Με αφορμή την ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ που ξεκινά στο Πεδίο του Άρεως
Ο κ. Γεώργιος Πολυδιαβασμένος, ο διαπρεπής κριτικός των ¨Ελευθέρων Απόψεων¨ συνήθιζε να κάνει καθημερινά από τις 5 μέχρι τις 7 ένα περιπατάκο στο Ζάππειο.
Χθες λοιπόν, μόλις αναχώρησε, ο Ιωσήφ ο υπηρέτης του, ανοίγει σιγά-σιγά την πόρτα του γραφείου του και μπαίνει μέσα. Ανοίγει μετά και την βιβλιοθήκη, παίρνει στην τύχη, τέσσερα βιβλία από το πρώτο ράφι και τραβάει γραμμή σε ένα παλαιοπωλείο.
--Ορίστε, κύριε, είπε στον βιβλιοπώλη. Έχω τέσσερα βιβλία που θέλω να τα ξεφορτωθώ. Σας κάνουν;
Ο βιβλιοπώλης έριξε μια ματιά για να δει σε ποια κατάσταση βρισκόντουσαν.
-Είναι και άκοπα, βλέπω. Δεν τα διαβάσατε καθόλου;
-Όχι, είμαι κριτικός, δεν τα διαβάζω... απάντησε ο Ιωσήφ, που τα είχε χάσει λιγάκι.
Ο βιβλιοπώλης τα εξέτασε ένα ένα.
-Τα δύο, είπε, έχουν αφιέρωση του συγγραφέα, και θα σας τα πληρώσω δέκα δραχμές παραπάνω από τα άλλα! Δηλαδή θα σας δώσω είκοσι δραχμές για κείνα που έχουν αφιέρωση, και δέκα για κείνα που δεν έχουν. Δεν αξίζουν και περισσότερο...
Ο Ιωσήφ, σήκωσε μηχανικά τα εξώφυλλα και διάβασε στην πρώτη σελίδα κάθε βιβλίου:
¨Στον αγαπητό μου Γ. Πολυδιαβασμένο
Ο παλιός του φίλος
Γρ. Ξενόπουλος¨
¨Του Γεωργίου Πολυδιαβασμένου,
με αγάπη
Παύλος Νιρβάνας
¨.
Περίεργο! σκέφθηκε, άμα τσέπωσε τις 60 δραχμές, δεν το περίμενα ποτέ το όνομα του κυρίου μου, και δύο λόγια με την υπογραφή αυτουνού που έγραψε το μυθιστόρημα, να κάνουν να διπλασιάζεται η αξία ενός βιβλίου... Καλή δουλειά κι’ αυτή!
Ο κ. Γεώργιος Πολυδιαβασμένος άνοιξε πολλές φορές την βιβλιοθήκη του, μετά το συμβάν αυτό, αλλά ευτυχώς για τον υπηρέτη του δεν διαπίστωσε την εξαφάνιση.
Γιατί, λοιπόν, να μην επαναλάβει το παιχνίδι; σκέφτηκε ο Ιωσήφ.
Η ώρα είναι έξη. Με τέσσερα βιβλία υπό μάλης, ο Ιωσήφ ξαναπηγαίνει στον γνώριμο βιβλιοπώλη.
-Για να δούμε. είπε, πόσες δραχμές θα πάρω σήμερα;
Στέκεται σε μια εξώθυρα, γυρνάει τα εξώφυλλα των βιβλίων και κραυγάζει:
-Φτου, να πάρει... ζημιώνομαι σαράντα δραχμές, κανένα δεν έχει αφιέρωση!
Τι μου έκαναν σήμερα αυτοί οι συγγραφείς, φτωχό άνθρωπο;... Κόπο τους έκανε να σύρουνε τα κουλά τους και να γράψουνε δυο τρία λόγια; Σάμπως κάνουν και άλλη δουλειά από το πρωί ως το βράδυ οι τεμπέληδες;
Ξαφνικά, μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του, και γέλασε σατανικά. «Τελικά είσαι πολύ βλάκας Ιωσήφ», είπε από μέσα του, είναι δυνατόν ποτέ ένας βιβλιοπώλης να γνωρίζει τον χαρακτήρα όλων των συγγραφέων; Άμα τα βιβλία δεν έχουν αφιερώσεις, γιατί να μη τα αφιερώσω εγώ;...
Πηγαίνει σε ένα καφενείο, κάθεται, παραγγέλλει έναν πολλά βαρύ με ολίγη, οπλίζεται με ένα κονδυλοφόρο και κοιτάζει το πρώτον βιβλίο:
-«Ευριπίδου», «Φαίδρα». Καλά δεν έχει επίθετο αυτός ο Χριστιανός; Μα τι με νοιάζει εμένα;
Και γράφει:
¨Εις τον αγαπητόν μου Γεώργυον Πωλιδιαβαζμένον, μετ΄ευχαρηστήσεως του αποστέλω το παρόν,
Ο παλαιός του φίλος,
Ευριπίδης¨
Εις τα άλλα τρία, προσπάθησε να αλλάξει τον γραφικό του χαρακτήρα, και βλέποντας τα ονόματα των συγγραφέων, έγραψε αράδα αφιερώσεις:
¨Εις τον Γ. Πωλιδιαβαζμένον, με την ελπίδα να του σφίξω το χέρη, χαρίζω τον Άμλετ.
Σαίξσπηρ¨.
¨Τω Γ. Πωλιδιαβαζμένω, με την διαβεβαίωσιν της εξερέτου υπολοίψεός μου.
Μολιέρος¨.
¨Καλέ μου φίλε Γιώργο, εις ανάμνησιν της παλειάς φιλήας μας, σου στέλνω το Κοράνιόν μου,
Μωάμεθ¨.