Πάσχα το εκδρομικόν

Ας δούμε όμως τι γινόταν σχετικά το 1940, μέσα από ένα ρεπορτάζ της εφημερίδας ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ.

Πάσχα το εκδρομικόν. Αυτή πρέπει να είναι του λοιπού η ονομασία της χριστιανικής γιορτής.

Άλλοτε Πάσχα σήμαινε ένα αρνί, κάποιο τσουρέκι και πολλά κόκκινα αυγά. Σήμερα δεν υπάρχει Πάσχα χωρίς παγούρι, σάκο εκδρομικό, άλπενστοκ, πέδιλα για σκι, πουλόβερ, σχοινιά και εκδρομικούς σουγιάδες.

Συντελείται ερήμωση των Αθηνών. Οι πάντες φεύγουν. Νέοι, γέροι, μεσόκοποι, χήρες, παντρεμένες, κοριτσόπουλα, βρέφη εγκαταλείπουν ομαδικά το Άστυ σαν να επίκειται εισβολή βαρβάρων.

Κλείσιμο

-Τι είναι αυτό παιδί μου; ρωτά ο πατέρας την κόρη του που μόλις επέστρεψε από τα μαγαζιά.
-Παπούτσια μπαμπά. Αγόρασα ένα ζευγάρι για το Πάσχα.
-Καλά έκανες. Πόσο;

-Οκτακόσιες.
-Να έχεις την υγειά σου. Είναι ωραία;
-Θαύμα.
-Για να τα δω.
Η κόρη ανοίγει το πακέτο και ο μπαμπάς λιποθυμά, διότι μπροστά του βρίσκονται ένα ζευγάρι ορειβατικές αρβύλες με μυτερά καρφιά...
-Κάποιο λάθος θα έγινες παιδί μου.
-Όχι μπαμπά, αυτά πήρα.
-Μα αυτά δεν είναι γυναικεία παπούτσια.
-Βεβαίως και είναι!
-Για το Πάσχα;
-Ναι!
-Και πως θα τα βάλεις. Θα καταστρέψεις τα παρκέτα του σπιτιού με αυτές τις πρόκες.
-Μα δεν είναι για το σπίτι, είναι για το Σαραντάπηχο.
-Τι είναι αυτό;
-Βουνό στην Κορινθία, εκεί θα κάνουμε Πάσχα!
-Στο βουνό;
-Στο βουνό!
-Καλά και ο θείος σου ο Δημητράκης που μας περιμένει στον κήπο του, στην Κολοκυνθού, να ψήσουμε το αρνί;
-Αυτό δα έλειπε να κάνουμε Πάσχα στον κήπο του θείου.

Που να συγκρατήσεις την νεολαία. Θέλει Πάσχα στο βουνό, στο Σαραντάπηχο, στη Ζήρια, στο Βέρμιο με τα χιόνια του.
Με αυτά και αυτά φύγανε τελικά όλοι από την Αθήνα, και μείναμε εμείς και εμείς να περάσουμε το Πάσχα μας ήσυχα και όμορφα περιμένοντας να γυρίσουν από τα Σαραντάπηχα, τα Λουτράκια, Τα Σούνια, τις Χαλκίδες, ελεεινοί, κουρασμένοι, απογοητευμένοι και ορκιζόμενοι πως δεν ξαναπάνε εκδρομή...

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς