Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας (1822-2025, α' μέρος): Οι σπουδές, οι ασχολίες τους εκτός πολιτικής και τα σημαντικότερα γεγονότα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας τους

Ο θάνατος του Κώστα Σημίτη, την Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2025 αποτέλεσε την αφορμή για να γράψουμε ένα άρθρο το οποίο είχαμε στο μυαλό μας από καιρό. Αυτό θα αναφέρεται σε όλους τους πρωθυπουργούς της νεότερης Ελλάδας, από το 1822 ως σήμερα. Θα υπάρχουν επίσης μερικά σύντομα βιογραφικά στοιχεία γι’ αυτούς, κυρίως οι σπουδές τους, τα επαγγέλματά τους και κάποια σημαντικά γεγονότα που έγιναν στη διάρκεια της πρωθυπουργικής τους θητείας. Φυσικά είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν ελλείψεις, αλλά είναι κάτι που δεν υπάρχει στο διαδίκτυο, τουλάχιστο σε τόσο εκτενή μορφή. Και φυσικά, μόνο το protothema.gr θα μπορούσε να παρουσιάσει ένα τέτοιο φιλόδοξο και καινοτόμο άρθρο…Ξεκινάμε σήμερα με το πρώτο μέρος, από τα χρόνια της Επανάστασης ως την έξωση του Όθωνα.

Από την Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας (1822-1827) ως τη Συνταγματική Μοναρχία (1843-1862)

Ο σπουδαίος πανεπιστημιακός Αντώνης Μακρυδημήτρης στο μνημειώδες έργο του «ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1828-1997», ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι. ΣΙΔΕΡΗ, 1997, που είναι εξαντλημένο εδώ και καιρό, ξεκινά την αναφορά στους Έλληνες πρωθυπουργούς, από την περίοδο της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (1828-1831)». Εμείς θα πάμε λίγα χρόνια πιο πίσω, στην Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος (1822-1827).

Πρώτος Πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος (15/1/1822 – 25/4/1823) ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (1791-1865). Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας της Κωνσταντινούπολης, διπλωμάτης, σπούδασε οχυρωματική στη Γενεύη και Ιατρική στην Πίζα. Ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ήττα στο Πέτα (Ιούλιος 1822). Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με παρασκηνιακή δράση και από τους κυριότερους αντιπάλους του Ιωάννη Καποδίστρια.

Από τις 26 Απριλίου 1823 ως τις 5 Ιανουαρίου 1824, Πρόεδρος του Εκτελεστικού ανέλαβε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης (1773-1848). Μπέης της Μάνης από το 1815, από τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης. Διακρίθηκε ιδιαίτερα κατά τις επιδρομές του Ιμπραήμ στη Μάνη, όπου ο τελευταίος υπέστη επανειλημμένες ήττες. Η αντίθεση της οικογένειάς του με τον Ιωάννη Καποδίστρια και η δολοφονία του Κυβερνήτη από τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον γιο του Γεώργιο οδήγησαν στη φυλάκισή του με την κατηγορία της προδοσίας. Αποφυλακίστηκε από τον Αυγουστίνο Καποδίστρια.

Από τις 5 Ιανουαρίου 1824 ως τις 17 Απριλίου 1826, Πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος (δύο θητείες) ήταν ο Γεώργιος Κουντουριώτης (1782-1858). Υδραίος πρόκριτος και πλοιοκτήτης. Αντίπαλος του Θ. Κολοκοτρώνη κατά τον εμφύλιο πόλεμο και αντικαποδιστριακός, οργάνωσε την αποστασία της Ύδρας στα χρόνια του Κυβερνήτη. Λόγω ασθένειάς του, τον αναπλήρωσε για μικρό χρονικό διάστημα ο Αναγνώστης Οικονόμου (από τις 23 Δεκεμβρίου 1824 ως τις 5 Φεβρουαρίου 1825), πρόκριτος της Ύδρας επί τουρκοκρατίας. Να σημειώσουμε, ότι όλες οι ημερομηνίες που αναφέραμε μέχρι τώρα είναι με το παλαιό ημερολόγιο.

