Εγκλήματα που συγκλόνισαν: Η δολοφονία Διαμαντόπουλου στο Κολωνάκι

Μία δολοφονία και μία δικαστική διαμάχη, η οποία κράτησε πάνω από μία δεκαετία, και εμπλέκονταν σε αυτή δύο προβεβλημένα πρόσωπα της καλής κοινωνίας της Αθήνας. Στη σχεδόν δεκαετή διάρκεια της δικαστικής πορείας της υπόθεσης υπήρξαν πολλές ανατροπές και διαρκείς μετατοπίσεις των αποφάσεων σε τέτοιο βαθμό, που έχουν καταγραφεί ως μοναδικά χαρακτηριστικά στα χρονικά της πατρίδας μας.
*
Πρόκειται για ένα από τα εγκλήματα που παρουσιάζονται στο βιβλίο «100 εγκλήματα στην Ελλάδα» που έχει κυκλοφορήσει μαζί με το ΘΕΜΑ της Κυριακής.

Όλα ξεκίνησαν στις 9 το πρωί της Δευτέρας 24 Σεπτεμβρίου του 1984, όταν η Άμεση Δράση λαμβάνει ένα τηλεφώνημα για κάποιον άγριο καβγά που ακούγεται σε διαμέρισμα του Κολωνακίου, στην οδό Διδότου 3. Η γυναίκα που τηλεφωνούσε στο «100» ήταν η δημοσιογράφος Βένια Γονατοπούλου, η οποία έμενε στον αποκάτω όροφο από το διαμέρισμα στο οποίο γινόταν ο έντονος καβγάς και ακούγονταν και πολλά χτυπήματα. Στο διαμέρισμα αυτό έμενε ο γνωστός συγγραφέας Θανάσης Διαμαντόπουλος, 73 ετών εκείνη την εποχή. Με την άφιξη των περιπολικών και την είσοδο των ανδρών της Αστυνομίας στο διαμέρισμα, αποκαλύφθηκε μία σοκαριστική δολοφονία, καθώς το σώμα του Διαμαντόπουλου βρέθηκε σε ύπτια θέση στο μπάνιο μέσα σε λουτρό αίματος. Η ιατροδικαστική εξέταση που έγινε τις επόμενες μέρες έδειξε ότι ο Διαμαντόπουλος είχε χάσει τη ζωή του έχοντας χτυπηθεί 97 φορές με σφυρί, με αποτέλεσμα να πολτοποιηθεί το κεφάλι του.
*
Η μη διάρρηξη της πόρτας έδειχνε εξαρχής ότι αυτός που έκανε αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα ήταν κάποιος γνωστός του Διαμαντόπουλου. Έτσι οι έρευνες της Ασφάλειας στράφηκαν από την αρχή σε οικεία και συγγενικά πρόσωπα, αλλά και άτομα από τον κοινωνικό και επαγγελματικό του περίγυρο. Μεταξύ αυτών που κλήθηκαν να καταθέσουν, μετά και από υπόδειξη του 28χρονου γιου του Διαμαντόπουλου, ήταν και ο 62χρονος πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Θανάσης Νάσιουτζικ, έχοντας εξαρχής κινήσει τις υποψίες όχι μόνο με τη συμπεριφορά του αλλά και με βάση τη μαρτυρία της δημοσιογράφου, ότι την ώρα που γινόταν ο καβγάς άκουσε καθαρά τη φράση: «Μη Θανάση, έλεος Θανάση!». Μάλιστα η ίδια δημοσιογράφος είχε πει ότι είδε από το «ματάκι» της πόρτας έναν άνδρα μεγάλης ηλικίας να αναχωρεί από τις σκάλες, χωρίς όμως να μπορεί να επιβεβαιώσει ότι αυτός ήταν όντως ο Νάσιουτζικ. Στην πορεία βέβαια αποκαλύφθηκε ότι ο Νάσιουτζικ είχε κάποιες οικονομικές διαφορές με τον Διαμαντόπουλο.
*
