας ήρθε να κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εκρηκτικά. Ο άνδρας της την πίεζε να κάνει έκτρωση, όμως εκείνη επέμενε να το κρατήσει. Και έτσι το καλοκαίρι του 1973 γεννήθηκε ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Όμως η άφιξη του μωρού ανέτρεψε όλη τους τη ζωή και από την πρώτη κιόλας ημέρα έψαχναν να βρουν έναν τρόπο να το ξεφορτωθούν.
***
Και μόλις δέκα ημέρες μετά τη γέννησή του, ο πατέρας αφού αρχικά προσπαθεί να το πνίξει με μία πάνα, αλλά το μωράκι φωνάζει και αντιστέκεται, στη συνέχεια βυθίζει το κεφαλάκι του μέσα σε έναν κουβά με νερό και το νεογέννητο μετά από λίγα λεπτά ξεψυχά στα χέρια του. Οι δυο τους ορκίζονται να μην πουν τίποτα σε κανέναν. Και συμφωνούν να πάνε το παιδί στο κοντινό νοσοκομείο λέγοντας ότι πέθανε από αναρρόφηση την ώρα που έπινε το γάλα του.
***
Ο Αλεξανδρής πήρε το μωρό και έφτασε στα Επείγοντα όπου οι γιατροί επιβεβαίωσαν τον θάνατό του και έδωσαν παραπεμπτικό για τον ιατροδικαστή από όπου θα έπαιρνε και άδεια ταφής. Αυτό όμως ήταν κάτι που δεν το περίμενε, καθώς όπως ήταν προφανές, ο ιατροδικαστής θα αντιλαμβανόταν τι είχε γίνει και έτσι θα αποκαλυπτόταν το έγκλημα. Ο Αλεξανδρής αποφασίζει να παρακάμψει αυτό το στάδιο, και μαζί με τον αδελφό της Σταματίνας, ο οποίος δεν γνωρίζει τι έχει γίνει, φτάνουν στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία στη Μαγούλα όπου ανοίγουν έναν μικρό τάφο και βάζουν μέσα το άψυχο κορμάκι του μόλις 10 ημερών μωρού.
***
Καλύπτουν πρόχειρα με χώμα και πέτρες το σημείο και ο Αλεξανδρής βάζει και έναν ξύλινο σταυρό με χαραγμένο το γράμμα «Μ», αφού, όπως αποκάλυψε ο ίδιος αργότερα, θα ονόμαζαν τη μικρή Μαρία. Οι δύο άνδρες έφυγαν από το σημείο και επέστρεψαν στις ζωές τους, δίνοντας την υπόσχεση να κρατήσουν μυστικό ότι είχε γίνει.
***
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 13 Ιουλίου του 1977, κάποιοι προσκυνητές στο εκκλησάκι βλέπουν τον πρόχειρο τάφο και μπαίνουν σε υποψίες. Καλούν την Αστυνομία και μέσα σε λίγες ώρες αποκαλύπτεται ένα φοβερό έγκλημα που συγκλονίζει τους πάντες. Ο ιατροδικαστής επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για πνιγμό, όμως στοιχεία για την ταυτότητα του μωρού δεν υπάρχουν πουθενά. Το μόνο που προέκυψε λίγες ημέρες μετά ήταν η αναγραφή στον τοίχο της εκκλησίας ενός μηνύματος που έλεγε ότι δεν έπρεπε να ξεθαφτεί το μωρό γιατί ήταν ταγμένο εκεί.
***
Οι έρευνες κινούνταν στον σκοτάδι, καθώς τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα για χρήση του DNA, οπότε και μετά από λίγους μήνες μπήκε στο αρχείο με την ένδειξη «ανεξιχνίαστα». Όλα θα κυλούσαν ιδανικά για το ζευγάρι αν δεν υπήρχε μεταξύ τους μία διαρκής ένταση και συνεχόμενοι καβγάδες που συχνά τους οδηγούσαν στα άκρα.
***
Σχεδόν δύο χρόνια μετά η Σταματίνα έχει εγκαταλείψει τον Αλεξανδρή και συζεί με έναν άλλον άνδρα στη Σαλαμίνα. Ο Αλεξανδρής, έχοντας επιστρέψει από ένα ταξίδι στην Αλγερία με το καράβι που εργαζόταν, πήγε στη Σαλαμίνα να τη βρει, μαζί με τον αδελφό της. Μετά από αρκετό ψάξιμο κατάφερε να την εντοπίσει και περνώντας από το αστυνομικό τμήμα για να πει στους αστυνομικούς να σταματήσουν τις έρευνες για τον εντοπισμό της, ξεσπά και πάλι μεταξύ τους ένας μεγάλος καβγάς.
***
Τότε η Σταματίνα, για να τον εκδικηθεί, αποφασίζει να ανοίξει το στόμα της και να μιλήσει για τη δολοφονία του μωρού, την οποία ρίχνει όλη επάνω στον άνδρα της. Οι έκπληκτοι άνδρες της Αστυνομίας βρίσκονται ξαφνικά μπροστά στη λύση ενός από τα μεγαλύτερα μυστήρια που απασχολούσε τις υπηρεσίες για χρόνια, και προχωρούν στην άμεση σύλληψη και των δύο.
***
Από εκεί και πέρα αρχίζει ένα γαϊτανάκι μετάθεσης των ευθυνών από τον έναν στον άλλο, με καταθέσεις που διαρκώς αλλάζουν. Αυτό που μένει τελικά είναι ότι τον φόνο διέπραξε ο πατέρας του παιδιού, ενώ η μητέρα ήταν συμμέτοχος, τουλάχιστον ως προς την υποστήριξη που παρείχε στον άνδρα της. Στη δίκη που έγινε στο Μικτό Ορκωτό του Πειραιά, η Σταματίνα είχε στείλει μία χειρόγραφη επιστολή 17 σελίδων μέσα από την οποία περιέγραφε με τα μελανότερα χρώματα τη ζωή της δίπλα στον σύζυγό της.
***
Ενώ εκείνος, αφού παραδέχθηκε ψυχρά και περιέγραψε εντελώς κυνικά το πώς σκότωσε το βρέφος πνίγοντάς το μέσα στο νερό, υποστήριξε ότι έδρασε με την προτροπή της Σταματίνας και την κοινή τους απόφαση να ξεφορτωθούν το νεογέννητο παιδί γιατί θα τους ήταν εμπόδιο στη ζωή τους. Μετά από μία έντονη και γεμάτη αποκαλύψεις ακροαματική διαδικασία, ο εισαγγελέας πρότεινε την καταδίκη και των δύο σε ισόβια (μιας και η θανατική ποινή είχε πλέον ατονήσει), πρόταση που έκανε δεκτή το δικαστήριο, κλείνοντας μία υπόθεση που ακόμα και σήμερα σοκάρει με την αγριότητά της και τον τρόπο που δύο γονείς μπορούν να αφεθούν έρμαια των παθών τους πέρα και έξω από τις κοινωνικές συντεταγμένες.

Εγκλήματα που συγκλόνισαν

Η «δράκαινα» της Μάνης, η πρώτη Ελληνίδα serial killer

Ζάκυνθος, 1958: Η 19χρονη «φαρμακεύτρια» που σκότωσε πατέρα και αδερφό με προτροπή του παππού της