Τελευταίος Πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος, από τις 26 Απριλίου 1826 ως τις 14 Απριλίου 1827 ήταν ο Ανδρέας Ζαΐμης (1791-1840). Προεστός των Καλαβρύτων, Φιλικός, πρωτοστάτησε στην κήρυξη της Επανάστασης και στον αγώνα εναντίον του Ιμπραήμ. Η δράση του συνεχίστηκε και μετά το τέλος της Επανάστασης, όπου συνέβαλε στις προσπάθειες για την ανάπτυξη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.

Ελληνική Πολιτεία (1827-1833)

Την Προσωρινήν Διοίκησιν της Ελλάδος διαδέχθηκε η Ελληνική Πολιτεία (1827-1833). Από τις 14 Απριλίου 1827 ως τις 18 Ιανουαρίου 1828, την εξουσία ασκούσε προσωρινή κυβερνητική επιτροπή, γνωστότερη ως Αντικυβερνητική Επιτροπή. Αυτή ήταν τριμελής και την αποτελούσαν οι Γεώργιος Μαυρομιχάλης, Ιωάννης Μαρκής – Μιλαΐτης και Γιαννούλης Νάκος. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης (1800-1831) ήταν ο τριτότοκος γιος του Πετρόμπεη. Εκπαιδεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε σταλεί από τον πατέρα του ως όμηρος, για να δείξει ο Πετρόμπεης την πίστη του στον σουλτάνο. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και λίγο πριν το ξέσπασμα της Επανάστασης δραπέτευσε καταφεύγοντας στη Μάνη. Διακρίθηκε στη μάχη των Δερβενακίων (1822). Το 1825 συνελήφθη στο Νεόκαστρο από τον Ιμπραήμ, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος. Μαζί με τον θείο του Κωνσταντίνο δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια. Συνελήφθη, δικάστηκε και εκτελέστηκε στο Ιτς Καλέ (Ακροναυπλία) μπροστά στα μάτια του πατέρα του. Για τον Ιωάννη Μακρή – Μιλαΐτη δεν βρήκαμε άλλες πληροφορίες. Ωστόσο υπάρχει πορτρέτο του φιλοτεχνημένο από τον Καρλ Κρατσάιζεν, το οποίο και παραθέτουμε. Ο Γιαννούλης (Ιωάννης) Νάκος ήταν γιος του προεστού της Λιβαδειάς Νικόλαου Νάκου. Πήρε μέρος στον Αγώνα ακολουθώντας τον αδελφό του Λάμπρο. Τον Φεβρουάριο του 1828 διορίστηκε από τον Καποδίστρια μέλος του «Πανελληνίου» και αργότερα έγινε γερουσιαστής.

Από τις 26 Ιανουαρίου 1828, ως τις 27 Σεπτεμβρίου 1831, οπότε δολοφονήθηκε, Κυβερνήτης, δηλαδή ταυτόχρονα αρχηγός του κράτους και πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου, ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας, κατά πολλούς, ο κορυφαίος Έλληνας πολιτικός των νεότερων χρόνων.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1776 και ήταν γόνος επιφανούς οικογένειας του νησιού. Σπούδασε Ιατρική στην Ιταλία. Κατέλαβε σημαντικά αξιώματα στη διοίκηση της Ιονίου Πολιτείας (1802-1807). Το 1809 υπηρέτησε στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας. Το 1813-1814 ανέλαβε τη διευθέτηση του ζητήματος της Ελβετίας, όπου μέχρι και σήμερα αναγνωρίζεται η τεράστια προσφορά του. Πήρε μέρος στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815. Ως ένας από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ρωσίας (1815-1822) ήρθε πολλές φορές σε κόντρα με τους συντηρητικούς Ευρωπαίους (ιδιαίτερα τον Αυστριακό υπουργό Εξωτερικών Μέτερνιχ). Αρνήθηκε την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας, όμως υποστήριξε με διάφορες πρωτοβουλίες την Επανάσταση του 1821. Εκλέχτηκε Κυβερνήτης από τη Γ’ εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Το αξίωμα αυτό, το ανέλαβε στις 26/1/1828. Αν και βρήκε χάος κατάφερε να δημιουργήσει κράτος. Η προσπάθειά του όμως να οργανώσει την Ελλάδα στα πρότυπα των ευρωπαϊκών κρατών συνάντησε τις έντονες αντιδράσεις των κοτζαμπάσηδων, των Φαναριωτών και των Υδραίων. Δολοφονήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 μπροστά στον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, από τους Γεώργιο και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη.