Τρεις μήνες πριν από τη δολοφονία, ο Διαμαντόπουλος είχε δανείσει στον Νάσιουτζικ 50 χρυσές λίρες, επειδή, όπως του είχε πει, αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες. Μάλιστα, ο Νάσιουτζικ είχε επισκεφτεί και πάλι τρεις ή τέσσερις φορές τον Διαμαντόπουλο εκείνο το χρονικό διάστημα, πάντα τέτοιες πρωινές ώρες. Οι κινήσεις του Νάσιουτζικ εκείνη την ημέρα έβαλαν σε ακόμα μεγαλύτερες υποψίες τους ανακριτές. Τα άλλοθί του δεν ήταν ισχυρά, υπήρχαν κενά και αντιφάσεις, ενώ μεγάλη εντύπωση προκαλούσε το παράξενο κούρεμα που είχε κάνει σε έναν κουρέα που δεν είχε επισκεφτεί ποτέ στο παρελθόν. Οι μαρτυρίες των συνεργατών του έδειχναν έναν άνθρωπο που βρισκόταν σε μεγάλη ταραχή και ανησυχία την ημέρα που έγινε ο φόνος, ενώ έκανε και μία απόπειρα αυτοκτονίας τη νύχτα της 26ης Σεπτεμβρίου του 1984 με υπερβολική δόση χαπιών. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την κατάθεση της δημοσιογράφου καθιστούν τον Νάσιουτζικ βασικό ύποπτο για τη δολοφονία κι έτσι, τον Μάρτιο του 1985, ο ανακριτής τον καλεί σε απολογία. Σε αυτήν δεν έπεισε και έτσι την 1η Απριλίου του 1985 προφυλακίζεται ως ένοχος για ένα έγκλημα ιδιαιτέρως ειδεχθές. Από εδώ και πέρα αρχίζει ένα δικαστικό θρίλερ που θα πάρει σχεδόν μία δεκαετία για να καταλήξει στην οριστική απόφαση.
*
Η πρώτη δίκη ξεκινά τον Απρίλιο του 1986 με τον Νάσιουτζικ να έχει δίπλα του την οικογένειά του και πολλά προβεβλημένα μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας, συγγραφείς, καλλιτέχνες και γενικώς ανθρώπων της διανόησης. Η δίκη αυτή πήρε μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσε και τεράστια αίσθηση, με τα πρώτα «ονόματα» της δικηγορίας των Αθηνών (Νίκος Κωνσταντόπουλος ως πολιτική αγωγή και Αλέξανδρος Λυκουρέζος ως υπεράσπιση) να διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε μία υψηλού δικαστικού ενδιαφέροντος ακροαματική διαδικασία. Μετά από εξέταση σχεδόν 70 μαρτύρων, νούμερο πρωτοφανές για τα ελληνικά χρονικά, ο Νάσιουτζικ κρίνεται κατά πλειοψηφία ένοχος για τη δολοφονία του Διαμαντόπουλου και οδηγείται στις φυλακές. Τον Μάιο του 1988 γίνεται νέα δίκη μετά την έφεση που άσκησε η υπεράσπιση. Σε αυτή τη νέα δίκη, ο Νάσιουτζικ αθωώνεται με πλειοψηφία 4-3. Όμως υπάρχει αναίρεση της απόφασης από τον Άρειο Πάγο. Η δίκη θα επαναληφθεί στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο, τον Ιούνιο του 1990. Και πάλι κρίνεται αθώος με πλειοψηφία 4-3, αλλά και πάλι υπάρχει αναίρεση της απόφασης.
*

Η υπόθεση παραπέμπεται στον Άρειο Πάγο, όπου στην τρίτη και τελευταία δίκη, στις 28 Απριλίου του 1993, ο Νάσιουτζικ καταδικάζεται οριστικά και αμετάκλητα σε κάθειρξη 15 ετών. Ο Θανάσης Νάσιουτζικ εξέτισε μικρό μέρος αυτής της ποινής λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του και αποφυλακίστηκε στις 18 Απριλίου του 1995. Πέθανε το 2005 σε ηλικία 83 ετών. Η πολύκροτη υπόθεση πάντως που συνδέθηκε με το όνομά του εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα higlights των εγκληματολογικών πεπραγμένων της χώρας μας. Και μία εμβληματική δικαστική διαμάχη που με τις συνεχείς ανατροπές της απασχόλησε την ελληνική κοινωνία για πάνω από μία δεκαετία.

Εγκλήματα που συγκλόνισαν

Η «δράκαινα» της Μάνης, η πρώτη Ελληνίδα serial killer

Ζάκυνθος, 1958: Η 19χρονη «φαρμακεύτρια» που σκότωσε πατέρα και αδερφό με προτροπή του παππού της