Υπόθεση Παπαχρόνη: Ο Δράκος με το αγγελικό χαμόγελο

Ο Κυριάκος Παπαχρόνης αποτελεί αναμφισβήτητα έναν από τους πρωταγωνιστές του ιδιότυπου star system των εγχώριων εγκληματικών πεπραγμένων, καθώς η δράση του αλλά και η ίδια η παρουσία του ξεπέρασε τα όρια των αστυνομικών και δικαστικών υποθέσεων και πέρασε στη σφαίρα της ευρύτερης λαϊκής κουλτούρας. Η αίσθηση που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν τέτοια που ακόμα και σήμερα ο Παπαχρόνης και οι πράξεις του διατηρούν τον «μύθο» τους και την εμβληματική τους θέση στα χρονικά των εγκληματιών στην Ελλάδα.

Πρόκειται για ένα από τα εγκλήματα που παρουσιάζονται στο βιβλίο «100 εγκλήματα στην Ελλάδα» που έχει κυκλοφορήσει μαζί με το ΘΕΜΑ της Κυριακής.

*
Ο Κυριάκος Παπαχρόνης γεννήθηκε το 1960 στην Ξάνθη. Πατέρας του ήταν ο Χαράλαμπος Παπαχρόνης και μητέρα του η Εριφύλη Παπαχρόνη, ενώ είχε και δύο αδέλφια, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Η οικογένειά του είχε εστιατόριο-καφενείο όπου δούλευε ο νεαρός Κυριάκος, ενώ αργότερα κατέβηκε στην Αθήνα όπου δούλευε σε ευκαιριακές δουλειές σε ξενοδοχεία. Από μικρός είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για τον αθλητισμό, είχε δώσει μεγάλη έμφαση στο να χτίσει ένα αξιοζήλευτο σώμα, ενώ ασχολήθηκε –και μάλιστα σε βαθμό πρωταθλητισμού– κυρίως με την πυγμαχία και το καράτε.