Από τις 27 Σεπτεμβρίου 1831 ως τις 8 Δεκεμβρίου 1831, την Ελλάδα κυβερνούσε τριμελές κυβερνητικό όργανο (Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος) αποτελούμενη από τους Αυγουστίνο Καποδίστρια (Πρόεδρο) και μέλη τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον θρυλικό «Γέρο του Μοριά», και Ιωάννη Κωλέττη (θα αναφερθούμε σε αυτόν εκτενέστερα στη συνέχεια). Από τις 8 Δεκεμβρίου 1831, ως τις 27 Μαρτίου 1832, Πρόεδρος της Κυβερνήσεως και μετέπειτα Κυβερνήτης της Ελλάδας, με απόφαση της Ε’ Εθνοσυνέλευσης ήταν ο Αυγουστίνος Καποδίστριας (1778-1857). Αν και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην απελευθέρωση της Δυτικής Ελλάδας, ο μικρότερος αδελφός του Ιωάννη Καποδίστρια δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του ως Κυβερνήτης και παραιτήθηκε, μετά από κίνημα στο οποίο ηγήθηκε ο Ιωάννης Κωλέττης. Τον διαδέχθηκε ο Γεώργιος Κουντουριώτης στον οποίο αναφερθήκαμε νωρίτερα (28 Μαρτίου 1832 – 25 Ιανουαρίου 1833).

Βασίλειον της Ελλάδος – Απόλυτη Μοναρχία (1833-1843)

Από τις 25 Ιανουαρίου 1833 ως τις 12 Οκτωβρίου 1833 πρωθυπουργός της χώρας μας ήταν ο Σπυρίδων Τρικούπης (1788-1873), γεννημένος στο Μεσολόγγι. Σπούδασε στη Σχολή των Παλαμάδων στην γενέτειρά του και έπειτα στην Πάτρα. Έπειτα σπούδασε Φιλολογία στο Παρίσι και τη Ρώμη. Όταν ξέσπασε όμως η Επανάσταση ήρθε στην Ελλάδα και συμμετείχε σ’ αυτήν. Υπουργός Εξωτερικών το 1835, Εξωτερικών και Παιδείας το 1844, επανειλημμένα πρεσβευτής στο Λονδίνο (1835-1838, 1841-1843, 1849-1861), λάτρης της δημοτικής ποίησης και συγγραφέας της πολύτιμης «Ιστορίας της Ελληνικής Επαναστάσεως».

Από τις 12 Οκτωβρίου 1833 ως τις 31 Μαΐου 1834 πρωθυπουργός της χώρας μας ήταν και πάλι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Τον διαδέχθηκε ο Ιωάννης Κωλέττης (1774-1847), που διετέλεσε πρωθυπουργός από τις 31 Μαΐου 1834 ως τις 9 Μαΐου 1835. Πρόκειται για ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα του 1821, αλλά και της μετεπαναστατικής Ελλάδας. Γεννήθηκε στο Συρράκο Ιωαννίνων. Η οικογένειά του καταγόταν από το Δελβινάκι Πωγωνίου Ιωαννίνων. Σπούδασε στην Καπλάνειο Σχολή των Ιωαννίνων και στη συνέχεια σε πανεπιστήμια της Ιταλίας. Από το Πανεπιστήμιο της Παβίας έλαβε πτυχίο της Ιατρικής το 1808. Επιστρέφοντας στην Ήπειρο έγινε προσωπικός γιατρός του Αλή πασά. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819. Μετά τις αποτυχημένες επαναστάσεις στο Συρράκο και τους Καλαρρύτες που οδήγησαν στην καταστροφή των δύο κωμοπόλεων, ο Κωλέττης κατέβηκε στο Μεσολόγγι. Ήταν από τους πρωταγωνιστές του εμφυλίου πολέμου.

Το όνομά του συνδέθηκε με διαφθορά, δωροδοκίες και ύποπτες συναλλαγές. Θεωρείται υπεύθυνος για τη δίωξη και την εξορία της Μαντώς Μαυρογένους και τη δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Είχε κερδίσει πολλά χρήματα από τοκογλυφίες, ενώ θεωρείται από τους πρώτους που έκανε νοθεία σε εκλογές και κέρδισε χρήματα από την πολιτική. Αρχηγός της φιλογαλλικής μερίδας, υπήρξε ο εισηγητής της «Μεγάλης Ιδέας».

Τον Κωλέττη διαδέχθηκε ο Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσμπεργκ (1787-1853), ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας μας από τις 9 Μαΐου 1833 ως τις 2 Φεβρουαρίου 1837. Διπλωμάτης, με αρκετά σημαντικό έργο στην πατρίδα του Βαυαρία, ο Άρμανσμπεργκ δέχθηκε να έρθει στην Ελλάδα ως επικεφαλής της πενταμελούς Αντιβασιλείας. Από την αρχή ο Άρμανσμπεργκ έδειξε τις αυταρχικές του διαθέσεις που δημιούργησαν αντιδράσεις όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας. Ήρθε σε σύγκρουση με τους αγωνιστές τους 1821, ενώ προσπάθησε να υπονομεύσει και τον ίδιο τον Όθωνα. Όταν ο τελευταίος έφυγε για να παντρευτεί την Αμαλία, ο Άρμανσμπεργκ έγινε ακόμα πιο απολυταρχικός, με αποτέλεσμα, να αποπεμφθεί μετά την επιστροφή του νεαρού βασιλιά και να επιστρέψει με την οικογένειά του (τη σύζυγο και τις τρεις κόρες τους στη Βαυαρία). Η μεγαλύτερη κόρη του Λουίζε (1818-1835) είχε ερωτικές σχέσεις με τον Όθωνα πριν αυτός παντρευτεί την Αμαλία.

Τον Άρμανσμπεργκ διαδέχθηκε ο Ιγνάτιος φον Ρούντχαρτ (1790-1838), ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 2 Φεβρουαρίου 1837 ως τις 8 Δεκεμβρίου 1837. Καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Βίρτσμπουργκ ο φον Ρούντχαρτ εκλέχθηκε στη Βουλή της Βαυαρίας το 1825, το 1828 και το 1831. Ήρθε στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1837 και διαδέχθηκε τον Άρμανσμπεργκ. Ο συγκεντρωτισμός εξουσιών στο πρόσωπο του Όθωνα έκανε τον φον Ρούντχαρτ να έρθει σε σύγκρουση πολλές φορές μαζί του, ενώ έπεσε και στη δυσμένεια της Αμαλίας. Υποχρεώθηκε έτσι να παραιτηθεί. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του πέθανε ξαφνικά στην Τεργέστη, που τότε ανήκε στην Αυστροουγγαρία στις 11 Μαΐου 1838, σε ηλικία 48 ετών.