Το πρώτο «χτύπημα» του Παπαχρόνη ήταν στις 9 Σεπτεμβρίου του 1981, όταν όντας έφεδρος αξιωματικός σε στρατόπεδο της Ξάνθης, επισκέφτηκε έναν οίκο ανοχής στην περιοχή Προφήτης Ηλίας. Εκεί συνευρέθηκε με μία 56χρονη ιερόδουλη, τη Γεωργία Θεοχαρίδου, με την οποία όμως δεν ολοκλήρωσαν την πράξη, καθώς, όπως αποκάλυψε μετέπειτα στην απολογία του, η γυναίκα αυτή τον κορόιδεψε για τις σεξουαλικές του επιδόσεις και του «έθιξε τον ανδρισμό», όπως είχε πει.
*
Ο Παπαχρόνης αναχωρεί εκνευρισμένος από τον οίκο ανοχής και επιστρέφει λίγο αργότερα, όπου βρίσκει μόνη της τη συγκεκριμένη γυναίκα και τη μαχαιρώνει μέχρι θανάτου. Το δεύτερο χτύπημα του «Δράκου» της Δράμας ήρθε στις 20 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, όταν ο Παπαχρόνης ακολούθησε μία ιερόδουλη που έκανε πιάτσα στον δρόμο και τη χτύπησε με μαχαίρι, όμως εκείνη έβαλε τις φωνές και ο Παπαχρόνης τράπηκε σε φυγή. Σχετικά σύντομα, στις 30 Δεκεμβρίου, μαχαίρωσε και πάλι μία 19χρονη φοιτήτρια με πέντε μαχαιριές, όμως έγινε αντιληπτός από τον πατέρα της και ξέφυγε.
*
Η δεύτερη δολοφονία έγινε τον Δεκαπενταύγουστο του 1982. Ο Παπαχρόνης είχε γνωρίσει μία κοπέλα στη Θεσσαλονίκη, την Αναστασία Αλεξανδρίδου, την οποία πίεζε να συνάψουν ερωτικές σχέσεις. Την ακολούθησε μέχρι το σπίτι της και, αφού εκείνη δεν υπέκυψε στη φορτική του πίεση να κάνουν έρωτα, της έκλεισε το στόμα και την παρέσυρε σε ένα κοντινό παρκάκι. Εκεί χρησιμοποιώντας το μαχαίρι του τη μαχαίρωσε και στη συνέχεια τη βίασε. Την παράτησε γυμνή στο σημείο και πέταξε τα πράγματά της στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού της Μενεμένης, κρατώντας ως «ενθύμιο» τον αναπτήρα της.
*
Η δράση του συνεχίστηκε αμείωτη μέσα στους επόμενους μήνες. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1982 επιτέθηκε σε μία 23χρονη κοπέλα, την 1η Οκτωβρίου επιτέθηκε και τραυμάτισε σοβαρά μία 18χρονη στη Δράμα και στις 25 Οκτωβρίου τραυμάτισε ελαφρά μία 32χρονη ιερόδουλη πάλι στη Δράμα. Η δολοφονική του μανία πήρε τέλος όταν επιτέθηκε σε μία 30χρονη καθαρίστρια, τη Βασιλική Λαζαρίδου, μητέρα τεσσάρων παιδιών, στις 8 Δεκεμβρίου του 1982, την οποία μαχαίρωσε στο πρόσωπο και εξαφανίστηκε. Η επίθεση έγινε μέρα, οπότε η συγκεκριμένη γυναίκα οδήγησε την Αστυνομία να σχηματίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το προφίλ του δράστη. Και εδώ η δράση του διαβόητου πλέον σε όλη την Ελλάδα «Δράκου της Δράμας» οδηγείται σε ένα τέλος, καθώς τα θύματά του που είχαν επιζήσει από τις επιθέσεις περιγράφουν έναν γεροδεμένο άνδρα, ο οποίος εμφανιζόταν πάντα με στολή στρατιωτικού. Στις έρευνες πλέον ενεπλάκησαν και οι Στρατιωτικές Αρχές, οι οποίες μετά από ενδελεχή έρευνα ανακάλυψαν ότι το βράδυ της τελευταίας επίθεσης ελάχιστοι βρίσκονταν εκτός στρατοπέδων (επειδή γινόταν μία άσκηση). Μεταξύ αυτών, το προφίλ του δράστη τούς οδηγούσε στον Παπαχρόνη, ο οποίος από την πρώτη στιγμή έπεφτε σε αντιφάσεις και δεν είχε ακλόνητο άλλοθι. Το βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου του 1982, η Ασφάλεια συλλαμβάνει τον Παπαχρόνη, ο οποίος αρνείται τα πάντα, όμως σχετικά σύντομα ομολογεί τις πράξεις του. Πράξεις που εκτός των επιθέσεων σε ανύποπτες γυναίκες σχετίζονταν και με την τοποθέτηση βομβών στο Ταχυδρομείο και την Εθνική Τράπεζα της Ξάνθης στις 12 Μαρτίου του 1982, την τοποθέτηση άλλων δύο βομβών στην Καβάλα και μιας ακόμα στην πόρτα του στρατοπέδου όπου υπηρετούσε στη Δράμα.
*
Η δίκη του έγινε από τις 14 έως τις 18 Ιουνίου του 1983 στη Θεσσαλονίκη, σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα και με τα ΜΜΕ της εποχής να έχουν κατακλύσει κάθε γωνιά της αίθουσας ώστε να μεταφέρουν στο κοινό τις εικόνες του δράστη και τις λεπτομέρειες των φόνων που διέπραξε. Ο Παπαχρόνης βρήκε το εδώλιο του κατηγορουμένου ως το ιδανικό βήμα για να δημιουργήσει το προφίλ ενός αρρενωπού άνδρα, τονίζοντας με θεατρινισμούς τη σωματική του διάπλαση και τη δύναμή του. Ήταν επίσης ιδιαίτερα βίαιος και επιθετικός, δημιουργώντας έτσι έναν τύπο που –όπως θα δούμε και παρακάτω– προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στο κοινό και έφερε και ένα περίεργο μείγμα θαυμασμού και φόβου να τον περιβάλλει καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Κάτι που ενίσχυε ακόμα περισσότερο ο ίδιος, δηλώνοντας ότι θα ήταν κρίμα αν δεν τον έπιαναν γιατί ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει τη δράση του εναντίον των γυναικών, προς τις οποίες έτρεφε μεγάλο μίσος και γι’ αυτό εισέπραττε ικανοποίηση όταν τις κακοποιούσε.
*
Στην δίκη κατέθεσαν πάνω από 40 μάρτυρες και αρκετοί ψυχίατροι, οι οποίοι δεν διέγνωσαν κάποια ψυχοπαθολογικά αίτια πίσω από τη δράση του. Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δις εις θάνατον, τα οποία μετατράπηκαν σε πολυετή κάθειρξη, ενώ δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό από όσα ζητούσε η υπεράσπισή του. Στο Εφετείο, τον Ιούλιο του 1984, καταδικάστηκε και πάλι στις ίδιες ποινές και οδηγήθηκε στις Φυλακές της Κέρκυρας. Εκεί έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι θα ήταν ένας πολύ δύσκολος κρατούμενος, όντας βίαιος και απείθαρχος και πάντα στην πρώτη γραμμή των επεισοδίων μέσα στη φυλακή. Με τον καιρό πάντως άρχισε να ρίχνει τους τόνους και από τη στιγμή που μεταφέρθηκε στις Φυλακές της Λάρισας έδειξε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, ασχολούμενος με το διάβασμα, την ψαλτική στην εκκλησία της φυλακής και τη ζωγραφική.
*
Ένα από τα παραλειπόμενα της πορείας του φαινομένου Παπαχρόνη στην ελληνική κοινωνία είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του δεχόταν φλογερά ερωτικά γράμματα από θαυμάστριές του, οι οποίες είχαν εντυπωσιαστεί από τη σωματική του ρώμη και το χαμόγελό του και του υπόσχονταν αιώνια αγάπη. Κάτι που δεν είναι σπάνιο στα χρονικά τέτοιου προφίλ serial killers (δείτε κάτι αντίστοιχο με την υπόθεση του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου και της αδικοχαμένης Καρολάιν), αν και στην περίπτωση Παπαχρόνη αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης από επιστήμονες και διανοούμενους. Όσο για το τι οδήγησε τον Παπαχρόνη σε αυτές τις πράξεις, οι ειδικοί που τον είχαν εξετάσει κατέληξαν ότι όλα οφείλονταν στην αρρωστημένη αντίληψη που είχε αποκτήσει για το άλλο φύλο. Σε δικές του αφηγήσεις είχε αναφερθεί σε τραυματικές εμπειρίες που είχε ως έφηβος με ιερόδουλες τις οποίες είχε επισκεφτεί και τον είχαν αποκαλέσει «ανίκανο», κάτι που τον έφερε στην κατάσταση να τρέφει αβυσσαλέο μίσος για τις γυναίκες. Μάλιστα είχε μείνει χαρακτηριστική η αφήγησή του, ότι το χτύπημα από τα τακούνια των θυμάτων του ήταν κάτι που ανέβαζε ακόμα περισσότερο τη μανία του για εκδίκηση.
*
Έχοντας εκτελέσει ολόκληρη την ποινή του, ο Παπαχρόνης βγήκε από τη φυλακή με περιοριστικούς όρους το 2004, μοιράζοντας μία δήλωση στους δημοσιογράφους που και πάλι τον έβαλε στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Όπως έγραφε χαρακτηριστικά, σε μία πολύ ιδιότυπη γλώσσα: «Πριν 22 χρόνια, παρασυρόμενος από την ακρισία της ηλικίας και κυρίως από τις φαυλεπήβολες συναναστροφές μου, πουλήσαμε όλοι μας τις ψυχές μας στον Εωσφόρο –όπως ο Φάουστ– κι εγώ προσωπικά έχασα, λαμβάνοντας εξοντωτική ένδικη μισθαποδοσία. Ζητώ από τη θεσπίζουσα πολιτεία από την κοινή γνώμη συγγνώμη από “μέσης ψυχής” για εκείνα τα απεχθή φορτία των ανομιών μου και υπόσχομαι στο εφεξής να διαβιώ “εν αγνεία και σεμνή πολιτεία...” και φυσικά “άμεμπτος εν παντί...”! Hasta la vista, εν ευθέτω χρόνω». Μετά από αυτό, ο Παπαχρόνης αποσύρθηκε στην αφάνεια και μετά από λίγα χρόνια παντρεύτηκε τη σύντροφό του, με την οποία ζει ακόμα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Εγκλήματα που συγκλόνισαν

Η «τίγρης» του Παγκρατίου: Το έγκλημα που σόκαρε την Ελλάδα το 1982

Ζάκυνθος, 1958: Η 19χρονη «φαρμακεύτρια» που σκότωσε πατέρα και αδερφό με προτροπή του παππού της