Μετά τον φον Ρούντχαρτ, πρωθυπουργός και βασιλιάς βέβαια ταυτόχρονα ήταν ο ίδιος ο Όθων (1815-1867). Το αξίωμα του πρωθυπουργού ο Όθων το κράτησε από τις 8 Δεκεμβρίου του 1837 ως τις 24 Ιουνίου 1841. Ο Όθων γεννήθηκε το 1815 στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Ήταν Βαυαρός πρίγκιπας, δευτερότοκος γιος του Λουδοβίκου Α’ της Βαυαρίας. Εκλέχθηκε βασιλιάς της Ελλάδας από τις τρεις προστάτιδες δυνάμεις (Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία). Έφτασε στην Ελλάδα το 1833. Μέχρι την ενηλικίωσή του (στα 20 έτη όπως ίσχυε τότε) την εξουσία ασκούσε η Αντιβασιλεία. Μετά την ενηλικίωσή του, το 1835 ο Όθωνας άσκησε, έχοντας και την επιρροή της συζύγου του Αμαλίας αυταρχική πολιτική. Έτσι, προκάλεσε το Κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 το οποίο τον ανάγκασε να παραχωρήσει Σύνταγμα. Οι οικονομικές δυσχέρειες, η Υπόθεση Πατσίφικο (1849), η κατοχή της Αθήνας και του Πειραιά από τους Αγγλογάλλους, οι αποτυχημένες επαναστάσεις του 1854 και γενικότερα οι αποτυχίες της «Μεγάλης Ιδέας» προκάλεσαν την έντονη δυσαρέσκεια του λαού, ο οποίος είχε υποδεχθεί με ενθουσιασμό το βασιλικό ζεύγος. Διάφορες ταραχές – εξεγέρσεις που ξέσπασαν (Σκιαδικά, Ναυπλιακά κ.ά.), με αποκορύφωμα το Κίνημα του Οκτωβρίου 1862 οδήγησαν στην κήρυξη του Όθωνα ως «έκπτωτον». Με την προτροπή των Μεγάλων Δυνάμεων, ο Όθων και η Αμαλία εγκατέλειψαν την Ελλάδα στις 23 Οκτωβρίου 1862 με το αγγλικό πολεμικό πλοίο «Σκύλλα». Αρχικά πήγαν στο Μόναχο και στη συνέχεια στο Μπάμπεργκ. Πολλοί ιστορικοί αναφέρουν ότι ο Όθων αγάπησε όσο τίποτε άλλο την Ελλάδα. Ζήτησε μάλιστα να ταφεί με την παραδοσιακή ελληνική φουστανέλα. Δίπλα του, στον Ναό των Θεατίνων στο Μόναχο τάφηκε η Αμαλία που πέθανε από αποπληξία στο Μπάμπεργκ το 1875, σε ηλικία 56 ετών. Ο Όθων ποτέ δεν παραιτήθηκε από τον ελληνικό θρόνο…

Από τις 24 Ιουνίου 1841 ως τις 10 Αυγούστου 1841 πρωθυπουργός ήταν και πάλι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ενώ από τις 10 Αυγούστου 1841 ως τις 3 Σεπτεμβρίου 1843 την πρωθυπουργία ανέλαβε ξανά ο Όθων.

Βασίλειον της Ελλάδος – Συνταγματική Μοναρχία (1843-1862)

Ο Όθων υποχρεώθηκε μετά το Κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 να παραχωρήσει Σύνταγμα. Την ίδια μέρα έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ανδρέα Μεταξά (1790-1860), Κεφαλλονίτη πολιτικό, με σημαντική προσφορά και στον Αγώνα του 1821. Ο Μεταξάς καταγόταν από αρχοντική οικογένεια, με ρίζες στην Κωνσταντινούπολη. Πριν την Επανάσταση εργαζόταν ως δικολάβος (πρακτικός δικηγόρος). Γνώριζε άριστα Ιταλικά και Γαλλικά. Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση, μαζί με τον αδελφό του Αναστάσιο και τον ξάδελφό του Κωνσταντίνο, συγκρότησαν στρατιωτικό σώμα από 350 Κεφαλλονίτες, εξοπλισμένο και με δύο τηλεβόλα που πρόσφερε ο Ευαγγελινός Πανάς. Ο Μεταξάς τραυματίστηκε στη μάχη του Λάλα και στη συνέχεια ασχολήθηκε κυρίως με τα πολιτικά ζητήματα. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του Καποδίστρια. Το 1854, κατά τις εξεγέρσεις της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, ο Όθων αποφάσισε να μεταβεί ο ίδιος στις περιοχές των συγκρούσεων. Ο Μεταξάς, που είχε αποσυρθεί από την πολιτική πήγε στα Ανάκτορα κρυφά και τον έπεισε να μην φύγει από αυτά… Ο Όθων τον άκουσε και αποφεύχθησαν έτσι πολλά δεινά για τη χώρα μας. Ο Ανδρέας Μεταξάς υπήρξε γενναίος, φιλόπατρις, ειλικρινής και με ακέραιο χαρακτήρα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Τον Ανδρέα Μεταξά διαδέχτηκε η προσωρινή κυβέρνηση (16 Φεβρουαρίου 1844-30 Μαρτίου 1844) του θρυλικού μπουρλοτιέρη του 1821 Κωνσταντίνου Κανάρη (1790-1877). Ο Κανάρης γεννήθηκε στα Ψαρά, αν και τα τελευταία χρόνια έχει γραφτεί ότι τόπος γέννησής του ήταν η Πάργα, απ’ όπου η οικογένειά του έφυγε και πήγε στα Ψαρά, κάτι που μάλλον δεν ισχύει. Ο Κανάρης πυρπόλησε τη ναυαρχίδα του Καρά Αλή στη Χίο (Ιούνιος 1822) και προκάλεσε πανικό στον τουρκικό στόλο μεταξύ Τενέδου και Τρωάδας (Οκτώβριος 1822). Για να εκδικηθεί την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών, τον Αύγουστο του 1824 πυρπόλησε μια μεγάλη τουρκική φρεγάτα στη Σάμο και μια κορβέτα στη Λέσβο. Αποπειράθηκε να πυρπολήσει τον αιγυπτιακό στόλο στην Αλεξάνδρεια, αλλά από ατυχείς συγκυρίες δεν τα κατάφερε (Ιούλιος 1825). Διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας. Από τον γάμο του με τη Δέσποινα Μανιάτη απέκτησε 7 παιδιά, 6 γιους και μία κόρη. Δυστυχώς, σε 18 χρόνια έχασε 4 από τους γιους του και την κόρη του σε ηλικίες από 19 έως 39 ετών. Τα ονόματα των γιων του, Νικόλαος, Θεμιστοκλής, Θρασύβουλος, Μιλτιάδης, Λυκούργος και Αριστείδης (η κόρη του λεγόταν Μαρία) δείχνουν την αγάπη του για την αρχαία Ελλάδα. Φιλόπατρις, γενναίος και φιλελεύθερος, ο Κ. Κανάρης, πέθανε από ανακοπή καρδιάς, ενώ ήταν ήδη χτυπημένος από ημιπληγία στις 2/9/1877. Τον Κανάρη διαδέχτηκε και πάλι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (πρωθυπουργός από τις 30/3/1944 ως τις 6/8/1844 ως τον θάνατό του στις 31/8/1847).

Από τις 5 Σεπτεμβρίου 1847 ως τις 8 Μαρτίου 1848 πρωθυπουργός της χώρας μας ήταν ο Σουλιώτης ήρωας του ’21 Κίτσος Τζαβέλας (1800 ή 1801-1855). Ήταν δευτερότοκος γιος του Φώτου Τζαβέλα. Αρχηγός των Σουλιωτών από το 1820 έδρασε κατά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, στο πλευρό του Μάρκου Μπότσαρη. Συμπολεμιστής του Καραϊσκάκη, διακρίθηκε ιδιαίτερα στη μάχη της Άμπλιανης (14/7/1824), αποκτώντας το προσωνυμίο «Ο Ήρωας της Άμπλιανης». Ενίσχυσε την άμυνα του Μεσολογγίου κατά τη δεύτερη πολιορκία της πόλης. Ένθερμος υποστηρικτής του Καποδίστρια, ο οποίος του ανέθεσε αποστολές για απελευθέρωση της Δυτικής Ελλάδας. Ο Κ. Τζαβέλας συμμετείχε στην απελευθέρωση του Αντιρρίου, της Ναυπάκτου και του Μεσολογγίου. Αν και φυλακίστηκε στα χρόνια της Αντιβασιλείας, στη συνέχεια έγινε υπασπιστής του Όθωνα. Όταν το 1854 ξέσπασε το απελευθερωτικό κίνημα των αλύτρωτων περιοχών ανέλαβε την αρχηγία των επιχειρήσεων στην Ήπειρο. Μετά την αποτυχία των κινημάτων αποσύρθηκε στο σπίτι του στην Αθήνα, όπου πέθανε, όπως λέγεται, από μαρασμό καθώς δεν είδε την πατρίδα του ελεύθερη…

Ακολούθησε η εξωκοινοβουλευτική κυβέρνηση του Γεώργιου Κουντουριώτη (8/3/1848-15/10/1848) και η δεύτερη κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη (15/10/1848-12/12/1849). Από τις 12 Δεκεμβρίου 1849 ως τις 16 Μαΐου 1854, πρωθυπουργός της ήταν ο Αντώνιος Κριεζής (1796-1865). Καταγόμενος από οικογένεια της Ύδρας γεννήθηκε στην Τροιζήνα. Στα 15 του αιχμαλωτίστηκε από Αλγερινούς πειρατές και έμεινε σκλάβος για τρία χρόνια. Επέστρεψε στην Ύδρα και πήρε μέρος στον Αγώνα. Διακρίθηκε στις ναυμαχίες της Σάμου και του Γέροντα ενώ σημαντική ήταν η συμβολή του στην απελευθέρωση της Βόνιτσας το 1829. Ήταν ο πρώτος στο Ελληνικό Ναυτικό που έγινε Αντιναύαρχος. Πριν αναλάβει την πρωθυπουργία, είχε διατελέσει Υπουργός Ναυτικών. Η κυβέρνηση του παραιτήθηκε μετά τον ναυτικό αποκλεισμό του Πειραιά από τους Αγγλογάλλους το 1854.

Τη διαδέχτηκε νέα κυβέρνηση υπό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο (16/5/1854-22/9/1855). Από τις 22 Σεπτεμβρίου 1855 ως τις 13 Νοεμβρίου 1857 πρωθυπουργός διετέλεσε ο Δημήτριος Βούλγαρης (1802-1877). Γεννημένος στην Ύδρα ο Δημήτριος Βούλγαρης διετέλεσε οχτώ φορές πρωθυπουργός σε διάστημα 20 ετών. Ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «τζουμπές» λόγω της μακριάς μπέρτας-μανδύα που φορούσε και ως «άστε ντούα» («έτσι θέλω εγώ» στα αρβανίτικα) που χρησιμοποιούσε για να δικαιολογήσει τις αποφάσεις του. Έλαβε μαθήματα από τους Άνθιμο Γαζή και Θεόκλητο Φαρμακίδη, ενώ σε ηλικία μόλις 19 ετών εκλέχθηκε πρόκριτος της Ύδρας, την οποία αντιπροσώπευσε στις Εθνοσυνελεύσεις του 1825 και του 1829. Ήταν από τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης της Ύδρας εναντίον του Καποδίστρια. Η πολιτική του διαδρομή χαρακτηρίστηκε από απολυταρχικές μεθόδους, δολοπλοκίες, εκδιώξεις πολιτικών φίλων και συμμάχων και πολιτικά σκάνδαλα. Ήταν σκαιός, βάναυσος και άξεστος. Το 1875 επιχείρησε να καταλάβει την εξουσία με λαθροχειρία (πλαστογραφία και απάτη). Τα γεγονότα της εποχής έμειναν στην ιστορία ως «Στηλιτικά». Ολόκληρη η πραξικοπηματική κυβέρνηση παραπέμφθηκε σε δίκη. Ο Βούλγαρης απέφυγε την καταδίκη, αλλά αποσύρθηκε από την πολιτική. Ο Δ. Βούλγαρης υπήρξε ένας από τους στόχους του άρθρου του Χαρίλαου Τρικούπη «Τις πταίει;» στην εφημερίδα «Καιροί» το 1874.

Την πρώτη κυβέρνηση Δ. Βούλγαρη διαδέχτηκε η κυβέρνηση Αθανάσιου Μιαούλη (1815-1867) από τις 13/11/1857 ως τις 26/5/1862. Ο Αθανάσιος Μιαούλης ήταν γιος του ήρωα του 1821 Ανδρέα Μιαούλη. Το 1829 φοίτησε ως υπότροφος του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου στη Ναυτική Ακαδημία του Μονάχου. Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε για τρία χρόνια στον αγγλικό στόλο και ύστερα επέστρεψε στην Ελλάδα. Ως αγγλομαθής διετέλεσε υπασπιστής του Όθωνα. Το 1855 εκλέχθηκε βουλευτής Ύδρας και στη συνέχεια έγινε Υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Βούλγαρη. Έμεινε στην πρωθυπουργία για 4,5 περίπου χρόνια, παρά τις κατά καιρούς αναταράξεις που προκλήθηκαν στις κυβερνήσεις του, οι οποίες έκαναν σημαντικά εγγειοβελτιωτικά έργα. Παράλληλα, μερίμνησαν για την ολοκλήρωση της γεφύρωσης του Πορθμού του Ευρίπου.

Τελευταίος πρωθυπουργός της οθωνικής περιόδου ήταν ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης, γνωστότερος ως Γενναίος Κολοκοτρώνης (1805-1868), γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο Γενναίος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και φαίνεται ότι είχε ελάχιστη μόρφωση. Ακολούθησε τον πατέρα του στην Πελοπόννησο. Στην πολιορκία της Τριπολιτσάς, ο ισχνής σωματικής διάπλασης Ιωάννης μονομάχησε προσωπικά με έναν θηριώδη Αιθίοπα ο οποίος είχε τη φήμη ότι σκότωνε αμάχους και αιχμαλώτους Χριστιανούς. Κατάφερε να τον αφοπλίσει και να τον αιχμαλωτίσει οδηγώντας τον στον πατέρα του. Το κατόρθωμα του 15χρονου Ιωάννη εξέπληξε τους συμπολεμιστές του που του έδωσαν το προσωνύμιο «Γενναίος» που τον ακολούθησε ως το τέλος της ζωής του. Από τα 16 του ήταν επικεφαλής στρατιωτικού σώματος. Διακρίθηκε σε πολλές μάχες της Επανάστασης, ακόμα και στα δύσκολα χρόνια του Ιμπραήμ. Έγινε υπασπιστής του Όθωνα και διορίστηκε γερουσιαστής χωρίς να αποχωρήσει από τον στρατό. Το 1852 κατέστειλε το κίνημα του Παπουλάκου και το 1862 την ανταρσία του Ναυπλίου. Τον Μάιο του 1862 έγινε πρωθυπουργός διατηρώντας για τον εαυτό του και το Υπουργείο Εσωτερικών, ως τις 11 Οκτωβρίου. Μετά την έξωση του Όθωνα, κατέφυγε στην Ιταλία. Το 1863 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1866 δέχτηκε να εκπροσωπήσει τον Γεώργιο Α’ στους γάμους του διαδόχου της Ρωσίας. Από τον γάμο του με τη Σουλιώτισσα Φωτεινή Τζαβέλα απέκτησε δύο γιους και πέντε κόρες.

Ειδήσεις σήμερα:

Επιμένει στις εδαφικές «φιλοδοξίες» του ο Τραμπ: Δημοσίευσε χάρτη που δείχνει τον Καναδά ως μέρος των ΗΠΑ

Νεκρές στα κρεβάτια τους βρέθηκαν η εικαστικός Λίμπερτι Πολύζου και η 44χρονη κόρη της - Η τραγική ιστορία τους

Καθηγητής συνελήφθη για γενετήσιες πράξεις με 14χρονη: Το ραντεβού στην Ηλιούπολη και τα μηνύματα που της έστελνε